Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

on+land+and+sea

  • 41 Campus

    1.
    campus, i, m. [cf. kêpos, Dor. kapos; perh. for scampus from skaptô, to dig, scabo; whence Campania, and perh. Capua; for the inserted m, cf. AAB-' lambanô].
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., of any open, level land, without reference to cultivation or use, an even, flat place, a plain, field (freq. and class.; cf.: ager, planities, aequor; opp. mons, collis, silva, etc.; cf.

    Doed. Syn. III. p. 8 sq.): saxum plani raptim petit aequora campi,

    Lucr. 3, 1015; cf. id. 5, 950:

    in camporum patentium aequoribus,

    Cic. Div. 1, 42, 93:

    aequor campi,

    Verg. A. 7, 781; Sil. 5, 376:

    aequo dare se campo,

    id. 9, 56:

    in aequo campi,

    Liv. 5, 38, 4:

    campos pedibus transire,

    Lucr. 4, 460; cf. id. 5, 493:

    campos et montes peragrantes,

    Cic. Div. 1, 42, 94; cf. id. N. D. 2, 39, 98:

    spatia frugifera atque immensa camporum,

    id. ib. 2, 64, 161; Col. 1, 2, 4; Lucr. 5, 1372:

    campus in prata et arva salictaque et arundineta digestus,

    Col. 1, 2, 3; cf. Auct. Her. 4, 18, 25; Curt. 8, 1, 4; Lucr. 5, 782; Tib. 4, 3, 1:

    virentes,

    Lucr. 1, 19:

    frequens herbis et fertilis ubere,

    Verg. G. 2, 185:

    gramineus,

    id. A. 5, 287; Hor. C. 2, 5, 6:

    pingues Asiae,

    id. Ep. 1, 3, 5: redeunt jam gramina campis, id. C. 4, 7, 1:

    herbosus,

    id. ib. 3, 18, 9:

    herbidus aquosusque,

    Liv. 9, 2, 7:

    opimus, id'. 31, 41, 7: campi frumenti ac pecoris et omnium copiā rerum opulenti,

    id. 22, 3, 3:

    pigri,

    Hor. C. 1, 22, 17 al. —

    Campus, like ager, is used in a wider or more restricted sense, as conveying a particular or more general idea: in agro publico campi duo milia jugerum immunia possidere,

    Cic. Phil. 3, 9, 22:

    agros Vaticanum et Pupinium, cum suis opimis atque uberibus campis conferendos,

    id. Agr. 2, 35, 96:

    si pinguis agros metabere campi,

    Verg. G. 2, 274 and 276; Lucr. 2, 324 sq.:

    certamina magna per campos instructa,

    id. 2, 5:

    campus terrenus,

    Liv. 33, 17, 8:

    dimicaturum puro ac patenti campo,

    id. 24, 14, 6:

    (praefecti regii) suas copias in campum Marathona deduxerunt,

    Nep. Milt. 4, 2: numquam in campo ( in the free, open field) sui fecit potestatem, id. Ages. 3, 6; so id. Hann. 5, 4; Ov. M. 10, 151; cf. id. ib. 13, 579:

    insistere Bedriacensibus campis ac vestigia recentis victoriae lustrare oculis concupivit (Vitellius),

    Tac. H. 2, 70; so,

    Bebriaci Campo spolium affectare,

    the battlefield, Juv. 2, 106:

    campum colligere,

    Veg. Mil. 3, 25.—
    2.
    Meton., the produce of the field:

    moriturque ad sibila (serpentis) campus,

    Stat. Th. 5, 528.—
    B.
    Poet. like aequor, in gen., any level surface (of the sea, a rock, etc.):

    caeruleos per campos,

    Plaut. Trin. 4, 1, 15:

    campi natantes,

    Lucr. 5, 489; 6, 405; 6, 1141:

    liquentes,

    Verg. A. 6, 724; 10, 214:

    campus Liberioris aquae,

    Ov. M. 1, 41; 1, 43:

    latus aquarum,

    id. ib. 1, 315;

    11, 356: immotā attollitur undā Campus (i. e. saxum),

    Verg. A. 5, 128.—
    C.
    Trop.:

    feratur eloquentia non semitis sed campis,

    on the open field, Quint. 5, 14, 31:

    (oratio) aequo congressa campo,

    on a fair field, id. 5, 12, 92:

    velut campum nacti expositionis,

    id. 4, 2, 39.—
    II.
    Esp.
    A.
    As geog. designation.
    1.
    Campi Alēii, a plain in Lycia, Cic. Tusc. 3, 26, 63.—
    2.
    Campi Lăpĭdĕi, a stony plain near Marseilles, now La Crau, Hyg. Astr. 2, 6; Plin. 3, 4, 5, § 34; 21, 10, 31, § 57.—
    3.
    Campi Ma-cri, a district in Gallia Cisalpina, on the river Macra, Varr. R. R. 2, prooem. § 6; Liv. 41, 18, 6; 45, 12, 11.—
    4.
    Campi Magni, in Africa, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 42, 167 (cf. Vahl. p. 167); Liv. 30, 8, 3.—
    5.
    Campi Vĕtĕres, in Lucania, Liv. 25, 16, 25.—
    B.
    An open place in or near Rome.
    1.
    Campus Esquĭlīnus, on the Esquiline Hill, Cic. Phil. 9, 7, 17; Suet. Claud. 25.—
    2.
    Campus Flāmĭnĭus, on which stood the Circus Flaminius, Varr. L. L. 5, § 32 Müll. —
    3.
    Campus Scĕlĕrātus, near the Colline Gate, Liv. 8, 15, 8; Fest. p. 333 Müll. —
    4.
    Far more freq. Campus, a grassy plain in Rome along the Tiber, in the ninth district, orig. belonging to the Tarquinii, after whose expulsion it was consecrated to Mars (Liv. 2, 5, 2); hence fully called Campus Martĭus, a place of assembly for the Roman people at the comitia centuriata, Cic. Cat. 1, 5, 11; id. Q. Fr. 2, 2, 1; id. Rab. Perd. 4, 11; Hor. C. 3, 1, 11; Quint. 11, 1, 47 al.—Hence,
    b.
    Meton., the comitia themselves:

    curiam pro senatu, campum pro comitiis,

    Cic. de Or. 3, 42, 167:

    fors domina campi,

    id. Pis. 2, 3:

    venalis,

    Luc. 1, 180; also, much resorted to by the Romans for games, exercise, and recreation, a place for military drills, etc. (cf. campicursio and campidoctor), Cic. Off. 1, 29, 104; id. Quint. 18, 59; id. Fat. 4, 8; 15, 34; id. de Or. 2, 62, 253; 2, 71, 287; Hor. C. 1, 8, 4; 1, 9, 18; 3, 7, 26; id. S. 1, 6, 126; 2, 6, 49; id. Ep. 1, 7, 59; 1, 11, 4; id. A. P. 162.—
    III.
    Trop., a place of action, a field, a theatre, opportunity, subject for debate, etc. (cf. area) (a favorite figure of Cic.):

    me ex hoc ut ita dicam campo aequitatis ad istas verborum angustias revocas,

    Cic. Caecin. 29, 84:

    cum sit campus, in quo exsultare possit oratio, cur eam tantas in angustias et in Stoicorum dumeta compellimus?

    id. Ac. 2, 35, 112; cf. id. de Or. 3, 19, 70:

    in hoc tanto tamque immenso campo cum liceat oratori vagari libere,

    id. ib. 3, 31, 124:

    magnus est in re publicā campus, multis apertus cursus ad laudem,

    id. Phil. 14, 6, 17:

    nullum vobis sors campum dedit, in quo excurrere virtus cognoscique posset,

    id. Mur. 8, 18; Plin. Pan. 31, 1: honoris et gloriae campus, id. [p. 276] ib. 70, 8:

    rhetorum campus de Marathone, Salamine, Plataeis, etc.,

    Cic. Off. 1, 18, 61; Juv. 1, 19.
    2.
    campus, i, m., = kampos, a seaanimal:

    marini = hippocampi,

    Mart. 9, 43, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Campus

  • 42 campus

    1.
    campus, i, m. [cf. kêpos, Dor. kapos; perh. for scampus from skaptô, to dig, scabo; whence Campania, and perh. Capua; for the inserted m, cf. AAB-' lambanô].
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., of any open, level land, without reference to cultivation or use, an even, flat place, a plain, field (freq. and class.; cf.: ager, planities, aequor; opp. mons, collis, silva, etc.; cf.

    Doed. Syn. III. p. 8 sq.): saxum plani raptim petit aequora campi,

    Lucr. 3, 1015; cf. id. 5, 950:

    in camporum patentium aequoribus,

    Cic. Div. 1, 42, 93:

    aequor campi,

    Verg. A. 7, 781; Sil. 5, 376:

    aequo dare se campo,

    id. 9, 56:

    in aequo campi,

    Liv. 5, 38, 4:

    campos pedibus transire,

    Lucr. 4, 460; cf. id. 5, 493:

    campos et montes peragrantes,

    Cic. Div. 1, 42, 94; cf. id. N. D. 2, 39, 98:

    spatia frugifera atque immensa camporum,

    id. ib. 2, 64, 161; Col. 1, 2, 4; Lucr. 5, 1372:

    campus in prata et arva salictaque et arundineta digestus,

    Col. 1, 2, 3; cf. Auct. Her. 4, 18, 25; Curt. 8, 1, 4; Lucr. 5, 782; Tib. 4, 3, 1:

    virentes,

    Lucr. 1, 19:

    frequens herbis et fertilis ubere,

    Verg. G. 2, 185:

    gramineus,

    id. A. 5, 287; Hor. C. 2, 5, 6:

    pingues Asiae,

    id. Ep. 1, 3, 5: redeunt jam gramina campis, id. C. 4, 7, 1:

    herbosus,

    id. ib. 3, 18, 9:

    herbidus aquosusque,

    Liv. 9, 2, 7:

    opimus, id'. 31, 41, 7: campi frumenti ac pecoris et omnium copiā rerum opulenti,

    id. 22, 3, 3:

    pigri,

    Hor. C. 1, 22, 17 al. —

    Campus, like ager, is used in a wider or more restricted sense, as conveying a particular or more general idea: in agro publico campi duo milia jugerum immunia possidere,

    Cic. Phil. 3, 9, 22:

    agros Vaticanum et Pupinium, cum suis opimis atque uberibus campis conferendos,

    id. Agr. 2, 35, 96:

    si pinguis agros metabere campi,

    Verg. G. 2, 274 and 276; Lucr. 2, 324 sq.:

    certamina magna per campos instructa,

    id. 2, 5:

    campus terrenus,

    Liv. 33, 17, 8:

    dimicaturum puro ac patenti campo,

    id. 24, 14, 6:

    (praefecti regii) suas copias in campum Marathona deduxerunt,

    Nep. Milt. 4, 2: numquam in campo ( in the free, open field) sui fecit potestatem, id. Ages. 3, 6; so id. Hann. 5, 4; Ov. M. 10, 151; cf. id. ib. 13, 579:

    insistere Bedriacensibus campis ac vestigia recentis victoriae lustrare oculis concupivit (Vitellius),

    Tac. H. 2, 70; so,

    Bebriaci Campo spolium affectare,

    the battlefield, Juv. 2, 106:

    campum colligere,

    Veg. Mil. 3, 25.—
    2.
    Meton., the produce of the field:

    moriturque ad sibila (serpentis) campus,

    Stat. Th. 5, 528.—
    B.
    Poet. like aequor, in gen., any level surface (of the sea, a rock, etc.):

    caeruleos per campos,

    Plaut. Trin. 4, 1, 15:

    campi natantes,

    Lucr. 5, 489; 6, 405; 6, 1141:

    liquentes,

    Verg. A. 6, 724; 10, 214:

    campus Liberioris aquae,

    Ov. M. 1, 41; 1, 43:

    latus aquarum,

    id. ib. 1, 315;

    11, 356: immotā attollitur undā Campus (i. e. saxum),

    Verg. A. 5, 128.—
    C.
    Trop.:

    feratur eloquentia non semitis sed campis,

    on the open field, Quint. 5, 14, 31:

    (oratio) aequo congressa campo,

    on a fair field, id. 5, 12, 92:

    velut campum nacti expositionis,

    id. 4, 2, 39.—
    II.
    Esp.
    A.
    As geog. designation.
    1.
    Campi Alēii, a plain in Lycia, Cic. Tusc. 3, 26, 63.—
    2.
    Campi Lăpĭdĕi, a stony plain near Marseilles, now La Crau, Hyg. Astr. 2, 6; Plin. 3, 4, 5, § 34; 21, 10, 31, § 57.—
    3.
    Campi Ma-cri, a district in Gallia Cisalpina, on the river Macra, Varr. R. R. 2, prooem. § 6; Liv. 41, 18, 6; 45, 12, 11.—
    4.
    Campi Magni, in Africa, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 42, 167 (cf. Vahl. p. 167); Liv. 30, 8, 3.—
    5.
    Campi Vĕtĕres, in Lucania, Liv. 25, 16, 25.—
    B.
    An open place in or near Rome.
    1.
    Campus Esquĭlīnus, on the Esquiline Hill, Cic. Phil. 9, 7, 17; Suet. Claud. 25.—
    2.
    Campus Flāmĭnĭus, on which stood the Circus Flaminius, Varr. L. L. 5, § 32 Müll. —
    3.
    Campus Scĕlĕrātus, near the Colline Gate, Liv. 8, 15, 8; Fest. p. 333 Müll. —
    4.
    Far more freq. Campus, a grassy plain in Rome along the Tiber, in the ninth district, orig. belonging to the Tarquinii, after whose expulsion it was consecrated to Mars (Liv. 2, 5, 2); hence fully called Campus Martĭus, a place of assembly for the Roman people at the comitia centuriata, Cic. Cat. 1, 5, 11; id. Q. Fr. 2, 2, 1; id. Rab. Perd. 4, 11; Hor. C. 3, 1, 11; Quint. 11, 1, 47 al.—Hence,
    b.
    Meton., the comitia themselves:

    curiam pro senatu, campum pro comitiis,

    Cic. de Or. 3, 42, 167:

    fors domina campi,

    id. Pis. 2, 3:

    venalis,

    Luc. 1, 180; also, much resorted to by the Romans for games, exercise, and recreation, a place for military drills, etc. (cf. campicursio and campidoctor), Cic. Off. 1, 29, 104; id. Quint. 18, 59; id. Fat. 4, 8; 15, 34; id. de Or. 2, 62, 253; 2, 71, 287; Hor. C. 1, 8, 4; 1, 9, 18; 3, 7, 26; id. S. 1, 6, 126; 2, 6, 49; id. Ep. 1, 7, 59; 1, 11, 4; id. A. P. 162.—
    III.
    Trop., a place of action, a field, a theatre, opportunity, subject for debate, etc. (cf. area) (a favorite figure of Cic.):

    me ex hoc ut ita dicam campo aequitatis ad istas verborum angustias revocas,

    Cic. Caecin. 29, 84:

    cum sit campus, in quo exsultare possit oratio, cur eam tantas in angustias et in Stoicorum dumeta compellimus?

    id. Ac. 2, 35, 112; cf. id. de Or. 3, 19, 70:

    in hoc tanto tamque immenso campo cum liceat oratori vagari libere,

    id. ib. 3, 31, 124:

    magnus est in re publicā campus, multis apertus cursus ad laudem,

    id. Phil. 14, 6, 17:

    nullum vobis sors campum dedit, in quo excurrere virtus cognoscique posset,

    id. Mur. 8, 18; Plin. Pan. 31, 1: honoris et gloriae campus, id. [p. 276] ib. 70, 8:

    rhetorum campus de Marathone, Salamine, Plataeis, etc.,

    Cic. Off. 1, 18, 61; Juv. 1, 19.
    2.
    campus, i, m., = kampos, a seaanimal:

    marini = hippocampi,

    Mart. 9, 43, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > campus

  • 43 Campus Esquilinus

    1.
    campus, i, m. [cf. kêpos, Dor. kapos; perh. for scampus from skaptô, to dig, scabo; whence Campania, and perh. Capua; for the inserted m, cf. AAB-' lambanô].
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., of any open, level land, without reference to cultivation or use, an even, flat place, a plain, field (freq. and class.; cf.: ager, planities, aequor; opp. mons, collis, silva, etc.; cf.

    Doed. Syn. III. p. 8 sq.): saxum plani raptim petit aequora campi,

    Lucr. 3, 1015; cf. id. 5, 950:

    in camporum patentium aequoribus,

    Cic. Div. 1, 42, 93:

    aequor campi,

    Verg. A. 7, 781; Sil. 5, 376:

    aequo dare se campo,

    id. 9, 56:

    in aequo campi,

    Liv. 5, 38, 4:

    campos pedibus transire,

    Lucr. 4, 460; cf. id. 5, 493:

    campos et montes peragrantes,

    Cic. Div. 1, 42, 94; cf. id. N. D. 2, 39, 98:

    spatia frugifera atque immensa camporum,

    id. ib. 2, 64, 161; Col. 1, 2, 4; Lucr. 5, 1372:

    campus in prata et arva salictaque et arundineta digestus,

    Col. 1, 2, 3; cf. Auct. Her. 4, 18, 25; Curt. 8, 1, 4; Lucr. 5, 782; Tib. 4, 3, 1:

    virentes,

    Lucr. 1, 19:

    frequens herbis et fertilis ubere,

    Verg. G. 2, 185:

    gramineus,

    id. A. 5, 287; Hor. C. 2, 5, 6:

    pingues Asiae,

    id. Ep. 1, 3, 5: redeunt jam gramina campis, id. C. 4, 7, 1:

    herbosus,

    id. ib. 3, 18, 9:

    herbidus aquosusque,

    Liv. 9, 2, 7:

    opimus, id'. 31, 41, 7: campi frumenti ac pecoris et omnium copiā rerum opulenti,

    id. 22, 3, 3:

    pigri,

    Hor. C. 1, 22, 17 al. —

    Campus, like ager, is used in a wider or more restricted sense, as conveying a particular or more general idea: in agro publico campi duo milia jugerum immunia possidere,

    Cic. Phil. 3, 9, 22:

    agros Vaticanum et Pupinium, cum suis opimis atque uberibus campis conferendos,

    id. Agr. 2, 35, 96:

    si pinguis agros metabere campi,

    Verg. G. 2, 274 and 276; Lucr. 2, 324 sq.:

    certamina magna per campos instructa,

    id. 2, 5:

    campus terrenus,

    Liv. 33, 17, 8:

    dimicaturum puro ac patenti campo,

    id. 24, 14, 6:

    (praefecti regii) suas copias in campum Marathona deduxerunt,

    Nep. Milt. 4, 2: numquam in campo ( in the free, open field) sui fecit potestatem, id. Ages. 3, 6; so id. Hann. 5, 4; Ov. M. 10, 151; cf. id. ib. 13, 579:

    insistere Bedriacensibus campis ac vestigia recentis victoriae lustrare oculis concupivit (Vitellius),

    Tac. H. 2, 70; so,

    Bebriaci Campo spolium affectare,

    the battlefield, Juv. 2, 106:

    campum colligere,

    Veg. Mil. 3, 25.—
    2.
    Meton., the produce of the field:

    moriturque ad sibila (serpentis) campus,

    Stat. Th. 5, 528.—
    B.
    Poet. like aequor, in gen., any level surface (of the sea, a rock, etc.):

    caeruleos per campos,

    Plaut. Trin. 4, 1, 15:

    campi natantes,

    Lucr. 5, 489; 6, 405; 6, 1141:

    liquentes,

    Verg. A. 6, 724; 10, 214:

    campus Liberioris aquae,

    Ov. M. 1, 41; 1, 43:

    latus aquarum,

    id. ib. 1, 315;

    11, 356: immotā attollitur undā Campus (i. e. saxum),

    Verg. A. 5, 128.—
    C.
    Trop.:

    feratur eloquentia non semitis sed campis,

    on the open field, Quint. 5, 14, 31:

    (oratio) aequo congressa campo,

    on a fair field, id. 5, 12, 92:

    velut campum nacti expositionis,

    id. 4, 2, 39.—
    II.
    Esp.
    A.
    As geog. designation.
    1.
    Campi Alēii, a plain in Lycia, Cic. Tusc. 3, 26, 63.—
    2.
    Campi Lăpĭdĕi, a stony plain near Marseilles, now La Crau, Hyg. Astr. 2, 6; Plin. 3, 4, 5, § 34; 21, 10, 31, § 57.—
    3.
    Campi Ma-cri, a district in Gallia Cisalpina, on the river Macra, Varr. R. R. 2, prooem. § 6; Liv. 41, 18, 6; 45, 12, 11.—
    4.
    Campi Magni, in Africa, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 42, 167 (cf. Vahl. p. 167); Liv. 30, 8, 3.—
    5.
    Campi Vĕtĕres, in Lucania, Liv. 25, 16, 25.—
    B.
    An open place in or near Rome.
    1.
    Campus Esquĭlīnus, on the Esquiline Hill, Cic. Phil. 9, 7, 17; Suet. Claud. 25.—
    2.
    Campus Flāmĭnĭus, on which stood the Circus Flaminius, Varr. L. L. 5, § 32 Müll. —
    3.
    Campus Scĕlĕrātus, near the Colline Gate, Liv. 8, 15, 8; Fest. p. 333 Müll. —
    4.
    Far more freq. Campus, a grassy plain in Rome along the Tiber, in the ninth district, orig. belonging to the Tarquinii, after whose expulsion it was consecrated to Mars (Liv. 2, 5, 2); hence fully called Campus Martĭus, a place of assembly for the Roman people at the comitia centuriata, Cic. Cat. 1, 5, 11; id. Q. Fr. 2, 2, 1; id. Rab. Perd. 4, 11; Hor. C. 3, 1, 11; Quint. 11, 1, 47 al.—Hence,
    b.
    Meton., the comitia themselves:

    curiam pro senatu, campum pro comitiis,

    Cic. de Or. 3, 42, 167:

    fors domina campi,

    id. Pis. 2, 3:

    venalis,

    Luc. 1, 180; also, much resorted to by the Romans for games, exercise, and recreation, a place for military drills, etc. (cf. campicursio and campidoctor), Cic. Off. 1, 29, 104; id. Quint. 18, 59; id. Fat. 4, 8; 15, 34; id. de Or. 2, 62, 253; 2, 71, 287; Hor. C. 1, 8, 4; 1, 9, 18; 3, 7, 26; id. S. 1, 6, 126; 2, 6, 49; id. Ep. 1, 7, 59; 1, 11, 4; id. A. P. 162.—
    III.
    Trop., a place of action, a field, a theatre, opportunity, subject for debate, etc. (cf. area) (a favorite figure of Cic.):

    me ex hoc ut ita dicam campo aequitatis ad istas verborum angustias revocas,

    Cic. Caecin. 29, 84:

    cum sit campus, in quo exsultare possit oratio, cur eam tantas in angustias et in Stoicorum dumeta compellimus?

    id. Ac. 2, 35, 112; cf. id. de Or. 3, 19, 70:

    in hoc tanto tamque immenso campo cum liceat oratori vagari libere,

    id. ib. 3, 31, 124:

    magnus est in re publicā campus, multis apertus cursus ad laudem,

    id. Phil. 14, 6, 17:

    nullum vobis sors campum dedit, in quo excurrere virtus cognoscique posset,

    id. Mur. 8, 18; Plin. Pan. 31, 1: honoris et gloriae campus, id. [p. 276] ib. 70, 8:

    rhetorum campus de Marathone, Salamine, Plataeis, etc.,

    Cic. Off. 1, 18, 61; Juv. 1, 19.
    2.
    campus, i, m., = kampos, a seaanimal:

    marini = hippocampi,

    Mart. 9, 43, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Campus Esquilinus

  • 44 Campus Flaminius

    1.
    campus, i, m. [cf. kêpos, Dor. kapos; perh. for scampus from skaptô, to dig, scabo; whence Campania, and perh. Capua; for the inserted m, cf. AAB-' lambanô].
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., of any open, level land, without reference to cultivation or use, an even, flat place, a plain, field (freq. and class.; cf.: ager, planities, aequor; opp. mons, collis, silva, etc.; cf.

    Doed. Syn. III. p. 8 sq.): saxum plani raptim petit aequora campi,

    Lucr. 3, 1015; cf. id. 5, 950:

    in camporum patentium aequoribus,

    Cic. Div. 1, 42, 93:

    aequor campi,

    Verg. A. 7, 781; Sil. 5, 376:

    aequo dare se campo,

    id. 9, 56:

    in aequo campi,

    Liv. 5, 38, 4:

    campos pedibus transire,

    Lucr. 4, 460; cf. id. 5, 493:

    campos et montes peragrantes,

    Cic. Div. 1, 42, 94; cf. id. N. D. 2, 39, 98:

    spatia frugifera atque immensa camporum,

    id. ib. 2, 64, 161; Col. 1, 2, 4; Lucr. 5, 1372:

    campus in prata et arva salictaque et arundineta digestus,

    Col. 1, 2, 3; cf. Auct. Her. 4, 18, 25; Curt. 8, 1, 4; Lucr. 5, 782; Tib. 4, 3, 1:

    virentes,

    Lucr. 1, 19:

    frequens herbis et fertilis ubere,

    Verg. G. 2, 185:

    gramineus,

    id. A. 5, 287; Hor. C. 2, 5, 6:

    pingues Asiae,

    id. Ep. 1, 3, 5: redeunt jam gramina campis, id. C. 4, 7, 1:

    herbosus,

    id. ib. 3, 18, 9:

    herbidus aquosusque,

    Liv. 9, 2, 7:

    opimus, id'. 31, 41, 7: campi frumenti ac pecoris et omnium copiā rerum opulenti,

    id. 22, 3, 3:

    pigri,

    Hor. C. 1, 22, 17 al. —

    Campus, like ager, is used in a wider or more restricted sense, as conveying a particular or more general idea: in agro publico campi duo milia jugerum immunia possidere,

    Cic. Phil. 3, 9, 22:

    agros Vaticanum et Pupinium, cum suis opimis atque uberibus campis conferendos,

    id. Agr. 2, 35, 96:

    si pinguis agros metabere campi,

    Verg. G. 2, 274 and 276; Lucr. 2, 324 sq.:

    certamina magna per campos instructa,

    id. 2, 5:

    campus terrenus,

    Liv. 33, 17, 8:

    dimicaturum puro ac patenti campo,

    id. 24, 14, 6:

    (praefecti regii) suas copias in campum Marathona deduxerunt,

    Nep. Milt. 4, 2: numquam in campo ( in the free, open field) sui fecit potestatem, id. Ages. 3, 6; so id. Hann. 5, 4; Ov. M. 10, 151; cf. id. ib. 13, 579:

    insistere Bedriacensibus campis ac vestigia recentis victoriae lustrare oculis concupivit (Vitellius),

    Tac. H. 2, 70; so,

    Bebriaci Campo spolium affectare,

    the battlefield, Juv. 2, 106:

    campum colligere,

    Veg. Mil. 3, 25.—
    2.
    Meton., the produce of the field:

    moriturque ad sibila (serpentis) campus,

    Stat. Th. 5, 528.—
    B.
    Poet. like aequor, in gen., any level surface (of the sea, a rock, etc.):

    caeruleos per campos,

    Plaut. Trin. 4, 1, 15:

    campi natantes,

    Lucr. 5, 489; 6, 405; 6, 1141:

    liquentes,

    Verg. A. 6, 724; 10, 214:

    campus Liberioris aquae,

    Ov. M. 1, 41; 1, 43:

    latus aquarum,

    id. ib. 1, 315;

    11, 356: immotā attollitur undā Campus (i. e. saxum),

    Verg. A. 5, 128.—
    C.
    Trop.:

    feratur eloquentia non semitis sed campis,

    on the open field, Quint. 5, 14, 31:

    (oratio) aequo congressa campo,

    on a fair field, id. 5, 12, 92:

    velut campum nacti expositionis,

    id. 4, 2, 39.—
    II.
    Esp.
    A.
    As geog. designation.
    1.
    Campi Alēii, a plain in Lycia, Cic. Tusc. 3, 26, 63.—
    2.
    Campi Lăpĭdĕi, a stony plain near Marseilles, now La Crau, Hyg. Astr. 2, 6; Plin. 3, 4, 5, § 34; 21, 10, 31, § 57.—
    3.
    Campi Ma-cri, a district in Gallia Cisalpina, on the river Macra, Varr. R. R. 2, prooem. § 6; Liv. 41, 18, 6; 45, 12, 11.—
    4.
    Campi Magni, in Africa, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 42, 167 (cf. Vahl. p. 167); Liv. 30, 8, 3.—
    5.
    Campi Vĕtĕres, in Lucania, Liv. 25, 16, 25.—
    B.
    An open place in or near Rome.
    1.
    Campus Esquĭlīnus, on the Esquiline Hill, Cic. Phil. 9, 7, 17; Suet. Claud. 25.—
    2.
    Campus Flāmĭnĭus, on which stood the Circus Flaminius, Varr. L. L. 5, § 32 Müll. —
    3.
    Campus Scĕlĕrātus, near the Colline Gate, Liv. 8, 15, 8; Fest. p. 333 Müll. —
    4.
    Far more freq. Campus, a grassy plain in Rome along the Tiber, in the ninth district, orig. belonging to the Tarquinii, after whose expulsion it was consecrated to Mars (Liv. 2, 5, 2); hence fully called Campus Martĭus, a place of assembly for the Roman people at the comitia centuriata, Cic. Cat. 1, 5, 11; id. Q. Fr. 2, 2, 1; id. Rab. Perd. 4, 11; Hor. C. 3, 1, 11; Quint. 11, 1, 47 al.—Hence,
    b.
    Meton., the comitia themselves:

    curiam pro senatu, campum pro comitiis,

    Cic. de Or. 3, 42, 167:

    fors domina campi,

    id. Pis. 2, 3:

    venalis,

    Luc. 1, 180; also, much resorted to by the Romans for games, exercise, and recreation, a place for military drills, etc. (cf. campicursio and campidoctor), Cic. Off. 1, 29, 104; id. Quint. 18, 59; id. Fat. 4, 8; 15, 34; id. de Or. 2, 62, 253; 2, 71, 287; Hor. C. 1, 8, 4; 1, 9, 18; 3, 7, 26; id. S. 1, 6, 126; 2, 6, 49; id. Ep. 1, 7, 59; 1, 11, 4; id. A. P. 162.—
    III.
    Trop., a place of action, a field, a theatre, opportunity, subject for debate, etc. (cf. area) (a favorite figure of Cic.):

    me ex hoc ut ita dicam campo aequitatis ad istas verborum angustias revocas,

    Cic. Caecin. 29, 84:

    cum sit campus, in quo exsultare possit oratio, cur eam tantas in angustias et in Stoicorum dumeta compellimus?

    id. Ac. 2, 35, 112; cf. id. de Or. 3, 19, 70:

    in hoc tanto tamque immenso campo cum liceat oratori vagari libere,

    id. ib. 3, 31, 124:

    magnus est in re publicā campus, multis apertus cursus ad laudem,

    id. Phil. 14, 6, 17:

    nullum vobis sors campum dedit, in quo excurrere virtus cognoscique posset,

    id. Mur. 8, 18; Plin. Pan. 31, 1: honoris et gloriae campus, id. [p. 276] ib. 70, 8:

    rhetorum campus de Marathone, Salamine, Plataeis, etc.,

    Cic. Off. 1, 18, 61; Juv. 1, 19.
    2.
    campus, i, m., = kampos, a seaanimal:

    marini = hippocampi,

    Mart. 9, 43, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Campus Flaminius

  • 45 Campus Martius

    1.
    campus, i, m. [cf. kêpos, Dor. kapos; perh. for scampus from skaptô, to dig, scabo; whence Campania, and perh. Capua; for the inserted m, cf. AAB-' lambanô].
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., of any open, level land, without reference to cultivation or use, an even, flat place, a plain, field (freq. and class.; cf.: ager, planities, aequor; opp. mons, collis, silva, etc.; cf.

    Doed. Syn. III. p. 8 sq.): saxum plani raptim petit aequora campi,

    Lucr. 3, 1015; cf. id. 5, 950:

    in camporum patentium aequoribus,

    Cic. Div. 1, 42, 93:

    aequor campi,

    Verg. A. 7, 781; Sil. 5, 376:

    aequo dare se campo,

    id. 9, 56:

    in aequo campi,

    Liv. 5, 38, 4:

    campos pedibus transire,

    Lucr. 4, 460; cf. id. 5, 493:

    campos et montes peragrantes,

    Cic. Div. 1, 42, 94; cf. id. N. D. 2, 39, 98:

    spatia frugifera atque immensa camporum,

    id. ib. 2, 64, 161; Col. 1, 2, 4; Lucr. 5, 1372:

    campus in prata et arva salictaque et arundineta digestus,

    Col. 1, 2, 3; cf. Auct. Her. 4, 18, 25; Curt. 8, 1, 4; Lucr. 5, 782; Tib. 4, 3, 1:

    virentes,

    Lucr. 1, 19:

    frequens herbis et fertilis ubere,

    Verg. G. 2, 185:

    gramineus,

    id. A. 5, 287; Hor. C. 2, 5, 6:

    pingues Asiae,

    id. Ep. 1, 3, 5: redeunt jam gramina campis, id. C. 4, 7, 1:

    herbosus,

    id. ib. 3, 18, 9:

    herbidus aquosusque,

    Liv. 9, 2, 7:

    opimus, id'. 31, 41, 7: campi frumenti ac pecoris et omnium copiā rerum opulenti,

    id. 22, 3, 3:

    pigri,

    Hor. C. 1, 22, 17 al. —

    Campus, like ager, is used in a wider or more restricted sense, as conveying a particular or more general idea: in agro publico campi duo milia jugerum immunia possidere,

    Cic. Phil. 3, 9, 22:

    agros Vaticanum et Pupinium, cum suis opimis atque uberibus campis conferendos,

    id. Agr. 2, 35, 96:

    si pinguis agros metabere campi,

    Verg. G. 2, 274 and 276; Lucr. 2, 324 sq.:

    certamina magna per campos instructa,

    id. 2, 5:

    campus terrenus,

    Liv. 33, 17, 8:

    dimicaturum puro ac patenti campo,

    id. 24, 14, 6:

    (praefecti regii) suas copias in campum Marathona deduxerunt,

    Nep. Milt. 4, 2: numquam in campo ( in the free, open field) sui fecit potestatem, id. Ages. 3, 6; so id. Hann. 5, 4; Ov. M. 10, 151; cf. id. ib. 13, 579:

    insistere Bedriacensibus campis ac vestigia recentis victoriae lustrare oculis concupivit (Vitellius),

    Tac. H. 2, 70; so,

    Bebriaci Campo spolium affectare,

    the battlefield, Juv. 2, 106:

    campum colligere,

    Veg. Mil. 3, 25.—
    2.
    Meton., the produce of the field:

    moriturque ad sibila (serpentis) campus,

    Stat. Th. 5, 528.—
    B.
    Poet. like aequor, in gen., any level surface (of the sea, a rock, etc.):

    caeruleos per campos,

    Plaut. Trin. 4, 1, 15:

    campi natantes,

    Lucr. 5, 489; 6, 405; 6, 1141:

    liquentes,

    Verg. A. 6, 724; 10, 214:

    campus Liberioris aquae,

    Ov. M. 1, 41; 1, 43:

    latus aquarum,

    id. ib. 1, 315;

    11, 356: immotā attollitur undā Campus (i. e. saxum),

    Verg. A. 5, 128.—
    C.
    Trop.:

    feratur eloquentia non semitis sed campis,

    on the open field, Quint. 5, 14, 31:

    (oratio) aequo congressa campo,

    on a fair field, id. 5, 12, 92:

    velut campum nacti expositionis,

    id. 4, 2, 39.—
    II.
    Esp.
    A.
    As geog. designation.
    1.
    Campi Alēii, a plain in Lycia, Cic. Tusc. 3, 26, 63.—
    2.
    Campi Lăpĭdĕi, a stony plain near Marseilles, now La Crau, Hyg. Astr. 2, 6; Plin. 3, 4, 5, § 34; 21, 10, 31, § 57.—
    3.
    Campi Ma-cri, a district in Gallia Cisalpina, on the river Macra, Varr. R. R. 2, prooem. § 6; Liv. 41, 18, 6; 45, 12, 11.—
    4.
    Campi Magni, in Africa, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 42, 167 (cf. Vahl. p. 167); Liv. 30, 8, 3.—
    5.
    Campi Vĕtĕres, in Lucania, Liv. 25, 16, 25.—
    B.
    An open place in or near Rome.
    1.
    Campus Esquĭlīnus, on the Esquiline Hill, Cic. Phil. 9, 7, 17; Suet. Claud. 25.—
    2.
    Campus Flāmĭnĭus, on which stood the Circus Flaminius, Varr. L. L. 5, § 32 Müll. —
    3.
    Campus Scĕlĕrātus, near the Colline Gate, Liv. 8, 15, 8; Fest. p. 333 Müll. —
    4.
    Far more freq. Campus, a grassy plain in Rome along the Tiber, in the ninth district, orig. belonging to the Tarquinii, after whose expulsion it was consecrated to Mars (Liv. 2, 5, 2); hence fully called Campus Martĭus, a place of assembly for the Roman people at the comitia centuriata, Cic. Cat. 1, 5, 11; id. Q. Fr. 2, 2, 1; id. Rab. Perd. 4, 11; Hor. C. 3, 1, 11; Quint. 11, 1, 47 al.—Hence,
    b.
    Meton., the comitia themselves:

    curiam pro senatu, campum pro comitiis,

    Cic. de Or. 3, 42, 167:

    fors domina campi,

    id. Pis. 2, 3:

    venalis,

    Luc. 1, 180; also, much resorted to by the Romans for games, exercise, and recreation, a place for military drills, etc. (cf. campicursio and campidoctor), Cic. Off. 1, 29, 104; id. Quint. 18, 59; id. Fat. 4, 8; 15, 34; id. de Or. 2, 62, 253; 2, 71, 287; Hor. C. 1, 8, 4; 1, 9, 18; 3, 7, 26; id. S. 1, 6, 126; 2, 6, 49; id. Ep. 1, 7, 59; 1, 11, 4; id. A. P. 162.—
    III.
    Trop., a place of action, a field, a theatre, opportunity, subject for debate, etc. (cf. area) (a favorite figure of Cic.):

    me ex hoc ut ita dicam campo aequitatis ad istas verborum angustias revocas,

    Cic. Caecin. 29, 84:

    cum sit campus, in quo exsultare possit oratio, cur eam tantas in angustias et in Stoicorum dumeta compellimus?

    id. Ac. 2, 35, 112; cf. id. de Or. 3, 19, 70:

    in hoc tanto tamque immenso campo cum liceat oratori vagari libere,

    id. ib. 3, 31, 124:

    magnus est in re publicā campus, multis apertus cursus ad laudem,

    id. Phil. 14, 6, 17:

    nullum vobis sors campum dedit, in quo excurrere virtus cognoscique posset,

    id. Mur. 8, 18; Plin. Pan. 31, 1: honoris et gloriae campus, id. [p. 276] ib. 70, 8:

    rhetorum campus de Marathone, Salamine, Plataeis, etc.,

    Cic. Off. 1, 18, 61; Juv. 1, 19.
    2.
    campus, i, m., = kampos, a seaanimal:

    marini = hippocampi,

    Mart. 9, 43, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Campus Martius

  • 46 Campus Sceleratus

    1.
    campus, i, m. [cf. kêpos, Dor. kapos; perh. for scampus from skaptô, to dig, scabo; whence Campania, and perh. Capua; for the inserted m, cf. AAB-' lambanô].
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., of any open, level land, without reference to cultivation or use, an even, flat place, a plain, field (freq. and class.; cf.: ager, planities, aequor; opp. mons, collis, silva, etc.; cf.

    Doed. Syn. III. p. 8 sq.): saxum plani raptim petit aequora campi,

    Lucr. 3, 1015; cf. id. 5, 950:

    in camporum patentium aequoribus,

    Cic. Div. 1, 42, 93:

    aequor campi,

    Verg. A. 7, 781; Sil. 5, 376:

    aequo dare se campo,

    id. 9, 56:

    in aequo campi,

    Liv. 5, 38, 4:

    campos pedibus transire,

    Lucr. 4, 460; cf. id. 5, 493:

    campos et montes peragrantes,

    Cic. Div. 1, 42, 94; cf. id. N. D. 2, 39, 98:

    spatia frugifera atque immensa camporum,

    id. ib. 2, 64, 161; Col. 1, 2, 4; Lucr. 5, 1372:

    campus in prata et arva salictaque et arundineta digestus,

    Col. 1, 2, 3; cf. Auct. Her. 4, 18, 25; Curt. 8, 1, 4; Lucr. 5, 782; Tib. 4, 3, 1:

    virentes,

    Lucr. 1, 19:

    frequens herbis et fertilis ubere,

    Verg. G. 2, 185:

    gramineus,

    id. A. 5, 287; Hor. C. 2, 5, 6:

    pingues Asiae,

    id. Ep. 1, 3, 5: redeunt jam gramina campis, id. C. 4, 7, 1:

    herbosus,

    id. ib. 3, 18, 9:

    herbidus aquosusque,

    Liv. 9, 2, 7:

    opimus, id'. 31, 41, 7: campi frumenti ac pecoris et omnium copiā rerum opulenti,

    id. 22, 3, 3:

    pigri,

    Hor. C. 1, 22, 17 al. —

    Campus, like ager, is used in a wider or more restricted sense, as conveying a particular or more general idea: in agro publico campi duo milia jugerum immunia possidere,

    Cic. Phil. 3, 9, 22:

    agros Vaticanum et Pupinium, cum suis opimis atque uberibus campis conferendos,

    id. Agr. 2, 35, 96:

    si pinguis agros metabere campi,

    Verg. G. 2, 274 and 276; Lucr. 2, 324 sq.:

    certamina magna per campos instructa,

    id. 2, 5:

    campus terrenus,

    Liv. 33, 17, 8:

    dimicaturum puro ac patenti campo,

    id. 24, 14, 6:

    (praefecti regii) suas copias in campum Marathona deduxerunt,

    Nep. Milt. 4, 2: numquam in campo ( in the free, open field) sui fecit potestatem, id. Ages. 3, 6; so id. Hann. 5, 4; Ov. M. 10, 151; cf. id. ib. 13, 579:

    insistere Bedriacensibus campis ac vestigia recentis victoriae lustrare oculis concupivit (Vitellius),

    Tac. H. 2, 70; so,

    Bebriaci Campo spolium affectare,

    the battlefield, Juv. 2, 106:

    campum colligere,

    Veg. Mil. 3, 25.—
    2.
    Meton., the produce of the field:

    moriturque ad sibila (serpentis) campus,

    Stat. Th. 5, 528.—
    B.
    Poet. like aequor, in gen., any level surface (of the sea, a rock, etc.):

    caeruleos per campos,

    Plaut. Trin. 4, 1, 15:

    campi natantes,

    Lucr. 5, 489; 6, 405; 6, 1141:

    liquentes,

    Verg. A. 6, 724; 10, 214:

    campus Liberioris aquae,

    Ov. M. 1, 41; 1, 43:

    latus aquarum,

    id. ib. 1, 315;

    11, 356: immotā attollitur undā Campus (i. e. saxum),

    Verg. A. 5, 128.—
    C.
    Trop.:

    feratur eloquentia non semitis sed campis,

    on the open field, Quint. 5, 14, 31:

    (oratio) aequo congressa campo,

    on a fair field, id. 5, 12, 92:

    velut campum nacti expositionis,

    id. 4, 2, 39.—
    II.
    Esp.
    A.
    As geog. designation.
    1.
    Campi Alēii, a plain in Lycia, Cic. Tusc. 3, 26, 63.—
    2.
    Campi Lăpĭdĕi, a stony plain near Marseilles, now La Crau, Hyg. Astr. 2, 6; Plin. 3, 4, 5, § 34; 21, 10, 31, § 57.—
    3.
    Campi Ma-cri, a district in Gallia Cisalpina, on the river Macra, Varr. R. R. 2, prooem. § 6; Liv. 41, 18, 6; 45, 12, 11.—
    4.
    Campi Magni, in Africa, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 42, 167 (cf. Vahl. p. 167); Liv. 30, 8, 3.—
    5.
    Campi Vĕtĕres, in Lucania, Liv. 25, 16, 25.—
    B.
    An open place in or near Rome.
    1.
    Campus Esquĭlīnus, on the Esquiline Hill, Cic. Phil. 9, 7, 17; Suet. Claud. 25.—
    2.
    Campus Flāmĭnĭus, on which stood the Circus Flaminius, Varr. L. L. 5, § 32 Müll. —
    3.
    Campus Scĕlĕrātus, near the Colline Gate, Liv. 8, 15, 8; Fest. p. 333 Müll. —
    4.
    Far more freq. Campus, a grassy plain in Rome along the Tiber, in the ninth district, orig. belonging to the Tarquinii, after whose expulsion it was consecrated to Mars (Liv. 2, 5, 2); hence fully called Campus Martĭus, a place of assembly for the Roman people at the comitia centuriata, Cic. Cat. 1, 5, 11; id. Q. Fr. 2, 2, 1; id. Rab. Perd. 4, 11; Hor. C. 3, 1, 11; Quint. 11, 1, 47 al.—Hence,
    b.
    Meton., the comitia themselves:

    curiam pro senatu, campum pro comitiis,

    Cic. de Or. 3, 42, 167:

    fors domina campi,

    id. Pis. 2, 3:

    venalis,

    Luc. 1, 180; also, much resorted to by the Romans for games, exercise, and recreation, a place for military drills, etc. (cf. campicursio and campidoctor), Cic. Off. 1, 29, 104; id. Quint. 18, 59; id. Fat. 4, 8; 15, 34; id. de Or. 2, 62, 253; 2, 71, 287; Hor. C. 1, 8, 4; 1, 9, 18; 3, 7, 26; id. S. 1, 6, 126; 2, 6, 49; id. Ep. 1, 7, 59; 1, 11, 4; id. A. P. 162.—
    III.
    Trop., a place of action, a field, a theatre, opportunity, subject for debate, etc. (cf. area) (a favorite figure of Cic.):

    me ex hoc ut ita dicam campo aequitatis ad istas verborum angustias revocas,

    Cic. Caecin. 29, 84:

    cum sit campus, in quo exsultare possit oratio, cur eam tantas in angustias et in Stoicorum dumeta compellimus?

    id. Ac. 2, 35, 112; cf. id. de Or. 3, 19, 70:

    in hoc tanto tamque immenso campo cum liceat oratori vagari libere,

    id. ib. 3, 31, 124:

    magnus est in re publicā campus, multis apertus cursus ad laudem,

    id. Phil. 14, 6, 17:

    nullum vobis sors campum dedit, in quo excurrere virtus cognoscique posset,

    id. Mur. 8, 18; Plin. Pan. 31, 1: honoris et gloriae campus, id. [p. 276] ib. 70, 8:

    rhetorum campus de Marathone, Salamine, Plataeis, etc.,

    Cic. Off. 1, 18, 61; Juv. 1, 19.
    2.
    campus, i, m., = kampos, a seaanimal:

    marini = hippocampi,

    Mart. 9, 43, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Campus Sceleratus

  • 47 Peraea

    1.
    Pĕraea, ae, f., = Peraia (sc. gê, the land beyond the sea or river; hence),
    I. II. 2.
    Pĕraea, ae, f., = Peraia. a city in Æolis, a colony of the Mityleneans, Liv. 37, 21, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > Peraea

  • 48 tellus

    tellūs (-ŭs short, Mart. Cap. 5, § 584), ūris, f. [perh. root tollo, to bear], the earth, opp. to the other planets or to the sea, the globe (a word belonging almost entirely to poetry).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    ea, quae est media et nona, tellus, neque movetur et infima,

    Cic. Rep. 6, 17, 17 (for which:

    terra in medio mundo sita,

    id. Tusc. 1, 17, 40; id. N D. 2, 39, 98 al.;

    v. terra): animae vis aut extrinsecus aut ipsā tellure coörta, Lucr 6, 579: telluris operta subire,

    Verg. A. 6, 140. —
    B.
    In partic., earth, land, ground (cf. solum): quāque fuit tellus, illic et pontus et aër;

    Sic erat instabilis tellus, innabilis unda,

    Ov. M. 1, 15; cf.: jamque mare et tellus nullum discrimen habebant;

    Omnia pontus erant,

    id. ib. 1, 291:

    nec ullis Saucia vomeribus per se dabat omnia tellus,

    id. ib. 1, 102:

    exercetque frequens tellurem atque imperat arvis,

    Verg. G. 1, 99:

    reddit ubi Cererem tellus inarata,

    Hor. Epod. 16, 43:

    non presso tellus exsurgit aratro,

    Tib. 4, 1, 161:

    sterilis sine arbore tellus,

    Ov. M. 8, 789:

    fundit humo facilem victum justissima tellus,

    Verg. G. 2, 460.—
    C.
    Personified, Tellus, Earth, as a productive, nourishing divinity: unam eandemque terram habere geminam vim, et masculinam, quod semina producat et femininam, quod recipiat atque enutriat. Inde a vi femininā dictam esse Tellurem, a masculinā Tellumonem, Varr. ap. Aug. Civ. Dei, 7, 23 fin.; cf.:

    primum (invocabo), qui omnes fructus agriculturae caelo et terrā continent, Jovem et Tellurem: itaque quod ii parentes magni dicuntur, Juppiter pater appellatur, Tellus, terra mater,

    id. R. R. 1, 1, 5; and;

    si est Ceres a gerendo, terra ipsa dea est: quae enim est alia Tellus?

    Cic. N. D. 3, 20, 52:

    Tellurem porco, Silvanum lacte piabant,

    Hor. Ep. 2, 1, 143:

    aedis Telluris,

    Cic. Q. Fr. 3, 1, 4, § 14:

    in Telluris (sc. aede),

    id. Att. 16, 14, 1:

    Tellus mater,

    Liv. 10, 29.—
    II.
    Transf., a land, country, district, region, territory ( poet.;

    syn.: regio, terra): Tuscula,

    Tib. 1, 7, 57:

    tellus barbara Scythiae,

    id. 3, 4, 91; so,

    barbara,

    Ov. M. 7, 53:

    Delphica,

    id. ib. 1, 515:

    Aegyptia,

    id. ib. 5, 323:

    Gnosia,

    Verg. A. 6, 23:

    nova,

    Hor. C. 1, 7, 29:

    Jubae,

    id. ib. 1, 22, 15:

    Assaraci,

    id. Epod. 13, 13 et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > tellus

  • 49 Circe

    Circē, ēs ( gen. Circae, Liv. And. ap. Fest. s. v. topper, p. 270; Verg. A. 3, 386:

    Circes,

    Prop. 3 (4), 12, 27; acc Circam, Plaut. Ep. 4, 2, 34 Ritschl; Cic. N D. 3, 21, 54;

    together with Circen,

    id. ib. 3, 19, 48; v. Inscr. Orell. N. cr.; abl. Circā, Hor. Epod. 17, 17; Tert. Spect. 8; cf. Charis. 1, 15, p. 46), f., = Kirkê, the daughter of the Sun and of Perse or Perseis, sister of Æetes, a sea-nymph, distinguished for her magic arts, whose abode, after her flight from Colchis, was said to be in the region of the promontory of Circeii, in Latium, Cic. N. D. 3, 19, 48; id. Off. 1, 31, 113; Verg. E. 8, 70; id. A. 7, 20 and 282, Ov. M. 4, 205; 13, 968; 14, 10; 14, 247 sq.; 14, 312 sq.; id. R. Am. 263; 287; Hyg. Fab. 125; 156; 199; Plin. 25, 2, 5, § 10; Tib. 2, 4, 55; Hor. C. 1, 17, 20; id. Ep. 1, 2, 23 et saep.—Traces of divine homage paid to her among the Circeii; v. in Inscr. Orell. 1849; cf. Cic. N. D. 3, 19, 48.—Hence,
    II.
    Circaeus, a, um, adj., pertaining to Circe, Circean. poculum, Cic. Div. in Caecil. 17, 57:

    gramen,

    i. e. magical, poisoning, Prop. 2, 1, 53: campi, i e. the region of Colchis, the native land of Circe, Val. Fl. 5, 328; 6, 426, where also is the town Circæum, Plin. 6, 4, 4, § 13: litus, the Circeian promontory, Ov M. 14, 248; cf. id. ib. 14, 348:

    terra,

    Circeii, Verg. A 7, 10: moenia, i. e. Tusculum, after its builder, Telegonus, the son of Circe, Hor. Epod. 1, 30; cf.

    dorsum,

    the Hill of Tusculum, Sil. 7, 692.

    Lewis & Short latin dictionary > Circe

  • 50 quadrigae

    quā̆drīgae, ārum (collat. form in the sing. v. infra), f. [contr. from quadrijugae], a set or team of four, a four-abreast, fourin-hand, four together (class.).
    I.
    Lit.
    1.
    Of horses, applied to the animals with or without the car or vehicle, rarely to the car or chariot alone: quadrigarum currus duplici temone olim erant, perpetuoque, et qui omnibus equis iniceretur jugo. Primus Clisthenes Sicyonius tantum medios jugavit, eosque singulos ex utrāque parte simplici vinculo applicuit, quos Graeci seiraphorous, Latini funarios vocant, Isid. Orig. 17, 5:

    exinde duabus admotis quadrigis, in currus earum distentum illigat Mettum,

    Liv. 1, 28 fin.; so Col. 3, 9:

    Glauci Potniades malis membra absumpsere quadrigae,

    Verg. G. 3, 267 et saep.; Fest. s. v. October, p. 178 Müll.—
    2.
    Of other animals:

    quadrigae (asinorum),

    Varr. R. R. 2, 1:

    camelorum,

    Suet. Ner. 11.—
    3.
    Esp. freq. of the four-horse team used in races:

    curru quadrigarum vehi,

    Cic. Div. 2, 70, 144; id. Brut. 47, 173; id. Or. 47, 157; id. Mur. 27, 57:

    cum carceribus sese effudere quadrigae,

    Verg. G. 1, 512:

    quadrigas agitare,

    Suet. Caes. 39.—
    4.
    Of the horses drawing a war chariot or car:

    in extremis jugis binae eminebant falces... sic armatae quadrigae,

    with scythes attached to the yokes, Liv. 37, 41, 8:

    falcatae,

    id. 37, 40, 12.—
    5.
    Poet., of the four-horse team of the Sun, Aurora, Luna, etc.:

    cum quadrigis Sol exoriens,

    Plaut. Am. 1, 1, 226:

    roseis Aurora quadrigis,

    Verg. A. 6, 535:

    nox aetherium nigris emensa quadrigis Mundum,

    Tib. 3, 4, 17.— In sing. (post-class.):

    quod unum ergo rarissimum videbatur, invenimus quadrigam numero singulari dictam in libro satirarum M. Varronis qui inscriptus est Exdemetricus,

    Gell. 19, 8, 17; Prop. 2, 34 (3, 32), 39; 3, 9 (4, 8), 17; Mart. 6, 46; Grat. Cyn. 228; Plin. 7, 21, 21, § 85; 36, 5, 4, § 36; Suet. Vit. 17; Val. Max. 1, 8, 9 ext.; Dig. 31, 1, 67; Vulg. Isa. 43, 17; id. Zech. 6, 2 and 3 et saep.—
    B.
    Transf.
    1.
    Of abstract things:

    initiorum quadrigae: locus et corpus, tempus et actio,

    the four parts, Varr. L. L. 5, § 12 Müll.—
    2.
    Of a chariot drawn by four horses, a chariot, car:

    eburneis quadrigis ludere,

    Suet. Ner. 22; cf. Liv. 37, 41, 8; 37, 40, 12, supra:

    apta quadrigis equa,

    Hor. C. 2, 16, 35. —
    II.
    Trop.
    A.
    The rapid course of any thing: irarumque effunde quadrigas, i. e. give free course to your wrath, Enn. ap. Serv. Verg. A. 12, 499 (Ann. v. 464 Vahl.; for which Verg., in this [p. 1500] passage, irarumque omnes effundit habenas):

    numquam edepol quadrigis albis indipiscet postea (as an image of great speed),

    Plaut. As. 2, 2, 13:

    quadrigae poëticae,

    Cic. Q. Fr. 2, 13 (15 a), 2; cf.:

    quadrigas inscendere Jovis,

    Plaut. Am. 1, 1, 294; id. Aul. 4, 1, 13; id. Poen. 1, 2, 155:

    jam quadrigae meae decucurrerunt,

    i.e. my joy, cheerfulness, is gone, Petr. 64:

    navibus atque Quādrigis petimus bene vivere,

    i.e. by sea and land, in every way, Hor. Ep. 1, 11, 29.—
    B.
    Of the union of four persons or things in a common work:

    quadrigae tyrannorum,

    Vop. Prob. 24:

    initiorum quadrigae, locus et corpus, tempus et actio,

    Varr. L. L. 5, § 12 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > quadrigae

  • 51 accessus

    1.
    accessus, a, um, Part. of accedo.
    2.
    accessus, ūs, m. [accedo], a going or coming to or near, an approaching, approach (syn. aditus; opp. recessus, discessus).
    I.
    Lit.:

    accessus nocturnus ad urbem,

    Cic. Mil. 19:

    (bestiarum) ad res salutares (opp. recessus),

    id. N. D. 2, 12 fin.:

    accessus prohibet refugitque viriles,

    Ov. M. 14, 636:

    solisaccessus discessusque,

    Cic. N. D. 2, 7;

    of the tide,

    id. Div. 2, 14 fin.;

    of a disease,

    Gell. 4, 2;

    of soldiers: difficilis,

    Caes. B. Afr. 5: maritimus, from the sea:

    pedestris,

    on the land side, id. B. Alex. 26:

    loci,

    to a place, id. B. Hisp. 38.—
    B.
    Transf.
    1.
    Poet. of permission to approach, access, admittance (cf. aditus):

    dare accessum alicui,

    Ov. Pont. 2, 2, 41:

    negare,

    id. Her. 10, 64.—
    2.
    The place by which one approaches, a passage, an entrance (in sing. and plur.), Verg. A. 8, 229; Suet. Caes. 58; Flor. 2, 12, 5;

    for ships,

    Liv. 29, 27, 9.—
    II.
    Fig.
    A.
    An approaching, approach:

    ita pedetemptim cum accessus a se ad causam facti, tum recessus,

    an approach to the matter, Cic. Fam. 9, 14, 7.—
    B.
    An accession, increase: accessu istius splendoris, Cod. Th. 6, 35, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > accessus

  • 52 classis

    classis (old orthog. CLASIS, Column. Rostr.; v. under I. B. 2.), is ( acc. sing. usu. classem; classim, Auct. B. Afr. 9, 2; abl. usu. classe;

    classi,

    Verg. A. 8, 11; Liv. 23, 41, 8; Vell. 2, 79), f. [root cal-, cla-, of clamo, kaleô; prop. the people as assembled or called together], hence,
    I.
    After the division of the Roman people by Servius Tullius into six (or, the citizens who paid tribute alone being reckoned, into five) classes,
    1.
    A class, Liv. 1, 42, 5; 1, 43, 2 sq.; Cic. Rep. 2, 22, 39 sq.; Gell. 6 (7), 13, 1 sq.; Cic. Fl. 7, 15; Liv. 1, 42, 5; 1, 43, 1 sqq.; Plin. 33, 3, 13, § 43; cf. Dion. Halic. 4, 16 sq.; 7, 59:

    prima classis vocatur... tum secunda classis, etc.,

    Cic. Phil. 2, 33, 82: infra classem; v. classicus, I.—
    2.
    Trop.:

    qui (philosophi) mihi cum illo collati, quintae classis videntur,

    i.e. of the lowest rank, Cic. Ac. 2, 23, 73; cf. classicus, I. B.—Hence,
    B. 1.
    Of the land army (mostly very ancient): procincta, Lex Numae in Fest. s. v. opima, p. 189, 13 Müll.: classis procincta [id est exercitus armatus, Gloss.], Fab. Pictor. ap. Gell. 10, 15, 4; cf. Gell. 1, 11, 3; Paul. ex Fest. p. 56, 3:

    classi quoque ad Fidenas pugnatum cum Vejentibus quidam in annales rettulere,

    Liv. 4, 34, 6 Weissenb. ad loc.:

    Hortinae classes populique Latini,

    Verg. A. 7, 716 Serv.—
    2.
    Of men at sea, the fleet, including the troops in it (the usu. signif. in prose and poetry):

    CLASESQVE. NAVALES. PRIMOS. ORNAVET.... CLASEIS. POENICAS...., Column. Rostr., v. 7 sq.: nomina in classem dare,

    Liv. 28, 45, 19:

    cetera classis... fugerunt,

    id. 35, 26, 9:

    ut classem duceret in Ligurum oram,

    id. 40, 26, 8; 41, 24, 13; cf. id. 42, 48, 10:

    navium classis,

    id. 22, 37, 13:

    posteaquam maximas aedificasset ornassetque classes,

    Cic. Imp. Pomp. 4, 9:

    classem instruere atque ornare,

    id. Verr. 2, 5, 51, § 135:

    classis ornandae reficiendaeque causā, Liv 9, 30, 4: comparare,

    Cic. Fl. 14, 33:

    facere,

    Caes. B. C. 3, 42 al.:

    classe navigare,

    by ship, Cic. Fl. 14, 32; cf. Verg. A. 1, 379; 8, 11;

    Hor.C. 3, 11, 48: classes = naves,

    Verg. A. 2, 30:

    geminasque legit de classe biremis,

    id. ib. 8, 79:

    omittere,

    id. ib. 5, 794:

    armare,

    id. ib. 4, 299:

    deducere,

    id. G. 1, 255:

    efficere,

    Nep. Them. 2, 3:

    (Suiones) praeter viros armaque classibus valent,

    Tac. G. 44. —
    II.
    In the post-Aug. per., sometimes, a class, division, in gen.:

    pueros in classes distribuerant,

    Quint. 1, 2, 23; so id. 1, 2, 24; 10, 5, 21; Suet. Tib. 46:

    operarum,

    Col. 1, 9, 7:

    servorum,

    Petr. 74, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > classis

  • 53 Hellespontiacus

    Hellespontus, i, m., = Hellêspontos, the Sea of Helle, the Hellespont, so named after Helle, who was drowned in it, the modern Dardanelles, Mel. 1, 1, 5; 1, 3, 1; Plin. 4, 11, 18, § 49; 4, 12, 24, § 75; 4, 13, 27, § 92; Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 21 Müll. (Ann. v. 371 Vahl.); Cic. Fin. 2, 34, 112; Ov. M. 13, 407 et saep.—Separate: qua ponto ab Helles, Poët. ap. Cic. Or. 49, 163; cf.

    pure Lat.: mare in Helles,

    Ov. Tr. 1, 10, 15.—
    B.
    Transf., the shores of the Hellespont, the land around the Propontis, Cic. Fam. 13, 53, 2; id. Verr. 2, 1, 24, § 63; Liv. 37, 33, 4; Nep. Paus. 2, 1.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Hel-lespontĭus, a, um, adj., of or belonging to the Hellespont, Hellespontic:

    ora,

    Cat. 18, 4; Lact. Epit. 5, 1.—As subst.: Helles-pontĭus, i, m., one who lives upon the Hellespont:

    si quid habebit cum aliquo Hellespontio controversiae,

    Cic. Fam. 13, 53, 2.— Plur., Plin. 5, 30, 32, § 123.—
    B.
    Hellespontĭăcus, a, um, adj., Hellespontic:

    aquae,

    Ov. Tr. 1, 10, 24:

    Priapus (because born and worshipped in Lampsacus, a city on the Hellespont),

    Verg. G. 4, 111.—
    C.
    Hellespontĭcus, a, um, adj., the same:

    fretum,

    Mel. 1, 2, 2; 1, 18, 5. —
    D.
    Hellespontĭas, ădis, f., another name of the wind Caecias, Plin. 2, 47, 46, § 121.

    Lewis & Short latin dictionary > Hellespontiacus

  • 54 Hellespontias

    Hellespontus, i, m., = Hellêspontos, the Sea of Helle, the Hellespont, so named after Helle, who was drowned in it, the modern Dardanelles, Mel. 1, 1, 5; 1, 3, 1; Plin. 4, 11, 18, § 49; 4, 12, 24, § 75; 4, 13, 27, § 92; Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 21 Müll. (Ann. v. 371 Vahl.); Cic. Fin. 2, 34, 112; Ov. M. 13, 407 et saep.—Separate: qua ponto ab Helles, Poët. ap. Cic. Or. 49, 163; cf.

    pure Lat.: mare in Helles,

    Ov. Tr. 1, 10, 15.—
    B.
    Transf., the shores of the Hellespont, the land around the Propontis, Cic. Fam. 13, 53, 2; id. Verr. 2, 1, 24, § 63; Liv. 37, 33, 4; Nep. Paus. 2, 1.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Hel-lespontĭus, a, um, adj., of or belonging to the Hellespont, Hellespontic:

    ora,

    Cat. 18, 4; Lact. Epit. 5, 1.—As subst.: Helles-pontĭus, i, m., one who lives upon the Hellespont:

    si quid habebit cum aliquo Hellespontio controversiae,

    Cic. Fam. 13, 53, 2.— Plur., Plin. 5, 30, 32, § 123.—
    B.
    Hellespontĭăcus, a, um, adj., Hellespontic:

    aquae,

    Ov. Tr. 1, 10, 24:

    Priapus (because born and worshipped in Lampsacus, a city on the Hellespont),

    Verg. G. 4, 111.—
    C.
    Hellespontĭcus, a, um, adj., the same:

    fretum,

    Mel. 1, 2, 2; 1, 18, 5. —
    D.
    Hellespontĭas, ădis, f., another name of the wind Caecias, Plin. 2, 47, 46, § 121.

    Lewis & Short latin dictionary > Hellespontias

  • 55 Hellesponticus

    Hellespontus, i, m., = Hellêspontos, the Sea of Helle, the Hellespont, so named after Helle, who was drowned in it, the modern Dardanelles, Mel. 1, 1, 5; 1, 3, 1; Plin. 4, 11, 18, § 49; 4, 12, 24, § 75; 4, 13, 27, § 92; Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 21 Müll. (Ann. v. 371 Vahl.); Cic. Fin. 2, 34, 112; Ov. M. 13, 407 et saep.—Separate: qua ponto ab Helles, Poët. ap. Cic. Or. 49, 163; cf.

    pure Lat.: mare in Helles,

    Ov. Tr. 1, 10, 15.—
    B.
    Transf., the shores of the Hellespont, the land around the Propontis, Cic. Fam. 13, 53, 2; id. Verr. 2, 1, 24, § 63; Liv. 37, 33, 4; Nep. Paus. 2, 1.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Hel-lespontĭus, a, um, adj., of or belonging to the Hellespont, Hellespontic:

    ora,

    Cat. 18, 4; Lact. Epit. 5, 1.—As subst.: Helles-pontĭus, i, m., one who lives upon the Hellespont:

    si quid habebit cum aliquo Hellespontio controversiae,

    Cic. Fam. 13, 53, 2.— Plur., Plin. 5, 30, 32, § 123.—
    B.
    Hellespontĭăcus, a, um, adj., Hellespontic:

    aquae,

    Ov. Tr. 1, 10, 24:

    Priapus (because born and worshipped in Lampsacus, a city on the Hellespont),

    Verg. G. 4, 111.—
    C.
    Hellespontĭcus, a, um, adj., the same:

    fretum,

    Mel. 1, 2, 2; 1, 18, 5. —
    D.
    Hellespontĭas, ădis, f., another name of the wind Caecias, Plin. 2, 47, 46, § 121.

    Lewis & Short latin dictionary > Hellesponticus

  • 56 Hellespontius

    Hellespontus, i, m., = Hellêspontos, the Sea of Helle, the Hellespont, so named after Helle, who was drowned in it, the modern Dardanelles, Mel. 1, 1, 5; 1, 3, 1; Plin. 4, 11, 18, § 49; 4, 12, 24, § 75; 4, 13, 27, § 92; Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 21 Müll. (Ann. v. 371 Vahl.); Cic. Fin. 2, 34, 112; Ov. M. 13, 407 et saep.—Separate: qua ponto ab Helles, Poët. ap. Cic. Or. 49, 163; cf.

    pure Lat.: mare in Helles,

    Ov. Tr. 1, 10, 15.—
    B.
    Transf., the shores of the Hellespont, the land around the Propontis, Cic. Fam. 13, 53, 2; id. Verr. 2, 1, 24, § 63; Liv. 37, 33, 4; Nep. Paus. 2, 1.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Hel-lespontĭus, a, um, adj., of or belonging to the Hellespont, Hellespontic:

    ora,

    Cat. 18, 4; Lact. Epit. 5, 1.—As subst.: Helles-pontĭus, i, m., one who lives upon the Hellespont:

    si quid habebit cum aliquo Hellespontio controversiae,

    Cic. Fam. 13, 53, 2.— Plur., Plin. 5, 30, 32, § 123.—
    B.
    Hellespontĭăcus, a, um, adj., Hellespontic:

    aquae,

    Ov. Tr. 1, 10, 24:

    Priapus (because born and worshipped in Lampsacus, a city on the Hellespont),

    Verg. G. 4, 111.—
    C.
    Hellespontĭcus, a, um, adj., the same:

    fretum,

    Mel. 1, 2, 2; 1, 18, 5. —
    D.
    Hellespontĭas, ădis, f., another name of the wind Caecias, Plin. 2, 47, 46, § 121.

    Lewis & Short latin dictionary > Hellespontius

  • 57 Hellespontus

    Hellespontus, i, m., = Hellêspontos, the Sea of Helle, the Hellespont, so named after Helle, who was drowned in it, the modern Dardanelles, Mel. 1, 1, 5; 1, 3, 1; Plin. 4, 11, 18, § 49; 4, 12, 24, § 75; 4, 13, 27, § 92; Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 21 Müll. (Ann. v. 371 Vahl.); Cic. Fin. 2, 34, 112; Ov. M. 13, 407 et saep.—Separate: qua ponto ab Helles, Poët. ap. Cic. Or. 49, 163; cf.

    pure Lat.: mare in Helles,

    Ov. Tr. 1, 10, 15.—
    B.
    Transf., the shores of the Hellespont, the land around the Propontis, Cic. Fam. 13, 53, 2; id. Verr. 2, 1, 24, § 63; Liv. 37, 33, 4; Nep. Paus. 2, 1.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Hel-lespontĭus, a, um, adj., of or belonging to the Hellespont, Hellespontic:

    ora,

    Cat. 18, 4; Lact. Epit. 5, 1.—As subst.: Helles-pontĭus, i, m., one who lives upon the Hellespont:

    si quid habebit cum aliquo Hellespontio controversiae,

    Cic. Fam. 13, 53, 2.— Plur., Plin. 5, 30, 32, § 123.—
    B.
    Hellespontĭăcus, a, um, adj., Hellespontic:

    aquae,

    Ov. Tr. 1, 10, 24:

    Priapus (because born and worshipped in Lampsacus, a city on the Hellespont),

    Verg. G. 4, 111.—
    C.
    Hellespontĭcus, a, um, adj., the same:

    fretum,

    Mel. 1, 2, 2; 1, 18, 5. —
    D.
    Hellespontĭas, ădis, f., another name of the wind Caecias, Plin. 2, 47, 46, § 121.

    Lewis & Short latin dictionary > Hellespontus

  • 58 Moab

    Mōab, f. indecl., the mountainous region on the eastern coast of the Dead Sea, extending from Zoar to the river Arnon, Vulg. Gen. 36, 35; 48, 15 and 20, etc.—Hence,
    A.
    Mōăbītēs, ae, m., an inhabitant of Moab, a Moabite, Vulg. 1 Chron. 11, 46.— Plur.: Moabitae (= Môabitai), the Moabites, Vulg. Gen. 19, 37 et saep.—
    B.
    Mōăbītis, tĭdis, f. (Môabitis).
    1.
    Moabite (sc. regio), the land of the Moabites, Moab, Vulg. Ruth, 1, 1.—
    2.
    Subst., a Moabitish woman, Vulg. Ruth, 1, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > Moab

  • 59 Moabites

    Mōab, f. indecl., the mountainous region on the eastern coast of the Dead Sea, extending from Zoar to the river Arnon, Vulg. Gen. 36, 35; 48, 15 and 20, etc.—Hence,
    A.
    Mōăbītēs, ae, m., an inhabitant of Moab, a Moabite, Vulg. 1 Chron. 11, 46.— Plur.: Moabitae (= Môabitai), the Moabites, Vulg. Gen. 19, 37 et saep.—
    B.
    Mōăbītis, tĭdis, f. (Môabitis).
    1.
    Moabite (sc. regio), the land of the Moabites, Moab, Vulg. Ruth, 1, 1.—
    2.
    Subst., a Moabitish woman, Vulg. Ruth, 1, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > Moabites

  • 60 Moabitis

    Mōab, f. indecl., the mountainous region on the eastern coast of the Dead Sea, extending from Zoar to the river Arnon, Vulg. Gen. 36, 35; 48, 15 and 20, etc.—Hence,
    A.
    Mōăbītēs, ae, m., an inhabitant of Moab, a Moabite, Vulg. 1 Chron. 11, 46.— Plur.: Moabitae (= Môabitai), the Moabites, Vulg. Gen. 19, 37 et saep.—
    B.
    Mōăbītis, tĭdis, f. (Môabitis).
    1.
    Moabite (sc. regio), the land of the Moabites, Moab, Vulg. Ruth, 1, 1.—
    2.
    Subst., a Moabitish woman, Vulg. Ruth, 1, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > Moabitis

См. также в других словарях:

  • Land and Sea — Infobox Television show name = Land and Sea caption = show name 2 = genre = Documentary creator = director = creative director = developer = presenter = Pauline Thornhill starring = voices = narrated = Pauline Thornhill, Fred Greening theme music …   Wikipedia

  • Home, Land and Sea — Infobox Album | Name = True Type = album Artist = Trinity Roots Released = 2001 Recorded = Genre = Length = Label = Producer = Reviews = Last album = True (2001) This album = Home, Land and Sea (2004) Next album = Home, Land and Sea is an album… …   Wikipedia

  • by land and sea — transport or travel over land and sea …   English contemporary dictionary

  • land and sea breeze — Breezes or winds caused by the differential heating or cooling of land and water surfaces near the coastal areas. The land heats and cools more quickly than the sea. During the night, the air over the land becomes colder and, hence, denser than… …   Aviation dictionary

  • Fortune by Land and Sea — is a Jacobean era stage play, a romantic melodrama written by Thomas Heywood and William Rowley. [Herman Doh, ed., A Critical Edition of Frtune by Land and Sea , New York, Garland, 1980.] The play has attracted the attention of modern critics for …   Wikipedia

  • Oaths, Land and Sea Forces Act 1817 — The Oaths, Land and Sea Forces Act 1817 (57 Geo. III, c. 92) was an Act of the Parliament of the United Kingdom. The Act opened up all ranks in the Army and Navy to Roman Catholics and Dissenters.[1] Notes ^ Dudley Julius Medley, A Student s… …   Wikipedia

  • Land Air Sea — Infobox Album Name = Land Air Sea Type = Studio Artist = The Special Goodness Released = February, 2003 Recorded = Genre = Rock Length = Label = N.O.S./Epitaph Producer = Patrick Wilson, Atom Willard, Chad Bamford Reviews = *Allmusic Rating|4|5… …   Wikipedia

  • harbours and sea works — Introduction harbour also spelled  harbor        any part of a body of water and the manmade structures surrounding it that sufficiently shelters a vessel from wind, waves, and currents, enabling safe anchorage or the discharge and loading of… …   Universalium

  • On Land and in the Sea — Studio album by Cardiacs Released 1989 …   Wikipedia

  • Land council — Land councils, also known as land and sea councils, are Australian government agencies which provide representation and organization of native title for Indigenous Australians. Most land councils were formed since the late 1970 s to gain native… …   Wikipedia

  • List of countries and territories by land and maritime borders — This is a list of countries and territories by land and maritime borders. For each country or territory, the number and identity of other countries and territories that neighbor it are listed. Land borders and maritime boundaries are included and …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»