-
1 offirmatus
offīrmātus, a, um (offirmo), a) standhaft, feram et perferam usque abitum eius animo forti atque offirmato, Plaut. Amph. 646. – b) im üblen Sinne, eigensinnig, mihi videtur illius voluntas obstinatior et in hac iracundia offirmatior (verbissener), Cic. ad Att. 1, 11, 1.
-
2 offirmatus
offīrmātus, a, um (offirmo), a) standhaft, feram et perferam usque abitum eius animo forti atque offirmato, Plaut. Amph. 646. – b) im üblen Sinne, eigensinnig, mihi videtur illius voluntas obstinatior et in hac iracundia offirmatior (verbissener), Cic. ad Att. 1, 11, 1.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > offirmatus
-
3 (offīrmātus)
(offīrmātus) adj. [P. of offirmo], firm, obstinate.—Only comp: voluntas offirmatior. -
4 offirmatus
offirmātus ( obf-), a, um, Part. and P. a., from offirmo. -
5 offirmatus
1. offirmātus, a, umpart. pf. к offirmo2. adj.1) твёрдый, упорный, стойкий ( animus Pl)2) своенравный ( voluntas C) -
6 obfirmatus
offirmatus (obfirmatus), a, um part. passé de offirmo; constant, ferme, résolu, obstiné.* * *offirmatus (obfirmatus), a, um part. passé de offirmo; constant, ferme, résolu, obstiné.* * *Illius voluntas obstinatior, et in iracundia obfirmatior. Cicero. Obstiné. -
7 obfirmatus
offirmātus ( obf-), a, um, Part. and P. a., from offirmo. -
8 obfirmo
offirmo ( obf-), āvi, ātum, 1, v. a. and n. [ob-firmo], to render firm, durable, or steadfast (class. only in the P. a.).I.Lit.:II.pertica, quā stabuli fores offirmari solebant, arrepta,
to fasten, bolt, App. M. 7, p. 200:corium,
id. ib. —Trop., to hold fast to, persevere in:certum offirmare est viam me, quam decrevi persequi,
Ter. Hec. 3, 5, 4:se,
to persist, be obstinate, id. Heaut. 5, 5, 8:vir impius procaciter obfirmat vultum suum,
Vulg. Prov. 21, 29:faciem,
id. Ezek. 4, 3:spiritus,
id. Dan. 5, 20.—So without se, neutr.: censen' posse me offirmare? Ter Eun. 2, 1, 11.—With inf.:offirmastin' oc cultare, quo te immittas, pessume?
Plaut. Pers. 2, 2, 40.—Hence, offirmātus ( obf-), a, um, P. a., firm, resolute, obstinate:animus fortis atque offirmatus,
Plaut. Am. 2, 2, 15:satin offirmatum quod mihi erat, id me exorat,
settled, resolved on, id. Bacch. 5, 2, 83.— Comp.:mihi videtur illius voluntas obstinatior et in hāc iracundiā offirmatior,
Cic. Att. 1, 11, 1.— Adv.: offirmātē ( obf-), firmly, stubbornly (post-Aug.):offirmate resistere,
Suet. Tib. 25. -
9 offirmo
offirmo ( obf-), āvi, ātum, 1, v. a. and n. [ob-firmo], to render firm, durable, or steadfast (class. only in the P. a.).I.Lit.:II.pertica, quā stabuli fores offirmari solebant, arrepta,
to fasten, bolt, App. M. 7, p. 200:corium,
id. ib. —Trop., to hold fast to, persevere in:certum offirmare est viam me, quam decrevi persequi,
Ter. Hec. 3, 5, 4:se,
to persist, be obstinate, id. Heaut. 5, 5, 8:vir impius procaciter obfirmat vultum suum,
Vulg. Prov. 21, 29:faciem,
id. Ezek. 4, 3:spiritus,
id. Dan. 5, 20.—So without se, neutr.: censen' posse me offirmare? Ter Eun. 2, 1, 11.—With inf.:offirmastin' oc cultare, quo te immittas, pessume?
Plaut. Pers. 2, 2, 40.—Hence, offirmātus ( obf-), a, um, P. a., firm, resolute, obstinate:animus fortis atque offirmatus,
Plaut. Am. 2, 2, 15:satin offirmatum quod mihi erat, id me exorat,
settled, resolved on, id. Bacch. 5, 2, 83.— Comp.:mihi videtur illius voluntas obstinatior et in hāc iracundiā offirmatior,
Cic. Att. 1, 11, 1.— Adv.: offirmātē ( obf-), firmly, stubbornly (post-Aug.):offirmate resistere,
Suet. Tib. 25. -
10 offirmate
offirmātē [ offirmatus ]упорно, твёрдо, стойко, непоколебимо ( resistere Su) -
11 offirmate
offīrmātē, Adv. (offirmatus), sehr hartnäckig, steif und fest, resistere, Suet. Tib. 25, 2.
-
12 offirmo
offīrmo, āvī, ātum, āre (ob u. firmo), I) festmachen, verwahren, fores perticā, Apul. met. 7, 28: ostiis cenaculi offirmatis serā, Vulg. iudic. 3, 23. – II) übtr.: 1) im allg.: certum offirmare est viam me quam decrevi persequi, auf dem Wege auszuharren, Ter. Hec. 454. – off. animum (suum), sich ein Herz fassen, sich ermannen, Plaut. merc. 82. Plin. ep. 7, 27, 8: u. so et tamen offirmato animo mitescit metus, nachdem man sich ein Herz gefaßt, *Pacuv. tr. 293: u. modo tute ipse tete offirma et compara, ermanne dich, Acc. tr. 372. – off. cor, das Herz verstocken (verstockt machen), Vulg. deut. 2, 30. – 2) insbes., off. se u. gew. bl. off., sich in seinem Sinne (Willen u. Wollen) befestigen, sich fest entschließen, fest entschlossen sein, seinen Kopf aufsetzen, darauf bestehen, sich darauf steifen, age quaeso, ne tam offirma te (steife dich nicht so darauf, sei nicht so hartnäckig), Ter. heaut. 1052: quid agimus, soror, si offirmabit pater adversum nos, wenn der V. darauf besteht, Plaut. Stich. 68: quin tu animo offirmas, warum bist du in deinem Sinne nicht fest, warum bestehst du in deinem Sinne nicht darauf, Catull. 76, 11: offirmatus (hartnäckig gemacht) mirā praesumptione, Apul. met. 10, 10: u. satin offirmatum quod mihi erat (was ich mir so fest vorgenommen), id me exorat, Plaut. Bacch. 1199 Leo. – m. folg. Infin., offirmastin occultare, quo te immittas, pessume? Plaut. Pers. 222: u. so Ter. eun. 217. Iul. Val. 1, 35 (35). – m. folg. ne u. Konj., obseratis urbis suae claustris Abderitae eum ne reciperent offirmaverunt, Iul. Val. 1, 48 (43).
-
13 offirmate
offīrmātē, Adv. (offirmatus), sehr hartnäckig, steif und fest, resistere, Suet. Tib. 25, 2.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > offirmate
-
14 offirmo
offīrmo, āvī, ātum, āre (ob u. firmo), I) festmachen, verwahren, fores perticā, Apul. met. 7, 28: ostiis cenaculi offirmatis serā, Vulg. iudic. 3, 23. – II) übtr.: 1) im allg.: certum offirmare est viam me quam decrevi persequi, auf dem Wege auszuharren, Ter. Hec. 454. – off. animum (suum), sich ein Herz fassen, sich ermannen, Plaut. merc. 82. Plin. ep. 7, 27, 8: u. so et tamen offirmato animo mitescit metus, nachdem man sich ein Herz gefaßt, *Pacuv. tr. 293: u. modo tute ipse tete offirma et compara, ermanne dich, Acc. tr. 372. – off. cor, das Herz verstocken (verstockt machen), Vulg. deut. 2, 30. – 2) insbes., off. se u. gew. bl. off., sich in seinem Sinne (Willen u. Wollen) befestigen, sich fest entschließen, fest entschlossen sein, seinen Kopf aufsetzen, darauf bestehen, sich darauf steifen, age quaeso, ne tam offirma te (steife dich nicht so darauf, sei nicht so hartnäckig), Ter. heaut. 1052: quid agimus, soror, si offirmabit pater adversum nos, wenn der V. darauf besteht, Plaut. Stich. 68: quin tu animo offirmas, warum bist du in deinem Sinne nicht fest, warum bestehst du in deinem Sinne nicht darauf, Catull. 76, 11: offirmatus (hartnäckig gemacht) mirā praesumptione, Apul. met. 10, 10: u. satin offirmatum quod mihi erat (was ich mir so fest vorgenommen), id me exorat, Plaut. Bacch. 1199 Leo. – m. folg. Infin., offirmastin occultare, quo te————immittas, pessume? Plaut. Pers. 222: u. so Ter. eun. 217. Iul. Val. 1, 35 (35). – m. folg. ne u. Konj., obseratis urbis suae claustris Abderitae eum ne reciperent offirmaverunt, Iul. Val. 1, 48 (43). -
15 offīrmō
offīrmō āvī, ātus, āre [ob+firmo], to hold fast, persevere: viam quam decrevi persequi, T.: ne tam offirma te, be obstinate, T.: censen posse me offirmare Perpeti? can persist in bearing it, T.* * *offirmare, offirmavi, offirmatus Vsecure; bolt, lock, fasten, bar; be determined/inflexible; persevere in
См. также в других словарях:
obfirmado — adj. 1. Muito firme. 2. Que persiste. = PERSISTENTE, PERTINAZ ‣ Etimologia: latim obfirmatus, a, um ou offirmatus, a, um … Dicionário da Língua Portuguesa
obfirm — transitive verb also obfirmate ( ed/ ing/ s) Etymology: obfirm from Latin obfirmare, offirmare, from ob , of to, against, over + firmare to make firm; obfirmate from Latin obfirmatus, offirmatus, past participle of obfirmare, offirmare to make… … Useful english dictionary
obfirmation — noun ( s) Etymology: Medieval Latin obfirmation , obfirmatio, from Latin obfirmatus, offirmatus + ion , io ion obsolete : confirmation in ill doing : obduracy … Useful english dictionary