-
1 obtemperanter
obtempĕranter, adv., v. obtempero fin. -
2 obtempero
ob-tempĕro ( opt-), āvi, ātum, 1, v. a., to comply with, attend to, conform to, submit to, obey (cf.: oboedio, obsequor, pareo; class.).(α).With dat.:(β).te audi, tibi obtempera,
Cic. Fam. 2, 7, 2:alicui obtemperare et parere,
id. Planc. 39, 94:imperio populi Romani,
Caes. B. G. 4, 21:voluntati alicujus,
id. B. C. 1, 35:auctoritati senatūs,
id. ib. 1, 1; Cic. Imp. Pomp. 19, 56:rationi obtemperare debet gubernator,
Varr. L. L. 9, § 6 Müll.:naturae,
Suet. Tib. 59:qui obtemperet ipse sibi, et decretis suis pareat,
who conforms to his own precepts, Cic. Tusc. 2, 4, 11:tibi deos certo scio obtemperaturos magis,
they will regard you, Ter. Ad. 4, 5, 70.—With ad:(γ).ad id, quod ex verbis intellegi possit, obtemperare,
Cic. Caecin. 18, 52.—With rel.-clause (perh. only in Plaut.):b.non ego illi obtempero quod loquitur,
do not mind what he says, Plaut. Am. 1, 1, 293:quae dico,
id. Most. 2, 2, 89. —Impers. pass.: quominus eis optemperetur, Lex. Jul. Municip. fin. ap. Haub. p. 133:si mihi esset obtemperatum,
Cic. Off. 1, 11, 35.—Hence, obtempĕranter, adv., willingly, readily, obediently (postAug.): se obtemperanter nobis accommodat, M. Aurel. ap. Front. Ep. ad M. Caes. 5, 11 Mai.: annuit, Prud. steph. 2, 112. -
3 optempero
ob-tempĕro ( opt-), āvi, ātum, 1, v. a., to comply with, attend to, conform to, submit to, obey (cf.: oboedio, obsequor, pareo; class.).(α).With dat.:(β).te audi, tibi obtempera,
Cic. Fam. 2, 7, 2:alicui obtemperare et parere,
id. Planc. 39, 94:imperio populi Romani,
Caes. B. G. 4, 21:voluntati alicujus,
id. B. C. 1, 35:auctoritati senatūs,
id. ib. 1, 1; Cic. Imp. Pomp. 19, 56:rationi obtemperare debet gubernator,
Varr. L. L. 9, § 6 Müll.:naturae,
Suet. Tib. 59:qui obtemperet ipse sibi, et decretis suis pareat,
who conforms to his own precepts, Cic. Tusc. 2, 4, 11:tibi deos certo scio obtemperaturos magis,
they will regard you, Ter. Ad. 4, 5, 70.—With ad:(γ).ad id, quod ex verbis intellegi possit, obtemperare,
Cic. Caecin. 18, 52.—With rel.-clause (perh. only in Plaut.):b.non ego illi obtempero quod loquitur,
do not mind what he says, Plaut. Am. 1, 1, 293:quae dico,
id. Most. 2, 2, 89. —Impers. pass.: quominus eis optemperetur, Lex. Jul. Municip. fin. ap. Haub. p. 133:si mihi esset obtemperatum,
Cic. Off. 1, 11, 35.—Hence, obtempĕranter, adv., willingly, readily, obediently (postAug.): se obtemperanter nobis accommodat, M. Aurel. ap. Front. Ep. ad M. Caes. 5, 11 Mai.: annuit, Prud. steph. 2, 112.
Перевод: со всех языков на английский
с английского на все языки- С английского на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский