Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

offirmātus

  • 1 offirmatus

    offīrmātus, a, um (offirmo), a) standhaft, feram et perferam usque abitum eius animo forti atque offirmato, Plaut. Amph. 646. – b) im üblen Sinne, eigensinnig, mihi videtur illius voluntas obstinatior et in hac iracundia offirmatior (verbissener), Cic. ad Att. 1, 11, 1.

    lateinisch-deutsches > offirmatus

  • 2 offirmatus

    offīrmātus, a, um (offirmo), a) standhaft, feram et perferam usque abitum eius animo forti atque offirmato, Plaut. Amph. 646. – b) im üblen Sinne, eigensinnig, mihi videtur illius voluntas obstinatior et in hac iracundia offirmatior (verbissener), Cic. ad Att. 1, 11, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > offirmatus

  • 3 (offīrmātus)

        (offīrmātus) adj.    [P. of offirmo], firm, obstinate.—Only comp: voluntas offirmatior.

    Latin-English dictionary > (offīrmātus)

  • 4 offirmatus

    offirmātus ( obf-), a, um, Part. and P. a., from offirmo.

    Lewis & Short latin dictionary > offirmatus

  • 5 offirmatus

    1. offirmātus, a, um
    part. pf. к offirmo
    2. adj.
    1) твёрдый, упорный, стойкий ( animus Pl)

    Латинско-русский словарь > offirmatus

  • 6 obfirmatus

    offirmatus (obfirmatus), a, um part. passé de offirmo; constant, ferme, résolu, obstiné.
    * * *
    offirmatus (obfirmatus), a, um part. passé de offirmo; constant, ferme, résolu, obstiné.
    * * *
        Illius voluntas obstinatior, et in iracundia obfirmatior. Cicero. Obstiné.

    Dictionarium latinogallicum > obfirmatus

  • 7 obfirmatus

    offirmātus ( obf-), a, um, Part. and P. a., from offirmo.

    Lewis & Short latin dictionary > obfirmatus

  • 8 obfirmo

    offirmo ( obf-), āvi, ātum, 1, v. a. and n. [ob-firmo], to render firm, durable, or steadfast (class. only in the P. a.).
    I.
    Lit.:

    pertica, quā stabuli fores offirmari solebant, arrepta,

    to fasten, bolt, App. M. 7, p. 200:

    corium,

    id. ib. —
    II.
    Trop., to hold fast to, persevere in:

    certum offirmare est viam me, quam decrevi persequi,

    Ter. Hec. 3, 5, 4:

    se,

    to persist, be obstinate, id. Heaut. 5, 5, 8:

    vir impius procaciter obfirmat vultum suum,

    Vulg. Prov. 21, 29:

    faciem,

    id. Ezek. 4, 3:

    spiritus,

    id. Dan. 5, 20.—So without se, neutr.: censen' posse me offirmare? Ter Eun. 2, 1, 11.—With inf.:

    offirmastin' oc cultare, quo te immittas, pessume?

    Plaut. Pers. 2, 2, 40.—Hence, offirmātus ( obf-), a, um, P. a., firm, resolute, obstinate:

    animus fortis atque offirmatus,

    Plaut. Am. 2, 2, 15:

    satin offirmatum quod mihi erat, id me exorat,

    settled, resolved on, id. Bacch. 5, 2, 83.— Comp.:

    mihi videtur illius voluntas obstinatior et in hāc iracundiā offirmatior,

    Cic. Att. 1, 11, 1.— Adv.: offirmātē ( obf-), firmly, stubbornly (post-Aug.):

    offirmate resistere,

    Suet. Tib. 25.

    Lewis & Short latin dictionary > obfirmo

  • 9 offirmo

    offirmo ( obf-), āvi, ātum, 1, v. a. and n. [ob-firmo], to render firm, durable, or steadfast (class. only in the P. a.).
    I.
    Lit.:

    pertica, quā stabuli fores offirmari solebant, arrepta,

    to fasten, bolt, App. M. 7, p. 200:

    corium,

    id. ib. —
    II.
    Trop., to hold fast to, persevere in:

    certum offirmare est viam me, quam decrevi persequi,

    Ter. Hec. 3, 5, 4:

    se,

    to persist, be obstinate, id. Heaut. 5, 5, 8:

    vir impius procaciter obfirmat vultum suum,

    Vulg. Prov. 21, 29:

    faciem,

    id. Ezek. 4, 3:

    spiritus,

    id. Dan. 5, 20.—So without se, neutr.: censen' posse me offirmare? Ter Eun. 2, 1, 11.—With inf.:

    offirmastin' oc cultare, quo te immittas, pessume?

    Plaut. Pers. 2, 2, 40.—Hence, offirmātus ( obf-), a, um, P. a., firm, resolute, obstinate:

    animus fortis atque offirmatus,

    Plaut. Am. 2, 2, 15:

    satin offirmatum quod mihi erat, id me exorat,

    settled, resolved on, id. Bacch. 5, 2, 83.— Comp.:

    mihi videtur illius voluntas obstinatior et in hāc iracundiā offirmatior,

    Cic. Att. 1, 11, 1.— Adv.: offirmātē ( obf-), firmly, stubbornly (post-Aug.):

    offirmate resistere,

    Suet. Tib. 25.

    Lewis & Short latin dictionary > offirmo

  • 10 offirmate

    offirmātē [ offirmatus ]
    упорно, твёрдо, стойко, непоколебимо ( resistere Su)

    Латинско-русский словарь > offirmate

  • 11 offirmate

    offīrmātē, Adv. (offirmatus), sehr hartnäckig, steif und fest, resistere, Suet. Tib. 25, 2.

    lateinisch-deutsches > offirmate

  • 12 offirmo

    offīrmo, āvī, ātum, āre (ob u. firmo), I) festmachen, verwahren, fores perticā, Apul. met. 7, 28: ostiis cenaculi offirmatis serā, Vulg. iudic. 3, 23. – II) übtr.: 1) im allg.: certum offirmare est viam me quam decrevi persequi, auf dem Wege auszuharren, Ter. Hec. 454. – off. animum (suum), sich ein Herz fassen, sich ermannen, Plaut. merc. 82. Plin. ep. 7, 27, 8: u. so et tamen offirmato animo mitescit metus, nachdem man sich ein Herz gefaßt, *Pacuv. tr. 293: u. modo tute ipse tete offirma et compara, ermanne dich, Acc. tr. 372. – off. cor, das Herz verstocken (verstockt machen), Vulg. deut. 2, 30. – 2) insbes., off. se u. gew. bl. off., sich in seinem Sinne (Willen u. Wollen) befestigen, sich fest entschließen, fest entschlossen sein, seinen Kopf aufsetzen, darauf bestehen, sich darauf steifen, age quaeso, ne tam offirma te (steife dich nicht so darauf, sei nicht so hartnäckig), Ter. heaut. 1052: quid agimus, soror, si offirmabit pater adversum nos, wenn der V. darauf besteht, Plaut. Stich. 68: quin tu animo offirmas, warum bist du in deinem Sinne nicht fest, warum bestehst du in deinem Sinne nicht darauf, Catull. 76, 11: offirmatus (hartnäckig gemacht) mirā praesumptione, Apul. met. 10, 10: u. satin offirmatum quod mihi erat (was ich mir so fest vorgenommen), id me exorat, Plaut. Bacch. 1199 Leo. – m. folg. Infin., offirmastin occultare, quo te immittas, pessume? Plaut. Pers. 222: u. so Ter. eun. 217. Iul. Val. 1, 35 (35). – m. folg. ne u. Konj., obseratis urbis suae claustris Abderitae eum ne reciperent offirmaverunt, Iul. Val. 1, 48 (43).

    lateinisch-deutsches > offirmo

  • 13 offirmate

    offīrmātē, Adv. (offirmatus), sehr hartnäckig, steif und fest, resistere, Suet. Tib. 25, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > offirmate

  • 14 offirmo

    offīrmo, āvī, ātum, āre (ob u. firmo), I) festmachen, verwahren, fores perticā, Apul. met. 7, 28: ostiis cenaculi offirmatis serā, Vulg. iudic. 3, 23. – II) übtr.: 1) im allg.: certum offirmare est viam me quam decrevi persequi, auf dem Wege auszuharren, Ter. Hec. 454. – off. animum (suum), sich ein Herz fassen, sich ermannen, Plaut. merc. 82. Plin. ep. 7, 27, 8: u. so et tamen offirmato animo mitescit metus, nachdem man sich ein Herz gefaßt, *Pacuv. tr. 293: u. modo tute ipse tete offirma et compara, ermanne dich, Acc. tr. 372. – off. cor, das Herz verstocken (verstockt machen), Vulg. deut. 2, 30. – 2) insbes., off. se u. gew. bl. off., sich in seinem Sinne (Willen u. Wollen) befestigen, sich fest entschließen, fest entschlossen sein, seinen Kopf aufsetzen, darauf bestehen, sich darauf steifen, age quaeso, ne tam offirma te (steife dich nicht so darauf, sei nicht so hartnäckig), Ter. heaut. 1052: quid agimus, soror, si offirmabit pater adversum nos, wenn der V. darauf besteht, Plaut. Stich. 68: quin tu animo offirmas, warum bist du in deinem Sinne nicht fest, warum bestehst du in deinem Sinne nicht darauf, Catull. 76, 11: offirmatus (hartnäckig gemacht) mirā praesumptione, Apul. met. 10, 10: u. satin offirmatum quod mihi erat (was ich mir so fest vorgenommen), id me exorat, Plaut. Bacch. 1199 Leo. – m. folg. Infin., offirmastin occultare, quo te
    ————
    immittas, pessume? Plaut. Pers. 222: u. so Ter. eun. 217. Iul. Val. 1, 35 (35). – m. folg. ne u. Konj., obseratis urbis suae claustris Abderitae eum ne reciperent offirmaverunt, Iul. Val. 1, 48 (43).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > offirmo

  • 15 offīrmō

        offīrmō āvī, ātus, āre    [ob+firmo], to hold fast, persevere: viam quam decrevi persequi, T.: ne tam offirma te, be obstinate, T.: censen posse me offirmare Perpeti? can persist in bearing it, T.
    * * *
    offirmare, offirmavi, offirmatus V
    secure; bolt, lock, fasten, bar; be determined/inflexible; persevere in

    Latin-English dictionary > offīrmō

См. также в других словарях:

  • obfirmado — adj. 1. Muito firme. 2. Que persiste. = PERSISTENTE, PERTINAZ   ‣ Etimologia: latim obfirmatus, a, um ou offirmatus, a, um …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • obfirm — transitive verb also obfirmate ( ed/ ing/ s) Etymology: obfirm from Latin obfirmare, offirmare, from ob , of to, against, over + firmare to make firm; obfirmate from Latin obfirmatus, offirmatus, past participle of obfirmare, offirmare to make… …   Useful english dictionary

  • obfirmation — noun ( s) Etymology: Medieval Latin obfirmation , obfirmatio, from Latin obfirmatus, offirmatus + ion , io ion obsolete : confirmation in ill doing : obduracy …   Useful english dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»