-
1 odbić
глаг.• брать* * *1) (dać obraz) отразить (воспроизвести изображение)2) odbić (od brzegu) отчалить3) odbić (odcisnąć) оттиснуть, набить4) odbić (wynagrodzić sobie) возместить5) pot. odbić (skopiować) скопировать, отксерокопировать, разг. отксерить6) odbić (pozostałe znaczenia) отбить (другие значения)wybić (np. takt) отбить (обозначить ударами)odebrać (np. ochotę) разг. отбить (удалить, уничтожить)* * *odbi|ć\odbićty сов. 1. отразить;\odbić światło отразить свет; \odbić cios отразить удар;
2. отбить;\odbić kawałek muru отбить кусок стены; \odbić piłkę отбить мяч; \odbić jeńców отбить пленных;
3. (od brzegu) отчалить; отвалить;4. (coś przybitego) отколотить, отбить; 5. (tekst) отпечатать; напечатать; 6. (wzór na tkaninie) набить; ● \odbić żonę, męża komuś отбить жену, мужа у кого-л.; \odbić sobie coś na kimś отыграться на ком-л.* * *odbity сов.1) отрази́тьodbić światło — отрази́ть свет
odbić cios — отрази́ть уда́р
2) отби́тьodbić kawałek muru — отби́ть кусо́к стены́
odbić piłkę — отби́ть мяч
odbić jeńców — отби́ть пле́нных
3) ( od brzegu) отча́лить; отвали́ть4) ( coś przybitego) отколоти́ть, отби́ть5) ( tekst) отпеча́тать; напеча́тать6) ( wzór na tkaninie) наби́ть•- męża komuś
- odbić sobie coś na kimś -
2 promień
m 1. mat. радиус 2. fiz. луч promień odbity fiz. отражённый луч promień ogniskowy fiz. фокальный луч promień załamany fiz. преломлённый лучKrótki rosyjsko-polski i polsko-rosyjski Słownik Polytechnic > promień
См. также в других словарях:
fototyp — m IV, D. u, Ms. fototyppie; lm M. y druk. «rysunek, tekst odbity techniką fototypii» … Słownik języka polskiego
nadruk — m III, D. u, N. nadrukkiem; lm M. i 1. «drukowany napis na czymś» Kolorowy nadruk na obwolucie. Przesyłka z nadrukiem „Pilne . 2. «kolorowy deseń odbity na czymś (np. na papierze, tkaninie) techniką drukarską» Nadruk papieru opakowaniowego, tapet … Słownik języka polskiego
obraz — m IV, D. u, Ms. obrazzie; lm M. y 1. «dzieło plastyczne wykonane na jakiejś płaszczyźnie za pomocą farb, kredek, ołówka itp., wizerunek kogoś lub czegoś na płótnie, papierze, desce itp., zwykle oprawiany w ramy, zawieszany na ścianie» Obraz… … Słownik języka polskiego
odblask — m III, D. u, N. odblaskkiem; lm M. i «światło odbite od powierzchni czegoś; blask odbity, refleks» Słoneczny, jasny, złoty, czerwony, krwawy odblask. Odblask płomieni, ogniska. Odblask słońca w jeziorze. Woda jaśniała odblaskiem księżyca. Chronić … Słownik języka polskiego
odzwierciedlać — [wym. od zwierciedlać] ndk I, odzwierciedlaćam, odzwierciedlaćasz, odzwierciedlaćają, odzwierciedlaćaj, odzwierciedlaćał, odzwierciedlaćany odzwierciedlić [wym. od zwierciedlić] dk VIa, odzwierciedlaćlę, odzwierciedlaćlisz, odzwierciedlaćlij,… … Słownik języka polskiego
odzwierciedlenie — [wym. od zwierciedlenie] n I 1. rzecz. od odzwierciedlić. 2. «to, co jest odzwierciedlone odtworzone, przedstawione, wyrażone; dokładny, wierny obraz czegoś» Satyra jest odzwierciedleniem obyczajów. 3. rzad. «odbicie, obraz odbity» Przyglądał się … Słownik języka polskiego
pieczęć — ż V, DCMs. pieczęćęci; lm M. pieczęćęcie, D. pieczęćęci 1. «płytka drewniana z uchwytem, z wypukłym wizerunkiem, znakiem, tekstem wyrytym w kauczuku, używana do odbijania tuszem na papierze; także płytka, zwykle metalowa, z wyrytym wizerunkiem,… … Słownik języka polskiego
przedbitka — ż III, CMs. przedbitkatce; lm D. przedbitkatek druk. «fragment dzieła opublikowany w czasopiśmie, poprzedzający wydanie dzieła w formie książkowej; także: cały tekst odbity przed ukazaniem się danej publikacji, np. artykuł z czasopisma lub księgi … Słownik języka polskiego
przeglądać — ndk I, przeglądaćam, przeglądaćasz, przeglądaćają, przeglądaćaj, przeglądaćał, przeglądaćany I przejrzeć dk VIIb, przeglądaćjrzę, przeglądaćjrzysz, przeglądaćjrzyj, przeglądaćjrzał, przeglądaćjrzeli, przeglądaćjrzany, reg. przeglądnąć dk Va,… … Słownik języka polskiego
stemplowy — 1. «odbity, wyciśnięty za pomocą stempla» Druki stemplowe. Wzór stemplowy. 2. «dotyczący opłat skarbowych» Znaczki stemplowe. 3. górn. «dotyczący stempla podpierającego strop» Gniazda stemplowe … Słownik języka polskiego
szpalta — ż IV, CMs. szpaltalcie; lm D. szpalt 1. «pewna liczba wierszy, dostosowana do wysokości kolumny, stanowiąca kolumnę (w układzie jednoszpaltowym) lub jej część (w układzie wieloszpaltowym); w lm: strony czasopisma, książki z wydrukowanym na nich… … Słownik języka polskiego
