-
1 mōrātus
mōrātus adj. [mos], mannered, of morals, constituted, conditioned, circumstanced: (mulier) quibus morata moribus! T.: genus hominum optime: in tam bene moratā civitate, L.: male venter, insatiable, O.—Of style, expressive of character: poëma: recte morata Fabula, with accurate characterization, H.* * *morata, moratum ADJendowed with character or manners of a specified kind; gentle, civilized -
2 moratus
1. morātus, a, um, s. moror.————————2. mōrātus, a, um (v. mores), I) irgendwie gesittet, - geartet, -beschaffen, a) übh.: bene, melius, optime m., Cic.: mulier male m., Plaut.: ita moratus (dessen Charakter so beschaffen ist), ut etc., Cic. (s. Meißner Cic. Tusc. 1, 11. p. 97, b): istoc more morata, so geartet, Plaut.: condigne pater est eius moratus moribus, so geartet wie er, Plaut.: quid mulieris uxorem habes aut quibus moratam moribus? wie geartet? Ter. – v. Lebl., ita haec morata est ianua, Plaut.: venter male m., Ov.: disciplina bene m., Colum. – b) prägn. = gut geartet, homines morati, Firm. math. 8, 24. – II) nach den Sitten-, nach dem Charakter der Menschen eingerichtet, poëma, charaktervolles, Cic.: fabula recte morata, mit richtiger Zeichnung der Charaktere, Hor. -
3 moratus
1.mŏrātus, a, um, Part., from moror.2.mōrātus, a, um, adj. [mos].I.Mannered, of morals, good or bad; constituted, conditioned, circumstanced (class.):II.nequiquam mulier exornata est bene, si morata est male,
Plaut. Most. 1, 3, 132: condigne pater est ejus moratus moribus, id. Capt. 1, 1, 39:morata recte (puella),
id. Aul. 2, 2, 62:viri bene morati,
Cic. de Or. 2, 43, 184:genus hominum optime moratum,
id. Agr. 2, 31, 84:melius,
id. Fin. 1, 19, 63:ita haec morata est janua,
is of such a nature, Plaut. As. 2, 3, 10:male moratus venter,
insatiable, Ov. M. 15, 95:bene morata disciplina,
Col. 1, 8:aut multitudinem melius moratam censeam fieri posse,
Liv. 26, 22, 14:in tam bene morata civitate,
id. 45, 23, 10:bene moratae urbes,
Quint. 8, 6, 24.—Esp. of style, etc., adapted to the manners or character of a person, or to the subject, characteristic:poëma,
Cic. Div. 1, 31, 66:recte morata Fabula,
in which the characters are accurately drawn, Hor. A. P. 319; cf.:in oratione morata debent esse omnia cum dignitate,
Quint. 4, 2, 64. -
4 moratus [2]
2. mōrātus, a, um (v. mores), I) irgendwie gesittet, -geartet, -beschaffen, a) übh.: bene, melius, optime m., Cic.: mulier male m., Plaut.: ita moratus (dessen Charakter so beschaffen ist), ut etc., Cic. (s. Meißner Cic. Tusc. 1, 11. p. 97, b): istoc more morata, so geartet, Plaut.: condigne pater est eius moratus moribus, so geartet wie er, Plaut.: quid mulieris uxorem habes aut quibus moratam moribus? wie geartet? Ter. – v. Lebl., ita haec morata est ianua, Plaut.: venter male m., Ov.: disciplina bene m., Colum. – b) prägn. = gut geartet, homines morati, Firm. math. 8, 24. – II) nach den Sitten-, nach dem Charakter der Menschen eingerichtet, poëma, charaktervolles, Cic.: fabula recte morata, mit richtiger Zeichnung der Charaktere, Hor.
-
5 moratus
I morātus, a, um part. pf. к moror I II mōrātus, a, um [ mos ]1) отличающийся теми или иными нравами, свойствами ( civitas optime morata C)homo bene m. C — человек добрых нравов, благонравныйmale m. Pl — безнравственныйventer male m. O — ненасытная утроба2) описывающий характеры, психологически верный (poēma C; fabuka recte morata H)
См. также в других словарях:
ARAUSIO — Urbs, Episcopatus et Principatus Galliae, in Provincia a Rhodano milliari, et Avenione 3. circiter milliaribus distat. Varia a Veteribus nomina sortita est, Arausio Cavarum, vel secundanorum, Arausica Civitas, et Arausionensis urbs, quô nomine a… … Hofmann J. Lexicon universale