-
1 oparzyć
глаг.• выжигать• гореть• жечь• жечься• обварить• обжечь• обжигать• ошпаривать• палить• поджигать• пылать• сгореть• сжечь• сжигать• спалить• шпарить* * *oparz|yć\oparzyćony сов. обжечь; обварить, ошпарить (parą, wrzątkiem);● jak \oparzyćony как ошпаренный
* * *oparzony сов.обже́чь; обвари́ть, ошпа́рить (parą, wrzątkiem) -
2 oparzyć się
-
3 oparzyć\ się
сов. обжечься; обвариться, отпариться (parą, wrzątkiem) -
4 poparzyć
глаг.• обжечь* * *poparz|yć\poparzyćony сов. обжечь;\poparzyć wrzątkiem (parą) ошпарить (обварить) кипятком (паром); \poparzyć pokrzywą обжечь крапивой
+ oparzyć, sparzyć* * *poparzony сов.обже́чьpoparzyć wrzątkiem (parą) — ошпа́рить (обвари́ть) кипятко́м (па́ром)
poparzyć pokrzywą — обже́чь крапи́вой
Syn: -
5 sparzyć
глаг.• выжигать• гореть• жечь• жечься• обварить• обжечь• обжигать• ошпаривать• ошпарить• палить• поджигать• пылать• сгореть• сжечь• сжигать• случить• спалить• шпарить* * *sparz|yć\sparzyćony сов. 1. обжечь;2. (zalać wrzątkiem) ошпарить+* * *sparzony сов.1) обже́чь2) ( zalać wrzątkiem) ошпа́ритьSyn: -
6 poparzyć się
-
7 sparzyć się
I сов.1) обже́чься2) ( oblać się wrzątkiem) ошпа́риться•- kto się raz na gorącym sparzył, ten na zimne dmuchaSyn:II сов.спа́риться, случи́ться ( о животных) -
8 poparzyć\ się
сов. обжечься+oparzyć się, sparzyć się
-
9 sparzyć\ się
sparzy|ć się%1 сов. 1. обжечься;2. (oblać się wrzątkiem) ошпариться;● kto się raz (na gorącym) \sparzyć\ sięł, ten na zimne dmucha погов. обжёгшись на молоке, дует на воду
+ oparzyć się -
10 verbrennen
es riecht verbrannt czuć spaleniznę;ich habe mir die Hand verbrannt oparzyłem sobie rękę
См. также в других словарях:
oparzyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIa, oparzyćrzę, oparzyćrzy, oparzyćrzony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} oblewając, dotykając czymś gorącym lub żrącym środkiem chemicznym, uszkodzić powierzchnię ciała : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
oparzyć — dk VIb, oparzyćrzę, oparzyćrzysz, oparz, oparzyćrzył, oparzyćrzony oparzać ndk I, oparzyćam, oparzyćasz, oparzyćają, oparzyćaj, oparzyćał, oparzyćany 1. tylko dk «uszkodzić tkankę skóry przez oblanie gorącym płynem, dotknięcie gorącym przedmiotem … Słownik języka polskiego
oparzyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} oparzyć samego siebie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Oparzyć się żelazkiem. Uważaj, żebyś się nie oparzył. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
oparzyć — Ktoś zerwał się, skoczył, wyskoczył, wybiegł itp. jak oparzony «ktoś zerwał się, skoczył, wyskoczył, wybiegł itp. raptownie, szybko, bez zastanowienia»: Potężny chrząszcz uderzył w twarz inspektora, który podskoczył jak oparzony. A. Szklarski,… … Słownik frazeologiczny
oparzać — → oparzyć … Słownik języka polskiego
oparzenie — n I 1. rzecz. od oparzyć. 2. lm D. oparzenieeń «miejsce oparzone na ciele; oparzelina, oparzelizna» Oparzenie na twarzy, na rękach. oparzenie się rzecz. od oparzyć się … Słownik języka polskiego
spiec — dk XI, spiekę, spieczesz, spiecz, spiekł, spieczony, spiekłszy spiekać ndk I, spiecam, spiecasz, spiecają, spiecaj, spiecał, spiecany 1. «zbyt mocno opalić, osmalić, przypiec, wysuszyć; zrumienić coś; oparzyć» Spiec twarz na słońcu. Placek… … Słownik języka polskiego
skoczyć — 1. Skakać z radości «bardzo się cieszyć»: Podczas inspekcji Hania dygotała nerwowo, potem, gdy całość wypadła pomyślnie, prawie skakała z radości. T. Bojarska, Świtanie. 2. Skakać z tematu na temat «zmieniać często temat rozmowy, mówić co chwila… … Słownik frazeologiczny
skakać — 1. Skakać z radości «bardzo się cieszyć»: Podczas inspekcji Hania dygotała nerwowo, potem, gdy całość wypadła pomyślnie, prawie skakała z radości. T. Bojarska, Świtanie. 2. Skakać z tematu na temat «zmieniać często temat rozmowy, mówić co chwila… … Słownik frazeologiczny
wyskoczyć — żart. Wyskoczyć z butów, z ubrania itp. «zdjąć szybko i sprawnie buty, ubranie itp.»: Jarosław zdołał zręcznie wyskoczyć ze spodni (...). J. Machulski, P. Wereśniak, R. Zatorski, Kiler. Gnać, jechać, pędzić co koń wyskoczy zob. koń 2. Ktoś nie… … Słownik frazeologiczny
wyskakiwać — żart. Wyskoczyć z butów, z ubrania itp. «zdjąć szybko i sprawnie buty, ubranie itp.»: Jarosław zdołał zręcznie wyskoczyć ze spodni (...). J. Machulski, P. Wereśniak, R. Zatorski, Kiler. Gnać, jechać, pędzić co koń wyskoczy zob. koń 2. Ktoś nie… … Słownik frazeologiczny