-
41 opanować uczucie
овладеть чувствомOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > opanować uczucie
-
42 opanować wesołość
овладеть весельемOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > opanować wesołość
-
43 opanować wszechświat
овладеть вселенноюOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > opanować wszechświat
-
44 opanować złość
овладеть злобойOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > opanować złość
-
45 opanować się
стриматися, оволодіти собою, освоїтися -
46 zamknąć otwór wiertniczy aby opanować erupcję
• killSłownik polsko-angielski dla inżynierów > zamknąć otwór wiertniczy aby opanować erupcję
-
47 czas opanować
временем овладетьOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > czas opanować
-
48 maîtrisable
opanować -
49 control the fire
opanować pożar -
50 opan|ować
pf — opan|owywać impf Ⅰ vt 1. (zdobyć) to capture, to take control of [kraj, miasto, teren] 2. (pojawić się licznie) to infest, to overrun- mieszkanie opanowały mrówki the apartment has been infested with ants- bazary w mieście opanowali nastoletni handlarze the town markets have been overrun by teenage traders3. (stłumić) to bring a. get under control- nie móc opanować gniewu to be unable to control (one’s) anger- nie móc opanować niepokoju to be unable to relieve (one’s) anxiety- nie móc opanować radości to be unable to contain (one’s) joy4. (ogarnąć) [zazdrość, złość, zmęczenie, smutek] to overcome 5. (posiąść umiejętność) to master, to learn [obcy język, grę na fortepianie] Ⅱ opanować się — opanowywać się to control oneself■ opanować sytuację to master the situation, to bring the situation under controlThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > opan|ować
-
51 opanowywać
глаг.• выучивать• завладевать• овладевать• овладеть• пересиливать* * *opanowywa|ć\opanowywaćny несов. 1. со овладевать чем, покорять что; захватывать что;2. со подавлять, обуздывать, укрощать что; справляться с чем; 3. kogo овладевать кем, охватывать кого; 4. со овладевать чем, осваивать что; ср. opanować+2. poskramiać 3. ogarniać 4. osiągać sprawność, uczyć się
* * *opanowywany несов.Syn: -
52 owładnąć
глаг.• овладеть* * *owładn|ąć\owładnąćięty сов. овладеть;\owładnąćęło nim znużenie он почувствовал усталость (утомление)
+ opanować* * *owładnięty сов.овладе́тьowładnęło nim znużenie — он почу́вствовал уста́лость (утомле́ние)
Syn: -
53 pohamować
глаг.• притормозить* * *pohamowa|ć\pohamowaćny сов. 1. притормозить;2. сдержать, умерить, обуздать+1. zahamować 2. powstrzymać, opanować
* * *pohamowany сов.1) притормози́ть2) сдержа́ть, уме́рить, обузда́тьSyn: -
54 pokonać
глаг.• бить• биться• дубасить• колотить• одолевать• одолеть• осиливать• осилить• переломить• пересиливать• пересилить• победить• побеждать• побороть• превозмочь• преодолевать• преодолеть• трепать* * *pokona|ć\pokonaćny сов. 1. победить, одолеть;2. преодолеть; превозмочь, побороть;\pokonać strach превозмочь страх; \pokonać przeszkody преодолеть препятствия; ● \pokonać przeszkodę спорт. взять препятствие;
\pokonać dystans, odległość преодолеть дистанцию, расстояние+1. pobić, zwyciężyć 2. zwalczyć, opanować
* * *pokonany сов.1) победи́ть, одоле́ть2) преодоле́ть; превозмо́чь, поборо́тьpokonać strach — превозмо́чь страх
pokonać przeszkody — преодоле́ть препя́тствия
•- pokonać dystans, odległośćSyn: -
55 ponieść
глаг.• выдержать• выдерживать• испытывать• нести• подвергаться• поддерживать• подлежать• подпирать• понести• сносить• страдать• терпеть* * *poni|eść\ponieśćosę, \ponieśćesie, \ponieśćósł, \ponieśćosła, \ponieśćeśli, \ponieśćesiony сов. 1. понести;konie \ponieśćosły лошади понесли;
2. увлечь, охватить;\ponieśćósł go gniew его охватил (обуял) гнев; \ponieśćosło go безл. ero прорвало; nerwy go \ponieśćosły он вышел из себя;
● \ponieść śmierć погибнуть; ср. ponosić+2. porwać, opanować, ogarnąć
* * *poniosę, poniesie, poniósł, poniosła, ponieśli, poniesiony сов.1) понести́konie poniosły — ло́шади понесли́
2) увле́чь, охвати́тьponiósł go gniew — его́ охвати́л (обуя́л) гнев
poniosło go — безл. его́ прорвало́
nerwy go poniosły — он вы́шел из себя́
•Syn: -
56 tknąć
глаг.• дотронуться* * *tkn|ąć\tknąćięty сов. 1. коснуться, тронуть, дотронуться;nie \tknąć czegoś не дотронуться до чего-л.; nie \tknąć kogoś не тронуть кого-л.;nie \tknąć jedzenia не притронуться к еде;
2. kogo охватить кого; возникнуть у кого;\tknąćęło mnie przeczucie меня охватило предчувствие; \tknąćęło go podejrzenie у него возникло подозрение;
● \tknąćięty apopleksją разбитый параличом+1. dotknąć, poruszyć, trącić 2. ogarnąć, opanować
* * *tknięty сов.1) косну́ться, тро́нуть, дотро́нутьсяnie tknąć czegoś — не дотро́нуться до чего́-л.
nie tknąć kogoś — не тро́нуть кого́-л.
nie tknąć jedzenia — не притро́нуться к еде́
tknęło mnie przeczucie — меня́ охвати́ло предчу́вствие
tknęło go podejrzenie — у него́ возни́кло подозре́ние
•Syn: -
57 zawładnąć
глаг.• завладеть• овладеть* * *zawładn|ąć\zawładnąćięty сов. czym овладеть чем; подчинить себе что;\zawładnąć państwem завоевать (захватить) страну;
\zawładnąć czyimś majątkiem присвоить чьё-л. (отнять у кого-л.) имение (состояние)+zdobyć, opanować
* * *zawładnięty сов. czymовладе́ть чем; подчини́ть себе́ чтоzawładnąć państwem — завоева́ть (захвати́ть) страну́
zawładnąć czyimś majątkiem — присво́ить чьё-л. (отня́ть у кого́-л.) име́ние (состоя́ние)
Syn: -
58 zawojować
глаг.• завоевать• завоевывать• побеждать• покорить• покорять* * *zawojowa|ć\zawojowaćny сов. завоевать, покорить; подчинить себе+podbić, opanować
* * *zawojowany сов.завоева́ть, покори́ть; подчини́ть себе́Syn: -
59 zdjąć
глаг.• снимать• снять• сняться• убрать• удалять• устранять* * *zdj|ąćzdejmę, zdejmie, zdejmij, \zdjąćety сов. 1. снять;\zdjąć kapelusz снять шляпу;
\zdjąć miarę z kogoś снять мерку с кого-л.;\zdjąć ze stanowiska снять с должности;
2. охватить, обуять+2. opanować, ogarnąć
* * *zdejmę, zdejmie, zdejmij, zdjęty сов.1) снятьzdjąć kapelusz — снять шля́пу
zdjąć miarę z kogoś — снять ме́рку с кого́-л.
zdjąć ze stanowiska — снять с до́лжности
2) охвати́ть, обуя́тьSyn: -
60 beherrschen
См. также в других словарях:
opanować — dk IV, opanowaćnuję, opanowaćnujesz, opanowaćnuj, opanowaćował, opanowaćowany opanowywać ndk VIIIa, opanowaćowuję, opanowaćowujesz, opanowaćowuj, opanowaćywał, opanowaćywany 1. «zdobyć władzę nad czymś; zawładnąć» Opanować miasto, kraj. 2.… … Słownik języka polskiego
opanować (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. opanowywać (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
opanowywać się – opanować się — {{/stl 13}}{{stl 7}} powściągać swoje wzburzenie; zaczynać panować nad sobą : {{/stl 7}}{{stl 10}}Z trudem się opanował. Płakała i nie mogła się opanować. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
opanowywać — → opanować … Słownik języka polskiego
opanowywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, opanowywaćowuję, opanowywaćowuje, opanowywaćany {{/stl 8}}– opanować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia, opanowywaćnuję, opanowywaćnuje, opanowywaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przezwyciężyć — dk VIb, przezwyciężyćżę, przezwyciężyćżysz, przezwyciężyćcięż, przezwyciężyćżył, przezwyciężyćżony przezwyciężać ndk I, przezwyciężyćam, przezwyciężyćasz, przezwyciężyćają, przezwyciężyćaj, przezwyciężyćał, przezwyciężyćany «pokonać, zwalczyć,… … Słownik języka polskiego
nieopanowanie — I n I, blm 1. rzecz. od nie opanować Nieopanowanie pamięciowe roli. 2. «brak panowania nad sobą» Cechowało go nieopanowanie i gwałtowność. Moment nieopanowania może doprowadzić do katastrofy. nieopanowanie się rzecz. od nie opanować się. II… … Słownik języka polskiego
opanowanie — n I 1. rzecz. od opanować. 2. «panowanie nad sobą, spokój» Dzięki jego opanowaniu nie doszło do konfliktu. opanowanie się rzecz. od opanować się … Słownik języka polskiego
otamować — dk IV, otamowaćmuję, otamowaćmujesz, otamowaćmuj, otamowaćował, otamowaćowany otamowywać ndk VIIIa, otamowaćowuję, otamowaćowujesz, otamowaćowuj, otamowaćywał, otamowaćywany «odgrodzić coś przez postawienie tamy, postawić tamę przy czymś»… … Słownik języka polskiego
pohamować — dk IV, pohamowaćmuję, pohamowaćmujesz, pohamowaćmuj, pohamowaćował, pohamowaćowany 1. «powściągnąć, powstrzymać, ukrócić, opanować» Pohamować namiętność, radość, wesołość, wściekłość, zdumienie. Pohamować czyjś zapał. 2. «zmniejszyć prędkość;… … Słownik języka polskiego
porwać — dk IX, porwaćrwę, porwaćrwiesz, porwaćrwij, porwaćał, porwaćany porywać ndk I, porwaćam, porwaćasz, porwaćają, porwaćaj, porwaćał, porwaćany 1. «schwyciwszy, schwytawszy zabrać, uwieźć, uprowadzić kogoś, coś siłą, przemocą, wbrew czyjejś woli»… … Słownik języka polskiego