-
1 obwinić
глаг.• обвинить• обвинять* * *obwini|ć\obwinićony сов. обвинить;\obwinić о coś обвинить в чём-л.+* * *obwiniony сов.обвини́тьobwinić o coś — обвини́ть в чём-л.
Syn: -
2 obwinić
-
3 obwinić
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > obwinić
-
4 obwinić
incriminer -
5 obwinić
ciontaigh -
6 obwinić
جاني ; مرم ; مبوس -
7 مرم
obwinić; przekonywać; skazać; skazaniec; skazywać; udowadniać; więzień; winien; winny; intymny; kameralny; oznajmiać; oznajmić; poinformować; serdeczny; wskazać; zażyły -
8 مبوس
obwinić; przekonywać; skazać; skazaniec; skazywać; udowadniać; więzień -
9 obwiniać
impf ⇒ obwinić* * *(-niam, -niasz)* * *ipf.obwinić pf. (= zarzucić) blame ( kogoś o coś sb for sth); (= oskarżyć) accuse ( kogoś o coś sb of sth).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > obwiniać
-
10 обвинить
глаг.• inkryminować• naładować• obarczyć• obciążać• obciążyć• obwiniać• obwinić• oskarżać• oskarżyć• skarżyć• szarżować• winić• ładować* * *obwinić, posądzić -
11 обвинять
глаг.• ganić• inkryminować• naładować• obarczyć• obciążać• obciążyć• obwiniać• obwinić• oskarżać• oskarżyć• pomawiać• skarżyć• szarżować• winić• ładować* * *imputować co, obwiniać, posądzać, winić -
12 oskarżyć
глаг.• винить• инкриминировать• обвинить• обвинять* * *oskarż|yć\oskarżyćony сов. 1. о со обвинить в чём;\oskarżyć о nadużycie обвинить в растрате;
2. kogo (złożyć skargę) подать жалобу, заявить на кого;\oskarżyć kogoś przed sądem подать на кого-л. (жалобу) в суд+1. obwinie
* * *oskarżony сов.1) o co обвини́ть в чёмoskarżyć o nadużycie — обвини́ть в растра́те
oskarżyć kogoś przed sądem — пода́ть на кого́-л. (жа́лобу) в суд
Syn:obwinić 1) -
13 oskarżyć się
-
14 zarzucić
глаг.• забросать• забросить• закидать• закинуть• запрокинуть• зашвырнуть• упрекнуть* * *zarzuc|ić\zarzucićę, \zarzucićony сов. 1. (за)бросить;\zarzucić naukę забросить учёбу; \zarzucić palenie бросить курить; \zarzucić sieci расставить (забросить) сети;
2. забросать, закидать;\zarzucić pytaniami забросать вопросами;
3. набросить, накинуть;\zarzucić coś na siebie накинуть что-л. на себя; 4. занести nieos., вильнуть;ciężarówka \zarzucićiła na zakręcie грузовик занесло на повороте;
5. komu со обвинить, упрекнуть кого в чём;\zarzucić obłudę обвинить в лицемерии; \zarzucić kłamstwo обвинить во лжи; ● \zarzucić czapkami закидать шапками; \zarzucić ręce (ramiona) na szyję обвить руками шею; \zarzucić worek na plecy взвалить мешок на плечи (на спину);
\zarzucić rynek towarami наводнить рынок товарами+5. obwinie, oskarżyć
* * *zarzucę, zarzucony сов.1) (за)бро́ситьzarzucić naukę — забро́сить учёбу
zarzucić palenie — бро́сить кури́ть
zarzucić sieci — расста́вить (забро́сить) се́ти
2) заброса́ть, закида́тьzarzucić pytaniami — заброса́ть вопро́сами
3) набро́сить, наки́нутьzarzucić coś na siebie — наки́нуть что́-л. на себя́
4) занести́ nieos., вильну́тьciężarówka zarzuciła na zakręcie — грузови́к занесло́ на поворо́те
5) komu co обвини́ть, упрекну́ть кого в чёмzarzucić obłudę — обвини́ть в лицеме́рии
zarzucić kłamstwo — обвини́ть во лжи
•- zarzucić ręce na szyję
- zarzucić ramiona na szyję
- zarzucić worek na plecy
- zarzucić rynek towaramiSyn: -
15 oskarżyć\ się
-
16 blame
[bleɪm] 1. nwina f2. vtto blame sb for sth — obwiniać (obwinić perf) kogoś o coś
to be to blame — być winnym, ponosić winę
* * *[bleim] 1. verb1) (to consider someone or something responsible for something bad: I blame the wet road for the accident.) winić2) (to find fault with (a person): I don't blame you for wanting to leave.) potępiać2. noun(the responsibility (for something bad): He takes the blame for everything that goes wrong.) wina -
17 obciąż|yć
pf — obciąż|ać impf Ⅰ vt 1. (objuczyć) to burden, to (over)load- obciążyć kogoś bagażem to (over)load a. burden sb with luggage- obciążyć samochód ładunkiem to load a car2. (zlecić) to burden, to charge- obciążyć kogoś trudnym zadaniem to burden a. charge sb with a difficult task3. Ekon. to charge- obciążyć kogoś kosztami (czegoś) to charge sb (for sth)- obciążyć kogoś podatkiem to tax sb4. Prawo to incriminate- dowód obciążający incriminating evidence- w aktach sprawy nie ma nic, co mogłoby mnie obciążyć there’s nothing in the files of the case that could incriminate me- jego zeznania poważnie mnie obciążyły his testimony incriminated me5. (obwinić) to blame, to put the blame on- obciążać kogoś winą za coś to blame sb for sth- obciążać kogoś odpowiedzialnością za coś to hold sb responsible for sth6. (przeciążyć) to strain, to overload- obciążyć łącza telekomunikacyjne to overload telecommunication lines- obciążać sobie pamięć datami [osoba] to clutter one’s memory with dates- takie odżywianie bardzo obciąża żołądek that kind of food is heavy on the stomach- te ćwiczenia nie obciążają kręgosłupa/kolan these exercises don’t strain the spine/kneesⅡ obciążyć się — obciążać się 1. (obładować się) to (over)load oneself- obciążyli się zbyt dużym bagażem they (over)loaded themselves with too much baggage2. (zobowiązać się) to burden oneself- dodatkowo obciążył się opieką nad chorą ciotką he took on the extra burden of looking after his sick aunt- obciążył się dodatkowymi pracami he took on additional jobs, he burdened himself with additional jobs3. Prawo to incriminate oneself- obciążali się wzajemnie they incriminated each other- obciążali się wzajemnie winą za coś they blamed each other for sthThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > obciąż|yć
-
18 obwi|nić
pf — obwi|niać impf Ⅰ vt to accuse (o coś of sth); to blame (za coś for sth)- obwiniać kogoś o kradzież to accuse sb of theft a. stealing- obwinia rodziców za swoją porażkę he blames his parents for his failureⅡ obwinić się — obwiniać się to blame oneself (za coś for sth)The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > obwi|nić
-
19 oskarż|yć
pf — oskarż|ać1 impf Ⅰ vt 1. (obwinić) to accuse- oskarżyć kogoś o coś to accuse sb of sth- oskarżała go o romans z sekretarką she was accusing him of having an affair with his secretary- oskarżono go o nietolerancję he was accused of intolerance2. Prawo (wysunąć zarzut) [świadek, oskarżyciel] to accuse (o coś of sth); (postawić w stan oskarżenia) [policja, prokurator] to charge (o coś with sth); (przedstawić oficjalne oskarżenie) to arraign (o coś on sth); to indict (o coś for sth)- oskarżono go o złożenie fałszywych zeznań he was accused of giving false testimony- o co ją oskarżają? what is she charged with?- został oskarżony o morderstwo he has been charged with murder, he has been arraigned a. indicted on a murder chargeⅡ oskarżyć się — oskarżać się 1. (siebie samego) to accuse oneself (o coś of sth) 2. (jeden drugiego) to accuse each other (o coś of sth)The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > oskarż|yć
-
20 poskarż|yć
pf Ⅰ vi to tell (na kogoś on sb); [dziecko] to tattle (na kogoś on sb) Ⅱ poskarżyć się 1. (obwinić) to complain (na kogoś about sb)- poskarżył się ojcu na brata he complained to his father about his brother ⇒ skarżyć się2. (narzekać) to complain- poskarżyć się na ból głowy to complain of a headache- poskarżła się, że nieuprzejmie ją potraktowano she complained that she’d been treated rudely- poskarżył się przyjacielowi na swój los he complained to a friend about his situationThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > poskarż|yć
- 1
- 2
См. также в других словарях:
obwinić — dk VIa, obwinićnię, obwinićnisz, obwinićwiń, obwinićnił, obwinićniony obwiniać ndk I, obwinićam, obwinićasz, obwinićają, obwinićaj, obwinićał, obwinićany «zarzucić komuś winę, uznać kogoś winnym czegoś; oskarżyć» Obwinić kogoś o kłamstwo, o… … Słownik języka polskiego
obwiniać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, obwiniaćam, obwiniaća, obwiniaćają, obwiniaćany {{/stl 8}}– obwinić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, obwiniaćnię, obwiniaćni, obwiniaćwiń, obwiniaćniony {{/stl 8}}{{stl 7}} obarczać kogoś winą, uznawać kogoś za… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pręgierz — 1. Postawić, stawiać kogoś, coś pod pręgierzem (pod pręgierz) opinii publicznej «obwinić, obwiniać, oskarżyć, oskarżać, napiętnować kogoś, coś publicznie, oddać, oddawać kogoś, coś pod sąd opinii publicznej»: Jest to więc prawo władzy, a nie… … Słownik frazeologiczny
naskarżyć — dk VIb, naskarżyćżę, naskarżyćżysz, naskarżyćskarż, naskarżyćżył «obwinić kogoś przed kimś» Naskarżyć ojcu na brata. naskarżyć się «skarżąc się długo, użalić się, nautyskiwać; spędzić jakiś czas na skargach, utyskiwaniach» Naskarżyć się na… … Słownik języka polskiego
obwiniony — obwinionynieni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. obwinić (p.) obwiniony, obwiniona w użyciu rzecz., praw. «osoba przeciwko której toczy się postępowanie dyscyplinarne» … Słownik języka polskiego
oskarżyć — dk VIb, oskarżyćżę, oskarżyćżysz, oskarż, oskarżyćżył, oskarżyćżony oskarżać ndk I, oskarżyćam, oskarżyćasz, oskarżyćają, oskarżyćaj, oskarżyćał, oskarżyćany 1. «obwinić, posądzić, pomówić kogoś o coś, przypisać, zarzucić komuś coś złego»… … Słownik języka polskiego
poskarżyć — dk VIb, poskarżyćżę, poskarżyćżysz, poskarżyćskarż, poskarżyćżył to samo, co poskarżyć się w zn. 1 Poskarżyć na kogoś. poskarżyć się 1. «donieść o kimś coś złego, obwinić kogoś przed kimś o coś» Poskarżyć się ojcu na brata. Poskarżyła się… … Słownik języka polskiego
postawić — dk VIa, postawićwię, postawićwisz, postawićstaw, postawićwił, postawićwiony 1. «stawiając umieścić gdzieś jakąś rzecz (rzadziej osobę) we właściwej dla niej pozycji; ustawić» Postawić wazon z kwiatami na stole. Postawić laskę w kącie. Postawić… … Słownik języka polskiego
pręgierz — m II, D. a; lm M. e, D. y daw. «w średniowiecznych miastach: słup, przy którym wystawiano na widok publiczny przestępców i wymierzano im karę, np. dokonywano chłosty» dziś tylko we fraz. Postawić kogoś (coś) pod pręgierz (pod pręgierzem) opinii… … Słownik języka polskiego
zarzucić — dk VIa, zarzucićcę, zarzucićcisz, zarzucićrzuć, zarzucićcił, zarzucićcony zarzucać ndk I, zarzucićam, zarzucićasz, zarzucićają, zarzucićaj, zarzucićał, zarzucićany 1. «rzucając zawiesić, zaczepić coś na czymś; przerzucić przez coś» Zarzucić worek … Słownik języka polskiego
poskarżyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} donieść na kogoś, kto zrobił coś złego, obwinić kogoś o coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Poskarżył się, że brat go wygonił z pokoju. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień