ogólniej

См. также в других словарях:

• antyteza — ż IV, CMs. antytezazie; lm D. antytezaez 1. «twierdzenie przeciwstawne w stosunku do innego (do tezy); niekiedy ogólniej: przeciwstawienie, przeciwieństwo, kontrast» 2. filoz. «w dialektyce Hegla: drugie stadium trójstopniowego rozwoju… …   Słownik języka polskiego

• bułat — m IV, D. a a. u, Ms. bułatacie; lm M. y hist. «miecz perski albo szabla turecka o szerokiej głowni z silnie rozszerzającą się częścią dolną; używane też w dawnej Polsce; ogólniej: miecz» ‹tur. z pers.› …   Słownik języka polskiego

• duszpasterz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y «kapłan mający powierzoną sobie kościelną jednostkę administracyjną; ogólniej: ksiądz» …   Słownik języka polskiego

• introspekcjonizm — m IV, D. u, Ms. introspekcjonizmzmie, blm psych. «psychologia introspekcyjna, kierunek przeceniający introspekcję, uznający ją za podstawową lub jedyną metodę poznawania zjawisk życia psychicznego; ogólniej: skłonność do introspekcji» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

• kalefaktor — m IV, DB. a, Ms. kalefaktororze; lm M. kalefaktororzy, DB. ów «w dawnych szkołach klasztornych: ubogi uczeń, który w zamian za utrzymanie palił w piecach i utrzymywał porządek; czasem ogólniej: porządkowy» ‹śrdwłc.› …   Słownik języka polskiego

• kopciuszek — m III, DB. kopciuszekszka, N. kopciuszekszkiem; lm M. kopciuszekszki, DB. kopciuszekszków 1. «dziewczynka zaniedbana, posyłana do brudnej roboty w kuchni (przezwisko bohaterki bajki dla dzieci); ogólniej: człowiek wyzyskiwany, lekceważony przez… …   Słownik języka polskiego

• licho — I «źle, marnie, niewystarczająco» Licho jadać, zarabiać. Być licho ubranym. II n II; lm D. lich 1. «według dawnych wierzeń: zły duch, diabeł; ogólniej: coś złego, niepowodzenie, nieszczęście, bieda» Złe, rogate licho. ◊ pot. Do licha (ciężkiego) …   Słownik języka polskiego

• łasy — łasi «lubiący smaczne rzeczy, łakomy, chciwy na przysmaki; ogólniej: chciwy, żądny czegoś» Łasy na słodycze. Łasy na pieniądze …   Słownik języka polskiego

• maruderstwo — n III, Ms. maruderstwowie, blm «odłączanie się żołnierzy od wojska, zwykle w celach rabunkowych; ogólniej: opóźnianie się, ociąganie się» …   Słownik języka polskiego

• pacyfizm — m IV, D. u, Ms. pacyfizmzmie, blm «ruch społeczno polityczny rozwijający się głównie pod koniec XIX w., propagujący pokój i potępiający wojny bez względu na ich przyczyny i charakter; ogólniej: dążenie do pokoju, występowanie przeciw wojnie» ‹z… …   Słownik języka polskiego

• palec — m II, D. paleclca; lm M. paleclce, D. paleclców 1. «jeden z pięciu członków stanowiących zakończenie ręki lub stopy człowieka; także zakończenie kończyn u zwierząt i ptaków» a) «palec u ręki» Duży, serdeczny palec. Mały palec. Wskazujący palec.… …   Słownik języka polskiego