-
1 odchodzić
глаг.• выезжать• выехать• оставлять• отбывать• отступать• отходить• отъезжать• отъехать• поехать• уезжать• уехать• уходить* * *odchodz|ić\odchodzićę несов. 1. отходить; уходить;2. отходить, отправляться; 3. разг. отставать, отделяться;● \odchodzić na emeryturę уходить (переходить) на пенсию;
\odchodzić od zmysłów сходить с ума (от отчаяния etc.); ср. odejść+2. odjeżdżać
* * *odchodzę несов.1) отходи́ть; уходи́ть2) отходи́ть, отправля́ться3) разг. отстава́ть, отделя́ться•- odchodzić od zmysłówSyn:odjeżdżać 2) -
2 odchodzić na emeryturę
уходи́ть (переходи́ть) на пе́нсию -
3 odchodzić od rozumu
сходи́ть с ума́ -
4 odchodzić od zmysłów
сходи́ть с ума́ (от отчаяния и т. п.); ср. odejść -
5 odbiegać
глаг.• отбегать* * *несов. 1. отбегать;2. перен. отходить, отклоняться; 3. покидать, уходить; ср. odbiec; 4. (różnić się) отличаться+2, 3. odchodzić
* * *несов.1) отбега́ть2) перен. отходи́ть, отклоня́ться3) покида́ть, уходи́ть; ср. odbiec4) ( różnić się) отлича́тьсяSyn: -
6 odjeżdżać
глаг.• выбыть• выезжать• выехать• оставлять• отбывать• отступать• отходить• отъезжать• отъехать• поехать• покинуть• уезжать• уехать• уходить* * *несов. 1. выезжать; уезжать; отъезжать;2. отправляться, отходить; ср. odjechać+1. wyjeżdżać 2. odchodzić
* * *несов.1) выезжа́ть; уезжа́ть; отъезжа́ть2) отправля́ться, отходи́ть; ср. odjechaćSyn: -
7 odstawać
глаг.• отставать* * *1) (stać) выстаивать, отстаивать, простаивать2) rzad. odstawać (zrywać relacje) отдаляться, отходить, отступать3) odstawać (nie nadążać) отставать (в развитии, успеваемости)4) odstawać (odłączać się, odklejać się) отставать (отделяться)spóźniać się (o zegarze) отставать (о часах)pozostawać w tyle, zostawać w tyle отставать (позади)pot. odczepiać się разг. отставать (переставать надоедать)* * *odsta|wać\odstawaćje, \odstawaćwaj несов. 1. отставать, отделяться;kora \odstawaćje od pnia кора отстаёт (отходит) от ствола;
2. отходить, отделяться+1. odchodzić 2. opuszczać, zrywać (z kim)
* * *odstaje, odstawaj несов.1) отстава́ть, отделя́тьсяkora odstaje od pnia — кора́ отстаёт (отхо́дит) от ствола́
2) отходи́ть, отделя́тьсяSyn: -
8 rozum
сущ.• благоразумие• голова• дух• душа• интеллект• мозг• мотив• остроумие• повод• понимание• понятливость• призрак• причина• разум• разумность• рассудок• резон• согласие• соглашение• сообразительность• уговор• ум* * *♂, Р. \rozumu ум; разум;zdrowy \rozum здравый ум (разум); niespełna \rozumu не в своём уме; na mój \rozum по-моему, я думаю; ● nauczyć \rozumu научить уму-разуму; odchodzić od \rozumu сходить с ума; pozjadać (posiąść) wszystkie \rozumу набраться премудрости; со głowa, to \rozum погов. сколько голов, столько умов
+ umysł* * *м, P rozumuум; р́азумzdrowy rozum — здра́вый ум (ра́зум)
niespełna rozumu — не в своём уме́
- odchodzić od rozumuna mój rozum — по-мо́ему, я ду́маю
- pozjadać wszystkie rozumy
- posiąść wszystkie rozumy
- co głowa
- to rozumSyn: -
9 występować
глаг.• выступать• действовать• наблюдать• наблюдаться• показывать• поступать* * *несов. 1. выступать;2 (odchodzić) выходить, уходить; 3. do kogo-czego o co, z czym обращаться к кому-чему с чем; предъявлять кому-чему что; ср. wystąpić* * *несов.1) выступа́ть2) ( odchodzić) выходи́ть, уходи́ть3) do kogo-czego o co, z czym обраща́ться к кому-чему с чем; предъявля́ть кому-чему что; ср. wystąpić -
10 rozchodzić się
1) (rozprzestrzeniać się) разноситься, распространяться2) rozchodzić się (znikać – np. o obrzęku) рассасываться3) rozchodzić się (dobrze się sprzedawać) расходиться (хорошо продаваться)4) rozchodzić się (o pieniądzach) расходиться (о деньгах)5) rozchodzić się (odchodzić w różne strony) расходиться (отходить друг от друга)6) rozchodzić się (przywyknąć do chodzenia) расходиться (привыкнуть к ходьбе)7) rozchodzić się (rozdzielać się) расходиться (разъединяться)8) rozchodzić się (rozpływać się, znikać) расходиться (рассеиваться)9) rozchodzić się (rozstawać się) расходиться (расставаться)10) rozchodzić się (rozwodzić się) расходиться (разводиться)rozpędzać się, nabierać rozpędu расходиться (набрать скорость)zacząć chodzić расходиться (начать ходить)rozmijać się расходиться (не встречаться)nie móc pogodzić, nie zgadzać się, wykazywać niezgodność расходиться (не соглашаться)rozpadać się расходиться (об атмосферических осадках)mijać się, wymijać się расходиться (обходить, не задев)być odmiennym, różnić się расходиться (различаться)rozpuszczać się, roztapiać się расходиться (растворяться)nabierać ochoty, ożywiać się расходиться (увлечься)rozigrać się, rozszaleć się разг. расходиться (разбушеваться)* * *I несов.1) расходи́ться2) распространя́ться, расходи́ться; ср. rozejść sięII сов. разг.1) ( o obuwiu) разноси́ться2) расходи́ться; привы́кнуть к ходьбе́ (после болезни и т. п.)Syn: -
11 wybywać
глаг.• выбывать• уменьшать• уменьшаться* * *(wyjeżdżać) выбывать (уезхать)przestawać działać выбывать (из строя)odchodzić, rezygnować, występować, być skreślanym выбывать (отказываться, покидать)
См. также в других словарях:
odchodzić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, odchodzićdzę, odchodzićdzi, odchodzićchodź {{/stl 8}}– odejść {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IXd, odchodzićjdę, odchodzićjdzie, odejdź, odszedł, odeszła, odeszli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odchodzić — ndk VIa, odchodzićdzę, odchodzićdzisz, odchodzićchodź, odchodzićdził odejść dk XI, odejdę, odejdziesz, odejdź, odszedł, odeszła, odeszli, odszedłszy 1. «idąc oddalać się, odsuwać się od kogoś, od czegoś, opuszczać jakieś miejsce» Odchodzić powoli … Słownik języka polskiego
odchodzić — 1. Odchodzić od rozumu, od zmysłów «tracić jasność rozumowania, popadać w panikę z jakiegoś powodu»: Ewa zgubiła się. Przez dwa długie tygodnie tułała się po kraju, próbując znaleźć swój dom. Rodzina odchodziła od zmysłów. GWr 18/01/2000. 2.… … Słownik frazeologiczny
odchodzić od zmysłów — {{/stl 13}}{{stl 7}} tracić równowagę psychiczną, panowanie nad sobą, ulegać trwodze, panice, rozpaczy itp. pod wpływem silnych emocji : {{/stl 7}}{{stl 10}}Odchodziła od zmysłów z rozpaczy, z lęku o syna. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odejść — → odchodzić … Słownik języka polskiego
opuszczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, opuszczaćam, opuszczaća, opuszczaćają, opuszczaćany {{/stl 8}}– opuścić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, opuszczę, opuszczaćści, opuść, opuszczony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
iść — 1. Alkohol (wino, wódka itp.) idzie, poszedł, uderza, uderzył komuś do głowy, idzie, poszedł komuś w nogi «alkohol zaczyna, zaczął działać na kogoś, powoduje, spowodował u kogoś zawroty głowy, trudności w chodzeniu; ktoś jest pijany»: (...)… … Słownik frazeologiczny
odejść — 1. Odchodzić od rozumu, od zmysłów «tracić jasność rozumowania, popadać w panikę z jakiegoś powodu»: Ewa zgubiła się. Przez dwa długie tygodnie tułała się po kraju, próbując znaleźć swój dom. Rodzina odchodziła od zmysłów. GWr 18/01/2000. 2.… … Słownik frazeologiczny
rozum — 1. Brać coś na rozum «zastanawiać się nad czymś, rozważać coś»: Może dlatego właśnie, że instynkt jest tak zawodny, lubimy brać wszystko na rozum. Cosm 7/1999. 2. Iść, pójść, sięgnąć, pot. skoczyć po rozum do głowy «zastanowiwszy się znaleźć na… … Słownik frazeologiczny
wylot — pot. (Być) na wylocie a) «mieć za chwilę opuścić jakieś miejsce, mieć zamiar wyjść, wyjechać»: Dam wam zwolnienie i bilet na drogę. Ale dokąd? – Właśnie – powiedział Janusz – dokąd ja mam jechać? – Do Odessy nie warto – powiedział Spychała –… … Słownik frazeologiczny
wziąć — 1. pot. Diabli kogoś wzięli, biorą; cholera kogoś wzięła, bierze «ktoś się zdenerwował, denerwuje się, zezłościł się, złości się, zirytował się, irytuje się»: Diabli mnie biorą, że najlepsze lata spędzam przy kilofie i łopacie. Przecież nikt mi… … Słownik frazeologiczny
