Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

orar

  • 81 órale

    intj.
    1 OK, okay, agreed, all right.
    2 come on.
    imperat.
    2nd person singular (tú/usted) Imperative of Spanish verb: orar.
    * * *
    interjección (Méx fam) ( expresando acuerdo) right!, OK!; ( para animar) come on!
    * * *
    interjección (Méx fam) ( expresando acuerdo) right!, OK!; ( para animar) come on!
    * * *
    1 (expresando acuerdo) right!, OK!
    ¡órale!, en eso quedamos right o OK! that's agreed then
    2 (para animar) come on!
    ¡órale, bébetelo! come on, drink up!
    * * *

    órale interjección (Méx fam) ( expresando acuerdo) right!, OK!;
    ( para animar) come on!
    * * *
    órale interj
    Méx Fam
    1. [venga] come on!;
    órale, apúrate o llegaremos tarde come on, hurry up or we'll be late
    2. [de acuerdo] right!, OK!;
    órale, te espero a las cinco right, I'll expect you at five
    * * *
    interj Méx fam
    come on
    * * *
    órale interj, Mex fam
    1) : sure!, OK!
    ¿los dos por cinco pesos? ¡órale!: both for five pesos? you've got a deal!
    2) : come on!
    ¡órale, vámonos!: come on, let's go!

    Spanish-English dictionary > órale

  • 82 make a speech

    v.
    hablar v.
    orar v.

    English-spanish dictionary > make a speech

  • 83 to say one's prayers

    rezar, orar

    English-spanish dictionary > to say one's prayers

  • 84 declaim

    [di'kleim]
    (to make (a speech) in an impressive and dramatic manner: She declaimed against immorality.) arengar
    * * *
    de.claim
    [dikl'eim] vt+vi declamar, recitar, orar em público, falar em tom oratório, falar alto.

    English-Portuguese dictionary > declaim

  • 85 kneeler

    kneel.er
    [n'i:lə] n 1 quem se ajoelha. 2 almofada para ajoelhar-se. 3 genuflexório: estrado para ajoelhar e orar, com apoio para os braços.

    English-Portuguese dictionary > kneeler

  • 86 orate

    o.rate
    [ɔ:r'eit] vt+vi orar, discursar.

    English-Portuguese dictionary > orate

  • 87 preach

    [pri: ]
    1) (to give a talk (called a sermon), usually during a religious service, about religious or moral matters: The vicar preached (a sermon) on/about pride.) pregar
    2) (to speak to someone as though giving a sermon: Don't preach at me!) pregar sermOes
    3) (to advise: He preaches caution.) aconselhar
    * * *
    [pri:tʃ] n coll prédica, sermão. • vt+vi pregar: a) proclamar o Evangelho. b) pronunciar sermões. c) exortar, concitar. d) aconselhar. e) discursar, orar. to preach down verberar, criticar. to preach up louvar.

    English-Portuguese dictionary > preach

  • 88 speak

    [spi:k]
    past tense - spoke; verb
    1) (to say (words) or talk: He can't speak; He spoke a few words to us.) falar
    2) ((often with to or (American) with) to talk or converse: Can I speak to/with you for a moment?; We spoke for hours about it.) falar
    3) (to (be able to) talk in (a language): She speaks Russian.) falar
    4) (to tell or make known (one's thoughts, the truth etc): I always speak my mind.) dizer
    5) (to make a speech, address an audience: The Prime Minister spoke on unemployment.) falar
    - speaking
    - spoken
    - - spoken
    - generally speaking
    - speak for itself/themselves
    - speak out
    - speak up
    - to speak of
    * * *
    [spi:k] vt+vi (ps spoke, pp spoken) 1 dizer, articular. 2 falar, conversar. 3 fazer discurso, orar. 4 contar, declarar, exprimir, tornar conhecido. 5 exprimir (idéia), pronunciar, manifestar, comunicar. speak your mind / fale o que está pensando. 6 pedir, requerer, apelar. 7 conversar, falar (with, to com, a). 8 latir. he spoke up for me ele falou a meu favor. not to speak of sem mencionar, sem citar. not to speak of expenses / sem falar das despesas. nothing to speak of nada digno de menção. so to speak por assim dizer. speak up! fale! fale mais alto! that speaks well for him / isso fala a seu favor. to be spoken for estar prometido, estar reservado. to speak about falar sobre, tratar de, falar de. to speak for falar por alguém. he can speak for himself / ele mesmo pode falar. that speaks for itself / isso fala por si mesmo. to speak ill of somebody falar mal de alguém. she never speaks ill of anybody / ela nunca fala mal de ninguém. to speak on continuar falando. he spoke on the same subject / ele falou sobre o mesmo assunto. to speak out falar alto, falar à vontade, manifestar-se livremente, declarar, comunicar, esclarecer, falar francamente, dar opinião abertamente. to speak to a) dirigir-se a. b) coll admoestar. c) falar ao sentimento, atrair, interessar. to speak to someone falar com alguém. I should like to speak to you / gostaria de falar-lhe. to speak up a) falar alto. b) defender alguém, protestar. to speak well/ highly of somebody falar muito bem de alguém, elogiar. she speaks highly of him / ela fala dele em palavras elogiosas.

    English-Portuguese dictionary > speak

  • 89 business

    ['biznis] n 1. punë, detyrë; let's get down to business kalojmë në gjërat serioze; business hours orar i punës. 2. tregti; biznes; aktivitet; do business bëj tregti; what's his line of business? me se merret ai? ç'punë bën ai? 3. çështje, problem; histori, punë; there's some funny business going on ka diçka të palezetshme këtu. 4. e drejtë, kompetencë, përgjegjësi; it is not your business to decide nuk të takon ty të vendosësh.
    mean business e kam seriozisht; mind one's own business e kam seriozisht; mind one's own business shikoj punën time!
    business accounting n. llogari e ndërmarrjes
    business activity n. aktivitet industrial e tregtar, biznes
    business college n. shkollë tregtare
    business day n. ditë pune
    businesslike ['biznislaik] adj 1. praktik; metodik (njeri). 2. serioz; efikas. 3. i saktë(stil)
    businessman [biznismæn] n. afarist, tregtar
    business manager n 1. drejtor tregtar (që merret me shitjet). 2. sport manazher, përgjegjës ekipi/ klubi. 3. teat. drejtor teatri
    * * *
    biznes

    English-Albanian dictionary > business

  • 90 выступать с речью

    v
    1) gener. orar

    Diccionario universal ruso-español > выступать с речью

  • 91 молить

    моли́ть
    peti, petegi, plorpeti.
    * * *
    несов., (вин. п.)
    suplicar vt, implorar vt, rogar (непр.) vt

    моли́ть о поща́де — implorar gracia

    ••

    Бо́га моли́ть за ( кого-либо) уст.rogar a Dios (por)

    * * *
    несов., (вин. п.)
    suplicar vt, implorar vt, rogar (непр.) vt

    моли́ть о поща́де — implorar gracia

    ••

    Бо́га моли́ть за ( кого-либо) уст.rogar a Dios (por)

    * * *
    v
    gener. implorar, orar, rogar, suplicar

    Diccionario universal ruso-español > молить

  • 92 произносить речь

    v
    gener. orar, perorar

    Diccionario universal ruso-español > произносить речь

  • 93 просить

    проси́ть
    1. peti;
    2. (приглашать) inviti;
    3. (за кого-л.) klopodi por iu.
    * * *
    несов.
    1) (что-либо, о чём-либо) pedir (непр.) vt, rogar (непр.) vt; solicitar vt ( настойчиво)

    проси́ть разреше́ния, извине́ния — pedir permiso, perdón

    проси́ть по́мощи (о по́мощи) — pedir ayuda (socorro)

    проси́ть поща́ды — pedir misericordia; pedir cacao (Лат. Ам.)

    проси́ть сове́та — pedir consejo

    проси́ть сло́ва — pedir la palabra

    проси́ть руки́ — pedir la mano

    проси́ть ми́лостыню — pedir limosna, mendigar vt

    заставля́ть себя́ проси́ть — hacerse de rogar

    прося́т не кури́ть, соблюда́ть тишину́ — se ruega no fumar, guardar silencio

    2) ( за кого-либо) interceder vi

    проси́ть за това́рища — interceder en favor de su camarada

    3) (вин. п.) ( приглашать) invitar vt

    проси́ть к столу́ — invitar a la mesa

    прошу́ (вас)! ( вежливое приглашение) — ¡por favor!

    4) вин. п., разг. ( назначать цену) pedir (непр.) vt, poner precio
    5) разг. ( нищенствовать) pedir (непр.) vt, mendigar vt
    ••

    проси́ть ка́ши (о сапогах и т.п.) — pedir pan, pedir de comer

    * * *
    несов.
    1) (что-либо, о чём-либо) pedir (непр.) vt, rogar (непр.) vt; solicitar vt ( настойчиво)

    проси́ть разреше́ния, извине́ния — pedir permiso, perdón

    проси́ть по́мощи (о по́мощи) — pedir ayuda (socorro)

    проси́ть поща́ды — pedir misericordia; pedir cacao (Лат. Ам.)

    проси́ть сове́та — pedir consejo

    проси́ть сло́ва — pedir la palabra

    проси́ть руки́ — pedir la mano

    проси́ть ми́лостыню — pedir limosna, mendigar vt

    заставля́ть себя́ проси́ть — hacerse de rogar

    прося́т не кури́ть, соблюда́ть тишину́ — se ruega no fumar, guardar silencio

    2) ( за кого-либо) interceder vi

    проси́ть за това́рища — interceder en favor de su camarada

    3) (вин. п.) ( приглашать) invitar vt

    проси́ть к столу́ — invitar a la mesa

    прошу́ (вас)! ( вежливое приглашение) — ¡por favor!

    4) вин. п., разг. ( назначать цену) pedir (непр.) vt, poner precio
    5) разг. ( нищенствовать) pedir (непр.) vt, mendigar vt
    ••

    проси́ть ка́ши (о сапогах и т.п.) — pedir pan, pedir de comer

    * * *
    v
    1) gener. (ïðèãëàøàáü) invitar, deprecar, interceder (за кого-л.), peticionar, postular, recomendar, solicitar (настойчиво), clamorear, demandar, orar, pedir, recetar, recuestar, rogar, suplicar
    2) colloq. (назначать цену) pedir, mendigar, poner precio
    3) law. impetrar, pretender, recurrir
    5) Arg. recabar

    Diccionario universal ruso-español > просить

  • 94 творить молитву

    v
    obs. orar

    Diccionario universal ruso-español > творить молитву

  • 95 умолять

    умоля́ть
    petegi.
    * * *
    несов., вин. п.
    implorar vt, suplicar vt; rogar (непр.) vt ( просить)
    * * *
    несов., вин. п.
    implorar vt, suplicar vt; rogar (непр.) vt ( просить)
    * * *
    v
    gener. clamorear, conjurar, deprecar, exorar, implorar, instar, orar, perorar, reclamar, rogar, rogar (просить), suplicar

    Diccionario universal ruso-español > умолять

  • 96 óra

    Íslensk-Russian dictionary > óra

  • 97 Ökuþór

    [ö:kʰʏþou:r̬]
    m Ökuþórs, Ökuþórar
    1) миф. Едущий Тор ( одно из имён бога Тора)
    2) разг. кучер; шофёр

    Íslensk-Russian dictionary > Ökuþór

  • 98 Öku-Þór

    [ö:kʰʏþou:r̬]
    m Öku-Þórs, Öku-Þórar
    1) миф. Едущий Тор ( одно из имён бога Тора)
    2) разг. кучер; шофёр

    Íslensk-Russian dictionary > Öku-Þór

  • 99 brot-fall

    n. [Ormul. broþþ-fall], an epileptic fit; the spelling in the Ormulum shews the true etymology, viz. bróð-fall or bráð-fall, a sudden fall; brot- is an etymologizing blunder, 544. 39; féll sveinninn niðr ok hafði brotfall, 655 xxx; hann görði sér órar, ok lét sem hann félli í brotfall, Landn. (Hb.) 214, Bs. i. 335, 317, 120, where spelt brottfall.
    COMPD: brotfallssótt.

    Íslensk-ensk orðabók > brot-fall

  • 100 HÖFUÐ

    (dat. höfði, gen. pl. höfða), n.
    1) head (höggva höfuð af e-m);
    láta e-n höfði skemmra, to behead one;
    strjúka aldrei um frjálst höfuð, to be never free, never at ease;
    skera e-m höfuð, to make a wry face at one;
    heita í höfuð e-m, to be called after a person;
    hætta höfði, to risk one’s life;
    leggja við höfuð sitt, to stake one’s head;
    fœra e-m höfuð sitt, to surrender oneself to an enemy;
    drepa niðr höfði, to droop the head;
    þoku hóf af höfði, the fog lifted;
    stíga yfir höfuð e-m, to overcome one;
    hlaða helium að höfði e-m, to leave one dead on the spot;
    ganga milli bols ok höfuðs e-s or á e-m, to hew of one’s head, to kill outright;
    senda e-n til höfuðs e-m, to send one to take another’s head;
    leggja fé til höfuðs e-m, to set a price on one’s head;
    leggjast e-t undir höfuð, to put aside, neglect (Þ. lagðist eigi þessa ferð undir höfuð);
    vera höfði hærri, to be taller by a head;
    2) head, chief (höfuð lendra manna);
    Þrándheimr hefir lengi verið kallaðr höfuð Noregs, the chief district of Norway;
    3) ornamental prow of a ship (skip með gyltum höfðum);
    ornamental head on a bridle (slitnaði sundr beizlit, ok týndist höfuð, er á var).
    * * *
    n., dat. höfði; gen. pl. höfða, dat. höfðum; in Norse MSS. often spelt hafuð, Anecd. 4 (without umlaut); the root-vowel seems in very early times (8th century) to have been a diphthong; thus Bragi uses the rhymes, laufi—haufði, and rauf—haufuð, Edda; the old ditty with a half rhyme, höfðu vér í haufði, Hkr. i. 104, wou’d be faulty unless we accept a diphthong in the latter word: in good old MSS. (e. g. Sæm. Cod. Reg.) the word is always spelt with or au, never o, and probably never had a diphthongal sound; the Norse spelling havuð however points to a short vowel; and later Icel. MSS. spell o or , e. g. Hb. in Vsp. l. c. It is probable that the short vowel originated in the contracted form, as haufði sounds hard; [cp. Goth. haubiþ; A. S. heâfod; Engl. head; Hel. hôbid; O. H. G. houpit; mid. H. G. houbet; mod. G. haupt; Dan. hôved; Swed. hufvud; Ormul. hæfedd (the single f marks a preceding long vowel); thus all old Teut. languages except the Icel. agree in the length of the vowel, whereas Lat. căput, Gr. κεφαλή have a short root vowel.]
    A. A head, Vsp. 38, Sdm. 14, Vþm. 19, Þkv. 16, 19, Skm. 23, Nj. 19, 275, Grág. ii. 11, Fms. x. 381, Eg. 181, Edda 59, passim; mátti svá at kveða, at náliga væri tvau höfuð á hverju kvikendi, Hrafn. 22 (of a great increase in stock); Grímr rakaði bratt fé saman, vóru tvau höfuð á hvívetna því er hann átti, Ísl. ii. 14.
    II. phrases and sayings, láta höfði skemra, to make one a head shorter, behead, Hým. 15, Fm. 34; strjúka aldrei frjálst höfuð, to stroke never a free head, be never free, never at ease; (sagði) at þeir mundi aldrei um frjálst höfuð strjúka, er vinir hans væri, meðan Þórðr væri höfðingi í Ísafirði, Sturl. ii. 124; eg má aldrei um frjálst höfuð strjúka, I never have any time to spare; sitja aldrei á sárs höfði, to be always quarrelling; skera e-m höfuð, to make a wry face at one, Grett. 17; heita í höfuðit e-m, to be called after a person; hón jós sveininn vatni ok kvað hann skyldu heita í höfuð föður sínum, ok var hann kallaðr Gestr, Bárð. 24 new Ed.: the mod. usage distinguishes between heita í höfuð á e-m, when a person is alive when the child was born, and heita eptir e-m, when that person is dead; halda höfði, to hold one’s head up, Flóv. 43, Og.; bera hátt höfuð, to bear one’s head high, Sturl. iii. 147, Sighvat; hefja höfuðs, to lift one’s head, Thom. 535; drepa niðr höfði, to droop one’s head, Bs. i. 625; þoku hóf af höfði, the fog lifted, Ld. 74; búa hvárr í annars höfði, to be at loggerheads, Sks. 346; fara huldu höfði, to go with a hidden head, in disguise, to hide oneself, Fms. vi. 12; færa e-m höfuð sitt, to surrender oneself to an enemy, Eg. ch. 62, 63, Fms. x. 261; stíga yfir höfuð e-m, to pass over one’s head, overcome one, 304; er á engri stundu örvænt nær elli stígr yfir h. mér, Eb. 332; hlaða hellum at höfði e-m, to leave one dead on the spot, Dropl. 18; ganga milli bols ok höfuðs, ‘to gang between bole and head,’ i. e. to kill outright, Eb. 240; hætta höfði, to risk one’s head, Hm. 106; leggjask e-t undir höfuð, to lay under one’s pillow, to put aside; leggjask ferð undir höfuð, Fær. 132, Orkn. 46; þú munt verða fátt undir höfuð at leggjask ef ek skal við þér taka, Sturl. i. 27; vera höfði hærri, to be a head taller, Fms. x. 381; setja höfuð á höfuð ofan, to set head upon head, Bs. i. 73, (viz. to consecrate a second bishop to a see, which was against the eccl. law); cp. kjósa annan konung í höfuð Davíð, Sks. 801.
    III. in a personal sense, in poets, a person, = Lat. caput, Gr. κάρα, κεφαλή; fárgjarnt höfuð, thou fearful woman! Fas. ii. 556; hraustara höfuð, a bolder man, 315; berjask við eitt höfuð, 49; heiptrækt höfuð, Ýt. 25; andprútt höfuð, high-minded man! Sighvat; tírar h., glorious man; leyfðar h., id., Geisli 56; vina höfuð = cara capita, Bm. 2; frænda höfuð, kinsmen, Skáld H. 3. 40; hvarfúst h., thou fickle woman! Hel. 2.
    2. a number, tale, head, of animals; fádygt höfuð, of a fox, Merl. 1. 39: head, of cattle, þeir eiga at gjalda þingfarar-kaup, er skulda-hjóna hvert hefir höfuð, kú skuldalausa eða kúgildi, Grág. (Kb.) i. 159, referring to the old way of taxation, which is still the law in Icel., that a freeholder has to pay tax (skattr) only if he has more head of cattle (kúgildi, q. v.), than persons to support.
    IV. a head, chief; höfuð lendra manna, Fms. vii. 273; h. ok höfðingi, Stj. 457; Þrándheimr er h. Noregs, Fms. vi. 38; höfuð allra höfuð-tíða (gen.), Leiðarvís. 23.
    V. of head-shaped things:
    1. a beak, of a ship; með gylltum höfðum, Fms. viii. 385, x. 10, 417, passim; dreka-höfuð, q. v.: the beak was usually a dragon’s head, sometimes a bison’s, Ó. H.; a steer’s, Landn. 5. ch. 8; or it was the image of a god, e. g. of Thor, Fms. ii. 325, (Ó. T. ch. 253); or of a man, Karl-höfði, Ó. H., the ship of St. Olave; cp. the interesting passage, þat var upphaf enna heiðnu laga, at menn skyldu eigi hafa höfuðskip í hafi, en ef þeir hefði, þá skyldi þeir af taka höfuð áðr þeir kæmi í lands-sýn, ok sigla eigi at landi með gapandum höfðum eðr gínandi trjónum, svá at landvættir fældisk við, Landn. (Hb.) 258, Fms. vi. 180 (in a verse), vii. 51 (in a verse). 2. the capital of a pillar, Al. 116, Fb. i. 359 (of tent poles): of carved heads in a hall, sér þú augun útar hjá Hagbarðs-höfðinu? Korm. ch. 3: heads of idols carved on chairs, Fbr. ch. 38: carved heads on high-seats, Eb. ch. 4: that these figures sometimes represented fairies or goddesses is shewn by the word brúða (q. v.) and stólbrúða; heads of bedsteads seem to have been carved in a similar way; cp. also Korm. 86, see tjasna.
    3. the head-piece of a bridle; týndi maðr höfði á beisli því er görsema-vel var gört, Bs. i. 314, v. l.; the head of a rake, hrífu-h., etc.
    COMPDS: höfðabúza, höfðafjöl, höfðalag, höfðaskip, höfðatal, höfðatala, höfuðband, höfuðbani, höfuðbein, höfuðburðr, höfuðbúnaðr, Höfuðdagr, höfuðdúkr, höfuðfaldr, höfuðfatnaðr, höfuðfetlar, höfuðgerð, höfuðgjarnt, höfuðgull, höfuðhlutr, höfuðhögg, höfuðlausn, höfuðlauss, höfuðleðr, höfuðlín, höfuðmein, höfuðmikill, höfuðmundr, höfuðórar, höfuðrót, höfuðsár, höfuðskél, höfuðskip, höfuðskjálfti, höfuðsmátt, höfuðsnauðr, höfuðsótt, höfuðsteypa, höfuðsundl, höfuðsvími, höfuðsvörðr, höfuðtíund, höfuðverkr, höfuðvíti, höfuðvörðr, höfuðþváttr, höfuðþyngsl, höfuðærr, höfuðærsl.
    B. Chief, capital, found like the Gr. ἀρχι- in countless COMPDS: höfuðatriði, höfuðá, höfuðárr, höfuðátt, höfuðbarmr, höfuðbaðmr, höfuðbarmsmaðr, höfuðbaugr, höfuðbenda, höfuðbiti, höfuðbitarúm, höfuðblót, höfuðborg, höfuðból, höfuðbæli, höfuðbær, höfuðdrottning, höfuðefni, höfuðengill, höfuðfaðir, höfuðfirn, höfuðfól, höfuðgersemi, höfuðgjöf, höfuðglæpr, höfuðgoð, höfuðgrein, höfuðgæfa, höfuðhátíð, höfuðhetja, höfuðhof, höfuðinnihald, höfuðísar, höfuðíþrótt, höfuðkempa, höfuðkennimaðr, höfuðkirkja, höfuðklerkr, höfuðkonungr, höfuðkostr, höfuðkvöl, höfuðlist, höfuðlýti, höfuðlæknir, höfuðlærdómr, höfuðlöstr, höfuðsmaðr, höfuðmeistari, höfuðmerki, höfuðmusteri, höfuðnafn, höfuðnauðsyn, höfuðniðjar, höfuðprestr, höfuðráð, höfuðráðgjafi, höfuðskáld, höfuðskepna, höfuðskutilsvein, höfuðskömm, höfuðskörungr, höfuðsmiðr, höfuðspekingr, höfuðstaðr, höfuðstafn, höfuðstafr, höfuðstjarna, höfuðstóll, höfuðstólpi, höfuðstyrkr, höfuðsynd, höfuðsæti, höfuðtunga, höfuðvápn, höfuðveizla, höfuðvél, höfuðvindr, höfuðvinr, höfuðþing, höfuðætt.

    Íslensk-ensk orðabók > HÖFUÐ

См. также в других словарях:

  • orar — orar·i·um; …   English syllables

  • orar — a devemos orar a todos os santos. orar por Santa Maria, orai por nós! …   Dicionario dos verbos portugueses

  • orar — Se conjuga como: amar Infinitivo: Gerundio: Participio: orar orando orado     Indicativo   presente imperfecto pretérito futuro condicional yo tú él, ella, Ud. nosotros vosotros ellos, ellas, Uds. oro oras ora oramos oráis oran oraba orabas oraba …   Wordreference Spanish Conjugations Dictionary

  • orar — v. intr. 1. Discursar. 2. Falar em público. 3. Rezar. • v. tr. 4. Pedir, rogar …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • orar — verbo intransitivo 1. Dirigir (una persona) palabras a [una divinidad], mentalmente o en voz alta, para alabarla o pedirle una cosa: Oremos por los difuntos. Sinónimo: rezar …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • orar — (Del lat. orāre). 1. intr. Hacer oración a Dios, vocal o mentalmente. 2. Hablar en público para persuadir y convencer a los oyentes o mover su ánimo. 3. tr. Rogar, pedir, suplicar …   Diccionario de la lengua española

  • orar — ORÁR1, orare, s.n. Veşmânt bisericesc în formă de fâşie lungă şi îngustă de lână, de mătase sau de bumbac, purtat pe umăr de diacon în timpul slujbei religioase. – Din sl. orarĩ, lat. orarium. Trimis de ana zecheru, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 … …   Dicționar Român

  • orar — (Del lat. orare, rogar.) ► verbo intransitivo 1 RELIGIÓN Hacer una persona una oración, en voz alta o mentalmente: ■ oraba a la Virgen por el bien de sus hijos. SINÓNIMO rezar 2 RETÓRICA Hablar una persona en público: ■ convence a todos porque… …   Enciclopedia Universal

  • orar — v intr (Se conjuga como amar) Dirigir oraciones a Dios o a otra divinidad: Inclinó su frente para orar , Hay tres formas de orar: alabando a Dios, dándole gracias y pidiéndole beneficios …   Español en México

  • orar — intransitivo 1) rezar. Rezar es orar de viva voz, en tanto que la acción de orar puede ser vocal o mental. Todo el que reza, ora; pero no viceversa. transitivo 2) rogar*, pedir*, suplicar*. * * * Sinónimos: ■ rezar, suplicar, rogar …   Diccionario de sinónimos y antónimos

  • orar — {{#}}{{LM O28200}}{{〓}} {{ConjO28200}}{{\}}CONJUGACIÓN{{/}}{{SynO28893}} {{[}}orar{{]}} ‹o·rar› {{《}}▍ v.{{》}} Dirigir oraciones a una divinidad, en voz alta o mentalmente: • El fraile oraba en la capilla. Oremos todos a Dios por la paz en el… …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»