-
1 odosobnić
(-nię, -nisz); imp - nij; vb; od odosabniaćThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > odosobnić
-
2 odosobniać
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > odosobniać
-
3 odosabniać
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > odosabniać
-
4 odizol|ować
pf Ⅰ vt 1. książk. (odosobnić) to isolate, to separate- odizolować chorego od otoczenia to isolate a patient from the others- odizolowane społeczności plemienne isolated tribes2. (odseparować) to isolate- pomieszczenie odizolowane od reszty biura a room isolated from the rest of the office- odizolowane wzgórza the isolated hills3. Techn. to insulate Ⅱ odizolować się to isolate oneself- odizolować się od świata/znajomych to isolate oneself from the rest of the world/from one’s friendsThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > odizol|ować
-
5 odos|obnić
pf — odos|abniać, odos|obniać impf Ⅰ vt to seclude, to isolate Ⅱ odosobnić się — odosabniać się, odosobniać się to seclude a. isolate oneselfThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > odos|obnić
-
6 odosobnie|nie
Ⅰ sv ⇒ odosobnić Ⅱ n seclusion, isolation- żyć w odosobnieniu to live in isolation- każdemu potrzebna jest chwila odosobnienia w ciągu dnia everyone needs a moment of privacy during the day- miejsce odosobnienia euf. a penal institutionThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > odosobnie|nie
-
7 odosobni|ony
Ⅰ pp ⇒ odosobnić Ⅱ adj. 1. (ustronny) secluded- odosobnione miejsce a secluded spot- prowadzić odosobnione życie to live one’s life in isolation2. (sporadyczny) isolated, rare- mój przypadek nie był odosobniony my case was not an isolated one- zmienił zdanie i nie jest w tym odosobniony he’s changed his mind and he’s not alone in thatThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > odosobni|ony
См. также в других словарях:
odosobnić — dk VIa, odosobnićnię, odosobnićnisz, odosobnićnij, odosobnićnił, odosobnićniony odosabniać a. odosobniać ndk I, odosobnićam, odosobnićasz, odosobnićają, odosobnićaj, odosobnićał, odosobnićany «oddzielić kogoś albo coś od otoczenia, odseparować od … Słownik języka polskiego
odosabniać się – odosobnić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} o ludziach i zwierzętach: oddzielać się od innych i nie kontaktować się z nimi; izolować się, separować się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dobrowolnie odosobnili się od reszty mieszkańców, przyjaciół. Jeden odosobnił się od reszty… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odosabniać — → odosobnić … Słownik języka polskiego
odosobniać — → odosobnić … Słownik języka polskiego
odosobnienie — n I 1. rzecz. od odosobnić Odosobnienie chorego dziecka. 2. lm D. odosobnienieeń «odseparowanie się, odizolowanie się od otoczenia; miejsce odizolowane, oddalone, samotne» Przebywać, pozostawać, żyć w odosobnieniu. ∆ praw. Miejsce odosobnienia… … Słownik języka polskiego
odosabniać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, odosabniaćam, odosabniaća, odosabniaćają, odosabniaćany {{/stl 8}}– odosobnić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, odosabniaćnię, odosabniaćni, odosabniaćnij, odosabniaćniony {{/stl 8}}{{stl 7}} głównie o ludziach i… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
burta — ż IV, CMs. burtarcie; lm D. burt 1. «boczna ściana, bok albo górna krawędź łodzi, kadłuba statku, okrętu» Lewa, prawa burta. Woda przelewa się przez burtę. Fale tłuką o burty. ∆ Burta w burtę «określenie położenia dwóch statków stojących obok… … Słownik języka polskiego
cztery — + ż. rzecz.; czterej, czterech, m. os.; DMs. czterech, C. czterem, B. m. os. czterech, ż. rzecz. cztery, N. czterema 1. «liczebnik główny oznaczający liczbę 4» Czterech mężczyzn idzie. Czterej mężczyźni idą. Cztery jabłka leżą na stole.… … Słownik języka polskiego
odizolować — dk IV, odizolowaćluję, odizolowaćlujesz, odizolowaćluj, odizolowaćował, odizolowaćowany odizolowywać ndk VIIIa, odizolowaćowuję, odizolowaćowujesz, odizolowaćowuj, odizolowaćywał, odizolowaćywany 1. «odosobnić, odłączyć, odseparować» Odizolować… … Słownik języka polskiego
odosobniony — odosobnionynieni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. odosobnić (p.) odosobniony w użyciu przym. 1. «leżący, pozostający na uboczu, daleko od innych: odległy, ustronny; żyjący na uboczu, samotny, osamotniony» Odosobnione miejsce. Odosobnione grupy … Słownik języka polskiego
odseparować — dk IV, odseparowaćruję, odseparowaćrujesz, odseparowaćruj, odseparowaćował, odseparowaćowany odseparowywać ndk VIIIa, odseparowaćowuję, odseparowaćowujesz, odseparowaćowuj, odseparowaćywał, odseparowaćywany «odosobnić, oddzielić, odłączyć»… … Słownik języka polskiego