-
1 odstręczyć
глаг.• оттолкнуть• отчуждать* * *odstręcz|yć\odstręczyćony сов. оттолкнуть; отпугнуть;\odstręczyć od siebie przyjaciół оттолкнуть от себя друзей
+ zniechęcić, zrazić, odstraszyć* * *odstręczony сов.оттолкну́ть; отпугну́тьodstręczyć od siebie przyjaciół — оттолкну́ть от себя́ друзе́й
Syn: -
2 odstraszyć
глаг.• отпугивать• отпугнуть* * *odstrasz|yć\odstraszyćony сов. отпугнуть+odstręczyć, zniechęcić
* * *odstraszony сов.отпугну́тьSyn: -
3 odstręczać
глаг.• отталкивать* * *odstręcza|ć\odstręczaćny несов. отталкивать; отпугивать; ср. odstręczyć+zniechęcać, zrażać, odstraszać
* * *odstręczany несов.отта́лкивать; отпу́гивать; ср. odstręczyćSyn: -
4 zrazić
глаг.• обескураживать• оттолкнуть• отчуждать* * *zra|zić\zrazićżę, \zrazićżony сов. 1. do kogo оттолкнуть от кого, вооружить, восстановить против кого;\zrazićził do siebie (\zrazićził sobie) przyjaciół он оттолкнул
от себя (восстановил против себя) друзей;2. do czego отбить охоту к чему, разочаровать в чём; \zrazić kogoś do nauki отбить у кого-л. охоту к учёбе;był \zrazićżony niepowodzeniem его обескуражила неудача
+ zniechęcić, odstręczyć* * *zrażę, zrażony сов.zraził do siebie (zraził sobie) przyjaciół — он оттолкну́л от себя́ (восстанови́л про́тив себя́) друзе́й
zrazić kogoś do nauki — отби́ть у кого́-л. охо́ту к учёбе
był zrazićżony niepowodzeniem — его́ обескура́жила неуда́ча
Syn:
См. также в других словарях:
odstręczyć — dk VIb, odstręczyćczę, odstręczyćczysz, odstręczyćstręcz, odstręczyćczył, odstręczyćczony odstręczać ndk I, odstręczyćam, odstręczyćasz, odstręczyćają, odstręczyćaj, odstręczyćał, odstręczyćany «podziałać odpychająco; odstraszyć, zniechęcić,… … Słownik języka polskiego
odstraszyć — dk VIb, odstraszyćszę, odstraszyćszysz, odstraszyćstrasz, odstraszyćszył, odstraszyćszony odstraszać ndk I, odstraszyćam, odstraszyćasz, odstraszyćają, odstraszyćaj, odstraszyćał, odstraszyćany «podziałać odpychająco, odebrać komuś chęć do czegoś … Słownik języka polskiego
poodpychać — dk I, poodpychaćam, poodpychaćasz, poodpychaćają, poodpychaćaj, poodpychaćał, poodpychaćany 1. «odepchnąć kolejno wielu ludzi, wiele rzeczy itp.» Poodpychał wszystkich w kolejce. 2. «spowodować niechęć wielu osób; zrazić czymś wiele osób,… … Słownik języka polskiego
zmierzić — [wym. zmier zić] dk VIa, zmierzićrżę, zmierzićzisz, zmierzićzmierź, zmierzićził, zmierzićrżony «wzbudzić w kimś wstręt, odrazę, obrzydzenie, niechęć; odstręczyć, zrazić» Zmierziła go przykra woń. Zmierziło mnie życie. Zmierził sobie życie w… … Słownik języka polskiego
odstręczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, odstręczaćam, odstręczaća, odstręczaćają, odstręczaćany {{/stl 8}}– odstręczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, odstręczaćczę, odstręczaćczy, odstręczaćczony {{/stl 8}}{{stl 7}} oddziaływać negatywnie na kogoś,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
