Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

odōror

  • 1 odoror

    ŏdōror, āri, ātus sum - tr. - [st2]1 [-] sentir, flairer, reconnaître à l'odeur. [st2]2 [-] suivre à la piste, suivre à la trace, se mettre en quête de, explorer, rechercher, pourchasser, poursuivre; aspirer à; pressentir, toucher à. [st2]3 [-] Hier. être doué d'odorat, sentir.    - tu, si quid potes, odorare, Cic. Att. 12, 22: quant à toi, cherche à avoir vent de quelque chose, si tu le peux.    - odorari aliquid, Cic.: pressentir qqch.    - odorari aliquem, Cic.: sonder qqn.
    * * *
    ŏdōror, āri, ātus sum - tr. - [st2]1 [-] sentir, flairer, reconnaître à l'odeur. [st2]2 [-] suivre à la piste, suivre à la trace, se mettre en quête de, explorer, rechercher, pourchasser, poursuivre; aspirer à; pressentir, toucher à. [st2]3 [-] Hier. être doué d'odorat, sentir.    - tu, si quid potes, odorare, Cic. Att. 12, 22: quant à toi, cherche à avoir vent de quelque chose, si tu le peux.    - odorari aliquid, Cic.: pressentir qqch.    - odorari aliquem, Cic.: sonder qqn.
    * * *
        Odoror, odoraris, Deponens. Colum. Sentir et flairer, Odorer.
    \
        Odorari, per translationem. Cic. Cupio odorari diligentius quid futurum sit. J'ay desir de sentir, entendre et congnoistre plus avant.
    \
        Canes venaticos diceres, ita odorabantur omnia et peruestigabant. Cic. Flairetoyent.
    \
        Velim et Fabium odorere, et istum conuiuam tuum degustes. Cic. Sens ce qu'il ha sur le coeur. Vide DEGUSTO.
    \
        Tu sagacius odorabere. Cic. Tu le scauras mieulx flairer, congnoistre, ou appercevoir que moy.
    \
        Vestigiis odorari. Cic. Sentir à la trace.

    Dictionarium latinogallicum > odoror

  • 2 odoror

    odoror odoror, atus sum, ari нюхать

    Латинско-русский словарь > odoror

  • 3 odoror

    odōror, ātus sum, ārī depon.
    1) нюхать, обонять (odorem suaVitatis Vlg; pallam Pl); чуять ( cibum H)
    2) пронюхивать, выведывать (pecuniam C; quid futurum sit C; omnia C)
    4) перен. поверхностно узнавать, знакомиться вскользь (philpsophiam o. T)

    Латинско-русский словарь > odoror

  • 4 odoror

    odōror, ātus sum, āri (odor), riechen, I) eig.: a) = durch den Geruchsinn wahrnehmen, odorem suavitatis (den lieblichen Geruch), Vulg. genes. 8, 21: sacrificium, Vulg. 1. regg. 26, 19: absol., nec comedunt nec odorantur, Vulg. deut. 4, 28. – b) an etw. riechen, durch Riechen untersuchen, pallam, Plaut. Men. 166. – c) wittern, cibum, Hor.: hominem, Colum. – II) übtr.: a) riechen = merken, procul bellum, Vulg. Iob 39, 25. – b) = erforschen, ausspüren, pecuniam, Cic.: quid futurum sit, Cic.: tu velim ex Fabio odorere, dem F. auf den Zahn fühlst, Cic. – c) verächtl. = nach etw. trachten, quos odorari hunc decemviratum suspicamini, daß ihnen dieses Dezemvirat in die Nase sticht, Cic. de lege agr. 2, 65. – d) in etwas nur riechen, nur einen Blick tun (= sich nur oberflächlich mit etw. bekannt machen), odoratus philosophiam, Tac. dial. 19, 3: veritatem ita leviter, ut etc., Lact. 7, 1, 11.

    lateinisch-deutsches > odoror

  • 5 odoror

    odōror, ātus sum, āri (odor), riechen, I) eig.: a) = durch den Geruchsinn wahrnehmen, odorem suavitatis (den lieblichen Geruch), Vulg. genes. 8, 21: sacrificium, Vulg. 1. regg. 26, 19: absol., nec comedunt nec odorantur, Vulg. deut. 4, 28. – b) an etw. riechen, durch Riechen untersuchen, pallam, Plaut. Men. 166. – c) wittern, cibum, Hor.: hominem, Colum. – II) übtr.: a) riechen = merken, procul bellum, Vulg. Iob 39, 25. – b) = erforschen, ausspüren, pecuniam, Cic.: quid futurum sit, Cic.: tu velim ex Fabio odorere, dem F. auf den Zahn fühlst, Cic. – c) verächtl. = nach etw. trachten, quos odorari hunc decemviratum suspicamini, daß ihnen dieses Dezemvirat in die Nase sticht, Cic. de lege agr. 2, 65. – d) in etwas nur riechen, nur einen Blick tun (= sich nur oberflächlich mit etw. bekannt machen), odoratus philosophiam, Tac. dial. 19, 3: veritatem ita leviter, ut etc., Lact. 7, 1, 11.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > odoror

  • 6 odōror

        odōror ātus, ārī, dep.    [odor], to smell at, smell out, scent: cibum, H.—Fig., to aspire to, aim at: hunc decemviratum, to be snuffing after.—To search out, trace out, investigate: pecuniam: tu velim ex Fabio odorere: odorabantur omnia et pervestigabant: quid futurum sit: Polypus an cubet hircus, H.— To get a smattering of: philosophiam, Ta.
    * * *
    odorari, odoratus sum V DEP
    smell out, scent; get a smattering (of)

    Latin-English dictionary > odōror

  • 7 odoror

    ŏdōror, ātus, 1, v. dep. [id.], to smell at, examine by smelling (cf. olfacio).
    I.
    Lit.:

    pallam,

    Plaut. Men. 1, 2, 55.—
    B.
    Transf., to smell out, detect by the scent; to scent:

    ibo odorans, quasi canis venaticus,

    Plaut. Mil. 2, 2, 113:

    cibum,

    Hor. Epod. 6, 10:

    hominem,

    Col. 6, 2:

    vultures sagacius odorantur,

    Plin. 10, 69, 88, § 191:

    bellum,

    Vulg. Job, 39, 25.—
    II.
    Trop.
    A.
    To aspire to, aim at a thing, in a contemptuous sense; to snuff, as a dog:

    quos odorari hunc decemviratum suspicamini,

    Cic. Agr. 2, 24, 65.—
    B.
    To search out, trace out, investigate:

    odorabantur omnia et pervestigabant,

    Cic. Verr. 2, 4, 13, § 31:

    quid sentiant,

    id. de Or. 2, 44, 186:

    quid futurum sit,

    id. Att. 14, 22, 1:

    soles enim tu haec festive odorari,

    id. ib. 4, 14, 2:

    pecuniam,

    id. Clu. 30, 82:

    tu velim ex Fabio odorere,

    id. Att. 4, 8, 4:

    sagacius,

    id. ib. 6, 4, 3:

    odorandi vias occultas sagax,

    Amm. 14, 5, 6.—
    C.
    To get an inkling or smattering of any thing:

    odoratus philosophiam,

    Tac. Or. 19, 3:

    veritatem leviter,

    Lact. 7, 1, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > odoror

  • 8 odoror

    , odoratus sum, odorari 1
      чуять, нюхать, обонять, замечать

    Dictionary Latin-Russian new > odoror

  • 9 odoratus

    I odōrātus, a, um part. pf. к odoror II odōrātus, ūs m. [ odoror ]
    1) обоняние, чутьё C, PM
    2) вдыхание запаха, нюханье C, Vlg
    III odōrātus, a, um [ odoro ]
    1) душистый, пахучий, благовонный (cedrus V; capilli H)

    Латинско-русский словарь > odoratus

  • 10 odoratus

    [st1]1 [-] ŏdōrātus, a, um: part. passé de odoro. - [abcl][b]a - qui a une odeur (bonne ou mauvaise). - [abcl]b - parfumé.[/b] [st1]2 [-] ŏdōrātus, a, um: part. passé de odoror; qui a flairé, qui a senti (au pr. et au fig.). [st1]3 [-] ŏdōrātŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - action de flairer. - [abcl]b - odorat. - [abcl]c - odeur.[/b]
    * * *
    [st1]1 [-] ŏdōrātus, a, um: part. passé de odoro. - [abcl][b]a - qui a une odeur (bonne ou mauvaise). - [abcl]b - parfumé.[/b] [st1]2 [-] ŏdōrātus, a, um: part. passé de odoror; qui a flairé, qui a senti (au pr. et au fig.). [st1]3 [-] ŏdōrātŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - action de flairer. - [abcl]b - odorat. - [abcl]c - odeur.[/b]
    * * *
        Odoratus, pen. prod. Aliud adiectiuum. Qu'on a rempli d'odeurs, Parfumé: vt Templum odoratum. Plin. iunior.
    \
        Nouella vetustis minus odorata. Plin. De moindre odeur.
    \
        Minime odorati flores. Plinius. Qui sentent fort peu, De petite odeur.
    \
        Odoratae radicis herba. Plin. Herbe ayant la racine fort odoriferante, et aromatique.
    \
        Bacchus odoratus. Virgil. Vin odoriferant.
    \
        Odoratus, huius odoratus, pen. prod. Plin. Cic. Odorement, La vertu et faculté naturelle d'odorer et flairer. C'est l'un des cinq sens.
    \
        Odoratus. Cic. Odorement, Flairement, Odoration, Sentement.
    \
        Odoratus. Plin. Odeur.

    Dictionarium latinogallicum > odoratus

  • 11 odoratus

    1. odōrātus, a, um, Partic. v. odoror, w. s.
    ————————
    2. odōrātus, a, um (v. odor), riechend, einen (bes. einen angenehmen) Geruch von sich gebend, wohlriechend, cedrus, Verg.: capilli, Hor.: vinum, Plin. u. Lact.: odoratus capillos rosā, Hor.: nec male odorati sit anhelitus oris, Ov.: odorati imbres, Sen. rhet.: odora laurus, cupressorum odoratius lignum, Apul.: liquor odoratior, Plin.: vina mustis odoratiora, Plin.: flores odoratissimi, Plin.: unguenta odoratissima, Augustin. – übtr., Indi, in deren Lande wohlriechende Spezereien wachsen, Sil.: so auch Armenii, Tibull.
    ————————
    3. odōrātus, ūs, m. (odoror), I) das Riechen, der Geruch, als Wahrnehmung durch den Geruchsinn, Cic. de nat. deor. 2, 158. Vulg. 1. Cor. 12, 17. – II) übtr.: A) der Geruchsinn, der Geruch, Cic. Acad. 2, 20. Plin. 11, 10. – B) (= odor) der Geruch einer Sache, Plin. 25, 151.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > odoratus

  • 12 odorabilis

    odōrābilis, e (odoror), riechbar, Ambros. de Noë 15. § 52. Isid. diff. 1, 142.

    lateinisch-deutsches > odorabilis

  • 13 odoratio

    odōrātio, ōnis, f. (odoror), das Riechen, der Geruch = die Wahrnehmung durch den Geruchsinn, u. meton. = der Geruchsinn, Lact. de opif. dei 10, 10: Plur., Cic. Tusc. 4, 20: duas odorationes habere, Interpr. Iren. 1, 18, 1. – übtr., aliqua odoratio immortalitatis, Interpr. Iren. 1, 4, 1.

    lateinisch-deutsches > odoratio

  • 14 odoratus [1]

    1. odōrātus, a, um, Partic. v. odoror, w. s.

    lateinisch-deutsches > odoratus [1]

  • 15 odoratus [3]

    3. odōrātus, ūs, m. (odoror), I) das Riechen, der Geruch, als Wahrnehmung durch den Geruchsinn, Cic. de nat. deor. 2, 158. Vulg. 1. Cor. 12, 17. – II) übtr.: A) der Geruchsinn, der Geruch, Cic. Acad. 2, 20. Plin. 11, 10. – B) (= odor) der Geruch einer Sache, Plin. 25, 151.

    lateinisch-deutsches > odoratus [3]

  • 16 odorabilis

    odōrābilis, e (odoror), riechbar, Ambros. de Noë 15. § 52. Isid. diff. 1, 142.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > odorabilis

  • 17 odoratio

    odōrātio, ōnis, f. (odoror), das Riechen, der Geruch = die Wahrnehmung durch den Geruchsinn, u. meton. = der Geruchsinn, Lact. de opif. dei 10, 10: Plur., Cic. Tusc. 4, 20: duas odorationes habere, Interpr. Iren. 1, 18, 1. – übtr., aliqua odoratio immortalitatis, Interpr. Iren. 1, 4, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > odoratio

  • 18 odōrātiō

        odōrātiō ōnis, f    [odoror], a smelling, smell: delectatio odorationum.

    Latin-English dictionary > odōrātiō

  • 19 odōrātus

        odōrātus ūs, m    [odoror], a smelling, smell: eorum iucundus.— The sense of smell.
    * * *
    odorata, odoratum ADJ
    perfumed, fragrant

    Latin-English dictionary > odōrātus

  • 20 sagāciter

        sagāciter adv. with comp. and sup.    [sagax], with keen scent, sharply, keenly: tu sagacius odorabere: Numque sagacius unus odoror, an, etc., H.—Fig., acutely, shrewdly, accurately, sagaciously: ut odorer, quam sagacissime possim, quid, etc.: moti sunt, L.

    Latin-English dictionary > sagāciter

См. также в других словарях:

  • ՀՈՏՈՏԻՄ — (տեցայ, եա՛.) NBH 2 0123 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 10c ձ. եւ հ. ՀՈՏՈՏԻՄ ὁσφραίνομαι, ὁσφράομαι odoror, olfacio. որ եւ ՀՈՏՈՏԵՄ, ՀՈՏՈՏԱՄ. (որպէս թէ հոտհոտել.) Առնուլ զհոտ. ձգել զհոտ ռընգամբք. մերձեցուցանել զհոտոտելիս.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • Braten (Subst.) — 1. Bei dem Braten sagt er: »Drauf, drauf!« aber beim Essig: »Meine Zähne vertragen es nicht.« – Burckhardt, 417. Von denen, die das Gute und Angenehme gern haben, aber sich sträuben, wo es Widerwärtiges zu ertragen gilt. 2. Braten ist nicht für… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»