Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

oráculo

  • 41 oracle

    ['orəkl]
    1) (a very knowledgeable person: I don't know the answer to this problem, so I'd better go and ask the oracle.) oráculo
    2) (in former times, a holy place where a god was believed to give answers to questions: the oracle at Delphi.) oráculo

    English-Portuguese (Brazil) dictionary > oracle

  • 42 Obí pikuti:

    Pedacitos de masa de coco que se obtiene pellizcando. Cuando el babálócha o la iyálócha van a usar el oráculo de obí, toman un coco seco entre sus manos y lo bendicen delante de los santos; después lo parten con un martillo u otro cuerpo duro, o lo tiran contra el suelo hasta que suelte los pedazos, los cuales son tomados y pellizcados para hacer "obí pikuti", que se le ofrecen a los oríshas en el suelo, a la vez que se va diciendo un rezo. Terminados de redondear o arreglar los cuatro obínú que se necesitan, hay que moyubar al Dios Supremo, a la Corte Celestial, al Sol, a los muertos y a todas las deidades; después se moyuba a Biagué, Adiátóto, al propio coco o sus obínú, al eléddá del sujeto a quien se le están viendo sus cosas o consultándolo; y a los muertos, eléddá y oríshas protectores del sacerdote o sacerdotisa. Se presentan los obínú en la cabeza. hombros, pecho, manos, rodillas y pies del consultado, rezándole al coco y pidiéndole que se preste a contestar; se llama al santo cabecera del sacerdote o sacerdotisa y se le ruega para que dé su irradiación; se invoca a el primer awó, Biagué, y a su hijo Adiátóto para que presten por irradiación sus achés adivinatorios y hagan que el coco hable la palabra de los oríshas, del orísha interrogado o del muerto. Se tiran los cuatro pedazos u obínús al suelo y enseguida se mira cómo cayeron. Aun cuando se dice que el oráculo de Biagué da doce posiciones con los cuatro obínús, nosotros solamente nos hemos enterado de las siguientes, letras u óddus: "alafia", "otawe", "eyífé", okana sódd" y "oyekún". Sinónimos: Obí keún

    Vocabulario Lucumí > Obí pikuti:

  • 43 juego

    m
    2) (тж juego de azar, juego de interés, juego de suerte) азартная игра
    3) (тж juego de baraja, juego de cartas, juego de naipes) карточная игра, игра в карты
    5) pl игры, состязания
    6) трюк, фокус
    juego de palabras (de voces, de vocablos) — игра слов
    7) тавр. обращение с орудиями корриды
    8) соревнование, соперничество, борьба
    juego de mueblesмебельный гарнитур
    12) тех. зазор
    ••
    juego de niños — пустяки, детская забава
    por juego loc. adv. — в шутку, несерьёзно
    conocerle (descubrirle, verle) el juego — раскрыть, разгадать чьи-либо тайные намерения
    hacer juegoделать ход в игре, объявлять ставку
    mostrar el juegoраскрывать свои намерения, раскрывать карты
    no dejar entrar en juegoне давать слова вставить
    desgraciado en el juego, afortunado en amores погов. — не везёт в картах, повезёт в любви

    БИРС > juego

  • 44 игра

    ж.
    1) juego m (тж. перен.); partido m ( отдельная партия)
    насто́льные и́гры — juegos de mesa
    ко́мнатные и́гры — juegos de sociedad( de salón)
    подвижны́е и́гры — juegos infantiles; juegos deportivos
    аза́ртные и́гры — juegos de azar (de suerte)
    игра́ на сообрази́тельность — juego de ingenio
    игра́ в ри́фмы — juegos del oráculo
    игра́ в мяч — juego de pelota
    игра́ в фа́нты — juego de prendas
    ка́рточная игра́ — juego de baraja (de naipes, de cartas)
    Олимпи́йские и́гры — Juegos Olímpicos
    полити́ческая игра́ — juego político
    игра́ судьбы́ — juego de suerte
    2) (исполнение - музыкальное, сценическое) interpretación f, ejecución f
    игра́ на скри́пке — interpretación al violín
    3) (блеск, сверкание) centelleo m, brillo m; espumeo m, burbujeo m ( о вине)
    игра́ бриллиа́нтов — aguas (viso) de los brillantes
    ••
    игра́ приро́ды — capricho( cambios) de la naturaleza
    игра́ слов — juego de palabras, retruécano m
    игра́ воображе́ния — fantasía f, labor interpretativa
    биржева́я игра́ — juego de bolsa, agio m, agiotaje m
    де́тские и́гры — juego de niños
    везти́ в игре́ ( кому-либо) — acudirle el juego
    раскры́ть чью́-либо игру́ — descubrirle (verle) el juego
    не везти́ кому́-либо в игре́ — darle mal el juego a uno
    вступа́ть в игру́ — entrar en juego
    де́лать ход в игре́ — hacer juego
    вести́ кру́пную игру́, игра́ть большу́ю игру́ — jugar en grande
    раскры́ть чью́-либо игру́ — descubrir (desenmascarar) el juego (de), poner las cartas boca arriba (a)
    испо́ртить игру́ кому́-либо — estorbar el juego a alguien
    не везет в игре́, повезет в любви́ погов.desgraciado en el juego, afortunado en amores
    игра́ не сто́ит свеч — el juego (la cosa) no vale la pena (no vale un comino)

    БИРС > игра

  • 45 монета

    ж.
    moneda f (тж. собир.); pieza f ( отдельная монета)
    зво́нкая моне́та — numerario m; moneda contante y sonante( metálica)
    ходя́чая моне́та — moneda corriente
    разме́нная моне́та — moneda de cambio
    ме́лкая моне́та — calderilla f, suelto m, cambio m
    чека́нить моне́ту — acuñar( batir, labrar) moneda; moned(e)ar vt
    чека́нка моне́ты — monedería f
    ••
    приня́ть за чи́стую моне́ту — creer como a un oráculo, creer a pie juntillas, tomarlo al pie de la letra
    плати́ть той же моне́той — pagar con (en) la misma moneda
    гони́ моне́ту! прост. — ¡paga!

    БИРС > монета

  • 46 оракул

    м.
    oráculo m (тж. перен.)

    БИРС > оракул

  • 47 чистый

    прил.
    1) (незагрязненный; опрятный) limpio, puro, aseado
    чи́стые ру́ки — manos limpias (тж. перен.)
    чи́стое полоте́нце — toalla limpia
    чи́стая вода́ — agua limpia
    чи́стый во́здух — aire limpio (puro)
    чи́стое не́бо — cielo despejado
    чи́стая страни́ца — página limpia
    чи́стый бланкimpreso sin llenar
    2) ( без примеси) puro, neto
    чи́стый спиртalcohol puro
    чи́стое зо́лото — oro puro
    чи́стая шерстьlana pura
    чи́стая поро́да — raza pura
    3) (аккуратный, тщательно сделанный) cuidadoso esmerado, minucioso; acabado ( завершенный)
    чи́стая рабо́та — trabajo cuidadoso (bien hecho)
    4) (отчетливый, ясный) claro; correcto
    чи́стый го́лос — voz clara
    чи́стое произноше́ние — pronunciación correcta
    5) (нравственно безупречный, честный) limpio, puro, cándido, pulcro
    чи́стая де́вушка — muchacha candorosa (ingenua)
    чи́стые по́мыслы — intenciones limpias
    чи́стый взорmirada cándida
    чи́стое иску́сство — arte pura
    чи́стая нау́ка — ciencia pura
    7) разг. (полный, совершенный) completo, puro, mero
    чи́стая случа́йность — mera casualidad
    чи́стое недоразуме́ние — simple confusión
    8) разг. (подлинный, настоящий) auténtico, verdadero; típico ( типичный)
    э́то чи́стое наказа́ние — es un verdadero castigo
    ••
    чи́стый вес — peso neto
    чи́стый дохо́д — beneficio neto, ganancia líquida
    чи́стый пар с.-х.barbecho limpio
    чи́стая отста́вка уст.retiro definitivo
    чи́стая пу́блика уст.público decente
    де́ло чи́стое разг. — la cosa está clara, es trigo limpio
    с чи́стой со́вестью — con la conciencia limpia (tranquila)
    говори́ть по чи́стой со́вести — hablar con la máxima sinceridad (franqueza)
    от чи́стого се́рдца — de todo corazón
    на чи́стом во́здухе — al aire libre
    в чи́стом по́ле — en campo raso
    бриллиа́нт чи́стой воды́ — diamante de aguas puras
    обма́нщик чи́стой воды́ — mentiroso rematado
    чи́стая пра́вда — la pura verdad
    приня́ть за чи́стую моне́ту — creer a puño cerrado (a pie juntillas, como a un oráculo); aceptar como moneda legal
    вы́вести на чи́стую во́ду — poner al desnudo, sacar a la luz, desenmascarar vt

    БИРС > чистый

  • 48 utor

    ūtor, ūsus sum, ūtī depon.
    1) употреблять, применять, пользоваться (pecuniā C; verbis alicujus C; cornibus urorum pro poculis Cs; bonā valetudine Cs; auxilio alicujus C)
    u. aliquo medico C — пользоваться чьими-л. услугами, как врача
    male ( perverse) u. — злоупотреблять ( lege C)
    u. mari Csехать морем
    u. domo Slжить в доме
    u. oratione (voce) Cговорить
    oculis u. — видеть (recte, minus Pl)
    u. pace C, Cs — соблюдать мир, жить в мире или L принимать мирные условия
    u. consilio C — принимать решение, следовать плану
    u. mediocribus consiliis Cприбегать к полумерам
    u. adversis ventis Cплыть против ветра
    u. aliquo amico C, Nep — дружить с кем-л.
    proeliis secundis u. C — успешно воевать; редко с acc.
    u. operam alicujus Pl — пользоваться чьей-л. помощью
    3) потреблять, питаться, жить (u. lacte et herbis O; habeo unde utar C)
    4) проявлять, высказывать, обнаруживать (u. clementiā Cs; u. celeritate C)
    5) общаться, иметь общение (u. aliquo C); обходиться, обращаться (u. aliquo familiariter C; u. sociis velut hostibus Sl)
    scire, quo pacto deceat majoribus uti H — знать, как следует держать себя по отношению к знати
    laudamus veteres, sed nostris utimur annis O — мы восхищаемся древностью, но живём современностью
    6) иметь надобность, нуждаться ( eā re nihil hoc loco utimur C)

    Латинско-русский словарь > utor

  • 49 agnosco

    agnōsco (ad-gnōsco), nōvī, nitum, ere (ad u. nosco), anerkennen, I) etw. nach seinem wahren Wesen oder nach seinen Merkmalen als das, was es ist, erkennen, wahrnehmen, a) übh.: non potuit haec animus in corpore inclusus agnoscere, Cic.: tum agnoscit animus illa reminiscendo, Cic.: id facillime accipiunt animi, quod agnoscunt, Quint.: nam sunt et in animo praecipua quaedam et in corpore, quae cum leviter agnovit, tum discernere incipit, Cic.: quod mihi gratularis de filia, agnosco humanitatem tuam, Cic.: moriar, si praeter te quemquam reliquum habeo, in quo possim imaginem antiquae et vernaculae festivitatis agnoscere, Cic.: accipio agnoscoque deos (die G. = die Hand der G.), Verg.: agnovit longe gemitum praesaga mali mens, Verg.: durch das Medium der Sinne, auribus notos ut possis agnoscere cantus, Cic. poët.: alienis oculis agnoscimus, alienā memoriā salutamus, Plin.: laetā gaudia mente agnoscere, sich innerlich der Freude bewußt werden, Catull. 64, 237. – m. Ang. woran? durch Advv. od. durch ex m. Abl., inde agnosci potest vis fortunae, Vell.: deum ex operibus eius, Cic.: quo mores dicentis ex oratione pelluceant et quodammodo agnoscantur, Quint.: u. absol., agnosco ex me, ich mache die Erfahrung an mir selbst, Cic. – mit Ang. an wem? durch in m. Abl., cum idem aspexit agnovitque in alio, Cic. – b) einen Gegenstand, den man schon er- od. gekannt hat, erkennen, wiedererkennen, dah. auch sich wieder auf etw. besinnen, sich einer Sache entsinnen (vgl. Ochsner Cic. Ecl. p. 57 sq. Sorof u. Meißner Cic. Tusc. 1, 15), α) eine Pers.: Africanus se ostendit eā formā, quae mihi ex imagine eius quam ex ipso notior erat; quem ut agnovi etc., Cic.: nomine audito agnovēre virum, Liv.: veterem Anchisen agnoscit amicum, Verg.: ille ubi matrem agnovit, Verg. – m. Ang. wodurch (= woran)? durch Abl., cultu regio agnosci, Curt. 5, 12 (34), 20. – β) lebl. Objj.: rem (v. Richter), Cic.: parvam Troiam, Verg.: loca, Quint.: Graecum (sich des Griechischen entsinnen), Cic.: in manibus eius, qui repertum ferebat, agnovit (amiculum), Curt. – m. Ang. woran? durch ex m. Abl., navis D. Bruti, quae ex insigni facile agnosci poterat, Caes. b.c. 2, 6, 4. – II) als wirklich, als wahr, als vorhanden, als geltend anerkennen, gelten lassen, α) eine Pers.: sortilegos, Cic.: u. filium, quem ille natum non agnorat, eundem moriens suum dixerat, Nep.: ex nepte Iulia editum infantem, Suet.: necdum agnoverat eum, qui postea regnavit, Liv.: cuius oraculo agnoscor, Curt. – zugl. m. Ang. als wen? durch Prädik.-Acc., alqm non ducem (als F.), Liv.: alqm regem, Curt.: Alexandrum filium, Curt.: im Passiv mit Ang. als wer? durch Prädik.-Nom., at nunc si quis tanti habitet, vix ut senator agnoscitur, Vell. – β) lebl. Objj. = eine Sache anerkennen, bestätigen, feststellen, einräumen, gelten lassen, zugeben, sich zu etw. bekennen (Ggstz. abnuere), quod mihi tantum tribui dicis, quantum ego nec agnosco nec postulo, facis amice, Cic.: u. so agn. crimen, Cic.: facti illius gloriam, Cic.: deorum cognationem, Cic.: iudicium alcis, ICt.: aes alienum, ICt.: bonorum possessionem, ICt. – mit Ang. als was? mit Prädik.-Acc., quod meum quodammodo agnosco, Cic.: dextros agnovit in alite divos, Phaedr. – m. folg. Acc. m. Infin., et ego ipse me non esse verborum admodum inopem agnosco, Cic.: e numero duos et XXX interiisse agnoscunt, Curt. – / agnosse zsgz. = agnovisse, Ov. met. 4, 613: agnōtus est = agnitus est, Pacuv. 484: agnōturus = agniturus, Sall. hist. 2, 73 (64); vgl. Diom. 388, 7. Prisc. 10, 19. Serv. Verg. Aen. 4, 23.

    lateinisch-deutsches > agnosco

  • 50 conicio

    con-icio (cō-icio), iēcī, iectum, ere (con u. iacio), I) im engern Sinne, hinwerfen, hineinwerfen, hinaufwerfen, daraufwerfen, daranwerfen, deutsch oft bl. werfen, 1) eig.: a) übh.: arma lecta in acervum, Liv.: sarcinas utrimque in acervum, Liv.: sarcinas in unum, in medium, Liv., u. in medio, Liv. (s. Drak. Liv. 10, 36, 1). – vasa fictilia in naves, Nep.: magnam vim lignorum ardentem in flumen, Liv.: serpentes vivas in vasa fictilia, Nep. – pallium od. palliolum in collum, auf (um) die Schulter werfen, Plaut.: alqm in ignem, Plaut.: alqm vivum in flammam, Auct. b. Afr.: interfectum in plaustrum, Cic.: sortes in hydriam, im Zshg. bl. conicere sortes (Ggstz. educere), Cic.: ebenso c. alcis nomen in urnam, Sen.: u. nomina in urnam, Liv. u. Plin. ep.: dah. alqm in sortem od. alcis sortem, jmd. losen lassen (zB. die Prätoren über die Provinzen, die Tribus über die Abstimmung usw.), Cic. – ignem in obiectam saepem, Liv. (vgl. im Bilde, cum in me flamma illorum temporum coniciebatur, Cic.): aggerem in munitionem, Caes. – purpureas vestes super (oben darauf), Verg. – u. (poet.) m. Dat., igni galeas, Verg.: vincula collo, Ov. – im Zshg. ohne Ang. wohin? Quinti fratris domus inflammata iussu Clodii coniectis ignibus, Cic.: ligna celeriter exstruunt fascesque virgultorum coniciunt, Liv.: quae (tecta) coniectis celeriter stramentis tentoriorum integendorum gratiā erant inaedificata, Hirt. b. G. – b) Geschosse usw. nach einem Punkte hinwerfen, auf einen Ggstd. einwerfen, deutsch oft bl. werfen, schleudern, schießen, tela, lapides telaque in nostros, Caes.: iacula plurima in equos virosque, Liv.: eminus hastam od. hastas, Verg.: tela undique in unum hostem, Liv.: milia sagittarum circiter XXX in castellum, Caes.: tela intra vallum, Caes.: ex tumulo od. e loco superiore tela in nostros, Caes.: iaculum inter ilia, Ov. – u. bl. venabula manibus, Ov.: telum sine ictu, Verg.: tela, Caes.: iaculum, sagittam, Verg.: hastas, Val. Flacc. – u. im Bilde, petitiones ita, ut vitari non possint, Cic.

    2) übtr.: a) im allg., wohin werfen, schleudern, deutsch auch gegen jmd. od. etw. richten, auf einen Ggstd. hinlenken, c. oculos in alqm, Cic.: coniectis in eum omnium oculis, Tac.: coniectis oculis, mit auf ihn gehefteten Blicken, Cic. – bes. Worte, eine Beschuldigung u. dgl., in disputando vocem, hinschleudern, Cael. in Cic. ep.: orationem tam improbam in alqm, Cic.: maledicta in alcis vitam, Cic.: haec omnia crimina in alcis nimiam diligentiam, wälzen, Cic.: in unum vigilem culpam, Liv. – u. (poet.) mit Dat., querelas absenti, Tibull. – b) prägn., kombinierend gleichs. etw. treffen, ermitteln, abnehmen, vermuten, mutmaßlich schließen, erraten, α) übh.: tu conicito cetera, quid ego ex hac inopia nunc capiam etc., Ter.: ex quo omnes coniecerant eum regnum ei commisisse quoad etc., Nep.: num igitur aut haruspex aut augur aut vates quis aut somnians melius coniecerit, e morbo aegrotum evasurum, quam medicus? Cic.: num igitur aut quae tempestas impendeat, vates melius coniciet, quam gubernator: aut morbi naturam acutius, quam medicus? Cic.: c. callidissime de futuris (Ggstz. iudicare verissime de instantibus), Nep.: de matre savianda ex oraculo acute arguteque, Cic. – annos sexaginta natus es aut plus eo, ut conicio, Ter. – bene qui coniciet, vatem hunc perhibebo optimum (als Übstzg. von μάντις γ' ἄριστος, ὅστις εἰκάζει καλῶς, Eurip.), Cic. poët. – Partic. Perf. subst., belle coniecta, nette Vermutungen, Cic.: male coniecta maleque interpretata, ungeschickte V. u. ungeschickte Auslegungen, Cic. – β) mutmaßlich auslegen, deuten, alci somnium, Plaut.: o praeclare coniectum a vulgo in illam provinciam omen communis famae atque sermonis! Cic.

    II) im weitern Sinne, 1) eig.: a) = sich wohin begeben machen od. lassen, wohin werfen, treiben, stecken, wohin nehmen, wohin bringen, wohin flüchten u. dgl., etesia flabra aquilonum nubila coniciunt in eas tunc omnia partes, Lucr.: cum haec navis invitis nautis vi tempestatis in portum coniecta sit, Cic.: u. (im Bilde) id sub legis superbissimae vincula conicitis, Liv. – bes. leb. Wesen, alqm in medium, jmd. (beim Gehen) in die Mitte nehmen (v. zweien), Cic.: novercam in alteram navem, Sen. rhet.: mulieres in eum locum, quo etc., Caes.: auxilia in mediam aciem, Caes.: exercitum in angustias, Curt.: hostes in fugam, Caes. – und zur Strafe, alqm in eculeum, Cic.: alqm in carcerem, Cic.: alqm in carcerem ob crimen peculatus, Iustin.: alqm in carcerem, quod (weil er) etc., Suet.: alqm in vincula, Cic.: alqm in custodiam, Nep.: alqm in lautumias, Cic.: servos in arcas (Zellengefängnisse), Cic. – u. so auch se conic. = sich wohin werfen, sich stürzen, sich begeben, sich flüchten u. dgl., se intro, Ter.: se in pedes, Ter.: se in paludem, Liv.: se in portum (von Delphinen), Cic.: se in castra alcis, Cic.: se in scalas tabernae librariae, Cic.: u. (im Bilde) se in mirificam latebram (beim Disputieren), Cic.: se in signa manipulosque, Caes.: u. se in fugam, Cic. – b) vermittelst der Hand usw. wohin treiben, stoßen, stecken, einbringen, eingießen, aufgießen, beilegen, α) übh.: digitos pollices linteolis involutos in os aegri, Cels.: his (digitis) deinde coniectis, Cels. – filum in acum, einfädeln, Cels.: linamentum ardens in aeneam cucurbitulam, Cels.: acum in ignem, Cels.: medicamentum in calamum scriptorium, Cels.: super eminentem carnem exedentia medicamenta, Cels.: laureum oleum coniecisse (verst. in aurem) abunde est, Cels. -libellum in epistulam, dem Br. beilegen, in den Br. einschließen, Cic.: u. so fasciculus, quo (in das) illam (epistulam) conieceram, Cic. – m. Dat., lupinum frutectoso solo, Plin.: cinerem dentibus exesis, Plin. – selten leb. Wesen, alqm in culleum, Cic. – β) insbes., eine Waffe wohin stoßen, gladium in adversum os, Caes.: cultros in guttura velleris atri, Ov.: u. bl. cultros, Ov.: im Passiv m. in u. Abl., coniectum in gutture ferrum, Ov. met. 3, 90.

    2) übtr.: a) wohin werfen, stecken, bringen = versetzen, teils in eine Zeit, naves coniectae in noctem, in die Nacht hinein verspätete, Caes.: se in noctem, sich in die N. hineinwerfen (= unter dem Schutze der N. eilig abreisen), Cic.: proelium in noctem, hineinziehen, Auct. b. Afr.: u. alqm in breve tempus, auf eine kurze Z. beschränken, Ter.: haec tempora, in quae testis crimen conicit, verlegt, Liv. – teils in eine gewisse Abteilung, forensem turbam in quattuor tribus, Liv.: in unam tribum omnes, qui etc., Liv.: nulli conicientur in ullum ordinem (iudicum), nulli eximentur, Cic. – teils (durch Verwandlung) in eine Gestalt, animus domicilia mutet ad alias animalium formas coniectus, immer wieder in andere Tiergestalten gesteckt, versetzt, Sen. ep. 88, 34 H. – teils in einen äußern oder innern Zustand u. dgl., alqm ex tranquillissima re in nuptias, ins Ehejoch stecken, Ter.: alqm ex occultis insidiis ad apertum latrocinium, nötigen, Cic.: rem publicam in perturbationes, Cic.: alqm in laetitiam frustra, Ter.: animos in terrorem, Auct. b. Afr.: hostes in terrorem ac tumultum, Liv. – se in turbam, Cic.: in quod me malum conieci? habe ich mich gestürzt? Ter.: c. se mente ac voluntate in versum, sich auf die Dichtkunst werfen, Cic. – b) verwendend, verschwendend Geld in etw. stecken, tantam pecuniam in propylaea, Cic.: HS milies in culinam, Sen. – c) schriftlich einfügend wohin bringen, wo anbringen, wohin aufnehmen, legem in decimam tabulam, Cic.: plura in eandem epistulam, Cic.: haec verba in interdictum, Cic. – d) mündlich anbringen, vorbringen, verhandeln, causam in comitio aut in foro ante meridiem, Vet. lex b. Cornif. rhet. 2, 20: causam ad alqm, Afran. com. 216: verba inter se acrius, Afran. com. 309: is cum filio coiecerat nescio quid de ratiuncula, Afran. com. 190 sq. – Archaist. coniexit = coniecerit, Plaut. trin. 722.

    lateinisch-deutsches > conicio

  • 51 descendo

    dē-scendo, scendi, scēnsum, ere (de u. scando), herabsteigen, -kommen, -gehen, von einem höhern Orte nach einem niedrigern (Ggstz. ascendere), I) von Menschen, A) eig.: 1) im allg.: inde, Plaut.: de Palatio, Cic.: de Capitolio, Liv.: de rostris, Cic.: de tribunali, Liv.: de castello, Cic.: ex equo, Cic., oder bl. equo, Sall. fr.: plaustro, Val. Max. (u. so descendere [verst. plaustro] uxorem ac pueros iussit, Liv.): de caelo, Liv., od. caelo, Hor., od. ab alto caelo, Verg.: illuc (Ggstz. inde rursum evadere), Hygin. fr.: alicunde, Tert.: illo (dahin), Sen.: illuc, Gell.: huc, Nep.: in flumen, Curt.: alci obviam in Piraeum, Nep.: ad litus, Suet.: inter Tiberim et Viam Tectam ad inferos, Sen.: ad naviculas nostras, Cic.: in naves, Caes.: Ostiam, fahren, Suet.: (poet.) mit Dat., nocti (Finsternis der Unterwelt), Sil.: Erebo, Sil.: m. Acc., ratem, Apollon. hist. 28 in.: scalas ascendere et descendere, Soran. p. 82, 14. – m. 1. Supin., per quod (os specus) oraculo utentes sciscitatum deos descendunt, Liv. 45, 27, 8. – 2) insbes., a) desc. in od. ad forum u. absol., (von den in Rom auf Anhöhen gelegenen Wohnungen) auf den Markt kommen od. gehen, Cic. u.a. (s. Bentley Hor. ep. 1, 20, 5): so auch ad comitia, Suet. – b) als milit. t. t., von einer Anhöhe in die Ebene, aus dem Innern eines Landes nach der Küste marschieren, ziehen (griechisch κα ταβαίνειν, Ggstz. ascendere, griechisch ἀναβαίνειν), ex superioribus locis in planitiem, Caes.: ab Alpibus, Liv.: in aequum locum, Caes.: in aequum, in campum, Liv.: ad Alexandriam, Liv.: in Graeciam (von Xerxes), Nep. – m. 1. Supin., Sabinum exercitum praedatum in agros Romanos descendisse, Liv. 3, 30, 4: u. so Liv. 10, 31, 2. – c) im obszönen Sinne, sich zum Beischlaf niederlegen, Catull. 112, 2 (Schwabe liest quin te scindat). Iuven. 11, 163. – B) übtr.: 1) im allg.: tantum ab eo (Seneca) defluebant, quantum ille ab antiquis descenderat, von den Alten auf eine niedrigere Stufe herabgestiegen = gegen die Alten gesunken war, Quint. 10, 1, 126. – ut (wie doch) nemo in sese tentat descendere, in den eigenen Busen zu greifen (= sich selbst zu prüfen), Pers. 4, 23. – 2) insbes.: a) sich herablassen, sich herabstimmen, sich verstehen, sich entschließen, sich versteigen, sich beilassen, schreiten, sich erniedrigen zu etw., eingehen, sich einlassen, auf etw., ad condicionem, Cael. in Cic. ep.: in preces omnes, Verg.: in certamen, Cic.: in causam, Liv.: ad preces, Sen. poët.: ad sententiam alcis, Caes.: ad inimicitias, Cic.: ad vim atque arma (zur Waffengewalt), Caes.: ad extremum auxilium, Liv.: ad ultimum prope desperatae rei publicae auxilium, Liv.: ad ineptas cavillationes, Quint.: ad supplicia innocentium, Cic.: ad omnia, Cic.: ad accusandum, Cic.: in minima, Cic. fr.: quo descendam, Cic.: eo contemptionis descensum, ut etc., Tac.: desc. eo, ut etc., Liv. epit. – b) abstammen, herrühren, a patriciis, ICt.: dah. descendentes, w. s. – II) v. Lebl.: A) eig., herabgehen od. -kommen, niedersinken, eindringen, herabfallen, 1) im allg.: descendit fulmen in terram, Plin.: uvae descendunt, fallen ab, Varro. – 2) insbes., a) v. Gewändern u. Haaren, herabfallen, herabwallen, sinus vestis, quem nodo colligunt, descendit infra genua, Curt. 6, 5 (19), 27: capilli descendentes ab aure, Petron. 18, 4. – b) v. Waffen, Geschossen usw., eindringen, ferrum in corpus descendit, Liv.: in iugulos gladii descendebant, Flor.: totum descendit in ilia ferrum, Ov.: in caput descendit arundo (Pfeil), Lucan. – c) v. Waldungen, Gebirgen, sich herabziehen, inde caeduae silvae cum ipso monte descendunt, Plin. ep.: Caelius ex alto quā mons descendit in aequum, Ov. – d) v. Bergen, Gebäuden, sich senken, quia montis altitudo descendit, Sen.: theatrum ingentibus rimis descendit et hiat, Plin. ep. – e) v. Gewässern, α) fallen = abnehmen, v. Wasser einer Wasserleitung (Ggstz. subire), Plin. 31, 57: v. Meere (Ggstz. crescere), Lucan. 5, 337. – β) herab-, hinabfließen, sich herab- od. hinabergießen, ex Cerauniis montibus, Mela: in pontum, Sil.: in campos (v. Meere), Curt.: inter Callipidas Axiacasque, Mela: per Concanos, Mela: Nilus diu simplex saevusque descendit, Mela: Nilus descendens, Mela. – f) v. verdauten Speisen, aus dem Körper abgehen, quod descendit, die Exkremente, Cels.: olera celeriter descendunt,Cels.: si cibus non descendat, Plin. – g) v. Tönen u. Silben usw., herabsteigen, sinken, est item contra quiddam in remissione gravissimum quoque tamquam sonorum gradibus descenditur, es gibt einen äußersten Punkt, unter den die Stimme nicht tiefer sinken darf und bis wohin man nur wie auf einer Tonleiter herabsteigt, Cic.: vox attollitur concitatis affectibus, compositis descendit, Quint.: syllabae acres, quae ex brevibus ad longas insurgunt, leniores, quae a longis in breves descendunt, Quint. – B) übtr.: 1) im allg.: quod verbum in pectus Iugurthae altius quam quis ratus erat descendit, drang tiefer ein, Sall.: quod dictum altius in pectus Bassiani descendit, Spart.: ebenso iniuriae descendunt altius, Sen.: cura descendit in animos, Liv. – 2) insbes., von etw. ausgehen = ihm der Ähnlichkeit nach nahe kommen, v. Edelsteinen, e vicino, Plin.: ab illis, Plin. – u. umgekehrt, zu etw. herabsteigen = ihm der Ähnlichkeit nach nahe kommen, ad hyacinthos, Plin. – / Archaist. redupliz. Perf. descendidit, Valer. Ant. ann. 75. fr. 62: descendiderant, Laber. com. 20 (beide bei Gell. 6 [7], 9, 17).

    lateinisch-deutsches > descendo

  • 52 praemoneo

    prae-moneo, uī, itum, ēre, vorher (im od. zum voraus) erinnern, -bemerken, -raten, -bedeuten (anleiten), -warnen, -warnend zeigen, I) im allg., mit Acc., conatus hostis (vor feindl. Überfällen), Liv. 33, 20, 12: caeli varietatem mutationemque (in bezug auf usw.) ex hoc commentario praemoneri, Colum. 11, 2, 1. – im Passiv m. Nom. pers., praemoniti oraculo, Plin. 16, 199: praemoniti a filio vatis legati, Plin. 28, 15. – m. folg. indir. Fragesatz, convenit autem amori in te meo sub exemplo praemonere, quid debeas fugere, Plin. ep.: ut futuri principes sub exemplo praemonerentur, quā potissimum viā possent ad eandem gloriam niti, Plin. ep. – m. folg. Acc. u. Infin., quod licet nobis futuros (principes) sub exemplo praemonere, nullum locum, nullum esse tempus, quo funestorum principum manes a posterorum exsecrationibus conquiescant, Plin. pan.: hic ipse fraudes esse praemonuit dolus, Sen. poët. – m. folg. ut u. Konj., benevolo animo me, ut magno opere caverem, praemonebat, Cic.: iam tunc praemonente fortunā, ut diu penitusque perdisceres quae mox praecipere deberes, Plin. pan. – m. folg. ne u. Konj., igitur praemoneo, ne villicum ex eo genere servorum, qui corpore placuerunt, instituamus, Colum.: praemonito filio, ne alii quam Thessalo et fratribus cederet, Iustin. – m. folg. bl. Coniunctiv, ut te sortitum provinciam praemonerem, plurimum tibi credas nec cuiquam satis fidas, Plin. ep. 6, 22, 7; u. so ibid. 4, 11, 11. – m. de u. Abl., de ipsa regionis eius hora praemonuisse conveniat, Plin. 18, 330. – neutr. pl. des Partiz. Fut. Pass. subst., praemonenda praemonuit, Apul. de deo Socr. 17. – II) Zukünftiges vorher andeuten, im voraus anzeigen, -verkünden, a) v. Weissagern u. Weissagungen: futura, Iustin. 43, 1, 8: haruspices praemonuerunt superna vulnera, deuteten auf Wunden von oben, Plin. 2, 147. – m. folg. Acc. u. Infin., quae tum maxime accidebant, casura praemonens, Liv. 36, 34, 3: et vatum timeo monitus, quos igne Pelasgo Ilion arsurum praemonuisse ferunt, Ov. epist. 16, 239 sq. - b) v. Tieren u. Lebl.: plurima animalia pericula praemonent non fibris modo extisque, sed aliā quādam significatione, Plin. 8, 102: si quartam lunam orbis rutilus cinget, et ventos et imbres praemonebit, Plin. 18, 347: ferunt terribiles tubas auditaque cornua caelo praemonuisse nefas, Ov. met. 15, 784 sq.

    lateinisch-deutsches > praemoneo

  • 53 praepono

    prae-pōno, posuī, positum, ere, vorsetzen, voransetzen, I) eig.: A) im allg.: pauca (scribendo), Cic.: praeposita toro effigies, vorn aufgestellt, Tac.: ultima primis, Hor. – B) insbes., als Aufseher, Vorsteher usw. vorsetzen = über etw. setzen, für od. bei etw. anstellen, alqm provinciae, bello, navibus, Cic.: praeposita parietibus, Vorsteherin, Ov.: quae praeposita erat oraculo sacerdos, Cic.: cubiculo praepositus, Kammerdiener, Suet.: bes. praepositum esse als milit. t. t., den Oberbefehl haben, befehligen, kommandieren, mit dem Oberbefehle betraut sein, m. Dat. (über), castris, Auct. b. Hisp.: militibus, Caes.: toti officio maritimo, den Oberbefehl zur See haben, Caes. – absol., alqm mediā acie, zum Befehlshaber im Mitteltreffen machen, Caes.: alqm in laevo cornu, Liv.: in ea ora, ubi praepositus sum, wo ich den Oberbefehl habe, Cic.: forte illo loco praepositus, der an diesem Orte den Oberbefehl hatte, Liv. – Partiz. subst., a) praepositus, ī, m., der Vorgesetzte, Vorsteher, rerum curae Caesaris, Plin. ep.: aquarum, Wassermeister, Frontin.: hortorum, Garteninspektor, Firm.: Tyrii textrini, Vorsteher einer tyr. Weberei, Amm.: u. so regiis textrinis praepositi, Firm.: urbanae familiae, Haushofmeister, Amm.: auri od. argenti potorii, Verwalter des silbernen od. goldenen Trinkgeschirres Corp. inscr. Lat. 6, 8729 u. 8733: ebenso praepositus ab auro gemmato, Aufseher über das mit Edelsteinen besetzte goldene Trinkgeschirr, Corp. inscr. Lat. 6, 8734: praepositus a fiblis (über die Spangen), a cristallinis (über die Kristallgefäße), Corp. inscr. Lat. 3, 536. – absol. praepositi, teils = militär. Anführer, Offiziere (Ggstz. gregarii milites), Tac., teils = Statthalter in den Provinzen, Suet. Galb. 12, 1. – b) praeposita, ae, f., die Vorsteherin, in Klöstern die Pröpstin, Augustin. epist. 211 no. 5 u. 15 u.a. Eccl. – II) übtr.: 1) praeponī = der Zeit nach vorangehen, praepositae causae, die vorangehenden, Cic. – 2) vorziehen, se alteri, Ter.: amicitiam patriae, Cic.: opulentissimo regno bonam existimationem, Nep. – Partic. subst., praepositum, ī, n., als Übersetzung des προηγμένον der Stoiker, etwas Vorzügliches, was aber nicht absolut gut zu nennen ist (wie Reichtum u. dgl.), gew. im Plur., Cic.; s. bes. de fin. 4, 72 sq. – / Archaist. Perf. praeposivi, Plaut. rud. 916. – Synk. Partiz. praepostus, Lucr. 6, 997.

    lateinisch-deutsches > praepono

  • 54 subeo

    sub-eo, iī, itum, īre, I) unter oder unten in etw. gehen, -kommen, -treten, sich ducken, kriechen, sich schmiegen, tauchen, 1) eig.: a) übh.: α) mit Praepp.: subit oras hasta per imas clipei, Verg. – β) m. Dat.: dumis, Sil.: luco, Verg. – als Träger, ingenti feretro, Verg.: subtemen, quod subit stamini, Verg. – γ) m. Acc.: virgulta, aquam, Curt.: paludem, aquas, Ov.: laterbras, Ov.: cavum, Hor.: operta telluris, Verg. – inter annos XIV tectum non subisse, Caes.: u. so tecta, Quint.: u. Ov.: mucronem, dem Schwerte unterlaufen, Verg. (vgl. im Bilde, omnia tela intenta in patriam, Cic.). – als Träger, iugum, sich (als Gespann) unter das J. schmiegen, Plin. (vgl. im Bilde, iagum imperii rigidā cervice, Curt.): ebenso currum, Verg.: onus dorso gravius, Hor. (vgl. im Bilde, onus subire et perferre, Ggstz. horrere, Hor.): verbera saeva, Ov.: und (im Bilde) vel contumeliarum verbera, Cic. – δ) absol.: umeris subibo, will mich unterbücken, Verg.: ille astu subit, bückt sich mit List, Verg. – als Träger, aura, subito, hebe mich auf, trage mich, Ov. – b) im obszönen Sinne: α) m. Dat.: liquido deo, Prop. – β) m. Acc.: iuvenes, Iuven. – 2) übtr., sich einer Sache (wie einer Last) unterziehen, etw. (wie eine Last) auf sich nehmen, über sich ergehen lassen, sich gefallen lassen, quamvis carnificinam, Cic.: quemque casum, Cic.: subitum casum, Caes.: condiciones, Tac.: parem cum ceteris condicionem fortunae, Cic.: summae crudelitatis famam, Cic.: poterisne eius orationis subire invidiam? Cic.: pro amico periculum aut invidiam, Cic.: vim atque iniuriam, Cic.: inimicitias, Cic.: iudicium, sich dem G. stellen, Liv.: iudicium multitudinis imperitae, Cic.: labores, Cic.: postremo ipsam mortem, Lact.: mortem aequo od. iniquo animo, Lact.: molem curae sponte, Plin. pan.: odium alcis, Cic.: offensionem, Cic.: non modo offensas, verum etiam simultates pro alqo aequo animo, Plin. ep. (u. so quantas contentiones, quantas etiam offensas subierimus, Plin. ep.): aut periculosas inimicitias aut infamiam sempiternam, Cic.: infamiae maculam, Iustin.: civitatis onus, Liv.: dupli poenam, Cic.: legis poenam, Nep.: minus sermonis subissem, Cic.: sub. maximas rei publicae tempestates, Cic.: subeunda dimicatio (sc. capitis) totiens, quot coniurati superessent, Liv.: auspicum verba, Tac.: subeundus usus omnium, es müssen praktische Erfahrungen in allem gemacht werden, Cic. de or. 1, 157 Piderit (wo Friedrich subeundus visus hominum, man muß den Menschen unter die Augen treten): procellarum incerta subeuntur, Augustin. serm. 351, 12 extr.

    II) nahend herangehen, A) an einen Punkt herangehen, herankommen, heranrücken, nach oben = aufrücken, aufsteigen, emporsteigen, 1) eig.: a) übh.: α) m. Praepp.: sub falas, Plaut.: sub orbem solis, vor die Sonne treten (v. Monde), Liv. – in latebras, Ov.: in adversum, Liv.: in adversos montes, Liv. – ad montes, ad vallum, ad urbem, Liv. – aqua subit in caelum, Plin. – β) m. Dat.: muro, Verg.: portu Chaonio, Verg. – γ) mit Acc.: collem, Hirt. b.G.: muros, Liv.: Anxur impositum saxis, Hor.: medium orbem, sich nahen (v. der Nacht), Verg.: terram, hinter die Erde treten (v. Monde), Curt.: aqua subit altitudinem exortus sui, steigt hinan, Plin. – poet., eine Person angehen, precibus tonantem, Stat.: u. so subit illa minantem, Stat. – feindlich = angreifen, Herbesum, Verg. – δ) absol.: pone subit coniunx, hinter mir wandelt, Verg.: subit ipse meumque explet opus, Ov.: quae (aqua) subire potuerit, aufsteigen, Plin. – v. Gewächsen usw. = aufgehen, aufsprossen, ne subeant herbae, Verg.: altera barba subit, Mart. – b) nach und nach-, langsam-, unvermerkt herangehen, sich heranschleichen, sich einschleichen, α) m. Acc.: thalamos pudicos, Ov.: furtim lumina fessa (vom Schlafe), Ov. – β) absol.: acrius illa (puella) subit, Prop.: an subit (amor), Ov. – im guten Sinne, venae subeunt, zeigen sich weniger aufgeregt, Cels. – c) v. Gewässern = an od. unter einen Ort dicht herantreten, einen Ort bespülen, ubi maxime montes Crotonenses Trasumennus subit, Liv.: ea (litora) subit ac circumluit pelagus, Mela: subit tum ripam mare, Mela: hinc simul mare, quod Ciliciam subit, Curt.: radices eius (petrae) Indus amnis subit, Curt. – d) v. Örtl., sich erheben, quā vero ipsa (regio) subit ad Medos, Plin. 6, 115. – 2) übtr.: a) übh., unter etwas od. jmd. kommen, α) m. sub u. Akk.: omnes sententiae vorbaque omnia, quae sunt cuiusque generis maxime illustria, sub acumen stili subeant et succedant necesse est, Cic. de or. 1, 151. – β) mit Acc.: clarum subit Alba Latinum, kommt unter L. (= unter die Herrschaft des L.), Ov. – b) zu einer Tätigkeit herangehen, sich einer Sache unterziehen, etw. übernehmen, α) m. Acc.: invicem proelium, Liv. – β) (poet.) m. Infin.: tela pellere, Stat.: torquere carinam, Claud. – γ) absol.: velut imperio aut ratione per vices subeunt (elephanti), treten ein, lösen sich (im Angriff) ab, Plin. 8, 23. – c) v. Zuständen = jmd. überkommen, ankommen, überfallen, befallen, erfassen, ergreifen, beschleichen, α) m. Dat.: subeunt mihi fastidia cunctarum, Ov.: ne subeant animo taedia iusta tuo, Ov. – β) m. Acc.: sera paenitentia subiit regem, Curt.: subit me fragilitatis humanae miseratio, Plin. ep.: horror animum subit, quotiens recordor feralem introitum, Tac. – γ) m. folg. Infin., subit ira cadentem ulcisci patriam, Verg. Aen. 2, 575. – δ) absol., sich einstellen, eintreten, subeunt morbi tristisque senectus et labor, Verg. georg. 3, 67. – d) v. Gedanken usw. = jmd. überkommen, beschlei chen = einfallen, in den Sinn-, in die Gedanken kommen, α) m. Dat.: subeant animo Latmia saxa tuo, Ov.: subituram vobis aliquando germanitatis memoriam, Liv.: m. folg. Infin., quae quotiens spectas subeat tibi dicere forsan ›quam procul a nobis Naso sodalis abest‹! Ov. – β) m. Acc.: subit animum regis memoria oraculo editae sortis, Curt.: subibat animos Parmenionis quoque fortuna, Curt.: mentem patriae subiit pietatis imago, Verg.: mit folg. Acc. u. Infin., quo in tractatu subit mentem non fuisse tum auctoritatem maculoso marmori, Plin.: cogitatio animum subiit indignum esse etc., Liv.: subibat inter haec animum LXXX fratres suos eodem die ab Ocho trucidatos, Curt.: quosdam misera subit cogitatio laborasse ipsos in titulum sepulcri, Sen. – m. folg. ut u. Konj., subit me (beschleicht mich) cura, ut quae tibi dicantur te digna sint, Plin. hist. nat. praef. § 11. – m. folg. indir. Fragesatz, subit deinde cogitatio animum, qui belli casus, quam incertus fortunae eventus communisque Mars belli sit, Liv.: mentem subit, quo praemia facto pararis, Ov. – γ) absol.: personae subeunt, Quint.: subiit cari genitoris imago, Ov. – m. folg. Infin. od. Acc. u. Infin., subiret cogitatio iam illa momento horae arsura, Liv.: subiit recordatio (es drängt sich mir die E. auf) egisse me iuvenem aeque in quadruplici, Plin. ep.: subit hanc arcana profanā detexisse manu, Ov.: subit antiquitatem mirari, Plin. – m. folg. Fragesatz, quid sim fuerimque subit, Ov.

    B) unmittelbar nach jmd. od. etw. herangehen, an jmds. od. einer Sache Stelle treten, für jmd. od. etw. eintreten, jmd. ablösen, auf jmd. od. etw. folgen, 1) eig.: α) m. Dat.: primae legioni tertia, dexterae alae sinistra subiit, Liv. – β) m. Acc.: furcas subiere columnae, Ov. – 2) übtr.: α) m. in u. Akk.: fugere pudor verumque fidesque; in eorum subiere locum fraudes etc., Ov. – β) absol.: pulchra subit facies, Ov.: subiit argentea proles, Ov. – / Perf. subivit, Ov. fast. 1, 314. Stat. silv. 2, 1, 155. Apul. met. 4, 15: subivimus, Claud. imp. bei Tac. ann. 11, 24 Ritter (Halm u. Nipp. subiimus). Vgl. Georges Lexikon der lat. Wortformen S. 660.

    lateinisch-deutsches > subeo

  • 55 versus [2]

    2. versus (vorsus), ūs, m. (verto), das Umwenden; dah. meton.: I) als t.t. des Landbaues: 1) (v. Umwenden des Pfluges) die Furche, Colum. u. Plin. – 2) ein Ackermaß, 10 zehnfüßige Ruten od. 100 Fuß im Quadrat (das griech. πλέθρον), Varro r.r. 1, 10 in. Gromat. vet. 30, 9. – II) die Reihe, Linie, 1) im allg.: sedecim versus remorum, Liv.: foliorum, Plin.: in versus distulit ulmos, Verg.: in versum, nach der Reihe, reihenweise, Solin. – 2) in der Schrift: a) in der Prosa, die Zeile, primus (legis), Cic.: primi versus (epistulae), Cic.: secundus versus, Hor.: litterae (Brief) paucorum versuum, Cic.: non paginas tantum sed versus etiam syllabasque numerare, Plin. ep.: vitam alcis separatim multis milibus versuum explicare, Nep.: u. so multis milibus versuum scio apud quosdam esse quaesitum, quomodo inveniremus, utra pars deberet prior dicere, Quint. – b) in der Poesie, der Vers, Plur. die Verse, dah. auch Poesie (Ggstz. soluta oratio, prosa oratio), versus apti, Auson.: versus Fescenninus, Liv.: versus Graeci, Latini, Cic.: versus hexametri, Cic.: versus heroi, Cic.: versus heroicus, Auson.: versus heroici, Amm.: versus inconditi, Liv.: versus longiusculi, Cic.: versus malus, Cic.: trimeter versus, Quint.: etsi (Democriti locutio) absit a versu, Cic.: paucissimos die componere versus, Quint.: fortia illustrium virorum facta heroicis componere versibus, Amm.: elegans in versibus componendis, Hieron.: condere Chalcidico versu carmina, Quint.: explere numeros et conficere versus, Takt halten u. den Vers (des Sängers) einhalten (= den Sänger richtig begleiten), Cic.: nuptias describere aptis versibus et compositione festivā, Auson.: se mente ac voluntate conicere in versum, Sinn u. Gedanken auf eine Versart richten, Cic.: dicere versus, Verg.: versus dicere de libro Enni annali sexto, Quint.: nescis, puto, quid velim tot versibus dicere, Auson.: magnum numerum versuum ediscere, Caes.: facilius versus ediscimus quam prosam orationem, Quint.: eum versum ex oraculo mihi quodam esse effatus videtur, Cic.: facere versum, Cic. u. Quint.: facere versus, Cic.: posse versus facere, Sall.: belle facere ad versum, hübsch in den Vers passen, Sen.: versus hexametros aliosque variis modis atque numeris fundere ex tempore, Cic.: inter se iocularia versibus fundere, Liv.: illa, quae versibus persecutus est Ennius, in V. ausgeführt hat, Cic.: quid pascua versu prosequar? einzeln in V. durchgehen, im Liede nennen, Verg.: semel auditos quamlibet multos versus protinus reddere (aus dem Gedächtnis wiedergeben), Quint.: ii, quos dixi, omnes solutā oratione scripserunt, easdem res etiam quidam versibus, Varro: quamvis esset oratione et versu promptissimus, in Prosa u. Poesie, Spart.: praecepta sapientiae versibus tradere, Quint. – übtr., versus (Plur.), Gesang-, Lied der Nachtigall, Plin. 10, 83. – III) die Wendung im Tanze, der Tanzschritt, Plaut. Stich. 770 u. trin. 707. – / Plur. heteroklit., versī, ōrum, m., Laber. com. 55. Valer. com. u. Laev. b. Prisc. 6, 73.

    lateinisch-deutsches > versus [2]

  • 56 oracular

    adj.
    de oráculo adj.
    fatídico, -a adj.
    sentencioso, -a adj.
    [ɒ'rækjʊlǝ(r)]
    ADJ profético, fatídico

    English-spanish dictionary > oracular

  • 57 оракул

    м

    Русско-португальский словарь > оракул

  • 58 coniicio

        Coniicio, coniicis, pen. cor. conieci, pen. prod. coniectum. coniicere. Jecter ensemble.
    \
        Domum coniicere aliquem. Cic. Le faire retirer en sa maison.
    \
        Flabra coniiciunt nubila in alias partes. Lucret. Les vens chassent et jectent les nuees, etc.
    \
        Coniicere aliquem in amorem. Plaut. Le mettre fort avant en amour.
    \
        In catenas, in carcerem, in vincula. Liu. Cic. Emprisonner, Enferrer, Enchainer.
    \
        In fugam se coniicere. Cic. Se mettre en fuite.
    \
        Hostes in sugam coniicere. Caesar. Leur donner la chasse, Les faire fuir.
    \
        Coniicere se in ignem. Plaut. Se jecter au feu.
    \
        Hic se coniecit intro. Terentius. Il s'est hastivement jecté dedens, ou fourré.
    \
        In laetitiam coniicere aliquem. Terent. Le mettre en joye.
    \
        Te mirificam in latebram coniecisti. Cic. Tu t'es merveilleusement bien caché.
    \
        Coniicere aliquem ex insidiis in apertum latrocinium. Cic. Descouvrir l'embusche et la trahison d'un brigand.
    \
        In malum coniicere aliquem. Plaut. Mettre en grand ennuy.
    \
        In metum. Liu. Mettre en crainte.
    \
        In morbum coniici. Plaut. Venir ou tomber en maladie.
    \
        In nuptias. Terent. Marier.
    \
        In ordinem iudicum coniici. Cic. Estre mis du nombre des juges, ou en l'estat de judicature, Quand parmi une compaignie de bons juges on y entrejecte un meschant homme, et indigne de tel estat.
    \
        In pedes se coniicere. Terent. Gaigner au pied, S'enfuir, S'evader.
    \
        In plagas. Plaut. Jecter dedens les rez.
    \
        In tricas aliquem coniicere. Plaut. L'enveloper et empestrer.
    \
        In terrorem ac tumultum coniecerunt, nihil tale expectantes. Liu. Leur firent paour.
    \
        Coniicere se in familiam. Cic. Cum se quasi armorum studio in maximam familiam coniecisset. S'estant fourré parmi une grande troupe de gladiateurs, faisant semblant de vouloir apprendre à escrimer.
    \
        In vltimam prouinciam se coniicere. Cic. Se retirer tout au bout de la province.
    \
        Maledicta in alicuius vitam coniicere. Cic. Dire beaucoup de maulx de la vie d'aucun.
    \
        Pecuniam in aedificium. Cic. Employer et mettre grand argent.
    \
        Verba in interdictum coniicere. Cic. Assembler, ou accumuler parolles.
    \
        Vocem illam in disputando coniecit. Caelius Ciceroni. Il a jecté ceste parolle, Il a dict.
    \
        Coniicere causam in aliquem. Caes. Mettre le tort sur aucun.
    \
        Culpam in aliquem. Caesar. Luy mettre à sus la faulte, Dire que c'est sa faulte.
    \
        Flammam temporum coniicere in aliquem. Cic. Luy mettre à sus, Luy en donner le blasme, Dire qu'il en est cause.
    \
        In tempora coniicere crimen. Liu. Rejecter le blasme sur le temps.
    \
        In fasciculum suas literas coniicere. Cic. Empaqueter.
    \
        In versum se mente ac voluntate coniicere. Cic. S'addonner, S'appliquer à composer des vers.
    \
        Coniicere in librum. Cic. Mettre.
    \
        Libellum in epistolam coniicere. Cic. Plier et mettre avec ses lettres.
    \
        In locos communes coniicere. Cic. Jecter et mettre.
    \
        Coniicere. Terent. Avoir, ou entrer en quelque opinion par seules conjectures, sans ce qu'on ait argumens necessaires, Conjecturer, Deviner, Souspeconner.
    \
        Aut plus eo, vt coniicio. Terent. Comme je croy par quelque conjecture que j'ay.
    \
        Tu coniicito caetera. Terent. Devine le reste.
    \
        De matre suauianda ex oraculo Apollinis tam acute, argute que coniecit. Cic. Il devina tant subtilement que c'estoit que Apollo vouloit entendre de baiser la mere.

    Dictionarium latinogallicum > coniicio

  • 59 edo

    [st1]1 [-] ĕdo, ĕdis (ēs), ĕdit (est), ĕdĕre (esse), ēdi, ēsum: - tr. - manger, consumer, ronger, dévorer.    - la conjugaison.    - es = edis: tu manges.    - est = edit: il mange.    - essem = ederem.    - si quid est animum, Hor.: si quelque souci (te) ronge le coeur.    - estis = editis.    - es = edis ou ede.    - este = edite.    - au subj. edam (arch. edim).    - es panem: tu manges du pain ou mange du pain.    - bibitur, estur, quasi in popinā, Plaut. Poen. 4: on boit, on mange comme dans une taverne.    - mergi eos (s.-ent. pullos) in aquam jussit, ut biberent, quoniam esse nollent, Cic. N. D. 2: il ordonna de les (= poulets sacrés) plonger dans l'eau pour les faire boire puisqu'ils refusaient de manger.    - miserrimus est, qui cum esse cupit, quod edit non habet, Plaut. Capt. 3: le plus malheureux est celui qui, lorsqu'il désire manger, n'a pas de quoi manger.    - tormento non retineri potuit ferreo, quin reciperet se huc esum, Plaut.: un grappin de fer n'aurait pas pu l'empêcher de revenir ici pour manger.    - esuri ubi sumus? Plaut.: où dînerons-nous?    - edere sermones, Plaut.: dévorer les discours.    - edere pugnos, Plaut.: goûter les coups de poing, être régalé de coups de poing. [st1]2 [-] ēdo, ĕre, dĭdi, dĭtum: - tr. - a - faire sortir, mettre dehors, jeter dehors; laisser sortir, rendre, rejeter, évacuer, chasser; décharger (des eaux); émettre, pousser (un cri).    - animam edere: rendre l'âme.    - clamorem edere: pousser un cri.    - gemitus edere: pousser des gémissements.    - edere vocem: parler.    - fructum edere: produire un bénéfice; rapporter. b - mettre au jour, donner le jour, mettre au monde, engendrer, enfanter.    - in lucem edi: venir au monde. c - mettre au jour, mettre en lumière, publier, éditer (un ouvrage), faire connaître.    - librum edere: publier un livre.    - de republica libros edidisti, Cic.: tu as publié ton livre sur la république. d - exprimer, dire, proférer, exposer, déclarer, révéler, annoncer, promulguer; produire (t. de droit); nommer, choisir.    - edere arma, Ov.: chanter les combats.    - edere judices, Cic.: choisir les juges.    - auctorem doctrinae ejus falso Samium Pythagoram edunt, Liv. 1, 18: on prétend à tort [ que l'auteur de sa science est Pythagore de Samos] = que sa science lui vient de Pythagore de Samos.    - Apollo oraculum edit: Apollon rend un oracle.    - edere consilia hostium: révéler les projets des ennemis. e - faire voir, montrer, produire; donner (des jeux).    - spectaculum edere: donner un spectacle. f - produire, réaliser, causer.    - scelus edere: commettre (perpétrer) un crime.    - edit quisque quod potest, Plaut.: chacun fait ce qu'il peut.    - edere ferro caedem: faire un carnage avec l'épée.    - edere immortalia opera, Liv.: accomplir des choses immortelles. [st1]3 [-] ĕdo, ōnis, m.: glouton, grand mangeur.
    * * *
    [st1]1 [-] ĕdo, ĕdis (ēs), ĕdit (est), ĕdĕre (esse), ēdi, ēsum: - tr. - manger, consumer, ronger, dévorer.    - la conjugaison.    - es = edis: tu manges.    - est = edit: il mange.    - essem = ederem.    - si quid est animum, Hor.: si quelque souci (te) ronge le coeur.    - estis = editis.    - es = edis ou ede.    - este = edite.    - au subj. edam (arch. edim).    - es panem: tu manges du pain ou mange du pain.    - bibitur, estur, quasi in popinā, Plaut. Poen. 4: on boit, on mange comme dans une taverne.    - mergi eos (s.-ent. pullos) in aquam jussit, ut biberent, quoniam esse nollent, Cic. N. D. 2: il ordonna de les (= poulets sacrés) plonger dans l'eau pour les faire boire puisqu'ils refusaient de manger.    - miserrimus est, qui cum esse cupit, quod edit non habet, Plaut. Capt. 3: le plus malheureux est celui qui, lorsqu'il désire manger, n'a pas de quoi manger.    - tormento non retineri potuit ferreo, quin reciperet se huc esum, Plaut.: un grappin de fer n'aurait pas pu l'empêcher de revenir ici pour manger.    - esuri ubi sumus? Plaut.: où dînerons-nous?    - edere sermones, Plaut.: dévorer les discours.    - edere pugnos, Plaut.: goûter les coups de poing, être régalé de coups de poing. [st1]2 [-] ēdo, ĕre, dĭdi, dĭtum: - tr. - a - faire sortir, mettre dehors, jeter dehors; laisser sortir, rendre, rejeter, évacuer, chasser; décharger (des eaux); émettre, pousser (un cri).    - animam edere: rendre l'âme.    - clamorem edere: pousser un cri.    - gemitus edere: pousser des gémissements.    - edere vocem: parler.    - fructum edere: produire un bénéfice; rapporter. b - mettre au jour, donner le jour, mettre au monde, engendrer, enfanter.    - in lucem edi: venir au monde. c - mettre au jour, mettre en lumière, publier, éditer (un ouvrage), faire connaître.    - librum edere: publier un livre.    - de republica libros edidisti, Cic.: tu as publié ton livre sur la république. d - exprimer, dire, proférer, exposer, déclarer, révéler, annoncer, promulguer; produire (t. de droit); nommer, choisir.    - edere arma, Ov.: chanter les combats.    - edere judices, Cic.: choisir les juges.    - auctorem doctrinae ejus falso Samium Pythagoram edunt, Liv. 1, 18: on prétend à tort [ que l'auteur de sa science est Pythagore de Samos] = que sa science lui vient de Pythagore de Samos.    - Apollo oraculum edit: Apollon rend un oracle.    - edere consilia hostium: révéler les projets des ennemis. e - faire voir, montrer, produire; donner (des jeux).    - spectaculum edere: donner un spectacle. f - produire, réaliser, causer.    - scelus edere: commettre (perpétrer) un crime.    - edit quisque quod potest, Plaut.: chacun fait ce qu'il peut.    - edere ferro caedem: faire un carnage avec l'épée.    - edere immortalia opera, Liv.: accomplir des choses immortelles. [st1]3 [-] ĕdo, ōnis, m.: glouton, grand mangeur.
    * * *
    I.
        Edo, es, est: vel Edo, edis, prima correpta, edi, esum vel estum, esse vel edere. Virgil. Manger.
    \
        Laudem non edunt obliuia. Silius. Le loz n'est point oublié, La louange n'est point mise en oubli, Ne perist point par oubli.
    \
        Vbi esuri sumus? Plaut. Où prendrons nous nostre repas?
    II.
        Edo, edonis, pen. prod. Varro. Gourmand.
    \
        Edo, edis, prima producta, edidi, editum, penul. corr. edere. Plin. Mettre hors, Produire.
    \
        Edidit centum vasa haec vitis. Sueton. Elle a rapporté.
    \
        Edere et exponere. Cic. Declarer et exposer.
    \
        Peruulgare atque edere. Cic. Publier.
    \
        Edere, apud Iurisconsultos. Budaeus. Bailler, Donner copie, Bailler par escript et declaration.
    \
        Edit quisque quod potest. Plaut. Chascun fait ce qu'il peult.
    \
        Natus, et in lucem editus. Cic. Mis en lumiere.
    \
        Edere animam, pro Mori. Cic. Rendre l'ame.
    \
        Annales edere. Cic. Publier.
    \
        Authorem alicuius doctrinae edere. Liuius. Nommer.
    \
        Caedem edere. Liuius. Faire grand meurtre et tuerie.
    \
        Certamen cruentum edere. Liu. Faire un combat cruel et de grande effusion de sang, Faire grande effusion de sang en un combat.
    \
        Clamorem edere. Cic. Crier.
    \
        Corpus edere super equum. Tibul. Mettre, Monter sur un cheval.
    \
        Aliquid dignum hominum auribus efficere atque edere. Cic. Publier.
    \
        Edere exemplum seueritatis suae. Cic. Monstrer un tour de sa terribleté.
    \
        Exempla foeda in socios edere per foedam auaritiam. Liu. Faire vilains actes et meschans tours par lesquels on monstre son avarice.
    \
        Exempla auaritiae edere. Liu. Monstrer exemples et actes d'avarice.
    \
        Facinora edere. Liuius. Faire meschancetez.
    \
        Foetus edere dicitur ager. Cic. Produire fruicts.
    \
        Funera clara ducum edidit fortuna. Liuius. Fortune feit une exhibition d'une memorable tuerie des capitaines.
    \
        Gemitus edere. Lucret. Gemir.
    \
        Edere herbas dicuntur campi. Columel. Produire.
    \
        Hinnitus edere. Ouid. Hennir.
    \
        Ignem. Liuius. Monstrer, Faire.
    \
        Indicium. Cic. Faire communication de la descouverte, qu'aucun a faict de ses complices et compaignons en quelque malice.
    \
        Leges. Cic. Faire et bailler loix.
    \
        Librum. Cic. Publier.
    \
        Luci edere. Cic. Mettre en lumiere.
    \
        Ludibrium edere. Liu. Bailler passetemps qui tourne à la mocquerie d'aucun.
    \
        Proprio sumptu ludos edere. Tacit. Faire jouer farces et jeux à ses despens.
    \
        Mandata alicui edere. Liu. Dire et declarer ou exposer sa charge à celuy par devers lequel on est envoyé.
    \
        Motus edere. Lucret. Se mouvoir.
    \
        Munus gladiatorium edere. Liu. Exhiber publiquement le combat de plusieurs hommes combatans deux à deux à oultrance.
    \
        Nefas. Stat. Faire quelque meschanceté.
    \
        Edere nomen. Liu. Nommer, Donner ou imposer nom.
    \
        Edere nomen. Liu. Dire et declarer son nom.
    \
        Edere nomina. Liuius. Bailler les noms et surnoms par escript et declaration.
    \
        Nomen alterius alicui edere. Cic. Dire.
    \
        Operam annuam edere. Liu. Servir une annee.
    \
        Opera virorum fortium edere. Liu. Faire haults faicts et prouesses.
    \
        Oracula sapientiae edere. Cic. Dire et publier les haults secrets de sapience.
    \
        Ordinem triplicem rei gestae edere. Liu. Raconter la chose en trois manieres.
    \
        Ouum edere dicitur gallina. Plin. Pondre.
    \
        Edere partum dicuntur foeminae. Cic. Enfanter et delivrer leur ventre.
    \
        Ploratum virginalem ore edere. Cic. Pleurer à la facon d'une pucelle.
    \
        Postulata edere. Cic. Bailler et presenter une requeste contenant plusieurs chefs et articles.
    \
        Praelium, siue pugnam edere. Liu. Combatre.
    \
        Dii immortales, quas ego pugnas, et quantas strages edidi! Per translationem. Cic. O Dieu que j'ay bien combatu de parolles contre luy!
    \
        Pugnae aliquid edere. Plaut. Faire quelque noise.
    \
        Quaestus edere. Ouid. Se complaindre.
    \
        Edere rationes. Cic. Presenter et rendre ses comptes.
    \
        Responsum oraculo edere. Liuius. Bailler responce.
    \
        Risus. Cic. Rire. \ Ruinas. Cic. Mettre par terre, Ruiner.
    \
        Scelus. Cic. Commettre quelque vilain cas et meschanceté.
    \
        Scriptum. Cic. Bailler par escript.
    \
        Signum. Liu. Faire signe. \ Sonos. Ouid. Faire sons.
    \
        Spicas edere dicitur culmus. Colum. Jecter hors.
    \
        Spiritum extremum edere, pro Mori. Cic. Mourir.
    \
        Strages. Liuius. Faire grande tuerie.
    \
        Strepitum. Colum. Faire bruit, Bruire.
    \
        Testes. Liu. Produire tesmoings.
    \
        Trepidationem. Liu. Faire esmeute portant signification de crainte.
    \
        Verba edere. Tibull. Proferer, Prononcer, Dire.
    \
        Verba edere. Cic. Iudicium quin acciperet in ea ipsa verba quae Naeuius edebat, non recusasse. N'avoir point empesché ne refusé qu'il ne luy fust pourveu de jugement selon la forme de la commission que la partie adverse disoit.
    \
        Victoriam edere. Tacit. Vaincre et surmonter ses ennemis.
    \
        Edere vitam. Cic. Mourir. \ Voces edere. Cic. Crier.
    \
        Vrinam edere. Plin. Pisser.
    \
        Vulnera edere. Stat. Navrer, Deplayer.
    \
        Tribus edere. Ci. Bailler par escript les noms des tribus, Les nommer.

    Dictionarium latinogallicum > edo

  • 60 vtor

        Vtor, vteris, pen. cor. vsus sum, vti. Cic. User, Se servir de quelque chose.
    \
        Nihil te vtor. Plaut. Je n'ay que faire de toy, Je ne veulx avoir que faire avec toy.
    \
        Nunquam te aequo vsus sum. Cic. Tu m'as tousjours faict du pis que tu as peu. B.
    \
        Vti aliqua arbore carboni. Plin. A faire charbon.
    \
        Vti aliquo familiariter. Cic. Avoir grande familiarité et accoinctance avec aucun, Priveement l'employer en ses affaires.
    \
        Vti aliquo plurimum. Cic. Estre fort son privé, et s'aider bien souvent de luy.
    \
        Mihi docere videbaris istius generis humanitatem, qua quidem nihil vtor abs te. Cic. Laquelle je ne puis trouver en toy, quand j'en ay à faire.
    \
        Nimis stulte amicis vtere. Plaut. Tu abuses de tes amis.
    \
        Mage amico vtuntur gnato et beneuolo. Plaut. Leur enfant les aime mieulx.
    \
        Mihi si vnquam filius erit, nae ille facili me vtetur patre. Terent. Je luy seray doulx pere et facile, Il me trouvera doulx et accordant tout ce qu'il vouldra.
    \
        Placatis his vtor. Cic. Ils sont appaisez envers moy, Nous sommes d'accord.
    \
        Eo velim tam facili vti possem, et tam bono in me, quam Curio. Cic. Je vouldroye qu'il fust aussi gratieux envers moy, qu'il est envers Curio.
    \
        Aura vti dicuntur naues. Caesar. Avoir bon vent.
    \
        Benignis vti aliquibus. Cic. Les trouver ou sentir courtois envers soy et liberauls.
    \
        Bestiis vti immanioribus. Cic. Les trouver farouches et cruelles.
    \
        Consilio vti. Caes. User de conseil.
    \
        Defensore aliquo vti. Cic. S'aider de luy à se defendre.
    \
        Vix equo propter aetatem poterat vti. Caesar. A grand peine povoit il aller à cheval.
    \
        Vti fide lenonia. Plaut. Estre aussi loyal qu'un maquereau.
    \
        Fide et praesidio alicuius vti. Cic. Avoir recours à son aide et secours.
    \
        Vti foro. Terent. Se gouverner selon le temps.
    \
        Homine aliquo ad furta vti. Cicero. Se servir d'aucun à ses larcins.
    \
        Homine aequo vti. Cic. Le trouver raisonnable, et faisant tout ce qu'on veult.
    \
        Horis suis vti. Cicero. Employer par mesure le temps qu'on ha, Quand un advocat parle aussi longuement que le temps à luy prefix le peult porter.
    \
        Hortatione vti. Cic. Enhorter.
    \
        Vtar illis vt meis. Plin. iun. Je m'en serviray comme des miens.
    \
        Inuidia minore vti. Plaut. N'estre point si envié.
    \
        De rebus ipsis vtere tuo iudicio. Cic. Pour le regard du subject et de la matiere, tu en jugeras à ton appetit.
    \
        Necessitate vti. Tacit. Jouer à la desesperade, ou au desespoir, Se tuer pour eviter la punition de justice.
    \
        Oculis vti. Plaut. Veoir cler.
    \
        Hoc ego oculo vtor minime. Plau. Je ne voy goutte de cest oeil.
    \
        Officio improbi viri vti. Plaut. Faire le faict d'un meschant.
    \
        Opera alterius vti. Plaut. S'aider de la peine d'autruy.
    \
        Vt Apollinis oraculo vteretur. Tacit. A fin qu'il demandast response à l'oracle d'Apollo.
    \
        Paruo vti. Horat. Vivre et se contenter de peu.
    \
        Vtar ea porta, quam primum videro. Cic. J'eschapperay par le premier huis que je trouveray ouvert.
    \
        Progressionibus vti. Cic. S'advancer.
    \
        Potestate vti ad quaestum. Cic. La convertir au prouffit de sa bourse.
    \
        Ratione vti. Plaut. User de raison.
    \
        Regibus vti. Horat. Faire son prouffit de l'amitié des roys, Suyvre les roys, et leur obeir pour son prouffit.
    \
        Simulatione itineris vti. Caes. Faire semblant d'aller en quelque lieu.
    \
        Solatio aliquo vti. Brutus ad Ciceronem. Avoir quelque consolation.
    \
        Sorte sua vti. Virgil. User de sa bonne fortune, ou User de son droict, comme peult faire le vainqueur, tuant le vaincu en combat de deffi.
    \
        Spe duplici vti. Terent. Avoir deux cordes tendues en son arc.
    \
        Ad speciem vti re aliqua. Caes. Pour monstre.
    \
        Teste aliquo vti. Cic. Se servir de quelque tesmoing.
    \
        Valetudine vti minus commoda. Caes. Estre malade.
    \
        Aduersis ventis vti. Cic. Avoir vent contraire.
    \
        Via vti. Cic. Suyvir le chemin des autres.
    \
        Vti aetatis vitio. Cic. Faire une faulte que les gents de son aage ont accoustumé de faire.
    \
        Si vniuersa prouincia loqui posset, hac voce vteretur. Cic. Elle useroit de ceste maniere de parler.
    \
        Vocibus vti ad aliquem. Virgil. Parler à aucun.

    Dictionarium latinogallicum > vtor

См. также в других словарях:

  • oráculo — (Del lat. oracŭlum). 1. m. Respuesta que da Dios o por sí o por sus ministros. 2. Contestación que las pitonisas y sacerdotes de la gentilidad pronunciaban como dada por los dioses a las consultas que ante sus ídolos se hacían. 3. Lugar, estatua… …   Diccionario de la lengua española

  • oráculo — s. m. 1. Resposta da divindade a quem a consultava. 2. Divindade consultada. 3. Lugar onde se dava o oráculo. 4. Palavra de Deus. 5. Palavras de grande autoridade. 6. Pessoa ou entidade cujas palavras são muito respeitadas. 7.  [Televisão]… …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • oráculo — sustantivo masculino 1. Mensaje que los dioses transmiten a los hombres, generalmente a través de sus sacerdotes o pitonisas: Los oráculos de la Sibila fueron muy famosos en la Antigua Grecia. 2. Imagen, lugar o templo donde un dios manifiesta… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • oráculo — ▌ oráculo del campo sustantivo femenino manzanilla (planta). * * * Sinónimos: ■ vaticinio, augurio, predicción, horóscopo, profecía …   Diccionario de sinónimos y antónimos

  • Oráculo — Para otros usos de este término, véase Oráculo (desambiguación). Egeo, mítico rey de Atenas, consultando a la Pitia, el Oráculo délfico, que está sentada en un trípode. La inscripción en la copa identifica a al Pitia con la diosa Temis. Tondo de …   Wikipedia Español

  • Oráculo — (Del lat. oraculum, santuario.) ► sustantivo masculino 1 MITOLOGÍA Respuesta de los dioses, en especial los griegos y romanos, a través de las pitonisas y sacerdotes: ■ Ulises consultó el oráculo antes de partir de viaje. 2 MITOLOGÍA Lugar donde… …   Enciclopedia Universal

  • oráculo — {{#}}{{LM O28196}}{{〓}} {{SynO28889}} {{[}}oráculo{{]}} ‹o·rá·cu·lo› {{《}}▍ s.m.{{》}} {{<}}1{{>}} Mensaje o respuesta que una divinidad da a quienes la consultan: • En la Antigüedad, las pitonisas decían el oráculo que había que descifrar.{{○}}… …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • Oráculo (Matrix) — Oráculo es un personaje de ficción representada por Gloria Foster (y después por Mary Alice) dentro de las series de la Matrix, películas creadas por los hermanos Wachowski. El personaje también aparece en el videojuego Enter the Matrix y el… …   Wikipedia Español

  • Oráculo (juego de rol) — Oráculo, el juego de rol mitológico es un juego de rol español ambientado en la mitología griega. Creado por Joaquim Micó fue publicado en enero de 1992 por la hoy en día desaparecida editorial barcelonesa Joc Internacional.[1] Contenido 1… …   Wikipedia Español

  • Oráculo de Dodona — Localización del santuario de Dodona. Inscripción oracular …   Wikipedia Español

  • Oráculo griego — Egeo, mítico rey de Atenas, consultando a la Pitia, el Oráculo délfico, que está sentada en un trípode. La inscripción en la copa identifica a al Pitia con la diosa Temis. Tondo de kílix ático de figuras rojas, del Pintor Codros, c. 440… …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»