-
1 odoror
ŏdōror, āri, ātus sum - tr. - [st2]1 [-] sentir, flairer, reconnaître à l'odeur. [st2]2 [-] suivre à la piste, suivre à la trace, se mettre en quête de, explorer, rechercher, pourchasser, poursuivre; aspirer à; pressentir, toucher à. [st2]3 [-] Hier. être doué d'odorat, sentir. - tu, si quid potes, odorare, Cic. Att. 12, 22: quant à toi, cherche à avoir vent de quelque chose, si tu le peux. - odorari aliquid, Cic.: pressentir qqch. - odorari aliquem, Cic.: sonder qqn.* * *ŏdōror, āri, ātus sum - tr. - [st2]1 [-] sentir, flairer, reconnaître à l'odeur. [st2]2 [-] suivre à la piste, suivre à la trace, se mettre en quête de, explorer, rechercher, pourchasser, poursuivre; aspirer à; pressentir, toucher à. [st2]3 [-] Hier. être doué d'odorat, sentir. - tu, si quid potes, odorare, Cic. Att. 12, 22: quant à toi, cherche à avoir vent de quelque chose, si tu le peux. - odorari aliquid, Cic.: pressentir qqch. - odorari aliquem, Cic.: sonder qqn.* * *Odoror, odoraris, Deponens. Colum. Sentir et flairer, Odorer.\Odorari, per translationem. Cic. Cupio odorari diligentius quid futurum sit. J'ay desir de sentir, entendre et congnoistre plus avant.\Canes venaticos diceres, ita odorabantur omnia et peruestigabant. Cic. Flairetoyent.\Velim et Fabium odorere, et istum conuiuam tuum degustes. Cic. Sens ce qu'il ha sur le coeur. Vide DEGUSTO.\Tu sagacius odorabere. Cic. Tu le scauras mieulx flairer, congnoistre, ou appercevoir que moy.\Vestigiis odorari. Cic. Sentir à la trace. -
2 odoror
odoror odoror, atus sum, ari нюхать -
3 odoror
odōror, ātus sum, ārī depon.1) нюхать, обонять (odorem suaVitatis Vlg; pallam Pl); чуять ( cibum H)2) пронюхивать, выведывать (pecuniam C; quid futurum sit C; omnia C)3) домогаться ( decemviratum C)4) перен. поверхностно узнавать, знакомиться вскользь (philpsophiam o. T) -
4 odoror
odōror, ātus sum, āri (odor), riechen, I) eig.: a) = durch den Geruchsinn wahrnehmen, odorem suavitatis (den lieblichen Geruch), Vulg. genes. 8, 21: sacrificium, Vulg. 1. regg. 26, 19: absol., nec comedunt nec odorantur, Vulg. deut. 4, 28. – b) an etw. riechen, durch Riechen untersuchen, pallam, Plaut. Men. 166. – c) wittern, cibum, Hor.: hominem, Colum. – II) übtr.: a) riechen = merken, procul bellum, Vulg. Iob 39, 25. – b) = erforschen, ausspüren, pecuniam, Cic.: quid futurum sit, Cic.: tu velim ex Fabio odorere, dem F. auf den Zahn fühlst, Cic. – c) verächtl. = nach etw. trachten, quos odorari hunc decemviratum suspicamini, daß ihnen dieses Dezemvirat in die Nase sticht, Cic. de lege agr. 2, 65. – d) in etwas nur riechen, nur einen Blick tun (= sich nur oberflächlich mit etw. bekannt machen), odoratus philosophiam, Tac. dial. 19, 3: veritatem ita leviter, ut etc., Lact. 7, 1, 11.
-
5 odoror
odōror, ātus sum, āri (odor), riechen, I) eig.: a) = durch den Geruchsinn wahrnehmen, odorem suavitatis (den lieblichen Geruch), Vulg. genes. 8, 21: sacrificium, Vulg. 1. regg. 26, 19: absol., nec comedunt nec odorantur, Vulg. deut. 4, 28. – b) an etw. riechen, durch Riechen untersuchen, pallam, Plaut. Men. 166. – c) wittern, cibum, Hor.: hominem, Colum. – II) übtr.: a) riechen = merken, procul bellum, Vulg. Iob 39, 25. – b) = erforschen, ausspüren, pecuniam, Cic.: quid futurum sit, Cic.: tu velim ex Fabio odorere, dem F. auf den Zahn fühlst, Cic. – c) verächtl. = nach etw. trachten, quos odorari hunc decemviratum suspicamini, daß ihnen dieses Dezemvirat in die Nase sticht, Cic. de lege agr. 2, 65. – d) in etwas nur riechen, nur einen Blick tun (= sich nur oberflächlich mit etw. bekannt machen), odoratus philosophiam, Tac. dial. 19, 3: veritatem ita leviter, ut etc., Lact. 7, 1, 11. -
6 odōror
odōror ātus, ārī, dep. [odor], to smell at, smell out, scent: cibum, H.—Fig., to aspire to, aim at: hunc decemviratum, to be snuffing after.—To search out, trace out, investigate: pecuniam: tu velim ex Fabio odorere: odorabantur omnia et pervestigabant: quid futurum sit: Polypus an cubet hircus, H.— To get a smattering of: philosophiam, Ta.* * *odorari, odoratus sum V DEPsmell out, scent; get a smattering (of) -
7 odoror
I.Lit.:B.pallam,
Plaut. Men. 1, 2, 55.—Transf., to smell out, detect by the scent; to scent:II.ibo odorans, quasi canis venaticus,
Plaut. Mil. 2, 2, 113:cibum,
Hor. Epod. 6, 10:hominem,
Col. 6, 2:vultures sagacius odorantur,
Plin. 10, 69, 88, § 191:bellum,
Vulg. Job, 39, 25.—Trop.A.To aspire to, aim at a thing, in a contemptuous sense; to snuff, as a dog:B.quos odorari hunc decemviratum suspicamini,
Cic. Agr. 2, 24, 65.—To search out, trace out, investigate:C.odorabantur omnia et pervestigabant,
Cic. Verr. 2, 4, 13, § 31:quid sentiant,
id. de Or. 2, 44, 186:quid futurum sit,
id. Att. 14, 22, 1:soles enim tu haec festive odorari,
id. ib. 4, 14, 2:pecuniam,
id. Clu. 30, 82:tu velim ex Fabio odorere,
id. Att. 4, 8, 4:sagacius,
id. ib. 6, 4, 3:odorandi vias occultas sagax,
Amm. 14, 5, 6.—To get an inkling or smattering of any thing:odoratus philosophiam,
Tac. Or. 19, 3:veritatem leviter,
Lact. 7, 1, 11. -
8 odoror
, odoratus sum, odorari 1чуять, нюхать, обонять, замечать -
9 odoratus
I odōrātus, a, um part. pf. к odoror II odōrātus, ūs m. [ odoror ]1) обоняние, чутьё C, PM2) вдыхание запаха, нюханье C, Vlg3) запах ( folia gravia odoratu PM)III odōrātus, a, um [ odoro ]1) душистый, пахучий, благовонный (cedrus V; capilli H) -
10 odoratus
[st1]1 [-] ŏdōrātus, a, um: part. passé de odoro. - [abcl][b]a - qui a une odeur (bonne ou mauvaise). - [abcl]b - parfumé.[/b] [st1]2 [-] ŏdōrātus, a, um: part. passé de odoror; qui a flairé, qui a senti (au pr. et au fig.). [st1]3 [-] ŏdōrātŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - action de flairer. - [abcl]b - odorat. - [abcl]c - odeur.[/b]* * *[st1]1 [-] ŏdōrātus, a, um: part. passé de odoro. - [abcl][b]a - qui a une odeur (bonne ou mauvaise). - [abcl]b - parfumé.[/b] [st1]2 [-] ŏdōrātus, a, um: part. passé de odoror; qui a flairé, qui a senti (au pr. et au fig.). [st1]3 [-] ŏdōrātŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - action de flairer. - [abcl]b - odorat. - [abcl]c - odeur.[/b]* * *Odoratus, pen. prod. Aliud adiectiuum. Qu'on a rempli d'odeurs, Parfumé: vt Templum odoratum. Plin. iunior.\Nouella vetustis minus odorata. Plin. De moindre odeur.\Minime odorati flores. Plinius. Qui sentent fort peu, De petite odeur.\Odoratae radicis herba. Plin. Herbe ayant la racine fort odoriferante, et aromatique.\Bacchus odoratus. Virgil. Vin odoriferant.\Odoratus, huius odoratus, pen. prod. Plin. Cic. Odorement, La vertu et faculté naturelle d'odorer et flairer. C'est l'un des cinq sens.\Odoratus. Cic. Odorement, Flairement, Odoration, Sentement.\Odoratus. Plin. Odeur. -
11 odoratus
1. odōrātus, a, um, Partic. v. odoror, w. s.————————2. odōrātus, a, um (v. odor), riechend, einen (bes. einen angenehmen) Geruch von sich gebend, wohlriechend, cedrus, Verg.: capilli, Hor.: vinum, Plin. u. Lact.: odoratus capillos rosā, Hor.: nec male odorati sit anhelitus oris, Ov.: odorati imbres, Sen. rhet.: odora laurus, cupressorum odoratius lignum, Apul.: liquor odoratior, Plin.: vina mustis odoratiora, Plin.: flores odoratissimi, Plin.: unguenta odoratissima, Augustin. – übtr., Indi, in deren Lande wohlriechende Spezereien wachsen, Sil.: so auch Armenii, Tibull.————————Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > odoratus
-
12 odorabilis
odōrābilis, e (odoror), riechbar, Ambros. de Noë 15. § 52. Isid. diff. 1, 142.
-
13 odoratio
-
14 odoratus [1]
1. odōrātus, a, um, Partic. v. odoror, w. s.
-
15 odoratus [3]
-
16 odorabilis
odōrābilis, e (odoror), riechbar, Ambros. de Noë 15. § 52. Isid. diff. 1, 142.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > odorabilis
-
17 odoratio
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > odoratio
-
18 odōrātiō
odōrātiō ōnis, f [odoror], a smelling, smell: delectatio odorationum. -
19 odōrātus
odōrātus ūs, m [odoror], a smelling, smell: eorum iucundus.— The sense of smell.* * *odorata, odoratum ADJperfumed, fragrant -
20 sagāciter
sagāciter adv. with comp. and sup. [sagax], with keen scent, sharply, keenly: tu sagacius odorabere: Numque sagacius unus odoror, an, etc., H.—Fig., acutely, shrewdly, accurately, sagaciously: ut odorer, quam sagacissime possim, quid, etc.: moti sunt, L.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
ՀՈՏՈՏԻՄ — (տեցայ, եա՛.) NBH 2 0123 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 10c ձ. եւ հ. ՀՈՏՈՏԻՄ ὁσφραίνομαι, ὁσφράομαι odoror, olfacio. որ եւ ՀՈՏՈՏԵՄ, ՀՈՏՈՏԱՄ. (որպէս թէ հոտհոտել.) Առնուլ զհոտ. ձգել զհոտ ռընգամբք. մերձեցուցանել զհոտոտելիս.… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
Braten (Subst.) — 1. Bei dem Braten sagt er: »Drauf, drauf!« aber beim Essig: »Meine Zähne vertragen es nicht.« – Burckhardt, 417. Von denen, die das Gute und Angenehme gern haben, aber sich sträuben, wo es Widerwärtiges zu ertragen gilt. 2. Braten ist nicht für… … Deutsches Sprichwörter-Lexikon