Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

obstita

  • 1 obstita

    ōrum n. [ obsisto ] культ.
    предметы, поражённые молнией (obstita pianto lex ap. C)

    Латинско-русский словарь > obstita

  • 2 obsisto

    ob-sisto, stitī, stitum, ere
    1) становиться поперёк пути, загораживать дорогу ( alicui abeunti L)
    2)
    а) противостоять, противодействовать, сопротивляться ( omnibus ejus consilils C)
    б) возражать, бороться, не соглашаться ( opinionibus C)
    alicujus famae o. L — омрачать чью-л. славу. — см. тж. obstita и obstitus

    Латинско-русский словарь > obsisto

  • 3 obsisto

    ob-sisto, stitī, ere, I) intr. vor etw. hintreten, -sich stellen, A) im allg.: hic obsistam, hier will ich mich davorstellen, Plaut.: alci obviam, Plaut.: alci abeunti, Liv.: übtr., alcis famae, verdunkeln, Liv. – B) insbes., Stellung nehmen gegen jmd., sich feindlich entgegenstellen, sich widersetzen, widerstreben, alci, Cic.: dolori, Cic.: visis, nicht beiplichten, Cic.: mit folg. Infin. Praes. Pass., Tac. Germ. 34, 4: m. folg. ne u. Konj., Cic. Verr. 5, 5. Nep. Milt. 3, 5: alci obs. m. folg. quo minus u. Konj., Cic. de nat. deor. 2, 35. Sen. de ben. 5, 5, 3: u. so unpers., Q. Ciceroni obsisti non potuit, quo minus Thyamim videret, Cic. ad Att. 7, 2, 3. – absol., cum obsistere (Stellung zu nehmen) ac defendere conarentur, Cic.: nec obsistere nec insequi poterant, Liv. – II) tr. an od. gegen etw. hinstellen; dah. obstitus sol, die von der Seite stehende Sonne (Ggstz. sol adversus), Apul. de deo Socr. 1. – u. in der Augurspr., obstitus, gegenüberstehend = vom Blitze getroffen, fulgora atque obstita pianto, Cic. de legg. 2, 21; vgl. Paul ex Fest. p. 193 (a), 4. – / Partiz. Fut. Akt. obstiturus, Itin. Alex. 21 (55).

    lateinisch-deutsches > obsisto

  • 4 obsisto

    ob-sisto, stitī, ere, I) intr. vor etw. hintreten, -sich stellen, A) im allg.: hic obsistam, hier will ich mich davorstellen, Plaut.: alci obviam, Plaut.: alci abeunti, Liv.: übtr., alcis famae, verdunkeln, Liv. – B) insbes., Stellung nehmen gegen jmd., sich feindlich entgegenstellen, sich widersetzen, widerstreben, alci, Cic.: dolori, Cic.: visis, nicht beiplichten, Cic.: mit folg. Infin. Praes. Pass., Tac. Germ. 34, 4: m. folg. ne u. Konj., Cic. Verr. 5, 5. Nep. Milt. 3, 5: alci obs. m. folg. quo minus u. Konj., Cic. de nat. deor. 2, 35. Sen. de ben. 5, 5, 3: u. so unpers., Q. Ciceroni obsisti non potuit, quo minus Thyamim videret, Cic. ad Att. 7, 2, 3. – absol., cum obsistere (Stellung zu nehmen) ac defendere conarentur, Cic.: nec obsistere nec insequi poterant, Liv. – II) tr. an od. gegen etw. hinstellen; dah. obstitus sol, die von der Seite stehende Sonne (Ggstz. sol adversus), Apul. de deo Socr. 1. – u. in der Augurspr., obstitus, gegenüberstehend = vom Blitze getroffen, fulgora atque obstita pianto, Cic. de legg. 2, 21; vgl. Paul ex Fest. p. 193 (a), 4. – Partiz. Fut. Akt. obstiturus, Itin. Alex. 21 (55).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > obsisto

  • 5 obstitus

        obstitus adj.    [P. of obsisto], opposite, opposing; hence, in augury, struck by lightning.—Plur. n. as subst: obstita pianto.

    Latin-English dictionary > obstitus

  • 6 obsisto

    ob-sisto, stĭti, stĭtum, 3, v. n., to set, place, or post one's self before any thing (class.; syn.: adversor, repugno).
    I.
    In gen.:

    hic obsistam, ne, etc.,

    will station myself, Plaut. Mil. 2, 3, 62:

    alicui obviam,

    to plant one's self in another's way, id. Capt. 4, 2, 11:

    obsistens obtestansque,

    Liv. 2, 10, 3:

    plures abeunti Volumnio obsistere,

    id. 10, 19.—
    II.
    In partic.
    A.
    To set one's self against; to oppose, resist, withstand:

    qui cum obsistere ac defendere conarentur,

    Cic. Verr. 2, 4, 43, § 94:

    omnibus ejus consiliis,

    id. Cat. 3, 7, 17:

    dolori,

    id. Tusc. 2, 12, 28:

    odiis,

    id. Off. 2, 7, 23:

    vitiis,

    id. ib. 2, 10, 37:

    visis,

    to disapprove of, id. Fin. 3, 9, 31:

    opinionibus,

    id. Ac. 2, 34, 108. —With inf.:

    obstitit Oceanus in se simul atque in Herculem inquiri,

    opposes, forbids, Tac. G. 34.—With ne:

    Histiaeus Miletus ne res conficeretur obstitit,

    Nep. Milt. 3, 5:

    obstitisti, ne ex Italiā transire in Siciliam fugitivorum copiae possent,

    Cic. Verr. 2, 5, 2, § 5.—With quominus:

    quae si cui obstitit, quominus referret gratiam, etc.,

    Sen. Ben. 5, 5, 3.— Impers. pass.:

    magnitudine animi facile posset repugnari obsistique fortunae,

    Cic. Fin. 4, 7, 17.—
    B.
    obstĭ-tus, a, um, P. a.
    1.
    Over against, opposite:

    luna radios solis obstiti vel adversi usurpat,

    App. de Deo Socr. p. 42.—
    2.
    Lit., opposing, inimical; hence, in augury, struck by lightning: obstitum Cloatius et Aelius Stilo esse aiunt violatum attactumque de caelo. Cincius quom qui deo deaeque obstiterit id est qui viderit, quod videri nefas esset, Paul. ex Fest. p. 193 Müll.:

    FVLGVRA ATQVE OBSTITA PIANTO,

    Cic. Leg. 2, 9, 21.

    Lewis & Short latin dictionary > obsisto

См. также в других словарях:

  • OBSTITA — dicta Romanis sunt loca, fulmine tacta, quae alias Bidentalia, item Fulgurita: sacra iisdem habita. Festus Fulguritum id, quod est fulmine tactum. Qui locus statim fieri putabatur religiosus, quod eum Deus sibi dicâsse videretur. Unde Lucan. l. 8 …   Hofmann J. Lexicon universale

  • FULGURITUM — Festo id quod fulmine tactum. Qui locus statim fieri putabatur religiosus, quod eum Deus sibi dicasse videretur. A fulgurire, hocque a fulgure dictum, quâ voce fulmina passim appellavit media Latinitatis aetas, imo etiam antiquor, inprimis in… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»