odwłoku)

См. также в других словарях:

• gigantostrak — m III, DB. a, N. gigantostrakkiem; lm M. i paleont. «zwierzę kopalne z okresu sylurskiego i dewońskiego, olbrzymi rak dochodzący do dwóch metrów długości, o odwłoku złożonym z dwunastu odcinków, z których ostatni zakończony był kolcem lub płetwą… …   Słownik języka polskiego

• kapturnik — m III, DB. a, N. kapturnikkiem; lm M. i 1. zool. «Cystophora cristata, zwierzę z rodziny fok, o długości ciała ponad 2 m, ubarwieniu jasnoszarym w brunatne plamy; u samca występuje na wierzchu głowy i nosie kieszeń skórna, którą może on nadymać w …   Słownik języka polskiego

• karakurt — m IV, DB. a, Ms. karakurtrcie; lm M. y zool. «Latrodectus mactarus tredecimguttatus, jadowity pająk o długości ciała około 12 cm, o ciemnym ubarwieniu i odwłoku czarnym w czerwone jaskrawe plamy; zamieszkuje płn. Afrykę, zach. Azję i płd. Europę» …   Słownik języka polskiego

• kosarz — m II, DB. a; lm M. e, D. y zool. «Opilio, pajęczak z rzędu o tej samej nazwie o członowanym odwłoku i długich, cienkich nogach; oddycha tchawkami, drapieżny lub roślinożerny; występuje w około dwóch i pół tysiącach gatunków, najbardziej pospolity …   Słownik języka polskiego

• krab — m IV, DB. a, Ms. krabbie; lm M. y 1. zool. «skorupiak z podrzędu o tej samej nazwie» Krab brzegowy, olbrzymi, holenderski, pacyficzny. 2. zool. kraby «Brachyura, podrząd skorupiaków, w większości morskich, z rzędu dziesięcionogów, o krótkim… …   Słownik języka polskiego

• liściec — m II, DB. liściecśćca; lm M. liściecśćce, D. liściecśćców zool. «Phyllium sicifolium, owad tropikalny z rzędu patyczaków, najczęściej zielony (długości około 10 cm) o spłaszczonym odwłoku i pokrywach podobnych do liści drzew, roślinożerny» …   Słownik języka polskiego

• pająk — m III, DB. a, N. pająkkiem; lm M. i 1. «Araneus, pajęczak z rzędu o tej samej nazwie mający na odwłoku kądziołki przędne, wydzielające pajęczynę, w szczękoczułkach znajduje się gruczoł jadowy; znanych jest kilkadziesiąt tysięcy gatunków; żyje… …   Słownik języka polskiego

• przeziernik — m III, D. a, N. przeziernikkiem; lm M. i 1. bud. «niewielki otwór w drzwiach, bramie itp., służący do wyglądania; także krata, zwykle ozdobna, z żelaza lub brązu umieszczona w takim otworze» 2. zool. «Sesia, motyl z rodziny o tej samej nazwie,… …   Słownik języka polskiego

• skorpion — m IV, DB. a, Ms. skorpionnie; lm M. y zool. «duży, drapieżny pajęczak z rzędu o tej samej nazwie, o wydłużonym ciele pokrytym twardym, zwykle brunatnym pancerzem, nogogłaszczkach rozrośniętych w potężne kleszcze oraz odwłoku zawierającym gruczoł… …   Słownik języka polskiego

• ślepak — m III, DB. a, N. ślepakkiem; lm M. i 1. lm DB. ów posp. «z niechęcią o człowieku ślepym, źle widzącym, nieuważnym» 2. lm B.=M. zool. «Chrysops, owad z rodziny bąków, o krępym odwłoku, skrzydłach ciemno nakrapianych i oczach czerwono i złoto… …   Słownik języka polskiego

• wachlarzoskrzydły — + zool. wachlarzoskrzydłe «Strepsiptera, rząd bardzo małych owadów, których samice, bezskrzydłe, pasożytują w odwłoku innych owadów, głównie błonkówek i pluskwiaków, a samce, wolno żyjące, mają przednie skrzydła zredukowane, tylne wachlarzowate» …   Słownik języka polskiego