-
1 odroczyć
глаг.• вешать• задерживать• навесить• откладывать• отложить• отсрочивать• отсрочить• оттягивать• подвесить* * *odrocz|yć\odroczyćony сов. отсрочить; отложить;starać się \odroczyć coś стараться отсрочить (оттянуть) что-л.+odwlec, odłożyć
* * *odroczony сов.отсро́чить; отложи́тьstarać się odroczyć coś — стара́ться отсро́чить (оттяну́ть) что́-л.
Syn: -
2 odraczać
-
3 przełożyć
глаг.• объяснять• перевести• переводить• перекладывать• переложить• прослоить* * *przeł|ożyć\przełożyćóż, \przełożyćozony сов. 1. переложить;2. отложить, отсрочить; 3. перевести (с другого языка, на другой язык); 4. nad kogo-co уст. предпочесть кому-чему; 5. уст. представить, внести (предложение, проект); 6. уст. растолковать; убедить, уговорить;● \przełożyć karty снять (верхнюю часть колоды карт);
\przełożyć nogę перекинуть ногу (через что-л.)+2. odłożyć, odroczyć 3.
* * *przełóż, przełożony сов.1) переложи́ть2) отложи́ть, отсро́чить3) перевести́ (с другого языка, на другой язык)4) nad kogo-co уст. предпоче́сть кому-чему5) уст. предста́вить, внести́ (предложение, проект)6) уст. растолкова́ть; убеди́ть, уговори́ть•- przełożyć nogęSyn:odłożyć, odroczyć 2), przetłumaczyć 3), woleć, przenieść 4), przedłożyć, złożyć 5), wytłumaczyć, wyperswadować 6) -
4 stunden
См. также в других словарях:
odroczyć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}odraczać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odroczyć — → odraczać … Słownik języka polskiego
odraczać — ndk I, odraczaćam, odraczaćasz, odraczaćają, odraczaćaj, odraczaćał, odraczaćany odroczyć dk VIb, odraczaćczę, odraczaćczysz, odraczaćrocz, odraczaćczył, odraczaćczony «wstrzymywać bieg jakiejś sprawy, odkładając ją na późniejszy termin; odwlekać … Słownik języka polskiego
odraczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, odraczaćam, odraczaća, odraczaćają, odraczaćany {{/stl 8}}– odroczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, odraczaćczę, odraczaćczy, odraczaćczony {{/stl 8}}{{stl 7}} przerywać ustalony tok jakiejś sprawy, przesuwając na … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odłożyć — dk VIb, odłożyćżę, odłożyćżysz, odłożyćłóż, odłożyćżył, odłożyćżony odkładać ndk I, odłożyćam, odłożyćasz, odłożyćają, odłożyćaj, odłożyćał, odłożyćany 1. «odsunąć, położyć na bok, na stronę» Odłożyć książkę na półkę. Odłożyć ołówek, pióro.… … Słownik języka polskiego
odroczenie — n I rzecz. od odroczyć … Słownik języka polskiego
parlament — m IV, D. u, Ms. parlamentncie; lm M. y 1. «naczelny organ władzy państwowej, pochodzący z reguły z wyborów powszechnych, sprawujący funkcję ustawodawczą, uchwalający budżet państwa oraz przeważnie kontrolujący organy wykonawcze; obrady tego… … Słownik języka polskiego
posiedzenie — n I 1. rzecz. od posiedzieć. 2. «zgromadzenie osób dla omówienia jakichś spraw; zebranie, konferencja» Posiedzenie plenarne. Posiedzenie komisji sejmowej, sądu, zarządu. Otworzyć, zamknąć, odroczyć posiedzenie. Brać udział, przewodniczyć w… … Słownik języka polskiego
przewlec — dk XI, przewlecwlokę (przewlecwlekę), przewlecwleczesz, przewlecwlecz, przewlecwlókł (przewlecwlekł), przewlecwlokła (przewlecwlekła), przewlecwlekli, przewlecwleczony, przewlecwlókłszy a. przewlecwlekłszy przewlekać ndk I, przewlecam,… … Słownik języka polskiego
rozprawa — ż IV, CMs. rozprawawie; lm D. rozprawaaw 1. zwykle w lm «omawianie, roztrząsanie czegoś; debata, dyskusja, obrady» Rozprawy sejmowe, parlamentarne. Toczyć długie rozprawy na jakiś temat. 2. «rozstrzygnięcie sporu, zatargu, zakończenie konfliktu,… … Słownik języka polskiego
sesja — ż I, DCMs. sesjasji; lm D. sesjasji (sesjasyj) 1. «posiedzenie poświęcone określonej sprawie; narada, obrady» Sesja naukowa, sądowa. Sesja publiczna, robocza. Sesja plenarna (sejmu, parlamentu, rady narodowej). Odroczyć, zwołać, otwierać, zamykać … Słownik języka polskiego
