odbiegać

См. также в других словарях:

• odbiegać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, odbiegaćam, odbiegaća, odbiegaćają {{/stl 8}}– odbiec, odbiegnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVc b, odbiegaćbiegnę, odbiegaćbiegnie, odbiegaćbiegnij, odbiegaćbiegłem, odbiegaćbiegł, odbiegaćbiegła, odbiegaćbiegli… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• odbiegać – odbiec myślą — {{/stl 13}}{{stl 7}} przestawać myśleć o czymś, skupiając uwagę na innej sprawie, pozostawiać coś na boku : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie odbiegała na chwilę myślą od celu rozmowy. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• odbiegać — Odbiec myślą «zacząć myśleć o rzeczach niezwiązanych z chwilą bieżącą»: Mówię do ciebie, a ty nie słuchasz, odbiegasz gdzieś myślą... Co się z tobą dzieje (...). Roz bezp 1999 …   Słownik frazeologiczny

• rzecz — ż VI, DCMs. y; lm MD. y 1. «przedmiot materialny, często w przeciwstawieniu do istoty żywej» Cenne, kosztowne, wartościowe rzeczy. Rzeczy powszedniego użytku. Rejestrować świat rzeczy i istot żywych. 2. zwykle w lm «przedmioty materialne, takie… …   Słownik języka polskiego

• dywagować — ndk IV, dywagowaćguję, dywagowaćgujesz, dywagowaćguj, dywagowaćował książk. «odstępować, odbiegać od tematu w mowie lub piśmie; mówić, pisać rozwlekle, nie na temat» …   Słownik języka polskiego

• odbiec — a. odbiegnąć dk Vc, odbiecbiegnę, odbiecbiegniesz, odbiecbiegnij, odbiecbiegł, odbiecbiegli, odbiecbiegłszy odbiegać ndk I, odbiecam, odbiecasz, odbiecają, odbiecaj, odbiecał 1. «biegnąc oddalić się» Odbiegł od okna. Odbiegł szybko od grupy… …   Słownik języka polskiego

• odstawać — ndk IX, odstawaćstaję, odstawaćstajesz, odstawaćwaj, odstawaćwał 1. forma ndk czas. I odstać (p.) 2. «nie nadążać za czymś; odbiegać, różnić się od czegoś» Odstawać wyglądem, zachowaniem od otoczenia. Odstawać od przeciętności, rzeczywistości.… …   Słownik języka polskiego

• przedmiot — m IV, D. u, Ms. przedmiotocie; lm M. y 1. «rzecz postrzegana zmysłami jako odrębny element rzeczywistości; wytwór pracy ludzkiej» Cenne, wartościowe przedmioty. Przedmioty użytkowe. Przedmioty osobiste. Przedmioty codziennego użytku. Przedmioty… …   Słownik języka polskiego

• szanować — ndk IV, szanowaćnuję, szanowaćnujesz, szanowaćnuj, szanowaćował, szanowaćowany 1. «odnosić się do kogoś, do czegoś z szacunkiem; poważać, czcić, cenić kogoś» Szanować kogo (za coś) jako uczciwego człowieka. Szanować czyjąś pracę, czyjeś… …   Słownik języka polskiego

• temat — m IV, D. u, Ms. tematacie; lm M. y 1. «to, co stanowi zasadniczą, podstawową myśl, przedmiot rozmowy, pracy, utworu, dzieła; wątek» Aktualny, dowolny, drażliwy, główny, oryginalny, poważny, wdzięczny, zajmujący temat. Temat lekcji, książki,… …   Słownik języka polskiego

• tłum — m IV, D. u, Ms. tłummie; lm M. y 1. «bardzo duża liczba ludzi zgromadzonych w jakimś miejscu, rzesza, ciżba; zwykle w lm: wielka liczba, mnóstwo» Zbity tłum. Nieprzebrane tłumy. Tłum, tłumy wczasowiczów, przechodniów. Przepychać się przez tłum.… …   Słownik języka polskiego