oddalony

См. также в других словарях:

• oddalony — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, oddalonyleni {{/stl 8}}{{stl 7}} znajdujący się w znacznej lub określonej odległości przestrzennej lub czasowej od czegoś; odległy, daleki : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przebywać w oddalonej części kopalni, wiosce. Oddalone …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• oddalony — oddalonyleni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. oddalić (p.) oddalony w użyciu przym. «będący w pewnym oddaleniu od czegoś; odległy, daleki» Wsie oddalone od siebie o kilkanaście kilometrów. Mieszkał w oddalonym, małym miasteczku …   Słownik języka polskiego

• odległy — odległyglejszy 1. «znajdujący się, położony daleko od danego miejsca; daleki» Dzielnica odległa od śródmieścia. Cel podróży był odległy. Wyjechać do odległej miejscowości. ◊ Odległy spacer, odległa wycieczka, przejażdżka itp. «spacer, wycieczka,… …   Słownik języka polskiego

• aphelium — n VI astr. «punkt orbity okołosłonecznej ciała niebieskiego (planety, komety itp.) najbardziej oddalony od Słońca» ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

• aposelenium — n VI; lm M. aposeleniumnia, D. aposeleniumniów astr. «punkt orbity satelity Księżyca najbardziej oddalony od niego» ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

• celownik — m III, D. a, N. celownikkiem; lm M. i 1. «trzeci przypadek w deklinacji polskiej, pełniący funkcję dopełnienia dalszego, oznaczający osobę lub rzecz, do której skierowana jest jakaś czynność, odpowiadający na pytanie: komu, czemu?; datiwus» 2.… …   Słownik języka polskiego

• daleki — dalekiecy, dalszy 1. «o kimś lub o czymś znajdującym się, położonym w dużej odległości; odległy, oddalony» Dalekie kraje, strony, wzgórza. Daleki przyjaciel. ◊ Daleki krewny «ktoś związany pokrewieństwem w stopniu piątym i dalszym» ◊ Daleki… …   Słownik języka polskiego

• głęboki — głębokiocy, głębszy 1. «mający dużą odległość od powierzchni do dna, ciągnący się daleko w dół, w głąb» Głęboki wąwóz. Głęboka rzeka. Głęboka woda. Głęboki śnieg. Głębokie zmarszczki. Głęboka kieszeń. Wykop głęboki na 2 m …   Słownik języka polskiego

• głuchy — głusi, głuchychszy 1. «nie mający zdolności słyszenia; nie słyszący lub źle słyszący» Głuchy od urodzenia. Głuchy jak pień. przen. «nie zwracający na coś uwagi, nie reagujący, obojętny» Głuchy na czyjeś perswazje, prośby. Głuchy na głos rozsądku …   Słownik języka polskiego

• osobny — «oddzielony, oddalony od innych, mający specjalne przeznaczenie; oddzielny, odrębny» Pokój z osobnym wejściem. Zajęli osobny stolik. Miał osobną przegródkę w portfelu. z osobna «oddzielnie, osobno» ◊ przestarz. Wszem wobec i każdemu z osobna… …   Słownik języka polskiego

• peryferyjny — 1. «znajdujący się na peryferiach, stanowiący peryferie, oddalony od punktu centralnego; położony na uboczu, na skraju czegoś» Miasteczko, kino peryferyjne. Czasopismo peryferyjne. 2. «mniej ważny; uboczny, drugoplanowy» Zjawisko peryferyjne …   Słownik języka polskiego