Перевод: с исландского на английский

с английского на исландский

off!

  • 121 SIGLA

    * * *
    I)
    (-da, -t), v.
    sigla af landi, to stand off the land;
    sigla at landi, to stand in to land;
    sigla í haf, á haf, til hafs, to stand out to sea;
    sigla á skip, to run into a ship;
    sigla meira, to set more sails;
    sigla um e-n, to sail by one;
    sigla um Eyrarsund, to sail through the Sound;
    sigla um, to get under weigh, set sail (þegar er þeir höfðu um siglt, þá gaf þeim byr);
    with the course in acc., þat er sögn manna, at Skopti hafi fyrstr Norðmanna siglt Njörvasund, was the first Northman to sail through N.;
    with the weather in acc. (þeir sigla norðr um Sognsæ byr góðan ok bjart veðr);
    veðr siglanda, weather fit for sailing;
    2) fig., sigla á veðr e-m, to get to windward of one, take the wind out of his sails (engi maðr mun hafa siglt á veðr jafnmörgum höfðingjum);
    sigla milli skers ok báru, to sail between Scylla and Charybdis;
    3) to go as with sails (sigldi íkorninn í milli limanna á öðru tré).
    f. mast (fyrir framan siglu).
    * * *
    ð or d, [segl], to sail; sigla ok róa. Eg. 86, Grág. ii. 130; s. af landi, to stand off the land, Landn. 26; s. at landi, to stand in to land; s. með landi, to sail along shore; s. rétt í vestr, í norðr, Eg. 86, Landn. 25; s. út ór ánni, Þórð. 26; s. í haf, á haf, or til hafs, to stand out to sea, Ld. 32, Nj. 4, Fms. vi. 359; en er þeir höfðu um siglt, sailed by, Fms. v. 305; freisia ef þeir sigli svá um oss fram, Orkn. 402; s. undan, to sail away, id.; s. meira, to sail faster, Ó. H. 182; s. eptir e-m, id.; sigla djarfliga. Fms. vii. 67; s. á skip, to strike against, x. 76: the distance or course in acc., sigla þeir sunnan fyrir Stað tuttugu vikur sævar, xi. 122; þá mun siglt vera tylpt fyrir sunnan Ísland, then the course will be a ‘tylpt’ south of Iceland, Landn. 25; segla menn, at Skopti hafi fyrstr Norðmanna siglt Njörva-sund, that S. is the first Northman that sailed by N., Fms. vii. 66; s. lítinn byr ok fagran, ii. 182; sigla þeir góða byri, x. 260; sigldi hann inn um Agðanes vá mikinn storm, at …, ix. 314: sigldi hann ór Suðreyjum svá mikla sigling. at …, he sailed so famous a voyage, that…, Landn. 214; þeir sigla norðr um Sognsæ byr góðan ok bjart veðr, Eg. 120; sigli þér sælir! (Gr. εὐπλοειτε), Am. 32.
    2. in Icel. sigla also means to travel, like Fr. voyager; hann sigldi þrysvar, went thrice abroad; kálfr sigldi, kom út naut, kusi lifð’ og dó ‘ann, a ditty; hence sigldr, part. travelled, and ó-sigldr, untravelled.
    II. metaph. phrases; sigla á veðr e-m, to get to windward of one, take the wind out of his sails; engi maðr mun meirr hafa siglt á veðr jafnmörgum höfðingjum, Band. 39 new Ed.; sigla milli skers ok báru, between the skerry and the billow, between Scylla and Charybdis, Fms. ii. 268, Fb. iii. 402; þeir höföu sigr er ú-vænna þóttu út sigla, they won the race who were thought to have the least chance at the start, Sturl. iii. 251; þótt þér þykki eigi úvænt út sigla, though the chance be small at the start, 237.
    2. to go as with sails; sigldi hann millum limanna á annat tré, of a squirrel leaping from tree to tree, Ó. H. 85.
    III. rccipr., þeir sigldusk nær í sundi einu, Korm. 230: part. gerund, siglanda segltækt, fit for sailing; siglanda væri þetta veðr fyrir Jaðar, ef …, Ó. H. 138; ú-siglanda veðr, weather not fit for sailing.

    Íslensk-ensk orðabók > SIGLA

  • 122 skella

    * * *
    I)
    (-da, -dr), v.
    1) to make to slam, clash, with dat.;
    skella aptr hurðu, to slam the door;
    skella lófum saman, to clap the hands;
    skella hrömmum yfir, to clutch;
    skella e-u niðr, to throw down with a clash;
    2) to strike, smite;
    þær skelldu skip mitt, they shattered my ship;
    skella af honum höndina, to cut off his hand;
    skella fót undan, to smite off the foot;
    3) skella á e-n, to scold one;
    4) skella upp ok hlæja, to burst out laughing (Grímr skelldi upp ok hló).
    f. rattle (for scaring horses).
    * * *
    u, f. a rattle for scaring horses; skaka skellu, Grág. i. 441.

    Íslensk-ensk orðabók > skella

  • 123 SMEYGJA

    (-ða, -t), v. to slip, with dat.; smeygði hann lykkjunni af hálsi sér, he slipped the loop off is neck; hann smeygði á sik brókunum, he pulled the trousers on;
    refl., smeygjast, to free oneself (smeygðist Egill af stafnum); s. undan af sannindunum, to slip away from the truth.
    * * *
    ð, a causal to smjúga, q. v., [Germ. smeicheln; Dan. smöge], to make slip, with dat.; hann smeygði fjötrinum af niðr, Fms, vi. 15; smeygði hann lykkjunni á háls sér, … s. tauginni af hálsi sér, he slipped the loop off his neck, 368; hann smeygði á sik brókunum, pulled the breeks on, Hkr. iii. 323; smeygja sér inn, to insinuate oneself.
    II. reflex. to rid oneself; smeygðisk Egill af stafnum. Eg. 233; smeygjask undan e-u, to slip away from, Fms. ix. 333.

    Íslensk-ensk orðabók > SMEYGJA

  • 124 snerta

    * * *
    I)
    (snert; snart, snurtum; snortinn), v.
    1) to touch (snart oddr sverðsins kvið Hrómundar); s. við e-t, to touch (s. við klæði e-s);
    2) fig. to touch, concern (sókn ok vörn mála þeirra, er okkr snerta).
    (-rta), v. to quaff off quickly (snerti Hrungnir ór hverri skál).
    f.
    1) short distance (B. var í skóginum ok snertu eina frá þeim);
    2) = snerra.
    * * *
    1.
    u, f. = snerra, í þessi snertu, Fms. viii. 230: of a short distance, Barði var í skóginum, ok snertu eina frá þeim, Ísl. ii. 355; Haraldr jarl tjaldar langa snertu upp frá sjónum, Fb. i. 170 (stund þá, Fms. xi. 85, l. c.)
    2.
    t, to quaff off quickly; ok snerti Hrungnir ór hverri (skál), Edda 57.

    Íslensk-ensk orðabók > snerta

  • 125 SÓL

    * * *
    (gen. sólar, dat. sól and sólu), f.
    1) sun (hann fal sik á hendi þeim guði, er sólina hafði skapat); á morgin fyrir s., before sunrise; einn morgin við s., about sunrise; þá var dagr all-ljóss, ok s. farin, the sun had risen; sól var lítt farin, lítt á lopt komin, not high above the horizon; s. rennr upp, the sun rises; þegar er sólina lægði, when the sun got low; s. gengr í ægi, til viðar, undir, s. sezt, the sun sets; ganga at sólu, to go prosperously, succeed to one’s wishes (honum gengu náliga allir hlutir at sólu);
    2) day; fyrir ina þriðju s., before the third sun, within three days; áðr sjau sólir eru af himni, before seven days have passed.
    * * *
    f., dat. sól, and older sólu; acc. with the article sólna, Edda 41, Ó. H. 216; sól is the Scandin. word, ‘sunna’ being only used in poets: [in Ulf. sauil occurs twice, Mark i. 32, xiii. 24; in A. S. poets sôl occurs once, see Grein; Dan.-Swed. sōl; Lat. sōl; Gr. ἥλιος.]
    A. The sun, Vsp. 4. 5, 57, Gm. 38; úlfrinn gleypir sólna. Edda 41; vedr var heitt af sólu, Ó. H.; sól skein í heiði, 216; nú vil ek heita á þann er sólina hefir skapat, Fs. 59; hann lét sik bera í sólar-geisla í bana-sótt sinni ok fal sik á hendi þeim guði er sólina hafði skapat, Landn. 38.
    2. various phrases as to the sun’s course; fyrir sól, before sunrise, Bs. ii. 241; einn morgin við sól, with the sun, about sunrise, Eg. 717; með sólu, id., Bs. ii. 243; sól rennr á fjöll, K. Þ. K.: or mod., sól kastar á fjöll, the sun appears on the fells; or sól roðar, það roðar af sólu; sól rýðr, or rýðr fjöll, the sun reddens the fells, Fms. xi. 438 (sólar-roð), all denoting the moment before sunrise: of the sunrise, þá rann sól upp, Ó. H. 109; þá er sól ridr upp, N. G. L. i. 218: early in the morning, sól skapthá, shaft-high, Grág.; sól lítt farin, Ó. H.; sól lítt á lopt komin, Ld. 36: of noon, sól hátt á lopti, sól hæst á lopti, sól í suðri, sól í landsuðri, Landn. 276, Sturl. iii. 70, Al. 51: of the afternoon and evening, er sólina lægði, Eb. 172; lágr veggr undir sólina, a low wall under the sun (cp. skapthá sól, in the morning), Sturl. iii. 70: of the sunset, er sól settisk (sól-setr), Eb. 172; sól gengr (rennr) í ægi, the sun sinks into the sea, the phrase suits a coast-land towards the west, Fms. ii. 302, Al. 67; or sól rennr á viðu (or til viðar), towards the wood, in a wooded inland country, Hkr. iii. 227; sól affjalla, ‘the sun is off the fells,’ i. e. is after sunset.
    3. of the seasons; cp. the old Dan. phrase, solen bjerges, the sun is ‘mountained,’ sets over the fells; þá tognar dagr en sól vex, Sks. 234 (see sólar-gangr).
    4. sól = day; in the law phrase, fyrir ina þriðju sól, before the third sun, within three days, Grág. ii. 20, 24, Eb. 222, Eg. 723; til hinnar þriðju sólar, Fas. i. 20; er þrjár sólir eru af himni, when three suns are off the heaven, three days hence, Nj. 206.
    5. hann skyldi snemma upp rísa, ok fylgia sólu meðan hæst væri sumars, Lv. 43; þeir skyldi um nætr berjask, en eigi undir sólu, Fms. vii. 296; á þann bekk er vissi móti sólu, towards the south, Fms. vi. 439.
    6. at sólu, following the sun’s course, in due course, prosperously, opp. to andsælis (q. v.), ‘withershins;’ þér skyldið rétt horfa á sólina, ok draumr þinn skyldi þér at sólu ganga, Fb. ii. 298; Páll biskup var svá mikill gæfu-maðr, at honum gengu náliga allir hlutir at sólu (sölu = s́lu, Ed.) hinn fyrra hlut æfi sinnar, Bs. i. 137: er náliga mun komið á enda æfi minnar, ok gengit áðr mart at sólu, 70; but wizards used to make a ring or walk against the sun’s course, saying charms, which was thought to work evil, see andsælis: gýgjar-sól (q. v.), a mock-sun, Sól.; auka-sólir, ‘eke-suns,’ mock-suns: a beam gener., skínn af sverði sól, Vsp. 51.
    II. the Sun-goddess. the sister of Máni and daughter of the giant Möndilföri, Vþm., Gm., Edda.
    ☞ The sun as an object of worship and reverence:—the heathen Thorkel Máni, when on his death-bed, had himself carried out into the sun, and commended his spirit to the god who had made the sun, Landn. 38, see the citation above; sól ek sá … henni ek laut hinnsta sinni ægis-heimi í, I saw the sun and louted to him the last time in this world, Sól. So in Icel. at the present day children, immediately after getting out of bed in the morning, are made to run out of doors bare-headed, there to say a short prayer or verse, and when they return ‘bid good-day,’—a ‘good-day’ being not allowable till this is done; this is called to ‘fetch the good-morning,’ sækja góðan-daginn; the verse Pass. 3. 12 is set apart for this use; but the very words of this verse—á morni hverjum þá upp stend eg, fyrst eg stíg niðr fæti á jörð, færi eg þér hjartans þakkar-görð—were evidently suggested to the poet’s mind by, this beautiful and time-honoured custom then general, but now perhaps fast dying out.
    B. COMPDS: sólarár, sólaráss, sólarbruni, sólarfall, sólargangr, sólargeisli, sólarglaðan, sólargoð, sólarhiti, sólarhringr, sólarhvarf, sólarlag, sólarlítill, sólarljós, sólarrás, sólarroð, sólarseta, sólarsetr, sólarsinnis, sólarskin, sólarsteinn, sólarsuðr, sólartal, sólartár, sólaruppkoma, sólarupprás, sólaröld.

    Íslensk-ensk orðabók > SÓL

  • 126 SÓPA

    * * *
    (að), v.
    1) to sweep, with dat. (griðkonan sópar saman léreptunum);
    láta greipr sópa um e-t, sópa höndum um e-t, to make a clean sweep, carry off all;
    2) to sweep a house, floor, with acc. (A. lét sópa húsin ok tjalda);
    3) refl., sópast e-u, sópast at um e-t, sópast um, to scrape together, gather, = sópa e-u at sér (sópast mönnum, sópast at um menn).
    * * *
    að, [A. S. swapan; Engl. sweep; Scot. soop, the oo = wn]:—to sweep, the thing swept in dat.; ok sópaði á ofan moldu, Fms. i. 213; hann sér sópat snjánum, Glúm. 329: acc., norðan-vindr sópar burt alla illviðris-klakka, Sks. 234: griðkonan sópar saman léreptunum, Hrafn. 25; hann sópaði þeim af sér, Fms. vi. 110: s. vatni frá andliti sér, Bs. i. 355.
    2. to sweep, a house, floor: sópa húsin ok tjalda, Nj. 220; var sópat allt þat er blóðugt var, Ó. H. 116.
    3. in phrases; láta greipr sópa um, to make a clean sweep, carry off all, Grett. 127 A; þótti þeir sópa ekki hagliga um tún, Fms. viii. 353; sópa höndum um hirzlur bónda, 235.
    II. reflex., sópaðisk hón um fast ok tók beinin ok allt þat er henni þótti ætt, ok sló í munn sér, Ó. H. 153; Þórólfr sópask mjök um föng, Eg. 42; sópask um til vista. Fms. viii. 435; sópast um um útstrandir landsins, áðr vér fengim jafnmikit fé, vi. 150; sópask at um menn, Fbr. 167; brott var sópat öllum vistum, Fs. 145.

    Íslensk-ensk orðabók > SÓPA

  • 127 STEYPA

    (-ta, -tr), v.
    1) to throw (hurl) down (hann steypir sér þá út af þekjunni);
    2) to overthrow (þat mun guð vilja, at vér steypinn honum);
    3) to cast on or off a garment (s. af sér brynjunni, s. á sik grári kápu); hann hafði loðkápu yzt ok steypt hettinum, had let the hood sink over the face;
    4) to pour out, with dat. (s. soði á leiði hans); hann lát s. þar á gullinu, he poured the gold out into it; hann tók övarnar ok steypir þeim niðr fyrir sik, and throws them down before him;
    5) to cast, found, with acc. (var taflit allt steypt af silfri);
    6) refl., steypast, to tumble down, fall stooping (steyptist hann dauðr á gólfit); s. fyrir borð, to plung overboard; s. í kaf, to plunge into water and dive.
    * * *
    ð and t, [a causal answering to stúpa, staup]:—to ‘make stoop,’ cast down, overthrow (Germ. stürzen), with dat.; at vér steypim hánum, Fms. vii. 261; s. þínum úvinum, viii. 220; at eigi mætti ofsi lögum s., x. 120, Hkr. i. 72; s. niðr e-u, to throw down, Barl. 152; s. hjálminum þeim inum gullroðna, Fms. vii. 242; þeir steyptu fimm konungum í eina keldu, Ó. H. 69; hann steypir sér fram, stooped down, Karl. 161.
    2. to let sink down, put on (or off) a smock-formed garment; hann tók selbelgi ok steypti yfir höfuð þeim, Fms. i. 10; s. kyrtli yfir e-n, Blas. 46; hann steypti á sik grárri kápu, Fms. vii. 289; s. af sér brynjunni, kyrtli (= Lat. exuere), i. 43, vi. 421, Fb. ii. 214: of a hood, hann hafði loðkápa yzt ok steypt hettinum, he let the hood sink over the face, Fms. ii. 149.
    II. to pour out, with dat.; steypa soði á leiði hans, Fms. vii. 251; steypa viðsmjörvi í vár hjörtu, Mar.; hann lét s. þar á gullinu, poured the gold out into it, Hkr. iii. 80; hann tók byttu eina fulla af drykk, ok steypti yfir dokkuna, ok kældi svá eldinn, Fms. x. 54; s. vatni í munnlaug, Mar.; þá er sínu blóði hafa út steypt, 671. 4; tekr örvarnar ok steypir þeim niðr fyrir sik, Nj. 107; s. heitu vaxi á andlit sér, Fms. vi. 153, vii. 30, 225: s. út, to pour out; s. út geislum, Sks. 48: s. niðr, to pour down: s. yfir e-n, to pour out over one, Fms. i. 97.
    III. reflex. to tumble down, fall stooping, Germ. stü;rzen; steypðisk hann dauðr á gólfit, Fms. iii. 193; Þorkell steyptisk yfir hann, Fagrsk. 52; jarl steyptisk fram á gólfit, Orkn. 48; hón steyptisk í gljúfrin, Grett. 141; iðrin steyptusk ór honum ofan í ána, id.; steypask yfir borð, to plunge overboard, Fms. i. 178, Hkr. i. 239; þá steypumk á þá ofan fyrir brekkuna. let us plunge upon them, like a stream, Fms. vii. 297: of a waterfall, forsinn steypisk fram af berginu.
    2. part., in the phrase, með steyptum kertum, with candles reversed in the ceremony of excommunication, H. E. i. 146, Stat. 283, Sturl. iii.
    B. With acc. [staup; Dan. stöbe], to cast, found; steypa skurðgoð, guða af málmi, Barl. 139, Stj. 188, 583; steyptr kálfi, Sks. 574; steypt af kopar ok málmi, Fms, vii, 97, passim in old and mod. usage: svelli var steypt í gilit, lumps of ice, Mar.: metaph., rendering of Lat. fundere, s. fram bæn = fundere preces, id.

    Íslensk-ensk orðabók > STEYPA

  • 128 STIGR

    (-s, ar; pl. -ar, -ir, acc. -a, -u), m. path;
    ryðja stíginn, to clear the way;
    taka úkunna stíga, to walk in unknown paths;
    stemma stíga fyrir e-m, to bar one’s way, cut one off;
    af hverjum stig, from everywhere.
    * * *
    (also sounded stígr, stíg and víg make rhyme in old poems), m., gen. stigs, dat. stig; n. pl. stigar, stiga, which forms seem older and better than stigir, stigu, which also occur: [A. S. stíg; Early Engl. stie; Engl. stair; Dan. sti; Germ. steg; cp. North. E. stye or stie, a steep ascent or pass, as in stye-head Pass]:—a path, footway; sveinarnir hljópu þegar á stiginn er heim lá til bæjarins, Fms. ii. 100; sá er stigana hafði bannat, Fs. 5; dreif liðit af hverjum stig (dat.). Anal. 88; ok ferr þá stigu, Edda 44; taka úkunna stiga, to walk in unknown paths, Fms, viii. 30; kanna ókunna stigu, to visit unknown paths, i. e. foreign lands; ganga þessa stigu, Fs. 32; þóttú lafir á stigum, id.; hylr stigu alla, of snow, Gísl. 28 (drífr í stigu alla, 112. l. c.); stemma stiga fyrir e-m, to bar one’s way, cut one off, Róm. 213; vega ok stiga, ways and paths, Sks. 625 B; götu ok stigu, Greg. 31; ryðja stiginn, to rid or clear the way, Eg. 289; af-stigr, Fs. 5; hjá-stigr, a by-path; leyni-stigr (q. v.), a hidden path; gagn-stígr, a ‘gain-path,’ short cut; glap-stigr, vil-stigr, stafkarls-stigr, ein-stigi, q. v. stiga-maðr, m. a highwayman. Eg. 537, Fs. 8, Gullþ. 10, Fms. v. 46; stigamenn ok ránsmenn, Hkr. ii. 336.

    Íslensk-ensk orðabók > STIGR

Страницы

См. также в других словарях:

  • off — off …   Dictionnaire des rimes

  • off — [ ɔf ] adj. inv. et adv. • 1944; de l angl. off screen « hors de l écran » ♦ Anglic. 1 ♦ Adj. Cin., télév. Qui n est pas sur l écran, n est pas lié à l image; hors champ (opposé à in). Le narrateur est off. Une voix off commente la scène. Adv. En …   Encyclopédie Universelle

  • Off — ([o^]f; 115), adv. [OE. of, orig. the same word as R. of, prep., AS. of, adv. & prep. [root]194. See {Of}.] In a general sense, denoting from or away from; as: [1913 Webster] 1. Denoting distance or separation; as, the house is a mile off. [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • off — off1 [ôf, äf] adv. [LME var. of of,OF1, later generalized for all occurrences of of in stressed positions] 1. so as to be or keep away, at a distance, to a side, etc. [to move off, to ward off] 2. so as to be measured, divided, etc. [to pace off …   English World dictionary

  • off — off; cast·off; off·en; off·ing; off·ish; off·let; off·scape; off·sid·er; off·spring; off·ward; stand·off·ish; off·hand·ed·ly; off·hand·ed·ness; off·ish·ly; off·ish·ness; off·wards; stand·off·ish·ly; stand·off·ish·ness; …   English syllables

  • off — (izg. ȍf) prid. DEFINICIJA term. 1. koji nije aktiviran, izvan službe; isključen 2. koji je drugačiji od uobičajenog, normalnog, standardnog; osebujan 3. koji je izvan službenog dijela programa, rasprave, razgovora SINTAGMA offbeat (izg. offbȋt)… …   Hrvatski jezični portal

  • Off! — Жанр Хардкор панк Годы с 2009 Страна …   Википедия

  • Off — Off, prep. Not on; away from; as, to be off one s legs or off the bed; two miles off the shore. Addison. [1913 Webster] {Off hand}. See {Offhand}. {Off side} (Football), out of play; said when a player has got in front of the ball in a scrimmage …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Off — Off, a. 1. On the farther side; most distant; on the side of an animal or a team farthest from the driver when he is on foot; in the United States, the right side; as, the off horse or ox in a team, in distinction from the {nigh} or {near} horse… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Off — steht für: Off Broadway oder Off Theater, Begriffe aus dem Theaterbereich Off camera, Erzählstimmen, Geräusche und Musik in einer visuellen Produktion, die zu hören, aber nicht zu sehen sind (aus dem Off) Die Abkürzung Off steht für: Offenbarung… …   Deutsch Wikipedia

  • off — s.m.inv., agg.inv. ES ingl. {{wmetafile0}} 1. s.m.inv., agg.inv., in diciture su interruttori, apparecchiature spec. elettriche e sim., indica che non è attivato, che non è in funzione: l interruttore è sull off, posizione off, l amplificatore è… …   Dizionario italiano

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»