Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

omnipotēns

  • 1 Omnipotens

    omnĭpŏtens, ntis, adj. [omnis-potens], all-powerful, almighty, omnipotent ( poet. and in post-class. prose), Enn. ap. Non. 111, 15 (Trag. v. 202 Vahl.): Juppiter, id. ap. Serv. ad Verg. A. 1, 254 (Ann. v. 446 Vahl.); Cat. 64, 171:

    pater,

    Ov. M. 1, 154.— Absol.:

    arcuit omnipotens,

    Ov. M. 2, 505; so,

    annuit omnipotens,

    id. ib. 14, 816: Neptunus, Turp. ap. Cic. Tusc. 4, 34, 73:

    regina,

    i. e. Juno, Val. Fl. 1, 81:

    fortuna,

    Verg. A. 8, 334:

    Juppiter,

    Val. Max. 1, 6, 12 init.—Comp.:

    nam si ideo omnipotens Pater, qui Filium habet, omnipotentior ergo esse potuit, si plures haberet,

    Ambros. Fide, 4, 8, § 85.— Sup.:

    deus ille omnipotentissimus,

    Macr. Somn. Scip. 1, 17 med.; Aug. Conf. 1, 4: creator, id. Civ. Dei, 21, 9.—Very freq. in eccl. Lat., with Dominus, Deus, etc.; and as subst.: Omnĭpŏtens, ntis, m., the Almighty:

    Omnipotens nomen ejus,

    Vulg. Exod. 15, 3: nec Omnipotens subvertet judicium, id. Job, 34, 12.—Hence, adv.: om-nĭpŏtenter, almightily, omnipotently, Aug. Civ. Dei, 14, 27 init.

    Lewis & Short latin dictionary > Omnipotens

  • 2 omnipotens

    omnĭpŏtens, ntis, adj. [omnis-potens], all-powerful, almighty, omnipotent ( poet. and in post-class. prose), Enn. ap. Non. 111, 15 (Trag. v. 202 Vahl.): Juppiter, id. ap. Serv. ad Verg. A. 1, 254 (Ann. v. 446 Vahl.); Cat. 64, 171:

    pater,

    Ov. M. 1, 154.— Absol.:

    arcuit omnipotens,

    Ov. M. 2, 505; so,

    annuit omnipotens,

    id. ib. 14, 816: Neptunus, Turp. ap. Cic. Tusc. 4, 34, 73:

    regina,

    i. e. Juno, Val. Fl. 1, 81:

    fortuna,

    Verg. A. 8, 334:

    Juppiter,

    Val. Max. 1, 6, 12 init.—Comp.:

    nam si ideo omnipotens Pater, qui Filium habet, omnipotentior ergo esse potuit, si plures haberet,

    Ambros. Fide, 4, 8, § 85.— Sup.:

    deus ille omnipotentissimus,

    Macr. Somn. Scip. 1, 17 med.; Aug. Conf. 1, 4: creator, id. Civ. Dei, 21, 9.—Very freq. in eccl. Lat., with Dominus, Deus, etc.; and as subst.: Omnĭpŏtens, ntis, m., the Almighty:

    Omnipotens nomen ejus,

    Vulg. Exod. 15, 3: nec Omnipotens subvertet judicium, id. Job, 34, 12.—Hence, adv.: om-nĭpŏtenter, almightily, omnipotently, Aug. Civ. Dei, 14, 27 init.

    Lewis & Short latin dictionary > omnipotens

  • 3 omnipotens

    omnipotens, entis tout-puissant.    - omnipotens, entis, m. Virg.: le tout-puissant (Jupiter).
    * * *
    omnipotens, entis tout-puissant.    - omnipotens, entis, m. Virg.: le tout-puissant (Jupiter).
    * * *
        Omnipotens, pen. corr. huius omnipotentis, om. ge. Virgil. Qui peult tout, Tout puissant.

    Dictionarium latinogallicum > omnipotens

  • 4 omnipotens

    omnipotēns, entis (omnis u. potens), allmächtig, Neptunus, Turpil. com. fr.: Iuppiter, Enn. ann. fr., Catull. u. Val. Max.: Fortuna, Verg.: deus, Eccl.: ego omnipotens ted posco, Enn. tr. fr. – Compar., nam si ideo omnipotens Pater, qui Filium habet, omnipotentior ergo esse potuit, si plures haberet, Ambros. de fide 4, 8. § 85. – Superl., omnipotentissimus deus, Macr. somn. Scip. 1, 17, 12. Augustin. conf. 1, 4. § 4, od. creator, Augustin. de civ. dei 21, 9, 2. Cl. Mam. de stat. anim. 1, 5, 1.

    lateinisch-deutsches > omnipotens

  • 5 omnipotens

    omnipotēns, entis (omnis u. potens), allmächtig, Neptunus, Turpil. com. fr.: Iuppiter, Enn. ann. fr., Catull. u. Val. Max.: Fortuna, Verg.: deus, Eccl.: ego omnipotens ted posco, Enn. tr. fr. – Compar., nam si ideo omnipotens Pater, qui Filium habet, omnipotentior ergo esse potuit, si plures haberet, Ambros. de fide 4, 8. § 85. – Superl., omnipotentissimus deus, Macr. somn. Scip. 1, 17, 12. Augustin. conf. 1, 4. § 4, od. creator, Augustin. de civ. dei 21, 9, 2. Cl. Mam. de stat. anim. 1, 5, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > omnipotens

  • 6 omnipotens

    omnipotens omnipotens, entis всемогущий

    Латинско-русский словарь > omnipotens

  • 7 omnipotēns

        omnipotēns ntis, adj.    [omnis+potens], almighty, omnipotent: pater, O.: fortuna, V.—As subst m., the almighty, O.
    * * *
    (gen.), omnipotentis ADJ
    all-powerful, omnipotent

    Latin-English dictionary > omnipotēns

  • 8 omnipotens

    omni-potēns, entis
    всемогущий Enn, V, Ctl etc.

    Латинско-русский словарь > omnipotens

  • 9 omnipotens

    всемогущий;

    deus omnip. (1. 2 § 1 C. 1, 1).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > omnipotens

  • 10 omnipotens

    all-powerful, almighty, omnipotent

    Latin-English dictionary of medieval > omnipotens

  • 11 omnipotens

    (m = f = n), omnipotentis (gen.sg.)
      всемогущий

    Dictionary Latin-Russian new > omnipotens

  • 12 omnipotenter

    omnĭpŏtens, ntis, adj. [omnis-potens], all-powerful, almighty, omnipotent ( poet. and in post-class. prose), Enn. ap. Non. 111, 15 (Trag. v. 202 Vahl.): Juppiter, id. ap. Serv. ad Verg. A. 1, 254 (Ann. v. 446 Vahl.); Cat. 64, 171:

    pater,

    Ov. M. 1, 154.— Absol.:

    arcuit omnipotens,

    Ov. M. 2, 505; so,

    annuit omnipotens,

    id. ib. 14, 816: Neptunus, Turp. ap. Cic. Tusc. 4, 34, 73:

    regina,

    i. e. Juno, Val. Fl. 1, 81:

    fortuna,

    Verg. A. 8, 334:

    Juppiter,

    Val. Max. 1, 6, 12 init.—Comp.:

    nam si ideo omnipotens Pater, qui Filium habet, omnipotentior ergo esse potuit, si plures haberet,

    Ambros. Fide, 4, 8, § 85.— Sup.:

    deus ille omnipotentissimus,

    Macr. Somn. Scip. 1, 17 med.; Aug. Conf. 1, 4: creator, id. Civ. Dei, 21, 9.—Very freq. in eccl. Lat., with Dominus, Deus, etc.; and as subst.: Omnĭpŏtens, ntis, m., the Almighty:

    Omnipotens nomen ejus,

    Vulg. Exod. 15, 3: nec Omnipotens subvertet judicium, id. Job, 34, 12.—Hence, adv.: om-nĭpŏtenter, almightily, omnipotently, Aug. Civ. Dei, 14, 27 init.

    Lewis & Short latin dictionary > omnipotenter

  • 13 exosus

    exōsus, a um [st2]1 [-] qui déteste, qui hait. [st2]2 [-] sens passif: haï, odieux.    - Juppiter omnipotens, si nondum exosus ad unum Trojanos, da flammam evadere classi, Virg. En. 5, 687: Jupiter tout-puissant, si tu ne hais pas encore jusqu'au dernier tous les Troyens, accorde à nos vaisseaux d'échapper à la flamme.
    * * *
    exōsus, a um [st2]1 [-] qui déteste, qui hait. [st2]2 [-] sens passif: haï, odieux.    - Juppiter omnipotens, si nondum exosus ad unum Trojanos, da flammam evadere classi, Virg. En. 5, 687: Jupiter tout-puissant, si tu ne hais pas encore jusqu'au dernier tous les Troyens, accorde à nos vaisseaux d'échapper à la flamme.
    * * *
        Exosus, pen. prod. Adiectiuum, actiue dicitur, Qui odio habet. Virg. Qui ha en haine, Qui hait.
    \
        Exosus, aliquando passiue accipitur. Gell. Qui est hay.

    Dictionarium latinogallicum > exosus

  • 14 intono

    intŏno, āre, tŏnŭi, tŏnātum    - part. fut. intonaturus Sid. Ep. 9, 14 II parf. intonavi P.-Nol. Carm. 21, 904 ; J.- Val. 1, 19. - intr. - [st1]1 [-] tonner.    - Cic. poet. Div. 1, 106 ; Virg. En. 1, 90.    - intonuit laevum, Virg. En. 2, 693: il a tonné sur la gauche. --- Ov. M. 14, 542.    - hic pater omnipotens ter intonuit, Virg. En. 7, 141: alors le Père tout-puissant fit retentir par trois fois son tonnerre. [st1]2 [-] faire du bruit, résonner.    - Virg. En. 9, 709 ; Sil. 2, 213. [st1]3 [-] retentir [en parl. de la voix].    - Cic. Mur. 81. - tr. - [st1]4 [-] faire entendre avec fracas, en grondant, crier d'une voix de tonnerre.    - Liv. 3, 48, 3 ; Ov. Am. 1, 7, 46. [st1]5 [-] faire gronder, faire mugir, faire tomber avec fracas.    - V.-Fl. 3, 169.    - Eois intonata fluctibus hiems, Hor. Epo. 2, 52: tempête grondant sur les flots de l'Orient.
    * * *
    intŏno, āre, tŏnŭi, tŏnātum    - part. fut. intonaturus Sid. Ep. 9, 14 II parf. intonavi P.-Nol. Carm. 21, 904 ; J.- Val. 1, 19. - intr. - [st1]1 [-] tonner.    - Cic. poet. Div. 1, 106 ; Virg. En. 1, 90.    - intonuit laevum, Virg. En. 2, 693: il a tonné sur la gauche. --- Ov. M. 14, 542.    - hic pater omnipotens ter intonuit, Virg. En. 7, 141: alors le Père tout-puissant fit retentir par trois fois son tonnerre. [st1]2 [-] faire du bruit, résonner.    - Virg. En. 9, 709 ; Sil. 2, 213. [st1]3 [-] retentir [en parl. de la voix].    - Cic. Mur. 81. - tr. - [st1]4 [-] faire entendre avec fracas, en grondant, crier d'une voix de tonnerre.    - Liv. 3, 48, 3 ; Ov. Am. 1, 7, 46. [st1]5 [-] faire gronder, faire mugir, faire tomber avec fracas.    - V.-Fl. 3, 169.    - Eois intonata fluctibus hiems, Hor. Epo. 2, 52: tempête grondant sur les flots de l'Orient.
    * * *
        Intono, intonas, pen. cor. intonui, intonare. Cic. Tonner.
    \
        Hyems intonata Eois fluctibus. Horat. Tempeste bruyant comme tonnerre.
    \
        Intonare, Parler gros et hault avec une fiereté et arrogance.

    Dictionarium latinogallicum > intono

  • 15 pater

    pătĕr, tris, m. [st2]1 [-] père. [st2]2 [-] fondateur, créateur, maître. [st2]3 [-] chef, maître.    - [gr]gr. πατήρ, τρός -- angl. father.    - păter fămĭlĭās (fămĭlĭae): chef de famille, père de famille, maître de maison, propriétaire.    - patresfamilias (patresfamiliarum): les pères de famille.    - patres: - [abcl]a - ancêtres, aïeux, pères (génération immédiatement précédente). - [abcl]b - chefs des familles patriciennes. - [abcl]c - sénateurs.    - patres (conscripti): pères (inscrits ensemble sur la liste), pères conscrits, sénateurs.    - pater patratus: père patrat, chef des féciaux (il conclut les alliances).    - pater cenae, Hor. S. 2: l'hôte, l'amphitryon.    - virque paterque gregis, Ov. A. A. 1: le mâle, maître (père) du troupeau.    - Pater + nom d'un dieu: divin, auguste, vénéré.    - Bacche pater: divin Bacchus.    - Pater divûm (Pater omnipotens) ou absolument Pater: Jupiter.    - Pater + nom de personne: noble ou maître.    - Pater Aeneas: le noble Enée.    - quid pater Chrysippus dicat, Hor.: ce que dit Chrysippe, notre maître.    - Zeno, pater Stoicorum, Cic. Nat. 3: Zénon, le maître (le père) des Stoïciens.
    * * *
    pătĕr, tris, m. [st2]1 [-] père. [st2]2 [-] fondateur, créateur, maître. [st2]3 [-] chef, maître.    - [gr]gr. πατήρ, τρός -- angl. father.    - păter fămĭlĭās (fămĭlĭae): chef de famille, père de famille, maître de maison, propriétaire.    - patresfamilias (patresfamiliarum): les pères de famille.    - patres: - [abcl]a - ancêtres, aïeux, pères (génération immédiatement précédente). - [abcl]b - chefs des familles patriciennes. - [abcl]c - sénateurs.    - patres (conscripti): pères (inscrits ensemble sur la liste), pères conscrits, sénateurs.    - pater patratus: père patrat, chef des féciaux (il conclut les alliances).    - pater cenae, Hor. S. 2: l'hôte, l'amphitryon.    - virque paterque gregis, Ov. A. A. 1: le mâle, maître (père) du troupeau.    - Pater + nom d'un dieu: divin, auguste, vénéré.    - Bacche pater: divin Bacchus.    - Pater divûm (Pater omnipotens) ou absolument Pater: Jupiter.    - Pater + nom de personne: noble ou maître.    - Pater Aeneas: le noble Enée.    - quid pater Chrysippus dicat, Hor.: ce que dit Chrysippe, notre maître.    - Zeno, pater Stoicorum, Cic. Nat. 3: Zénon, le maître (le père) des Stoïciens.
    * * *
        Pater, patris. Terent. Pere.
    \
        Induere patrem mente. Claud. Prendre une affection paternelle et amour envers aucun.
    \
        Patres maioresque nostri. Cic. Noz ancestres.
    \
        Patres conscripti. Cic. Senateurs enroulez nouvellement et adjoustez au nombre ancien.
    \
        Patres allecti. Festus. Senateurs nouvellement adjoustez de crue aux autres.
    \
        Pater patratus. Cic. Le herault d'armes, ou Roy d'armes du peuple Romain crée pour defier un ennemi, et luy denoncer la guerre.

    Dictionarium latinogallicum > pater

  • 16 Vénit súmma diés et inéluctábile fátum

    Пришел последний день и неотвратимый рок.
    Контаминация двух стихов из "Энеиды" Вергилия: II, 324 - Vénit súmma diés et inéluctábile témpus Dárdaniáe и VIII, 334: Fortuna omnipotens et ineluctabile fatum "Всемогущая судьба и неотвратимый рок".
    Мог ли я думать -, что мне предстоит - прийти к одру его болезни, увидеть его измученное недугом лицо, в горячем пожатии его руки почувствовать его последний привет. - Через два дня после этого venit summa dies et ineluctabile fatum, - и тот, кто жил всей полнотой жизни, отдавая себя людям и труду всецело, не думая о смерти -, был положен в гроб. (А. Ф. Кони, М. М. Ковалевский в его законодательной деятельности.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Vénit súmma diés et inéluctábile fátum

  • 17 arceo

    arceo, cuī, ēre (v. Stamme ARC, wov. auch arca, griech. ἄρκος, Schutz, ἀρκέω, halte vor, schütze), I) verschließen, einschließen, einhegen, 1) eig.: alvus arcet et continet quod recipit, Cic.: nos flumina arcemus, dirigimus, avertimus, Cic. – 2) übtr.: a) im allg.: non posse arceri otii finibus, Cic. har. resp. 4. – b) insbes., in Schranken-, in Ordnung halten, iudex ipse arcebitur, Cic. Quinct. 71 vulg. (Müller coërcebitur): arcendae familiae gratiā, Fest. 174 (a), 11. – II) den Zutritt wehren, fernhalten, A) abwehren, abhalten, verhindern, verhüten, konstr. α) m. bl. Acc., copias hostium, aquas pluvias, Cic.: solem, Plin.: prospectum, Gell.: cuncta, quae arcenda sunt, arcuit, Apul. – m. folg. Infin., Tac. ann. 3, 72. Amm. 16, 11, 11. Ov. met. 3, 89 sq. Sil. 5, 51. Stat. silv. 2, 1, 35 u.a.: m. folg. ne u. Konj., Liv. 27, 48, 8: alqm arcere non quire m. folg. quin u. Konj., Liv. 26, 44, 9: absol., arcuit omnipotens, Ov. met. 2, 505. – β) m. Acc. u. folg. ab u. Abl. (= von, vor, gegen), alqm ab urbe, Cic.: Campanos facile a vallo, Liv.: alqm ab iniuria, a delictis, Cic.: vim a suis munimentis od. a portis moenibusque, Liv.: aetatem a libidinibus, Cic. – γ) m. Acc. u. folg. bl. Abl. (von, vor, gegen), hostem Galliā, Cic.: alqm aditu, Cic. u. Liv.: alqm foro, Liv.: alqm foribus, von der T. abweisen, Tac.: alqm foedere, Liv.: alqm Italiā, aus J. verbannen, Tac. – δ) alqd alci, einem etw. abwehren, hunc (asilum) arcebis pecori, Verg. georg. 3, 155. – B) beschützend fern halten, vor etw. schützen, bewahren, alqm funesto veterno, Hor. ep. 1, 8, 10: classes aquilonibus, Hor. de art. poët. 64: alqm periclis, Verg. Aen. 8, 73.

    lateinisch-deutsches > arceo

  • 18 intono

    in-tono, tonuī, tonātum, āre, I) intr. donnern, A) eig.: partibus intonuit caeli pater ipse sinistris, Cic. poët.: hic pater omnipotens ter caelo clarus ab alto intonuit, Verg.: im Bilde (hergenommen vom im Donner zürnenden Jupiter), Fortuna simul intonuit, grollt, uns zürnt, Ov.: cum deus (der Kaiser) intonuit, Ov. – impers., intonat dicente deā, Ov.: intonuit laevum (zur Linken), Verg. – B) übtr.: a) mit der Stimme sich donnernd (laut) vernehmen lassen, losdonnern, iam enim hesternā contione intonuit vox perniciosa designati tribuni, Cic.: Furiarum maxuma intonat voce, Verg.: canis ingenti latratu intonuit, Plin.: eurus intonat Aegaeo, Val. Max.: lege, quanto spiritu ingentibus intonueris rebus, lies, mit welchem Geistesschwunge du deine Donnerstimme über große Taten erhoben, Sen. – b) mit anderen Ggstdn., ein Getöse machen, erdröhnen, prasseln, Aeneas horrendum intonat armis, Verg.: clipeum (Nom.) super intonat ingens, Verg.: armis intonat urbi, läßt die W. ertönen gegen die St., Sil. – II) tr.: a) herdonnern, cum haec intonuisset plenus irae, Liv.: minas, Ov.: Phlegraeos tumultus, auf tönender Laute besingen, Prop. – b) sausend auf od. in etw. herabfahren lassen, clavam superne intonat, Val. Flacc. 3, 169: m. Dat. (auf, in), Eois intonata fluctibus hiems, der Wettersturm, der sausend herabgefahren in des Ostens Fluten, Hor. epod. 2, 51. – / Partiz. Fut. Akt. intonaturus, Sidon. epist. 9, 14, 8: Partiz. Perf. Pass. intonatus, Hor. epod. 2, 51 (s. vorher). – Ungew. Perf.-Formen, intonaverit, Paul. Nol. carm. 21, 904: intonavisset, Iul. Val. 1, 19 (25).

    lateinisch-deutsches > intono

  • 19 Neptunus

    Neptūnus, ī, m. (etruskisch Nethuns), Neptun, der Gott des (Mittelländischen) Meeres u. der übrigen Gewässer, Sohn des Saturnus, Gemahl der Amphitrite, Cic. de nat. deor. 2, 66: omnipotens, Turpil. com. 118: salipotens et multipotens, Plaut. trin. 820 R.: uterque, Vorsteher der salzigen u. süßen Gewässer, Catull. 31, 3: N. pater, Gell. 5, 12, 5. – meton. (poet.): a) = Meer, Lucr. 2, 472. Verg. georg. 4, 29: hibernus, Hor. epod. 17, 55. – b) = Fische, Naev. com. 121; vgl. Paul. ex Fest. 58, 14. – Dav.: A) Neptūnālis, e, neptunalisch, ludi (= Neptunalia), Tert. de spect. 6. – subst., a) Neptūnāle, is, n., ein Neptuntempel(?), Corp. inscr. Lat. 2, 398. – b) Neptūnālia, ium u. iōrum, n., das Neptunfest, gefeiert am 23. Juli, Varro LL. 6, 19. Auson. egl. (16) de fer. Rom. 19. p. 15 Schenkl. Calend. Maff. Iul. im Corp. inscr. Lat. 1, 12. p. 225. Corp. inscr. Lat. 11, 126 (wo Genet. -iorum); außerdem (ohne Beleg) bei Charis. 34, 3. Diom. 328, 8. Prisc. 5, 55. Not. Tir. 83, 6. – B) Neptūnicola, ae, m. (Neptunus u. colo), ein Verehrer des Neptun, Sil. 14, 444. – C) Neptūnius, a, um, neptunisch, loca, Plaut., od. arva, Verg., od. lacunae, Cornif. rhet., od. prata, Cic. poët., d.i. das Meer: Troia, von ihm und Apollo mit Mauern umgeben, Verg.: Neptunia pistrix, Cic. poët.: proles, Verg.: incola rupis Aetnaeae, Polyphem, Neptuns Sohn, Tibull.: heros, Theseus, weil er für den Sohn Neptuns gehalten wurde, Ov.: dux, Sext. Pompejus, Sohn des großen Pompejus, weil er für einen adoptierten Sohn Neptuns gehalten sein wollte, Hor.: aquae, eine Quelle bei Tarracina, Liv.

    lateinisch-deutsches > Neptunus

  • 20 omnipotenter

    omnipotenter, Adv. (omnipotens), allmächtig, Augustin. de civ. dei 14, 27 in.

    lateinisch-deutsches > omnipotenter

См. также в других словарях:

  • omnipotens — index omnipotent Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Omnipotens — Almagt …   Danske encyklopædi

  • omnipotens — om|ni|po|tens sb., en (almagt) …   Dansk ordbog

  • omnipotens — s ( en) allmakt …   Clue 9 Svensk Ordbok

  • Cellula omnipotens — visapotencinė ląstelė statusas T sritis gyvūnų raida, augimas, ontogenezė, embriologija atitikmenys: lot. Cellula omnipotens ryšiai: platesnis terminas – ląstelių specializacija …   Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai

  • omnipotent — omnipotent, ente [ ɔmnipɔtɑ̃, ɑ̃t ] adj. • XIIe; lat. omnipotens ♦ Qui est tout puissant, qui dispose d une puissance absolue. ● omnipotent, omnipotente adjectif (latin omnipotens, entis) Qui est tout puissant, dont l autorité est absolue, sans… …   Encyclopédie Universelle

  • Celtic Rite — The term Celtic Rite is generally, but rather indefinitely, applied to the various rites used in Great Britain, Ireland, perhaps in Brittany, and sporadically in Northern Iberia, and in the monasteries which resulted from the Irish missions of St …   Wikipedia

  • Athanasianisches Glaubensbekenntnis — Das so genannte Athanasische Glaubensbekenntnis (lat: Symbolum Athanasianum) nach dem lateinischen Anfang (Quicumque vult salvus esse) auch Quicumque genannt, gehört zusammen mit dem Apostolischen Glaubensbekenntnis und dem Nicäno… …   Deutsch Wikipedia

  • Athanasianum — Das so genannte Athanasische Glaubensbekenntnis (lat: Symbolum Athanasianum) nach dem lateinischen Anfang (Quicumque vult salvus esse) auch Quicumque genannt, gehört zusammen mit dem Apostolischen Glaubensbekenntnis und dem Nicäno… …   Deutsch Wikipedia

  • Athanasisches Glaubensbekenntnis — Das so genannte Athanasische Glaubensbekenntnis (lateinisch Symbolum Athanasianum) nach dem lateinischen Anfang (Quicumque vult salvus esse) auch Quicumque genannt, gehört zusammen mit dem Apostolischen Glaubensbekenntnis und dem Nicäno… …   Deutsch Wikipedia

  • Judenfürbitte — Missale Romanum von 1962 Die Karfreitagsfürbitte für die Juden ist eine der Großen Fürbitten in der Karfreitagsliturgie nach dem römischen Ritus, der in der römisch katholischen, altkatholischen und anglikanischen Kirche verwendet wird …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»