-
1 okroić
глаг.• обрезать* * *okr|oić\okroićój, \okroićojony сов. 1. обрезать (со всех сторон);\okroić chleb ze skórki обрезать корку с хлеба;
2. перен. урезать;\okroić zarobek урезать заработок;
3. перен. сократить (текст)+1, 2. obciąć 1. oberznąć 3. skrócić
* * *okrój, okrojony сов.1) обре́зать ( со всех сторон)okroić chleb ze skórki — обре́зать ко́рку с хле́ба
2) перен. уре́затьokroić zarobek — уре́зать за́работок
3) перен. сократи́ть ( текст)Syn: -
2 okroić się
сов. komu, dla kogo, na coприйти́сь на чью до́лю, доста́ться кому-чему -
3 okroić\ się
-
4 obciąć
глаг.• взрезать• вырезать• изрезать• кроить• обрезать• обрезывать• отрезать• отсекать• пересекать• подрезать• порезать• прекращать• прерывать• прорубать• разделывать• резать• рубить• сокращать• тесать• удалять• укорачивать• уменьшать• урезать• усечь* * *obci|ąćobetnę, obetnie, obetną, obetnij, \obciąćety сов. 1. обрезать;\obciąć paznokcie обрезать (подрезать, подстричь) ногти;
2. обрубить, обсечь;\obciąć gałęzie обрубить сучья;
3. перен. урезать;\obciąć budżet сократить бюджет; \obciąć fundusze уменьшить ассигнования;
4. pot. (na egzaminie) срезать (на экзамене);● \obciąć skrzydła komuś подрезать (подсечь) крылья+2. obrąbać 3. okroić 4. ściąć, oblać
* * *obetnę, obetnie, obetną, obetnij, obcięty сов.1) обре́затьobciąć paznokcie — обре́зать (подре́зать, подстри́чь) но́гти
2) обруби́ть, обсе́чьobciąć gałęzie — обруби́ть су́чья
3) перен. уре́затьobciąć budżet — сократи́ть бюдже́т
obciąć fundusze — уме́ньшить ассигнова́ния
•Syn: -
5 okrawać
глаг.• обрезать• сокращать* * *okrawa|ć\okrawaćny несов. 1. обрезать, обрезывать;2. перен. урезать, урезывать; 3. перен. сокращать (текст); ср. okroić+1, 2. obcinać
* * *okrawany несов.1) обреза́ть, обре́зывать2) перен. уреза́ть, уре́зыватьSyn: -
6 abfallen
abfallen v/i ( irr; sn) odpadać <- paść> ( von od G; a fig sich lossagen), impf a Gelände opadać < opaść>; (übrig bleiben) pozosta(wa)ć (jako resztka); Druck, Leistung spadać < spaść>;fam. für jemanden abfallen okroić się pf, wlatywać < wlecieć> (D), (gegen) być gorszym (w porównaniu z I); pozosta(wa)ć w tyle (za I) -
7 beschneiden
См. также в других словарях:
okroić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}okrawać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
okroić — dk VIa, okroję, okroićisz, okrój, okroićił, okrojony rzad. okrajać dk IX, okroićję, okroićjesz, okraj, okroićał, okroićany okrawać ndk I, okroićam, okroićasz, okroićają, okroićaj, okroićał, okroićany «krając naokoło zmniejszyć, pozbawić… … Słownik języka polskiego
okrajać — → okroić … Słownik języka polskiego
okrawać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, okrawaćam, okrawaća, okrawaćają, okrawaćany {{/stl 8}}– okroić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, okroję, okroi, okrój, okrojony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} krojąc, usuwać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pookrawać — dk I, pookrawaćam, pookrawaćasz, pookrawaćają, pookrawaćaj, pookrawaćał, pookrawaćany «okroić wiele czegoś, okroić w wielu miejscach, z różnych stron» Pookrawać spleśniałą skórkę z chleba. Pookrawane skrawki ziemi. przen. «pozmniejszać,… … Słownik języka polskiego
obciąć — dk Xc, obetnę, obetniesz, obetnij, obciąćciął, obciąćcięła, obciąćcięli, obciąćcięty obcinać ndk I, obciąćam, obciąćasz, obciąćają, obciąćaj, obciąćał, obciąćany 1. «tnąc oddzielić coś od czegoś, skrócić coś; uciąć» Obciąć materiał. Obciąć włosy … Słownik języka polskiego
oberwać — dk IX, oberwaćrwę, oberwaćrwiesz, oberwaćrwij, oberwaćrwał, oberwaćrwany obrywać ndk I, oberwaćam, oberwaćasz, oberwaćają, oberwaćaj, oberwaćał, oberwaćany 1. «szarpiąc obedrzeć, urwać coś, odłączyć coś od czegoś» Oberwać falbankę od sukienki,… … Słownik języka polskiego
oberżnąć — dk Va, oberżnąćnę, oberżnąćniesz, oberżnąćnij, oberżnąćnął, oberżnąćnęła, oberżnąćnęli, oberżnąćnięty, oberżnąćnąwszy obrzynać ndk I, oberżnąćam, oberżnąćasz, oberżnąćają, oberżnąćaj, oberżnąćał, oberżnąćany 1. «ściąć naokoło lub z wierzchu;… … Słownik języka polskiego
obkroić — dk VIa, obkroićkroję, obkroićisz, obkroićkrój, obkroićił, obkroićkrojony obkrajać dk IX, obkroićję, obkroićjesz, obkroićkraj, obkroićał, obkroićany obkrawać ndk I, obkroićam, obkroićasz, obkroićają, obkroićaj, obkroićał, obkroićany, → okroić … Słownik języka polskiego
okrawać — ndk I, okrawaćam, okrawaćasz, okrawaćają, okrawaćaj, okrawaćał, okrawaćany 1. forma ndk czas. okroić (p.) 2. techn. «w tłocznictwie: oddzielać nadmiar materiału od obrzeży przedmiotu metalowego; w kuźnictwie: usuwać nadmiar materiału wyciśnięty… … Słownik języka polskiego
urwać — dk IX, urwaćwę, urwaćwiesz, urwaćwij, urwaćał, urwaćany urywać ndk I, urwaćam, urwaćasz, urwaćają, urwaćaj, urwaćał, urwaćany 1. «ciągnąc lub szarpiąc odłączyć coś od czegoś, oderwać część czegoś; oberwać, oderwać» Urwać guzik, klamkę, kawałek… … Słownik języka polskiego
