Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

octāvĭus

  • 1 Octavius

    Octāvĭus, i, m.; Octāvĭa, ae, f., the name of a Roman gens, Suet. Aug. 1 sq.; cf. Drumann, History of Rome, vol. iv. p. 218 sq.
    1.
    C. Octavius, the father of the emperor Augustus, Cic. Att. 2, 1, 12; id. Phil. 3, 6, 15.—
    2.
    Cn. Octavius, the first consul of this gens, Cic. Off. 1, 39, 138.—
    3.
    M. Octavius Caecina, a tribune of the people, Cic. N. D. 1, 38, 106.—
    4.
    Rarely of the emperor Augustus, Juv. 8, 242.—
    5.
    In the fem., Octavia, the name of the two sisters of the emperor Augustus, Suet. Aug. 4; 63; Tac. A. 4, 44.—
    6.
    Octavia was also the name of the daughter of the emperor Claudius and Messalina, Suet. Claud. 27; id. Ner. 7.—
    7.
    Octaviae Porticus, two halls in Rome, Vell. 1, 11; 2, 1; Suet. Aug. 29; Paul. ex Fest. p. 178 Müll.—Hence,
    II.
    Octāvĭānus, a, um, adj., of or belonging to an Octavius, Octavian:

    Octaviano bello,

    i. e. in the war of the consul Cn. Octavius with Cinna, Cic. Div. 1, 2, 4:

    milites,

    of M. Octavius, who fought for Pompey, Caes. B. C. 3, 9.—Esp., subst.: Octāvĭānus, i, m., a surname of the emperor Augustus, who was adopted out of the gens Octavia into the gens Julia, Cic. Fam. 12, 25, 4; Tac. A. 13, 6; Aur. Vict. Vir. Ill. 79, 1; id. Caes. 1, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > Octavius

  • 2 Octavia

    Octāvĭus, i, m.; Octāvĭa, ae, f., the name of a Roman gens, Suet. Aug. 1 sq.; cf. Drumann, History of Rome, vol. iv. p. 218 sq.
    1.
    C. Octavius, the father of the emperor Augustus, Cic. Att. 2, 1, 12; id. Phil. 3, 6, 15.—
    2.
    Cn. Octavius, the first consul of this gens, Cic. Off. 1, 39, 138.—
    3.
    M. Octavius Caecina, a tribune of the people, Cic. N. D. 1, 38, 106.—
    4.
    Rarely of the emperor Augustus, Juv. 8, 242.—
    5.
    In the fem., Octavia, the name of the two sisters of the emperor Augustus, Suet. Aug. 4; 63; Tac. A. 4, 44.—
    6.
    Octavia was also the name of the daughter of the emperor Claudius and Messalina, Suet. Claud. 27; id. Ner. 7.—
    7.
    Octaviae Porticus, two halls in Rome, Vell. 1, 11; 2, 1; Suet. Aug. 29; Paul. ex Fest. p. 178 Müll.—Hence,
    II.
    Octāvĭānus, a, um, adj., of or belonging to an Octavius, Octavian:

    Octaviano bello,

    i. e. in the war of the consul Cn. Octavius with Cinna, Cic. Div. 1, 2, 4:

    milites,

    of M. Octavius, who fought for Pompey, Caes. B. C. 3, 9.—Esp., subst.: Octāvĭānus, i, m., a surname of the emperor Augustus, who was adopted out of the gens Octavia into the gens Julia, Cic. Fam. 12, 25, 4; Tac. A. 13, 6; Aur. Vict. Vir. Ill. 79, 1; id. Caes. 1, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > Octavia

  • 3 Octavianus

    Octāvĭus, i, m.; Octāvĭa, ae, f., the name of a Roman gens, Suet. Aug. 1 sq.; cf. Drumann, History of Rome, vol. iv. p. 218 sq.
    1.
    C. Octavius, the father of the emperor Augustus, Cic. Att. 2, 1, 12; id. Phil. 3, 6, 15.—
    2.
    Cn. Octavius, the first consul of this gens, Cic. Off. 1, 39, 138.—
    3.
    M. Octavius Caecina, a tribune of the people, Cic. N. D. 1, 38, 106.—
    4.
    Rarely of the emperor Augustus, Juv. 8, 242.—
    5.
    In the fem., Octavia, the name of the two sisters of the emperor Augustus, Suet. Aug. 4; 63; Tac. A. 4, 44.—
    6.
    Octavia was also the name of the daughter of the emperor Claudius and Messalina, Suet. Claud. 27; id. Ner. 7.—
    7.
    Octaviae Porticus, two halls in Rome, Vell. 1, 11; 2, 1; Suet. Aug. 29; Paul. ex Fest. p. 178 Müll.—Hence,
    II.
    Octāvĭānus, a, um, adj., of or belonging to an Octavius, Octavian:

    Octaviano bello,

    i. e. in the war of the consul Cn. Octavius with Cinna, Cic. Div. 1, 2, 4:

    milites,

    of M. Octavius, who fought for Pompey, Caes. B. C. 3, 9.—Esp., subst.: Octāvĭānus, i, m., a surname of the emperor Augustus, who was adopted out of the gens Octavia into the gens Julia, Cic. Fam. 12, 25, 4; Tac. A. 13, 6; Aur. Vict. Vir. Ill. 79, 1; id. Caes. 1, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > Octavianus

  • 4 אוגוסטוס

    Augustus, Gaius Octavius Caesar (63 BC-AD 14), first Roman emperor; title of Roman emperors after Octavius; male first name

    Hebrew-English dictionary > אוגוסטוס

  • 5 Augustus

        Augustus ī, m    [1 Augustus], a cognomen given to Octavius Caesar as emperor, his majesty. —Hence, As adj., of Augustus, of the emperor, imperial: caput, O.: mensis, the month of August (Sextilis), Iu.
    * * *
    I
    augusta -um, augustior -or -us, augustissimus -a -um ADJ
    sacred, venerable; majestic, august, solemn; dignified; worthy of honor (Ecc)
    II
    Augusta, Augustum ADJ
    August (month) (mensis understood); abb. Aug.; renamed from Sextilis in 8 BC
    III
    Augustus; (title of Octavius Caesar, Emperor, 27 BC-14 AD); of all emperors

    Latin-English dictionary > Augustus

  • 6 Ottavio

    [ot'tavjo]
    nome proprio maschile Octavius
    * * *
    Ottavio
    /ot'tavjo/
    n.pr.m.
    Octavius.

    Dizionario Italiano-Inglese > Ottavio

  • 7 Октавий

    History: Octavius

    Универсальный русско-английский словарь > Октавий

  • 8 Октавиус

    General subject: Octavius

    Универсальный русско-английский словарь > Октавиус

  • 9 Октейвиус

    General subject: Octavius

    Универсальный русско-английский словарь > Октейвиус

  • 10 Октейвус

    General subject: Octavius

    Универсальный русско-английский словарь > Октейвус

  • 11 אוקטביוס

    n. Octavius, male first name (Latin)

    Hebrew-English dictionary > אוקטביוס

  • 12 Octavio

    m.
    Octavius, Octavio.
    * * *

    Spanish-English dictionary > Octavio

  • 13 augustus

        augustus adj. with comp. and sup.    [augeo], consecrated, sacred, reverend: Eleusis: fons.—Venerable, majestic, magnificent, noble: templa, L.: moenia, V.: mens, O.: formam augustiorem, L.: vir, L.: augustissima vestis, L.
    * * *
    I
    augusta -um, augustior -or -us, augustissimus -a -um ADJ
    sacred, venerable; majestic, august, solemn; dignified; worthy of honor (Ecc)
    II
    Augusta, Augustum ADJ
    August (month) (mensis understood); abb. Aug.; renamed from Sextilis in 8 BC
    III
    Augustus; (title of Octavius Caesar, Emperor, 27 BC-14 AD); of all emperors

    Latin-English dictionary > augustus

  • 14 ōrō

        ōrō āvī, ātus, āre    [1 os], to speak: talibus orabat Iuno, V.—To treat, argue, plead: matronis ipsis orantibus, i. e. at the mediation of: causam capitis, plead: causas melius, V.: cum eo de salute suā, treat, Cs.: ipse pro se oravit, pleaded his own cause, L.—To pray, beg, beseech, entreat, implore, supplicate: ‘me surpite morti,’ orabat, H.: orando surdas aurīs reddideras mihi, T.: socer Non orandus erat, vi sed faciendus, to be made my father-in-law, not by entreaty but by compulsion, O.: gnato uxorem, request a wife for, T.: Quod ego per hanc te dextram oro, T.: illud te, ut, etc., O.: multa deos orans, V.: te oro, ut redeat, T.: te etiam atque etiam oro, ut, etc.: oratos vos omnīs volo, Ne plus possit, etc., T.: quod ne faciatis, oro obtestorque vos: oro atque obsecro, adhibeatis misericordiam: et vocet oro, V.: istam, Oro, exue mentem, V.: Per deos oro... Este mei memores, O.: admittier orant (i. e. ut admittantur), V.: orantes primi transmittere cursum (i. e. ut primi transmitterent), V.: ut Octavius orandus sit pro salute cuiusquam civis.— Parenthet., with te or vos, I beg, prithee: dic, oro te, clarius: ne illa quidem, oro vos, movent? L.
    * * *
    I
    orare, oravi, oratus V
    beg, ask for, pray; beseech, plead, entreat; worship, adore
    II
    orere, -, - V

    Latin-English dictionary > ōrō

  • 15 Philippus

        Philippus ī, m, Φίλιπποσ, a king of Macedonia, father of Alexander the Great, C., N.— A gold coin struck by King Philip, H.
    * * *
    I
    Philip (name of several Macedonian kings); (Philip II, father of Alexander)
    II
    Philippi (pl.); (town in eastern Macedonia where Octavius defeated Brutus)

    Latin-English dictionary > Philippus

  • 16 sī-ve or seu

        sī-ve or seu     conj, or if (cf. vel si): postulo, sive aequomst, te oro, ut, etc., T.: ut mihi Platonis illud, seu quis dixit alius (i. e. vel si quis), or whoever else said it: Bis denas Italo texamus robore navīs, Seu plurīs complere valent, etc., V.: turdus, Sive aliud privum dabitur tibi, devolet illuc, H.— When, of two or more suppositions, it is indifferent which is true or accepted; in the formula, si... sive, or si... seu, if... or if: Si ista uxor sive amica est, T.: si nocte sive luce, si servus sive liber faxit, L.: si arborum trunci, sive naves essent a barbaris missae, Cs.—In the formula, sive... sive, or seu... seu (poet. also sive... seu, or seu... sive), be it that... or that, if... or if, whether... or: sive retractabis; sive properabis: sive regi sive optimatibus serviant: seu periculi magnitudine seu animi mobilitate inpulsi, S.: Sive deae seu sint dirae volucres, V.—Often more than twice: sive Sulla sive Marius sive uterque sive Octavius sive qui alius... eum detestabilem iudico.—With ellips. of sive in the first clause (poet.): Quo non arbiter Hadriae Maior, tollere seu ponere volt freta, H.—The suppositions are sometimes followed, each by its own conclusion: nam sive timuit, quid ignavius? sive meliorem suam causam fore putavit, quid iniustius?: eos seu dedi placeat, dedere se paratos esse, seu supplicio adfici, daturos poenas, L.—When the second supposition is presented as contrary to the first, it may be introduced, after sive, by sin or si vero: sive sensus exstinguitur... quis me beatior? sin vera sunt, etc.: sive enim abscedant, cui dubium esse quin... sin autem manendum ibi nihilo minus sit, L.: sive enim Zenonem sequare, magnum est efficere... si vero Academiam veterem persequamur, etc.—Correl. with aut or ne (poet.): (saxum) seu turbidus imber Proluit, aut annis solvit sublapsa vetustas, whether... or, V.: Substitit, erravitne viā, seu lassa resedit, Incertum, whether... or, V.—As a simple disjunctive, or: quid perturbatius hoc ab urbe discessu, sive potius turpissimā fugā?: remotis sive omnino missis lictoribus: te rogo... resistas sive etiam occurras negotiis.— Introducing an alternative which is preferred, or rather, or more accurately, or as I should say: eiecto sive emisso iam ex urbe Catilinā, ille arma misit: urbem matri seu novercae relinquit, L.: quam (sagittam) Parthus sive Cydon torsit, V.

    Latin-English dictionary > sī-ve or seu

  • 17 Augustus

    n. Augustus, Gaius Octavius Caesar (63 BC-AD 14), first Roman emperor

    Holandés-inglés dicionario > Augustus

  • 18 Пеппер, Октавий

    Pepper, Octavius
    Принц-полукровка, Волшебники

    Русско-английский словарь Гарри Поттер (Народный перевод) > Пеппер, Октавий

  • 19 Минуций Феликс

    (ок. 2 в.; раннехрист. апологет, автор апологии христ-ва в форме диалога "Октавий" ( Octavius)) Minucius, Felix

    Русско-английский словарь религиозной лексики > Минуций Феликс

  • 20 adsiduissime

    1.
    assĭdŭus ( ads-, perh. only by confusion of 1. assiduus with 2. assiduus), i, m. [as-do; cf.

    infra,

    Gell. 16, 10, 15 ], a tributepayer; a name given by Servius Tullius to the citizens of the upper and more wealthy classes, in opp. to proletarii, citizens of the lowest classes, who benefit the state only by their progeny (proles).
    I.
    A.. Lit.:

    cum locupletes assiduos (Servius) appellāsset ab aere dando,

    Cic. Rep. 2, 22, 40.—So in the Twelve Tables:

    adsiduo vindex adsiduus esto. Proletario jam civi, cui quis volet vindex esto,

    Gell. 16, 10, 5; cf.

    Dirks. Transl. 154 sq.: locuples enim est assiduus, ut ait L. Aelius, appellatus ab aere dando,

    Cic. Top. 2, 10; Varr. ap. Non. p. 67, 25: quibus erant pecuniae satis locupletes, assiduos;

    contrarios proletarios,

    id. ib.:

    assiduum ab aere dando,

    Quint. 5, 10, 55:

    adsiduus in Duodecim Tabulis pro locuplete dictus, ab assibus, id est aere dando,

    Gell. 16, 10, 15: adsiduus dicitur, qui in eā re, quam frequenter agit, quasi consedisse videatur. Alii assiduum locupletem, quasi multorum assium dictum putārunt. Alii eum, qui sumptu proprio militabat, ab asse dando vocatum existimārunt, Paul. ex Fest. p. 9 Müll.:

    ditiores qui asses dabant, assidui dicti sunt,

    Charis. p. 58 P.; cf. vindex ap. Cassiod. Orth. p. 2318 P.:

    assiduus dicebatur apud antiquos, qui assibus ad aerarii expensam conferendis erat,

    Isid. Orig. 10, 17; cf. Nieb. Röm. Gesch. 1, pp. 496-502.—
    B.
    Meton., a rich person:

    noctīsque diesque adsiduo satis superque est,

    Plaut. Am. 1, 1, 14.—
    II.
    Trop., adject. of a first-rate, classical writer:

    classicus adsiduusque aliquis scriptor, non proletarius,

    Gell. 19, 8, 15 (cf. on the other hand:

    Proletario sermone nunc quidem utere,

    common talk, Plaut. Mil. 3, 1, 157).
    2.
    assĭdŭus ( ads-, Ritschl, Lachm., Fleck., B. and K., Rib., Weissenb., Jahn; ass-, Merk., Halm, K. and H.), a, um, adj. [from assideo, as continuus from contineo, etc.]:

    Itaque qui adest, adsiduus (est),

    Varr. L. L. 7, § 99; but more correctly: adsiduus dicitur, qui in eā re, quam frequenter agit, quasi consedisse videatur, to have sat down to it, Paul. ex Fest. p. 9 Müll.; hence,
    I.
    Constantly present somewhere, attending to, busy or occupied with something (cf. deses, idle, from desideo):

    cum hic filius adsiduus in praediis esset,

    Cic. Rosc. Am. 7; id. Att. 4, 8, b, §

    3: fuit adsiduus mecum praetore me,

    id. Cael. 4, 10; Varr. R. R. 2, 10, 6; Vulg. Eccli. 9, 4; 37, 15:

    semper boni adsiduique domini (i. e. qui frequenter adest in praediis) referta cella vinariā, oleariā, etc.,

    Cic. Sen. 16, 56:

    suos liberos agricolas adsiduos esse cupiunt,

    id. Rosc. Am. 16, 47:

    flagitator,

    id. Brut. 5, 18:

    his potius tradam adsiduis uno opere eandem incudem diem noctemque tundentibus,

    id. de Or. 2, 39, 162:

    Elevat adsiduos copia longa viros,

    Prop. 3, 31, 44:

    campus, Assiduis pulsatus equis,

    Ov. M. 6, 219:

    adsiduus in oculis hominum fuerat,

    Liv. 35, 10:

    hostis, adsiduus magis quam gravis,

    id. 2, 48:

    canes adsiduiores,

    Varr. R. R. 2, 9:

    circa scholas adsiduus,

    Suet. Tib. 11:

    (patrimonia) majora fiunt Incude adsiduā semperque ardente camino,

    by the busy anvil, Juv. 14, 118:

    Retibus adsiduis penitus scrutante macello Proxima,

    id. 5, 95:

    Quem cavat adsiduis sudibus,

    id. 6, 248:

    in mandatis illius maxime adsiduus esto,

    Vulg. Eccli. 6, 37; 12, 3.—So of the constant attendance of candidates for office, Q. Cic. Petit. Cons. 9, 37 (cf. these passages in their connection).—Hence sarcastically of parasites:

    urbani adsidui cives, quos scurras vocant,

    Plaut. Trin. 1, 2, 165.—
    II.
    With the prominent idea of continuance in time, continual, unremitting, incessant, perpetual, constant (very freq. both in prose and poetry):

    foro operam adsiduam dare,

    Plaut. As. 2, 4, 22: ludis adsiduas operas dare, [p. 180] Lucr. 4, 974:

    pars terraï perusta solibus adsiduis,

    id. 5, 252:

    imbres,

    id. 5, 341; Cic. Att. 13, 16:

    motus,

    Lucr. 1, 995, and 4, 392;

    2, 97: repulsus,

    id. 4, 106:

    casus,

    id. 5, 205:

    frequentia,

    Cic. Planc. 8 fin.; Q. Cic. Petit. Cons. 9, 37: febricula, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 21 fin.:

    adsidua ac diligens scriptura,

    Cic. Or. 1, 33, 150:

    recordatio,

    id. Fin. 1, 12, 41:

    deorum adsidua insidens cura,

    Liv. 1, 21:

    deprecatio justi adsidua,

    Vulg. Jac. 5, 16:

    (portae) adsiduus custos,

    Liv. 34, 9:

    longa temporum quies et continuum populi otium et assidua senatūs tranquillitas, etc.,

    Tac. Or. 38:

    sterilitates,

    Suet. Claud. 18:

    quantum (nominis) Octavius abstulit udo Caedibus adsiduis gladio,

    Juv. 8, 243:

    barbarorum incursus,

    Suet. Vesp. 8:

    vasa aurea adsiduissimi usūs,

    id. Aug. 71:

    ignis,

    Tib. 1, 1, 6:

    aqua,

    Prop. 2, 1, 68; 2, 19, 31; 3, 11, 56 al.:

    libidines,

    id. 2, 16, 14:

    Hic ver adsiduum atque alienis mensibus aestas,

    Verg. G. 2, 149:

    nubes,

    Ov. M. 1, 66:

    gemitus,

    id. ib. 2, 486 et saep.: Non feret assiduas potiori te dare noctes, * Hor. Epod. 15, 13.—Sometimes said with a degree of impatience, constant, everlasting, eternal:

    lapsus Tectorum adsiduos,

    Juv. 3, 8:

    obvius adsiduo Syrophoenix udus amomo,

    with his everlasting perfume, id. 8, 159 Jahn:

    adsiduo ruptae lectore columnae,

    id. 1, 13.—Hence adv., continually, constantly, without intermission.
    I.
    Form as-sĭdŭō ( ads-):

    operam dare alicui,

    Plaut. Cist. 1, 3, 37:

    edere,

    id. Mil. 1, 1, 50:

    perpotare,

    id. Most. 4, 2, 60:

    esse cum aliquo,

    id. Truc. 2, 4, 68:

    quaerere aliquid,

    Plin. 26, 3, 8, § 16:

    adesse,

    Dig. 40, 4, 44.—Far more freq.,
    II.
    Form assĭdŭē ( ads-):

    ubi sum adsidue, scio,

    Ter. Hec. 2, 1, 20:

    in ore indisciplinatorum adsidue erit,

    Vulg. Eccli. 20, 26:

    Adsidue veniebat,

    Verg. E. 2, 4:

    homines nobiles adsidue unā scribere,

    Ter. Ad. prol. 16:

    adsidue cantare,

    Cic. Div. 1, 34, 74:

    alia, quae suis locis dicentur adsidue,

    Plin. 24, 1, 1, § 3:

    Cum assidue minores parentibus liberi essent,

    Quint. 6, 3, 67:

    agere aliquid,

    Ter. Heaut. prol. 29:

    ut oculis adsidue videmus,

    Cic. N. D. 2, 41, 104:

    audire aliquid,

    id. Mil. 34, 93: frequenter et adsidue consequi aliquid, Auct. ad Her. 4, 56, 69:

    laudare aliquid,

    Vulg. Eccli. 51, 15:

    interrogari,

    ib. ib. 23, 11:

    litteris uti,

    Cic. Fam. 5, 15:

    convivari,

    Suet. Aug. 74:

    frequentare aedem,

    id. ib. 91:

    gestare aliquem ornatum,

    id. Calig. 52:

    DEFLERE ALIQVEM,

    Inscr. Grut. 950, 8:

    adsidue recens,

    Plin. 11, 53, 115, § 277.— Comp not found.—
    * Sup. assĭdŭissimē ( ads-):

    Adsiduissime mecum fuit Dionysius,

    Cic. Brut. 91, 316: salientes (aquae) adsiduissime interdiu et noctu, Sen. Cons. ap. Front. Aquaed. 2, p. 252; for the comparison of the adj. and adv. (as in arduus, exiguus, egregius, industrius, perpetuus, etc.), v. Rudd. I. p. 180, n. 58.

    Lewis & Short latin dictionary > adsiduissime

См. также в других словарях:

  • Octavius — ( cy. Eydaf) was a legendary king of the Britons in Geoffrey of Monmouth s Historia regum Britanniae , a fictional account of the rulers of Britain. According to Geoffrey s story, Octavius was brother to Constantine I and ruled over Britain while …   Wikipedia

  • Octavius — bezeichnet den lateinischen Vornamen, Octavius (Name) ein Geisterschiff, Octavius (Schiff) Diese Seite ist eine Begriffsklärung zur Unterscheidung mehrerer mit demselben Wort bezeichneter Begriffe …   Deutsch Wikipedia

  • Octavĭus — Octavĭus. Die Octavia gens war ursprünglich ein volskisches Rittergeschlecht, welches schon zur Königszeit nach Rom übersiedelte; es war theils patricisch, theils plebejisch; zu jenem gehörten die Familien Balbus u. Rufus; zu diesem die der… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Octavĭus — Octavĭus, Name eines röm. plebejischen Geschlechts, das aus dem volskischen Veliträ in Latium stammte. Seine namhaftesten Glieder sind: 1) Gnäus, zeichnete sich im Kriege gegen Perseus aus, in dem er als Prätor 168 v. Chr. den Befehl über die… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Octavius — Octavius, röm. plebejisches Geschlecht, welches erst 165 v. Chr. das Consulat erlangte. – C. O., gest. 58 v. Chr., wurde durch Cäsars Schwester Julia Großvater des C. Julius Cäsar Octavianus Augustus; s. Augustus …   Herders Conversations-Lexikon

  • Octavius — m English: from the Roman family name, derived from Latin octāvus eighth. The name was fairly frequently given to a male eighth child (or eighth son) in large Victorian families. It is much less common these days, when families rarely extend to… …   First names dictionary

  • Octavius — Octavius,   römischer Gentilname, Oktavier …   Universal-Lexikon

  • Octavius — [äk tā′vēəs] n. [L < octavus, eighth] a masculine name: fem. Octavia …   English World dictionary

  • OCTAVIUS (M.) — M. OCTAVIUS Historicus priscus, auctori de Origine gentis Roman. Laudatus. an idem cum Octavio Hersenno, Macrob. Saturn. l. 3. c. ult. Cn. Octavius. Consul, pepulit cinnam collegam, An. 667. Urb. Cond. surrogatô L. Corn. Merulâ huic, qui manu… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • OCTAVIUS — I. OCTAVIUS Fanensis, dictus Cleophilus: Docuit in aliquot Italiae Academiis, principibus Medicaeis et Curiae Romanae gratus. Prosâ versuque varia edidit: a Socero venenô peremptus, A. C. 1490. aetat. 43. Franc. Polyardus, in eius vita. Pierius… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Octavius, S. (1) — 1S. Octavius (5. März), ein Martyrer in Africa. S. S. Adrianus6, wo er unter dem Namen Octavianus vorkommt. (I. 365.) …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»