obwiniać

См. также в других словарях:

• obwiniać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, obwiniaćam, obwiniaća, obwiniaćają, obwiniaćany {{/stl 8}}– obwinić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, obwiniaćnię, obwiniaćni, obwiniaćwiń, obwiniaćniony {{/stl 8}}{{stl 7}} obarczać kogoś winą, uznawać kogoś za… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• parada — 1. Coś, ktoś jest nie od parady «coś, ktoś jest jakimś (kimś) nie tylko z nazwy, z pozoru, ale w rzeczywistości»: Ja też umiem czasem w mordę dać. Mam rączkę nie od parady. J. Iwaszkiewicz, Sława. 2. pot. Wchodzić, włazić komuś w paradę… …   Słownik frazeologiczny

• pręgierz — 1. Postawić, stawiać kogoś, coś pod pręgierzem (pod pręgierz) opinii publicznej «obwinić, obwiniać, oskarżyć, oskarżać, napiętnować kogoś, coś publicznie, oddać, oddawać kogoś, coś pod sąd opinii publicznej»: Jest to więc prawo władzy, a nie… …   Słownik frazeologiczny

• imputować — ndk IV, imputowaćtuję, imputowaćtujesz, imputowaćtuj, imputowaćował, imputowaćowany książk. «przypisywać komuś coś (zwykle coś ujemnego), dopatrywać się w czyimś działaniu złych intencji; pomawiać, posądzać, obwiniać» Imputować komuś… …   Słownik języka polskiego

• inkryminować — ndk IV, inkryminowaćnuję, inkryminowaćnujesz, inkryminowaćnuj, inkryminowaćował, inkryminowaćowany książk. «czynić zarzuty, posądzać kogoś o coś złego; obwiniać» Inkryminować komuś lekkomyślność. Był stale inkryminowany. ‹śrdwłc.› …   Słownik języka polskiego

• obwinić — dk VIa, obwinićnię, obwinićnisz, obwinićwiń, obwinićnił, obwinićniony obwiniać ndk I, obwinićam, obwinićasz, obwinićają, obwinićaj, obwinićał, obwinićany «zarzucić komuś winę, uznać kogoś winnym czegoś; oskarżyć» Obwinić kogoś o kłamstwo, o… …   Słownik języka polskiego

• skarżyć — ndk VIb, skarżyćżę, skarżyćżysz, skarż, skarżyćżył «podawać skargę, występować ze skargą; obwiniać, oskarżać; donosić» Skarżyć sąsiada do sądu o pobicie. Skarżyć na kolegów przed wychowawcą. Skarżyć na brata do matki. skarżyć się «wypowiadać… …   Słownik języka polskiego

• stawiać — ndk I, stawiaćam, stawiaćasz, stawiaćają, stawiaćaj, stawiaćał, stawiaćany 1. «umieszczać na czymś lub gdzieś jakąś rzecz; ustawiać gdzieś kogoś lub coś» Stawiać dzbanek, filiżanki, talerze na stole. Stawiać meble w pokoju. Ostrożnie stawiał nogi …   Słownik języka polskiego

• dziękować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, dziękowaćkuję, dziękowaćkuje {{/stl 8}}– podziękować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wyrażać wdzięczność, podziękowanie; być wdzięcznym : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• niepowodzenie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm. D. niepowodzenieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} niepomyślne zakończenie jakiegoś przedsięwzięcia, niekorzystny obrót spraw; coś, co się nie powiodło; brak powodzenia; porażka : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zrażać się… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• obciążać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, obciążaćam, obciążaća, obciążaćają, obciążaćany {{/stl 8}}– obciążyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, obciążaćżę, obciążaćży, obciążaćżony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} nakładać… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień