-
1 obyci|e
Ⅰ sv ⇒ obyć Ⅱ n sgt 1. (ogłada) good manners, refinement, polish- miał duże obycie he was a person of considerable refinement2. (oswojenie się) familiarity (z czymś with sth); experience (z czymś in a. of sth)- obycie z komputerem computer literacyThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > obyci|e
-
2 obycie
сущ.• изощренность• изощрённость• изысканность• изящество• обычай• утонченность• уточнение* * *obyci|e☼ 1. навык ♂, сноровка ž; знакомство;2. умение вести себя в обществе; on nie ma \obyciea он не умеет вести себя в обществе+2. ogłada
* * *с1) на́вык m, сноро́вка ż; знако́мство2) уме́ние вести́ себя́ в о́бществеon nie ma obycia — он не уме́ет вести́ себя́ в о́бществе
Syn:ogłada 2) -
3 obyty
oby|ty\obytyci 1. z czym, w czym знакомый, освоившийся с чем; привыкший к чему;\obyty z morzem привычный к морю;
2. умеющий вести себя в обществе;\obyty światowiec светский человек
* * *obyty z morzem — привы́чный к мо́рю
2) уме́ющий вести́ себя́ в о́бществеobyty światowiec — све́тский челове́к
См. также в других словарях:
obyty — obyci 1. «obeznany, zżyty, oswojony z czymś; przyzwyczajony do czegoś» Był obyty z bronią. Marynarze obyci z morzem. 2. «umiejący się zachować, znaleźć w towarzystwie, towarzysko wyrobiony, mający dobre maniery» Był bardzo młody i mało obyty … Słownik języka polskiego
obyty — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, obyci {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} oswojony z czymś, przyzwyczajony do czegoś; obeznany wskutek ciągłego stykania się, kontaktu z tym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Był obyty z wodą,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
