Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

officinae

  • 1 officina

    officīna, ae, f. (= opificina, v. opifex), I) die Werkstatt, Werkstätte, 1) im allg.: off. fabrilis, die Waffenschmiede, Treb. Poll.: off. fabri ferrarii, die Schmiedewerkstätte, Augustin.: off. armorum, Waffenfabrik, Caes.: off. fullonis, officinae fullonum, Plin.: textorum, fabrorum officinae, Sen.: off. carnificum, Hieron.: vestium promercalium, Werkstatt, wo Kleider zum Verkauf gemacht werden, Suet.: pulmo est spirandi officina, Plin. – im Bilde, Werkstätte, Herd, Sitz, Quelle, cuius domi (in dessen Hause) quaestuosissima est falsorum commentariorum et chirographorum officina, Cic.: falsi testes, falsa signa testimoniaque et indicia ex eadem officina exibant, Liv.: Isocratis domus quasi ludus quidam et officina dicendi, Cic.: philosophi ii, qui quasi officinas instruxerunt sapientiae, Cic.: u. so officina nequitiae, corruptelarum, v. einem liederlichen Hause, Cic. u. Liv. – 2) insbes., mit u. ohne cohortalis = ὀρνιθών (ornithon), der Hühnerhof, der Ort, wo das Geflügel sich aufhält, um Eier zu legen und zu brüten, der Zuchtort, Colum. 8, 3, 1 u.a. – II) die Verfertigung, Bildung, in magnis corporibus... facilis officina sequaci materiā fuit, Plin. 11, 2. – / oficina geschr., Corp. inscr. Lat. 6, 8455.

    lateinisch-deutsches > officina

  • 2 officina

    officīna, ae, f. (= opificina, v. opifex), I) die Werkstatt, Werkstätte, 1) im allg.: off. fabrilis, die Waffenschmiede, Treb. Poll.: off. fabri ferrarii, die Schmiedewerkstätte, Augustin.: off. armorum, Waffenfabrik, Caes.: off. fullonis, officinae fullonum, Plin.: textorum, fabrorum officinae, Sen.: off. carnificum, Hieron.: vestium promercalium, Werkstatt, wo Kleider zum Verkauf gemacht werden, Suet.: pulmo est spirandi officina, Plin. – im Bilde, Werkstätte, Herd, Sitz, Quelle, cuius domi (in dessen Hause) quaestuosissima est falsorum commentariorum et chirographorum officina, Cic.: falsi testes, falsa signa testimoniaque et indicia ex eadem officina exibant, Liv.: Isocratis domus quasi ludus quidam et officina dicendi, Cic.: philosophi ii, qui quasi officinas instruxerunt sapientiae, Cic.: u. so officina nequitiae, corruptelarum, v. einem liederlichen Hause, Cic. u. Liv. – 2) insbes., mit u. ohne cohortalis = ὀρνιθών (ornithon), der Hühnerhof, der Ort, wo das Geflügel sich aufhält, um Eier zu legen und zu brüten, der Zuchtort, Colum. 8, 3, 1 u.a. – II) die Verfertigung, Bildung, in magnis corporibus... facilis officina sequaci materiā fuit, Plin. 11, 2. – oficina geschr., Corp. inscr. Lat. 6, 8455.
    ————————
    officīna, s. officina .

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > officina

  • 3 plumbarius

    plumbārius, a, um (plumbum), zum Blei gehörig, Blei-, metalla, Plin. 33, 119: officinae, Plin. 34, 175: artifices, Bleiarbeiter, Bleigießer, Vitr. 8, 6, 11. – subst., plumbārius, iī, m. der Bleiarbeiter, Bleigießer, Corp. inscr. Lat. 2, 6108 u. 6, 9816: Plur., Tarrunt. dig. 50, 6, 6. Frontin. aqu. 25.

    lateinisch-deutsches > plumbarius

  • 4 tinguo

    tinguo (tingo), tīnxī, tīnctum, ere (griech. τέγγω, ahd. thunkōn, dunkōn), benetzen, anfeuchten, mit einer Flüssigkeit tränken, in eine Flüssigkeit eintauchen, I) im allg.: a) eig.: pedes, Plin.: ora lacrimis, Ov.: pascua rore, Calp.: tela venenis, Plin.: gladios veneno, Curt.: hostili caede manum, Ov.: tunica sanguine tincta, Cic.: faces in amne, Ov.: spongia in aceto tincta, Cels.: aera stridentia lacu, Verg.: telum fluvio, Iustin.: aequore tingui, Verg. – b) übtr.: libellos sale Romano, Mart.: orator sit mihi tinctus litteris, soll mir einen Anstrich von wissenschaftlicher Bildung haben, Cic.: Laelia patris elegantiā tincta, Cic.: verba sensu tincta, erfüllt von usw., Quint. – II) insbes.: A) wie inficere = färben, 1) im allg.: a) eig.: lanas murice, Hor.: comam, Ov.; nummos, Ulp. dig.: tinguntur sole populi, Plin. – Partiz. subst., tingentēs, ium, m., Färber, tingentium officinae, Plin. – tīncta, ōrum, n., Gefärbtes, Buntes, tincta absint, Cic. – b) übtr.: loca lumine tingere, erhellen, erleuchten, Lucr. – 2) prägn., färben, d.i. eine Farbe hervorbringen, caeruleum, blau färben, Plin.: hysginum, Plin. – B) taufen, solā se paenitentiā tinguere, venturum mox, qui tingueret in spiritu et igni, Itala Matth. 3, 11 (bei Tert. de bapt. 10 extr.): tinctus est ab Ioanne propheta in Iordane flumine, Lact. 4, 15, 2: in Christum tinctus est, Tertull. de fuga in persec. 10. – / Plin. 18, 3 jetzt sagittas unguimus.

    lateinisch-deutsches > tinguo

  • 5 plumbarius

    plumbārius, a, um (plumbum), zum Blei gehörig, Blei-, metalla, Plin. 33, 119: officinae, Plin. 34, 175: artifices, Bleiarbeiter, Bleigießer, Vitr. 8, 6, 11. – subst., plumbārius, iī, m. der Bleiarbeiter, Bleigießer, Corp. inscr. Lat. 2, 6108 u. 6, 9816: Plur., Tarrunt. dig. 50, 6, 6. Frontin. aqu. 25.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > plumbarius

  • 6 tinguo

    tinguo (tingo), tīnxī, tīnctum, ere (griech. τέγγω, ahd. thunkōn, dunkōn), benetzen, anfeuchten, mit einer Flüssigkeit tränken, in eine Flüssigkeit eintauchen, I) im allg.: a) eig.: pedes, Plin.: ora lacrimis, Ov.: pascua rore, Calp.: tela venenis, Plin.: gladios veneno, Curt.: hostili caede manum, Ov.: tunica sanguine tincta, Cic.: faces in amne, Ov.: spongia in aceto tincta, Cels.: aera stridentia lacu, Verg.: telum fluvio, Iustin.: aequore tingui, Verg. – b) übtr.: libellos sale Romano, Mart.: orator sit mihi tinctus litteris, soll mir einen Anstrich von wissenschaftlicher Bildung haben, Cic.: Laelia patris elegantiā tincta, Cic.: verba sensu tincta, erfüllt von usw., Quint. – II) insbes.: A) wie inficere = färben, 1) im allg.: a) eig.: lanas murice, Hor.: comam, Ov.; nummos, Ulp. dig.: tinguntur sole populi, Plin. – Partiz. subst., tingentēs, ium, m., Färber, tingentium officinae, Plin. – tīncta, ōrum, n., Gefärbtes, Buntes, tincta absint, Cic. – b) übtr.: loca lumine tingere, erhellen, erleuchten, Lucr. – 2) prägn., färben, d.i. eine Farbe hervorbringen, caeruleum, blau färben, Plin.: hysginum, Plin. – B) taufen, solā se paenitentiā tinguere, venturum mox, qui tingueret in spiritu et igni, Itala Matth. 3, 11 (bei Tert. de bapt. 10 extr.): tinctus est ab Ioanne propheta in Iordane flumine, Lact. 4, 15, 2: in Christum tinctus est, Tertull. de fuga in persec. 10. –
    ————
    è Plin. 18, 3 jetzt sagittas unguimus.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > tinguo

См. также в других словарях:

  • Officinae epitome — ( Kurzer Inbegriff einer literarischen Werkstatt ) ist eine Enzyklopädie des Humanisten Johannes Ravisius (1480 1524). Inhaltsverzeichnis 1 Gliederung 2 Ausgaben 3 Literatur 4 …   Deutsch Wikipedia

  • Nobiles Officinae — Die Nobiles Officinae waren die königlichen Werkstätten der normannischen Herrscher in Palermo auf Sizilien im 12. und 13. Jahrhundert. Der damalige König Roger II. von Sizilien, aus der normannischen Dynastie Hauteville, war ein Mäzen der Künste …   Deutsch Wikipedia

  • MONETARIAE Officinae — olim sub Imperatorib. in Oriente, praeter Constantinopolim; Alexandriae erant, teste Ammianô, Antiochiae, ut Lamprid. et Cyzici, uti Sozomenus et ex eo Nicephorus, referunt, qui complures in hac urbe tradunt exstitisse Monetarios, qui περὶ τὴν… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Krönungsmantel — Der Krönungsmantel, heute in der Weltlichen Schatzkammer der Wiener Hofburg Der Krönungsmantel oder Pluviale (lateinisch für Mantel) gehört zu den Reichskleinodien des Heiligen Römischen Reiches Deutscher Nation und ist das Hauptstück des… …   Deutsch Wikipedia

  • Ioannis Ravisius — Johannes Ravisius (auch: Johannes Ravisius Textor, Ioannis Ravisius, eigtl. Jean Tixier de Ravisi; * 1480 in Nevers; † 1524) war ein französischer Humanist. Ravisius lehrte am Collège de Navarre in Paris und verfasste die Enzyklopädie Officinae… …   Deutsch Wikipedia

  • Jean Tixier de Ravisi — Johannes Ravisius (auch: Johannes Ravisius Textor, Ioannis Ravisius, eigtl. Jean Tixier de Ravisi; * 1480 in Nevers; † 1524) war ein französischer Humanist. Ravisius lehrte am Collège de Navarre in Paris und verfasste die Enzyklopädie Officinae… …   Deutsch Wikipedia

  • Johannes Ravisius Textor — Johannes Ravisius (auch: Johannes Ravisius Textor, Ioannis Ravisius, eigtl. Jean Tixier de Ravisi; * 1480 in Nevers; † 1524) war ein französischer Humanist. Ravisius lehrte am Collège de Navarre in Paris und verfasste die Enzyklopädie Officinae… …   Deutsch Wikipedia

  • Ravisius — Johannes Ravisius (auch: Johannes Ravisius Textor, Ioannis Ravisius, eigtl. Jean Tixier de Ravisi; * 1480 in Nevers; † 1524) war ein französischer Humanist. Ravisius lehrte am Collège de Navarre in Paris und verfasste die Enzyklopädie Officinae… …   Deutsch Wikipedia

  • Johannes Ravisius — (auch: Johannes Ravisius Textor, Ioannis Ravisius, eigtl. Jean Tixier de Ravisi; * 1480 in Nevers; † 1524) war ein französischer Humanist. Ravisius lehrte am Collège de Navarre in Paris und verfasste die Enzyklopädie Officinae epitome. Werke… …   Deutsch Wikipedia

  • Об Этне — (De Aetna) диалог Пьетро Бембо, написанный по возвращении из Мессины, где он проходил обучение у грамматика Константина Ласкариса. В произведении рассказывается о восхождении на Этну, которое автор предпринял возвращаясь домой. Отец и сын… …   Википедия

  • Alba (Reichskleinodien) — Die Alba in der Wiener Schatzkammer Die Alba der Reichskleinodien wurde laut gestickter Inschrift im Jahre 1181 in Palermo für König Wilhelm II. gefertigt und gehörte später zum Krönungsornat der römisch deutschen Kaiser. Sie befindet sich heute… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»