Перевод: с латинского на русский

с русского на латинский

opinari

  • 1 opinari

    думать, полагать (1. 1 pr. D. 41, 6. 1. 1 D. 29, 7. 1. 11 § 3 D. 11, 1. 1. 56 pr. D. 21, 2).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > opinari

  • 2 reri

    = opinari, думать, полагать (1. 1 § 3 D. 3, 1).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > reri

  • 3 natura

    nātūra, ae f. [ nascor ]
    naturā — родом, по рождению ( tuus naturā filius C)
    2)
    а) природные свойства, естественное качество (n. montis, fluminis Cs); вид, характер ( loci Cs); сущность (n. hominis или numana C)
    naturā — по природе, от природы, естественным образом (locus naturā munitus Cs) или в силу природного предрасположения ( naturā opinari C); иногда описательно
    animi n. Lcranimus
    n. animantum Lcranimantes
    б) высокое качество (n. alicui rei deest T)
    3) образ, форма, внешний вид (n. serpentium Sl)
    4) натура, душевный склад, природная склонность, характер ( homo dificillimā naturā Nep)
    et dicentium et audientium naturae Q — (различные) природные свойства как ораторов, так и слушателей
    5) природа, миропорядок, мир, вселенная
    n. rerum (mundi) Cмироздание
    est in rerum naturā C (cadit in rerum naturam Q) погов.возможно
    satisfacere C (cedere C; concedere Sl) naturae погов. =умереть
    6) первичная материя, основное вещество, стихия (omnia ex quattuor naturis constant C)
    7) существо, создание, особь ( mortalis C)

    Латинско-русский словарь > natura

  • 4 nescio

    ne-scio, īvī(iī), ītum, īre
    1) не знать, не быть знакомым (n. aliquem, aliquid или de aliquā re Pl, Ter, C etc.); не понимать (Graece n. C)
    de aliquā re opinari, sed certum n. C — полагать что-л., но не знать наверное
    nescio quid narres Ter — не понимаю, о чём ты толкуешь
    n. metuere aliquid PS — не знать страха перед чём-л.
    2)
    nescio qui (quae, quod) — какой (какая, какое)-то (ср. фр. je ne sais quoi, quel etc.)
    nescio quo modo (quo pacto) C etc.как-то или в известной мере, так сказать
    n. quid Pl etc. — что-то, нечто
    n. quando Pl etc.когда-то или когда-л.
    n. unde Pl etc.откуда-то
    3) не уметь (n. quo haerēre H)
    4) не быть в состоянии (et vivere nolle et mori n. Sen)
    6) не замечать (n. sua pericula Lcn)

    Латинско-русский словарь > nescio

  • 5 credere

    1) верить, а) считать за истину: aut credere, aut parum probatum opinari (1. 3 § 2 D. 22, 5);

    b) думать, полагать: creditum est, hereditatem dominam esse (1. 31 § 1 D. 28, 5), heres credendus repudiasse (1. 17 § 1 D. 29, 2); (1. 26 § 2;

    D. 12, 6); (1. 3 pr. D. 14, 6);

    c) доверять: affirmationi alicuius cred. (1. 5 § 6 D 49, 16);

    nimium credere alicui (1. 5 § 11 D. 27, 9);

    scriptura credenda (l. 37 § 5 D, 32);

    d) признавать, верить: non ita credere, ut sancti patres tradiderunt (l. 8 pr. C. 1, 5).

    2) вверять, поручать: cred. alicui summam potestatem (1, 1 pr. D. 1, 11), administrationem (1. 32 § 3 D. 26, 7). 3) nepeдавать вещь с условием, что она будет возвращена: creditum (subst.) то, что передано под таким условием (1. 1 D. 12. 1. 1. 2 § 3 eod. 1. 2 § 5 eod.); в тесном смысле credere, creditum, credita pecunia=mutuum dare, mtuum, mutua pecunia (1. 20. 41 eod. 1. 1 pr. 1. 3 § 3. 4 1. 4. 1. 4, 6. 19 D. 14, 6. 1. 12 § 13 D. 17, 1. 1. 24 § 4. 1. 27 § 11). 4, 4);

    pecuniam in creditum dare s. accipere (l. 19 § 1 D. 12, 1);

    creditum conferere in aliquem (1. 34 § 1 D. 32);

    ex crediti causa deberi (1. 20 D. 6, 1. 1. 104 § 7 D. 30 (in creditum ire, дать взаймы=credere 1. 2 § 1 D. 12, 1. 1. 19 § 5 D. 16, 1. 1. 31 D. 19, 2);

    in creditum abire alicui ex causa em. tionis, vel ex alio contractu, требование, проистекающее из договора, превратить в заем (1. 3 § 3 D. 14, 6. 1. 5 § 18 D. 14, 4); в обширном смысле обозн. creditum каждое требование, которое путем иска можно осуществлять: compensatio est debiti et crediti inter se contributio (1. 1 D. 16, 2); (1. 3 D. 10, 2);

    impensa funeris - omne creditum solet praecedere (1. 45 D. 11, 7): ius crediti non habere, amittere (1. 13 D 4, 2. 1. 12 § 2 D. 4, 4);

    argentum, quod in credito est (1. 27 § 2 D. 34, 2); (1. 15 § 3 D. 42, 1. 1. 22 D. 42, 8). - Creditor, веритель (1. 10-12 D. 50, 16); (1. 54. 55 eod. 1. 42 D. 44, 7); залогоприниматель: sive domini sint, sive aliquod in ea re ius habean, qualis est creditor et fructuarius (1. 30 D. 9, 4. 1. 19 pr. D. 39, 2). - Creditrix, верительница (1. 8 pr. D. 16, 1. 1. 16 D. 20, 4. 1. 38 § 1 D. 42, 5).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > credere

  • 6 iustus

    (adi.) iuste (adv.) сообразный с правом, а) законный, справедливый, основательный;

    iuste, не без основания, справедливо, напр. i. metus (1. 7 § 1 D. 4, 2. 1. 43 D. 39, 6);

    i. timor mortis (1. 3 D. 4, 6);

    vani timoris i. excusatio non est (1. 184 D. 50, 17);

    i. dolor (1. 3 § 3 D. 29, 5. 1. 38 § 8 D. 48, 5. 1. 4 C. 9, 9);

    i. causa errandi, erroris (1. 16 § 2 D. 38, 2. 1. 11 D. 41, 4);

    i. error (1. 2 D. 4, 1. 1. 11 § 10 D. 11, 1. 1. 50 pr. D. 41, 2. 1. 44 pr. D. 41, 3);

    i. causa ignorantiae, i. ignorantia (1. 66 § 1 D. 6, 1. 1. 89 § 7 D. 31. 1. 15 § 5 D. 43, 24. 1. 42 D. 50, 17);

    i. ratione motum donare (1. 7 § 1 D. 39, 5);

    i. ratione opinari (1. 11 § 3 D. 11, 1);

    iuste putare, credere (1. 21 D. 15, 3. 1. 1 § 8 D. 25, 4);

    ex i. causa abesse (1. 19 pr. 1. 20. 28 § 3. 1. 29. 36 D. 40, 5);

    i. causa excusationis (1. 25 D. 17, 1. 1. 37 pr. D. 27, 1);

    i. causa traditionis (1. 3 § 1 D. 6, 2. 1. 35 D. 10, 2. 1. 7 § 3. 4. 8 D. 10, 3. 1. 24 D. 41, 2. 1. 2. 3 pr. D. 43, 17);

    b) на основании закона;

    iuste, законно, i. possessor (1. 31 § 2 D. 5, 3. 1. 7 § 3 D. 6, 2);

    iuste possidere (1. 22 § 1 D. 9, 4. 1. 3 § 5. 1. 11 D. 41, 2. 1. 4 § 12 D. 41, 3. 1. 1 pr. D. 41, 9);

    i. retentio (1. 55 § 4 D. 47, 2);

    repetitio (1. 31 § 1 D. 16, 3);

    exceptio (1. 66 D. 50, 17);

    i. rem postulare (1. 39 pr. D. 21, 2);

    i. querela (1. 11 § 2 D. 48, 8);

    iuste queri (1. 6 D. 38, 6);

    deprecari (1. 2 D. 1, 6);

    exigere (1. 24 D. 42, 8. 1. 24 pr. D. 22, 1);

    contradicere (1. 14 D. 40, 5. 1. 3 C. 40, 16);

    i. accusator (1. 2 § 9 D. 48, 5);

    i. appellatio;

    non iuste appellare (1. 21 § 2 D. 49, 1);

    i. sententia (1. 21 D. 3, 2);

    iustissime edicere (1. 7 pr. D. 3, 4);

    i. interpretatio (1. 201 D. 50, 16);

    i. pactum (1. 52 § 2 D. 2, 14);

    i. conventio, i. causa conventionis (1. 5 § 2 D. 18, 5. 1. 18 D. 23, 4); особ. по гражданскому праву = legitimus, напр. iustas nuptias inter se cives Rom. contrahunt, qui secundum praecepta legum cogunt (pr. J. 1, 10);

    i. matrimonium (1. 13 D. 34, 9. 1. un. pr. D. 38, 11. cf. Ulp. V, 3);

    i. uxor (1. 31 D. 23, 2. 1. 28 § 3. D. 28, 2. 1. 65 § 1 D. 23, 2. 1. 1 pr. D. 38, 4. 1. 6 C. 5, 5. 1. 5 § 2 D. 1, 5. 1. 17 § 3 D. 1, 7);

    iuste procreati, i. liberi, прот. vulgo quaesiti (1. 4 § 3 D. 2, 4. 1. 2 § 1 D. 38, 17. 1. 12 D. 1, 5. 1. 2 pr. D. 1, 7);

    i. pater (1. 44 § 3 D. 23, 2. 1. 9 D. 50, 1), tutor (1. 27 pr. D. 26, 2);

    i. aetas, прот. pupillaris (1. 16 D. 49, 14. cf. 1. 50 § 6 D. 32. 1. 8 D. 12, 4. 1. 16 § 17 D. 36, 1. 1. 8 § 3 D. 40, 1. 1. 2 C. 7, 4. 1. 2 C. 3, 31. 1. 28 D. 9, 4. 1. 34 D. 45, 3. 1. 6 D. 1, 5. 1. 9 pr. D. 40, 2);

    i. dominii exceptio (1. 16 D. 6, 2. 1. 57 D. 17, 1);

    i. hereditas (1. 3 § 2 D. 17, 2);

    non i. testamentum (1. 3 D. 26, 3. 1. 22 D. 29, 2. 1. 1 pr. D. 28, 1);

    c) соответствующий, сообразный с обстоятельствами, напр. sumtus iusti (1. 6 § 1 D. 5, 4);

    iustam sumtus rationem egredi (1. 14 § 6 D. 11, 7. 1. 39 eod.);

    i. sepulcrum (1. 43 eod.);

    iusta facere mortuo (1. 2 D. 2, 4. 1. 20 § 1 D. 29, 2);

    d) соразмерный: iusto pretio rem aestimare (1. 10 § 2 D. 10, 3. 1. 16 § 9 D. 20, 1. 1. 36 pr. D. 24, 1. cf. 1. 3 § 5 D. 49, 14);

    pluris iusto vendere (1. 31 § 4 D. 40, 5. 1. 12 § 1 D. 23, 3. 1. 54 D. 31);

    e) справедливо поступающий: iudex i. (1. 14 § 13 D. 11, 7);

    iustius facere (1. 12 D. 28, 6).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > iustus

  • 7 opinor

    , opinatus sum, opinari 1
      иметь мнение, думать, полагать, предполагать, считать

    Dictionary Latin-Russian new > opinor

См. также в других словарях:

  • opinari — index guess, opine Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • opiner — [ ɔpine ] v. intr. <conjug. : 1> • XIVe; lat. opinari 1 ♦ Vx ou dr. Dire, énoncer son opinion, son avis (dans une assemblée, une délibération). « Opiner sur la religion » (Joubert). Opiner pour ou contre une proposition. 2 ♦ Dr. ou plaisant …   Encyclopédie Universelle

  • opinar — (Del lat. opinari.) ► verbo intransitivo 1 Formar o tener una persona su opinión sobre una cosa: ■ aunque no tenga ni idea, él siempre opina. SINÓNIMO juzgar pensar ► verbo intransitivo/ transitivo 2 Expresar una opinión sobre una cosa: ■ no… …   Enciclopedia Universal

  • opinion — [ ɔpinjɔ̃ ] n. f. • v. 1190; lat. opinio, de opinari → opiner I ♦ 1 ♦ Manière de penser, de juger; attitude de l esprit qui tient pour vraie une assertion; assertion que l esprit accepte ou rejette (généralement en admettant une possibilité d… …   Encyclopédie Universelle

  • opiner — (o pi né) v. n. 1°   Dire son sentiment dans une délibération. •   On ne put achever la délibération, quoique l on eût opiné jusqu à trois heures après midi ; elle fut consommée le lendemain, et arrêt fut donné, RETZ Mém. t. III, liv. IV, p. 118 …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • OPINIO — inter Veter. Numina, vide supra ubide Diis. Apud Sueton. Nerone c. 53. Exiit opinio: idem quod fama est, ut alias saepe. Sic fama exiit, apud Corn. Nepotem Agesilao c. 2. et Annibale c. 9. Graece λόγοςω ἐξέπεσε. Nempe Opinio proprie λόγος est ὂν… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • opina — OPINÁ, opinez, vb. I. tranz. A exprima sau a şi da o părere, a fi de părere; a socoti, a crede, a considera. ♦ intranz. A lua poziţie, atitudine. – Din fr. opiner, lat. opinari. Trimis de oprocopiuc, 04.05.2004. Sursa: DEX 98  OPINÁ vb. 1. v.… …   Dicționar Român

  • opinare — OPINÁRE, opinări, s.f. Faptul de a opina. – v. opina. Trimis de oprocopiuc, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  opináre s. f., g. d. art. opinării; pl. opinări Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic  OPINÁRE …   Dicționar Român

  • Opine — O*pine , v. t. & i. [imp. & p. p. {Opined}; p. pr. & vb. n. {Opining}.] [L. opinari, p. p. opinatus; akin to opinus (in comp.) thinking, and perh. to E. apt: cf. F. opiner.] To have an opinion; to judge; to think; to suppose. South. [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Opined — Opine O*pine , v. t. & i. [imp. & p. p. {Opined}; p. pr. & vb. n. {Opining}.] [L. opinari, p. p. opinatus; akin to opinus (in comp.) thinking, and perh. to E. apt: cf. F. opiner.] To have an opinion; to judge; to think; to suppose. South. [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Opining — Opine O*pine , v. t. & i. [imp. & p. p. {Opined}; p. pr. & vb. n. {Opining}.] [L. opinari, p. p. opinatus; akin to opinus (in comp.) thinking, and perh. to E. apt: cf. F. opiner.] To have an opinion; to judge; to think; to suppose. South. [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»