-
1 odchody
сущ.• кал• фекалии* * *odchod|yмн. Р. \odchodyów испражнения+wydaliny, ekskrementy
* * *мн, Р odchodówиспражне́нияSyn:wydaliny, ekskrementy -
2 nieczystość
сущ.• гадость• грязь• загрязнение• мерзость• непристойность• нечистоплотность• нечистота• пакость* * *nieczystoś|ć♀ 1. нечистота;2. \nieczystośćci мн. нечистоты+1. brud 2. odchody, odpadki, zanieczyszczenia
* * *ж1) нечистота́2) nieczystości мн нечисто́тыSyn: -
3 kupa
сущ.• ворох• груда• кипа• купа• куча• масса• множество• накопление• толпа* * *1) posp. kupa (odchody) кака, какашка, куча2) pot. kupa (grupa ludzi) гурьба, скоп3) kupa (sterta) купа (ворох)kępa купа (кустов)* * *kup|a♀ 1. куча;\kupa śmieci куча мусора; \kupa pieniędzy уйма денег; \kupa kamieni куча (груда) камней; mam \kupaę spraw do załatwienia у меня куча дел;
2. прост. куча (кала), испражнения lm.;zrobić \kupaę наделать (навалить) кучу, испражниться; ● wziąć się w \kupaę разг. взять себя в руки, собраться, подтянуться; mieszkać na \kupaie разг. жить всем скопом;
coś nie trzyma się \kupay разг. ни ладу ни складу нет в чём-л., полная бессмыслица;trzymać się \kupay a) (o kimś) держаться вместе;
б) (о czymś) составлять (логическое) целое* * *ж1) ку́чаkupa śmieci — ку́ча му́сора
kupa pieniędzy — у́йма де́нег
kupa kamieni — ку́ча (гру́да) камне́й
mam kupę spraw do załatwienia — у меня́ ку́ча дел
2) прост. ку́ча (ка́ла), испражне́ния lmzrobić kupę — наде́лать (навали́ть) ку́чу, испражни́ться
•- mieszkać na kupie
- coś nie trzyma się kupy
- trzymać się kupy
См. также в других словарях:
odchody — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. nmos, blp, D. odchodydów {{/stl 8}}{{stl 7}} kał i mocz; ekstrementy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Odchody ptasie, ludzkie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odchody — blp, D. odchodydów «produkty szkodliwe lub zbędne, wydalane przez organizm jako kał i mocz; ekskrementy» Odchody ludzkie, zwierzęce. Nawozić ziemię odchodami … Słownik języka polskiego
Milan Černý — Personal information Date of birth 16 March 1988 (1988 03 16) (age 23) Place of birth … Wikipedia
bobek — m III, D. bobekbka, N. bobekbkiem; lm M. bobekbki zwykle w lm «odchody owiec, kóz i zwierzyny płowej (kształtem zbliżone do ziarn bobu)» … Słownik języka polskiego
brud — m IV, D. u, Ms. brudzie; lm M. y 1. zwykle blm «każde zanieczyszczenie (np. pył, kurz, błoto) osiadłe na czymś; brak czystości» Brud na rękach, na ubraniu, na meblach. Smugi brudu na czymś. Warstwa brudu. Coś jest czarne od brudu. Obmyć, oczyścić … Słownik języka polskiego
ekskrement — m IV, D. u, Ms. ekskrementncie; lm M. y zwykle w lm «odchody ludzkie lub zwierzęce; kał, mocz itp.» ‹łac.› … Słownik języka polskiego
gnój — m I 1. D. gnoju, blm «stałe i płynne odchody zwierzęce przeważnie zmieszane ze ściółką, podlegające procesom fermentacyjnym, używane do nawożenia gleby; obornik, nawóz» Gnój bydlęcy, koński, ptasi. Nawozić ziemię gnojem. Trząść gnój. 2. DB. a, lm … Słownik języka polskiego
gówno — n III, Ms. gównonie; lm D. gównowien wulg. «odchody stałe, kał, nieczystości» przen. wulg. a) «o czymś, o kimś mało wartościowym, mało ważnym, lekceważonym» Gówno z niego, nie fachowiec. Awanturował się o byle gówno. b) «nic» Coś kogoś gówno… … Słownik języka polskiego
kał — m IV, D. u, Ms. kale, blm «odchody ludzkie lub zwierzęce; ekskrementy» … Słownik języka polskiego
kupa — ż IV, CMs. kupie; lm D. kup 1. «wiele rzeczy leżących, zgromadzonych, zwalonych razem; stos, sterta» Kupa chrustu, kamieni, śmieci. 2. pot. «duża liczba jakichś jednostek razem zgromadzonych, gromada ludzi, stado zwierząt; tłum, rzesza» Kupa… … Słownik języka polskiego
łajno — n III, Ms. łajnonie; lm D. łajnojen posp. «odchody zwierzęce (rzadziej ludzkie); kał, gnój» Krowie łajno … Słownik języka polskiego
