-
61 official
ofcl, officialдолжностное лицо; представитель————————off, officialдолжностное лицо; представитель————————offi; offic; offl, officialдолжностное лицо; представитель————————ofl, officialдолжностное лицо; представительEnglish-Russian dictionary of planing, cross-planing and slotting machines > official
-
62 official
государственный служащий
—
[А.С.Гольдберг. Англо-русский энергетический словарь. 2006 г.]Тематики
EN
официальное лицо
судья
[Департамент лингвистических услуг Оргкомитета «Сочи 2014». Глоссарий терминов]EN
official
[Департамент лингвистических услуг Оргкомитета «Сочи 2014». Глоссарий терминов]
Тематики
Синонимы
EN
официальный
Устанавливаемый, уполномачиваемый или выполненяемый Национальной организацией по карантину и защите растений (ФАО, 1990).
[Mеждународные стандарты по фитосанитарным мерам МСФМ № 5. Глоссарий фитосанитарных терминов]Тематики
EN
FR
Англо-русский словарь нормативно-технической терминологии > official
-
63 official
[ə'ftʃəl]1. adjофициальный; служебный2. nчиновник, государственный служащий; ответственное должностное лицо -
64 official
adj. officieel; bureaucratisch; met toestemming--------n. beambte; iem. met een overheidsbaanofficial1[ əfisjl] 〈 zelfstandig naamwoord〉————————official21 officieel ⇒ ambtelijk, ambts-2 vormelijk ⇒ officieel, ambtelijk♦voorbeelden: -
65 official
[ə'fɪʃ(ə)l] 1. adj1) службо́вий; посадо́вийofficial duties — службо́ві обо́в'язки
2) форма́льний, "казе́нний"official red tape — бюрократи́зм, канцеля́рщина
3) офіці́йнийofficial statement — офіці́йна зая́ва
4) при́йнятий у медици́ні2. nслужбо́ва (урядо́ва) осо́ба; службо́вець (державний, банківський тощо); чино́вник -
66 official
1. nдолжностно́е лицо́, чино́вник мgovernment officials — прави́тельственные чино́вники
2. aminor official — ме́лкий чино́вник
официа́льный, служе́бный- go through official channels -
67 official
1) чиновник
2) формулярный
3) лицо должностное
4) служебный
5) должностной
6) официальный
– official catalogue
– official sample -
68 official
Adj1. आधिकारिकHe has official powers to do anything.--------N1. अधिकारीHe is a government official. -
69 official
official1 adj GEN amtlich, offiziell • for official use only GEN nur für den Dienstgebrauch • not official GEN, LAW nicht amtlich official2 PERS Beamte m, Beamtin f (synonymous: civil servant, public servant); Funktionär(in) m(f) (Gewerkschaften, sozialistischer und/oder kommunistischer Tradition verhaftete Parteien) -
70 official
-
71 official
in official capacityпри исполнении служебных обязанностейofficial testгосударственные испытания -
72 official
/ə'fiʃəl/ * tính từ - (thuộc) chính quyền; (thuộc) văn phòng - chính thức =an official statement+ lời tuyên bố chính thức - trịnh trọng, theo nghi thức - (y học) để làm thuốc, dùng làm thuốc * danh từ - viên chức, công chức - (tôn giáo) uỷ viên tài phán của giáo hội ((thường) official principal) -
73 official
2) должностной; официальный• -
74 official
[ë'fishël, ou'fishël] n., adj. -n 1. zyrtar; nënpunës. 2. drejtues (klubi, organizate)./-adj. zyrtar; official representative përfaqësues zyrtar.* * *zyrtar -
75 official
n. түшмэл, албан хаагч. adj. албан ёсны, албаны. an \official statement албан ёсны мэдэгдэл. officialdom n. 1. хүнд суртал. 2. албаны хүмүүс, түшмэд. officially adv. албан ёсоор, албан журмаар. -
76 official
Англо-русский словарь по полиграфии и издательскому делу > official
-
77 official
1) должностное лицо; служащий; чиновник3) официальный; служебный• -
78 official
-
79 OFFICIAL
[A]PUBLICUS (-A -UM)OFFICIALIS (-IS -E)[N]MAGISTRATUS (-US) (M)MINISTER (-TRI) (M)MINISTRATOR (-ORIS) (M)ACCENSUS (-I) (M)LICTOR (-ORIS) (M)PERSONA (-AE) (F)NOMENCULATOR (-ORIS) (M)OFFICIAL (-IS) (M)- OFFICIALS -
80 official
[əˈfɪʃəl]1. a. 1) xidməti; official duties xidməti vəzifələr; 2) rəsmi2. n. vəzifəli şəxs, məsul işçi
См. также в других словарях:
official — of·fi·cial 1 n: one who holds or is invested with an office esp. in government a municipal official official 2 adj 1: of, relating to, or holding an office, position, or trust official duties 2: fully authorized an official policy of t … Law dictionary
official — ● official, officiaux nom masculin (de office 1) Juge ecclésiastique, dans un diocèse. ⇒OFFICIAL, AUX, subst. masc. RELIG. CATH. A. [Avant la Révolution] Juge ecclésiastique délégué par l évêque pour exercer en son nom la juridiction contentieuse … Encyclopédie Universelle
Official — Of*fi cial, a. [L. officialis: cf. F. officiel. See {Office}, and cf. {Official}, n.] 1. Of or pertaining to an office or public trust; as, official duties, or routine. [1913 Webster] That, in the official marks invested, you Anon do meet the… … The Collaborative International Dictionary of English
official — official, officious The main meanings of official are ‘in the nature of an office’ (Their official duties) and ‘authorized or confirmed by someone in authority’ (The official attendance was over 10,000). By contrast, officious is a judgemental… … Modern English usage
official — Official. s. m. Juge de Cour d Eglise. L Official de Paris, l official de Rheims &c. on la cité pardevant l official … Dictionnaire de l'Académie française
official — [ə fish′əl, ōfish′əl] adj. [OFr < LL officialis] 1. of or holding an office, or position of authority 2. by, from, or with the proper authority; authorized or authoritative [an official request] 3. in a formal or ceremonious manner, often… … English World dictionary
Official — Of*fi cial, n. [L. officialis a magistrate s servant or attendant: cf. F. official. See {Official}, a., and cf. {Officer}.] 1. One who holds an office; esp., a subordinate executive officer or attendant. [1913 Webster] 2. An ecclesiastical judge… … The Collaborative International Dictionary of English
official — [adj] authorized, legitimate accredited, approved, authentic, authenticated, authoritative, bona fide, canonical, cathedral, ceremonious, certified, cleared, conclusive, correct, customary, decided, decisive, definite, endorsed, established, ex… … New thesaurus
official — ► ADJECTIVE 1) relating to an authority or public body and its activities and responsibilities. 2) having the approval or authorization of such a body. ► NOUN ▪ a person holding public office or having official duties. DERIVATIVES officialdom… … English terms dictionary
Official — Official, s. Officialis … Pierer's Universal-Lexikon
Official — Official, lat. dtsch., der Vicar eines Bischofs in contentiösen u. Ehe Angelegenheiten; O. at. bischöfliches Gericht … Herders Conversations-Lexikon