opowiadać+bzdury

См. также в других словарях:

• głodny — pot. Mówić, opowiadać, wstawiać, wciskać, zalewać, zasuwać, wulg. pieprzyć głodne kawałki «mówić, opowiadać bzdury, brednie; także: zmyślać, kłamać»: Ale niech mi pan nie wciska głodnych kawałków, że to wasza sprawa wewnętrzna! M. Bielecki,… …   Słownik frazeologiczny

• zalać — dk Xb, zalaćleję, zalaćlejesz, zalaćlej, zalaćlał, zalaćlali a. zalaćleli, zalaćany zalewać ndk I, zalaćam, zalaćasz, zalaćają, zalaćaj, zalaćał, zalaćany 1. «lejąc płyn pokryć nim coś całkowicie, pogrążyć w nim coś; o płynie, wodzie, rzece:… …   Słownik języka polskiego

• świergolić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, świergolićlę, świergolićli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o ptakach: świergotać, ćwierkać (z odcieniem nieco rubasznym) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wróble wesoło świergoliły. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• bzdura — ż IV, CMs. bzduraurze; lm D. bzduraur 1. pot. «brednia, głupstwo, nonsens, niedorzeczność» Opowiadać, pleść bzdury. Wierzyć w bzdury. 2. pot. «rzecz niepoważna, głupia; bagatela, błahostka, drobiazg» Z byle bzdury robią wielkie rzeczy …   Słownik języka polskiego

• kawałek — m III, D. kawałekłka, N. kawałekłkiem; lm M. kawałekłki 1. «niewielka część jakiejś całości; odcinek, fragment, urywek czegoś» Kawałek chleba, mydła, papieru, tortu. Nauczyć się kawałek wiersza. Przepisać kawałek tekstu. Brać kawałek czegoś, dać… …   Słownik języka polskiego

• klituś-bajduś — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos ndm {{/stl 8}}{{stl 7}} ten, kto opowiada rzeczy bezsensowne, bzdury; pleciuga {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}klituś bajduś II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n ndm {{/stl 8}}{{stl 7}} powiedzenie… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• brednia — ż I, DCMs. bredniani; lm D. bredniani zwykle w lm «bzdury, niedorzeczności» Niestworzone, wierutne brednie. Mówić, opowiadać brednie …   Słownik języka polskiego

• bredzić — ndk VIa, bredzićdzę, bredzićdzisz, bredzićdził 1. «mówić w gorączce lub we śnie wyrazy albo zdania bez sensu i związku; majaczyć» Bredzić przez sen. Bredzić w gorączce. 2. «mówić głupstwa, bzdury, niedorzeczności, opowiadać o rzeczach i sprawach… …   Słownik języka polskiego

• ględa — ż a. m odm. jak ż IV, CMs. ględzie; lm M. ględady, D. ględ 1. lm także, DB. ględadów tylko o mężczyznach pot. «człowiek, który ględzi, mówi nudnie, bez sensu; nudziarz» 2. ż zwykle w lm, pot. «nudna, rozwlekła opowieść; bajdy, bzdury» Opowiadać… …   Słownik języka polskiego

• głupota — ż IV, CMs. głupotaocie 1. blm «brak wiedzy o życiu, umiejętności jej stosowania, brak rozumu, bystrości; bezmyślność» Kogoś cechuje głupota. Coś jest dowodem czyjejś głupoty. Głupota postępowania. 2. lm D. głupotaot zwykle w lm, pot. «wiadomości… …   Słownik języka polskiego

• bzdurzyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz., ndk VIIa, bzdurzyćrzę, bzdurzyć rzy, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} mówić o rzeczach bezsensownych, opowiadać głupstwa, bzdury; bredzić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przestań bzdurzyć. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień