Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

orac+xx

  • 1 oráč

    oráč m Pflüger m

    Čeština-německý slovník > oráč

  • 2 oráč

    oráč m Pflüger m

    Čeština-německý slovník > oráč

  • 3 orać*

    orać* < zaorać> (orzę) (um)pflügen;
    orać (pracować) fam. ackern, schuften

    Słownik polsko-niemiecki > orać*

  • 4 orać

    orać [ɔraʨ̑] <orze; imp orz>
    I. < perf za-> vt agr pflügen
    II. vi ( pot)
    ( harować) schuften ( fam), ackern ( fam)
    \orać jak wół schuften wie ein Sklave ( fam)
    każdy orze, jak może ( przysł) jeder tut, was er kann

    Nowy słownik polsko-niemiecki > orać

  • 5 orać

    vt
    pflügen, ackern

    Deutsch-Polnisch Wörterbuch > orać

  • 6 orač

    Pflüger m (-s, -), Ackerer m (-s, -), Acker(s)mann m (-s, -leute i -männer)

    Hrvatski-Njemački rječnik > orač

  • 7 zaorać

    orać* < zaorać> (orzę) (um)pflügen;
    orać (pracować) fam. ackern, schuften

    Słownik polsko-niemiecki > zaorać

  • 8 zorać

    zorać pf →LINK="orać" orać

    Słownik polsko-niemiecki > zorać

  • 9 defrugo

    dē-frūgo, āre (de u. fruges), der Früchte berauben, segetem ne defruges, Vet. orac. bei Plin. 18, 200.

    lateinisch-deutsches > defrugo

  • 10 dissipo

    dis-sipo (altl. dis-supo), āvī, ātum, āre (supat: iacit, unde dissipat: disicit, Paul. ex Fest. p. 311, 6), I) auseinander werfen, -streuen, zerstreuen, hier- und dahin ausstreuen, ausbreiten, verbreiten, verteilen, A) eig.: 1) im allg.: cumulos stercoris, Col.: membra, Cic.: ossa Quirini, Hor.: aliud alio, Cic.: piceum per ossa venenum, Ov.: aër dissipat umores, verweht, Vitr.: ignis totis se passim castris dissipavit, Liv. – 2) insbes.: a) (medial) v. Wasser, dissipari, sich zerteilen (in Arme, Bäche), rivis, Vet. Orac. b. Liv.: late, Varro. – b) als mediz. t. t., einen Krankheitsstoff zerteilen, umorem, Cels.: suppurationem, Scrib. Larg. – B) übtr.: 1) im allg.: omnia fere, quae sunt conclusa nunc artibus, dispersa et dissipata quondam fuerunt, Cic.: ea contrahere amicitiam, dissipare discordiam, Cic.: dissipatum passim bellum, Liv. – 2) insbes., ein Gerede usw. ausstreuen, ausbreiten, verbreiten, sermonem, famam, Cic. – II) mit Gewalt auseinander werfen, zerstreuen, zersprengen, A) eig.: 1) im allg., als milit. t. t.: hostes, Cic.: phalangem, Liv.: in finitimas civitates dissipari, versprengt werden, Hirt. b. G. – exercitus ex dissipata fuga passim reliquiae, die Überbleibsel des zersprengten Heers, die sich von der Flucht gesammelt hatten, Liv.: collectis ex dissipato cursu militibus, nachdem er die Versprengten gesammelt hatte, Liv.: dispersi ac dissipati, Caes. – 2) prägn.: a) zersprengen = zerstören, zertrümmern, statuam, Cic.: tecta, Liv.: turres quadratas (v. Maschinen), Vitr.: cuncta disturbare ac dissipare (v. Feuer), Cic.: homo fractus et paene dissipatus, Cic. – b) Vermögen usw. zersplittern, verschleudern, vergeuden, verschwenden, rem familiarem, patrimonium, Cic.: a maioribus possessiones relictas disperdere ac dissipare, Cic.: avitas opes per luxum, verprassen, Tac.: reliquias rei publicae, des Staats letzte Kräfte vergeuden, Cic. – B) übtr.: dissipat Euhius curas edaces, zerstreut, Hor.: magister dissipat amplexus, macht gewaltsam ein Ende, unterbricht gewaltsam, Stat. – / arch. Form dissupo, wov. dissupat, Enn. fr. scen. 118: dissupatus, Trag. inc. fr. 169. Corp. inscr. Lat. 9, 4130.

    lateinisch-deutsches > dissipo

  • 11 flumen

    flūmen, inis, n. (fluo), die fließende Wassermasse, die Flut, das fließende Wasser, Gewässer, die Strömung, der Strom, I) eig.: 1) im allg.: fontis, Ov.: vivum, Flußwasser, Verg. u. Liv.: piscosum, Sen.: secundo flumine, stromabwärts, Caes.: adverso flumine, stromaufwärts, Caes.: cave aquam Albanam in mare manare suo flumine sinas, Orac. vet. bei Liv.: omnia flumina atque omnes rivi, qui ad mare pertinebant, Caes.: maritima flumina immittere in piscinas, Varro: hos omnes flumina continebant (hielten auf), Caes.: nusquam latius dominari mare, multum fluminum huc atque illuc ferre, Tac. – 2) im engern Sinne (Ggstz. ripa), a) der Fluß, Strom, als fließende Masse, Lucr., Caes., Cic. u.a.: Garumna fl., Caes.: Nilus fl., Amm.: fl. Rhenum, Hor.: Tiberinum, Tyrrhenum, Verg.: fluebat cruor fluminum modo, Aur. Vict. epit. 43, 14. – b) der Kanal, fl. fossile, Amm. 24, 6, 1: fl. angustum altissimis ripis, Auct. b. Alex. 29, 1. – II) übtr.: 1) phys., v. einer fließenden Menge, Strom, Blutes, Lucr. u. Cic.: Tränen, Verg.: aëris, Apul.: v. Menschen, effusae ruunt inopino flumine turbae, Sil. – 2) geistig: a) übh.: mens ingenti flumine litterarum inundata, von einer großen Belesenheit befruchtet, Petron. 118, 3. – b) v. Geist, Strom, Erguß, nullius tantum flumen est ingenii, Cic. Marc. 4: ingenii currant flumina quanta tui (scimus), Ov. fast. 1, 24. – c) in bezug auf Beredsamkeit u. Rede, Strom, velut quoddam eloquentiae fl., Quint.: vastissima flumina facundiae suae, Col.: fl. orationis, Cic.: fl. orationis aureum, Cic.: fl. verborum, inanium verborum, Cic.: velut prono decurrentis orationis flumine, Quint.

    lateinisch-deutsches > flumen

  • 12 incolo

    in-colo, coluī, cultum, ere, I) tr. bewohnen, Delum, Cic.: urbem, Cic.: v. Gottheiten, sanctissimae deae, quae illos Hennenses lacus lucosque incolitis, Cic. Verr. 5, 188: v. Tieren, aves feraeque, quae incolunt terras, Orac. vet. bei Liv. 25, 12, 6: quaedam animalia, quibus aquam terramque incolendi gemina natura est, Amphibien, Flor. 3, 6, 6. – Partic. subst., incolentēs, ium, m., die Einwohner, Liv. u. Sen. – II) intr. wohnen, seinen Wohnsitz haben, wo ansässig od. seßhaft sein, salsis locis pisculentis, Plaut. rud. 907: late Scytharum campis, Varro sat. Men. 426: cis od. trans Rhenum, Caes.: circa Ticinum amnem, Liv.: inter mare Alpesque, Liv.: oppidum Numidarum, nomine Vacca, ubi et incolere et mercari consueverant multi mortales, Sall.: neque longius anno remanere uno in loco incolendi causā licet, Caes.: non parvum agri modum ad incolendum (um da zu wohnen, zum Wohnplatz) accepit, Aur. Vict.

    lateinisch-deutsches > incolo

  • 13 pando [2]

    2. pando, pandī, pānsum u. passum, ere (Causat. zu pateo), I) auseinander-, ausbreiten, ausspannen, ausspreizen, a) eig.: vela, Cic. u. Ov.: pennas ad solem, Verg.: aciem, Liv.: annosa brachia pandit ulmus opaca, Verg.: rosa paulatim rubescens dehiscit ac sese pandit, u. breitet sich (ihren Kelch) aus, Plin. – crines passi, capillus passus, fliegende Haare, Caes. u.a.: passis manibus od. palmis, mit ausgebreiteten, ausgestreckten Händen, Caes.: manibus ac pedibus pansis, Vitr.: velis passis, Cic. – b) bildl.: alia illa divina (bona) longe lateque se pandunt caelumque contingunt, gewinnen weit und breit Einfluß, Cic. Tusc. 5, 76. – verba passa, aufgelöste W. = Prosa, Apul. flor. 15. p. 19, 1 Kr. – II) übtr.: A) aufsperren, auftun, aufreißen, öffnen, eröffnen, im Passiv medial = sich auftun, sich öffnen, a) eig.: pandite atque aperite ianuam hanc, Plaut.: moenia urbis, Verg.: rupem ferro, gangbar machen, Liv.: via panditur, ist offen, liegt frei, Tac.: poet., agros (igni), durch Feuer bloßlegen, Lucr. 5, 1246: tria guttura, weit aufreißen, Verg. – medial, panduntur portae, Verg.: panduntur inter ordines viae, es öffnen sich Gassen, Liv.: u. v. Örtlichkeiten, die sich gleichs. »vor unseren Blicken auftun, -eröffnen, sich weit und breit ausdehnen od. erstrecken«, repente velut maris vasti sic universa panditur planities, Liv.: urbs ea in ora Oceani sita est, ubi primum e faucibus angustis panditur mare, Liv. – b) bildl.: α) im allg.: spectacula pictā caudā, die schönste Farbenpracht sich entfalten lassen, Hor.: viam fugae, salutis, Liv.: viam ad dominationem, bahnen, Liv.: tempora veris se pandunt, eröffnen sich, Lucr. – β) insbes., eröffnen = offenbaren, kundtun, oraculum, Catull.: nomen, Ov.: res, Verg.: quae nunc panduntur fatis, Orac. vet. b. Liv. 5, 16, 10: o decus Haemonidum, populis quae pandere fata potes, Lucan. 6, 590. – B) ausbreitend trocknen, uvam in sole, Colum.: uva passa, getrocknete Weintraube, Rosinen, Plaut. u. Edict. Diocl.: so auch racemi passi, Verg.: lac passum, geronnene, Ov. – scherzh., senes passi, ausgetrocknete, dürre, Lucil. 557.

    lateinisch-deutsches > pando [2]

  • 14 rigo

    rigo, āvī, ātum, are, I) eine Flüssigkeit wohin leiten, führen, a) eig.: aquam per agros, Orac. vet. bei Liv.: sanguinem per venas, Plin. – b) bildl.: hinc motus per membra rigantur, Lucr.: somnum per pectora, Fur. b. Macr. – II) prägn., eine Flüssigkeit wohin leitend-, gehen lassend bewässern, benetzen, a) eig. u. übtr.: lucum fons perenni rigabat aquā, Liv.: fluvius rigat campos, Plin.: quā Istrus Getas rigat, vorbeiströmt, Tibull.: seminaria conspergi potius quam rigari debent, lieber besprengt als bewässert werden, Colum. – poet. übtr., ora lacrimis, fletibus u. dgl., Verg., Ov. u.a. Dicht.: vultum suum lacrimis, Augustin. serm. 211, 6: Babylonica, bepissen, Lucr.: caelum, überströmen, erfüllen (v. Licht u. Wärme), Lucr.: natos vitali rore, tränken, säugen, Cic. poët. – b) bildl.: ingenia omnium, Cornif. rhet.: (Calliope) lymphis a fonte petitis ora Philetaeā nostra rigavit aquā, Prop.

    lateinisch-deutsches > rigo

  • 15 πρό-γνωσις

    πρό-γνωσις, , das Vorherwissen, Sp., wie Plut. de Pyth. orac. 11 Luc. Alex. 8; bes. in der Medicin.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > πρό-γνωσις

  • 16 προ-γνωστικός

    προ-γνωστικός, ή, όν, zum Vorherwissen, zum Voraussagen gehörig, Sp., wie Plut. de def. orac. 42; τὸ προγνωστικόν, Vorzeichen, Wahrzeichen der Zukunft.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > προ-γνωστικός

  • 17 πρηνισμός

    πρηνισμός, , das Vorwärtsneigen, Kopfüberwerfen, Zerstören, Orac. Sib.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > πρηνισμός

  • 18 προ-αγόρευσις

    προ-αγόρευσις, , das Vorhersagen; Hippocr.; Arist. poet. 15; Plut. Syll. 7 orac. def. 7.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > προ-αγόρευσις

  • 19 προ-μάντιον

    προ-μάντιον, τό, = προμάντευμα, Orac. Sib.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > προ-μάντιον

  • 20 προ-οδ-ηγός

    προ-οδ-ηγός, , der vorangehende Wegweiser, Orac. Sib.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > προ-οδ-ηγός

См. также в других словарях:

  • orac — orac·u·lar; orac·u·lar·i·ty; orac·u·late; orac·u·lous; orac·u·lar·ly; orac·u·lar·ness; orac·u·lous·ly; …   English syllables

  • ORAC — or Orac may refer to: Oxygen radical absorbance capacity, a scalar value derived in the laboratory for comparing the antioxidant content of different foods or nutritional supplements Office of the Registrar of Aboriginal Corporations, former name …   Wikipedia

  • orac — ORÁC interj. (reg.; de obicei repetat) Cuvânt care redă strigătul broaştelor. – Onomatopee. Trimis de ana zecheru, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  ORÁC interj. v. miorc, oac. Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Sinonime  orác interj. T …   Dicționar Român

  • Orac — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. ORAC est un acronyme pouvant se référer à : une Opération de Redynamisation de l Artisanat et du Commerce , l indice ORAC permettant de mesurer la… …   Wikipédia en Français

  • orać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, orzę, orze, oraćany {{/stl 8}}– zorać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIa {{/stl 8}}{{stl 7}} spulchniać glebę za pomocą pługa (dawniej: również sochy lub radła); żłobić i odkładać skiby ziemi pługiem : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • orać — jak wół, jak koń, jak dziki osioł zob. wół 3. Orać w kogoś jak w łysego konia zob. koń 8 …   Słownik frazeologiczny

  • òrāč — m (oràčica ž) 〈G oráča〉 onaj koji ore …   Veliki rječnik hrvatskoga jezika

  • orač — òrāč m <G oráča> DEFINICIJA onaj koji ore ETIMOLOGIJA vidi orati …   Hrvatski jezični portal

  • orać — ndk IX, orzę, orzesz, orz, orał, orany 1. «żłobić bruzdy w roli, odkładając skiby za pomocą pługa ręcznego lub maszynowego (dawniej: za pomocą radła lub sochy) dla przygotowania gleby pod zasiew» Orać głęboko, płytko. Orać pole, ugór, rżysko.… …   Słownik języka polskiego

  • ORAC — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. ORAC est un acronyme pouvant se référer à : une Opération de Redynamisation de l Artisanat et du Commerce , l indice ORAC permettant de mesurer la… …   Wikipédia en Français

  • Orac, Leova — Orac is a commune in Leova district, Moldova. It is composed of a single village, Orac, population 1,037. Coordinates: 46°40′N 28°28′E / 46.667°N 28.467°E …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»