-
1 obstino
obstĭno, āre, āvi, ātum - tr. et intr. - vouloir d'une manière opiniâtre, s'obstiner. - obstinare ad: être obstiné à, s'obstiner à, tenir à. - obstinaverant animis aut vincere, aut mori, Liv. 23, 29, 7: ils étaient résolus à vaincre ou à mourir.* * *obstĭno, āre, āvi, ātum - tr. et intr. - vouloir d'une manière opiniâtre, s'obstiner. - obstinare ad: être obstiné à, s'obstiner à, tenir à. - obstinaverant animis aut vincere, aut mori, Liv. 23, 29, 7: ils étaient résolus à vaincre ou à mourir.* * *Obstino, obstinas, pen. cor. obstinare. S'obstiner et tenir ferme, S'opiniastrer. Liu. Certum atque obstinatum est.\Obstinauerant animis vincere, aut mori. Liu. Ils avoyent planté et fiché en leurs esprits. -
2 obstino
obstino obstino, avi, atum, are решиться, твердо решить -
3 obstino
obstino, āvī, ātum, āre (ob u. sto), etwas mit Beharrlichkeit vornehmen, hartnäckig sich vornehmen, auf etwas bestehen, rem, Plaut. aul. 267: im Passiv, obstinari exorsus, Pacuv. tr. 425: quando id certum atque obstinatum est, Liv. 2, 15, 5. – m. Infin., obstinaverant animis vincere aut mori, Liv. 23, 29, 7. – m. ad u. Akk., ipso Vespasiano ad obtinendas iniquitates haud perinde obstinante, auf U. bestand, Tac. hist. 2, 84. – Partiz. obstinātus als Adj. s. bēs.
-
4 obstino
obstino, āvī, ātum, āre (ob u. sto), etwas mit Beharrlichkeit vornehmen, hartnäckig sich vornehmen, auf etwas bestehen, rem, Plaut. aul. 267: im Passiv, obstinari exorsus, Pacuv. tr. 425: quando id certum atque obstinatum est, Liv. 2, 15, 5. – m. Infin., obstinaverant animis vincere aut mori, Liv. 23, 29, 7. – m. ad u. Akk., ipso Vespasiano ad obtinendas iniquitates haud perinde obstinante, auf U. bestand, Tac. hist. 2, 84. – Partiz. obstinātus als Adj. s. bes. -
5 obstinō
obstinō āvī, ātus, āre [ob+STA-], to resolve, determine, be firmly resolved, persist: obstinaverant animis aut vincere, aut mori, L.: quando id obstinatum est, L.* * *obstinare, obstinavi, obstinatus V -
6 obstino
obstĭno, āvi, ātum, 1, v. a. [a lengthened form of obsto], to set about a thing with firmness or resolution, to set one's mind firmly on, to persist in, be resolved on a thing (as a verb. fin. very rare; only the Part. as a P. a. is freq.).(α).With acc.:(β).id inhiat, ea affinitatem hanc obstinavit gratia,
Plaut. Aul. 2, 2, 89.— Pass.: obstinari exorsus, Pac. ap. Paul. ex Fest. p. 193 Müll. (Trag. Rel. p. 425 Rib.).—With inf.:(γ).obstinaverant animis aut vincere, aut mori,
Liv. 23, 29, 7.—Absol.:ipso Vespasiano inter initia imperii ad obtinendas iniquitates haud perinde obstinante,
Tac. H. 2, 84.— Hence, obstĭnātus, a, um, P. a., firmly set, fixed, resolved, in a good or bad sense; determined, resolute, steadfast, inflexible, stubborn, obstinate (class.; syn.: pervicax, pertinax): vos qui astatis obstinati, Naev. ap. Paul. ex Fest. p. 193 Müll. (Trag. Rel. p. 11 Rib.): obstinato animo aliquid facere, Att. ap. Paul. ex Fest. l. l. (Trag. Rel. p. 123 Rib.);so,
Vulg. Ruth, 1, 18:ad decertandum obstinati animi,
Liv. 6, 3, 9:ad silendum,
Curt. 8, 1, 30: ad mortem, Liv. 5, 41, 1:adversus lacrimas,
id. 2, 40, 3; 3, 47, 4:ad resistendum,
Suet. Caes. 15 fin.:contra veritatem,
Quint. 12, 1, 10:pudicitia,
Liv. 1, 58:fides,
Tac. H. 5, 5:aures,
Hor. C. 3, 11, 7.—With inf.:jam obstinatis mori spes affulsit,
Liv. 42, 65; 7, 21, 1; 9, 25, 6:obstinatum est tibi, non suscipere imperium, nisi, etc.,
you are firmly resolved, Plin. Pan. 5, 6.—Rarely with in:obstinatae in perniciem Romae urbes,
Amm. 17, 11, 3:in extrema,
Tac. H. 3, 56:militum animos obstinatos pro Vitellio subruere,
id. H. 2, 101.— Comp.:voluntas obstinatior,
Cic. Att. 1, 11, 1:adversus lacrimas muliebres,
firmer, more steadfast, Liv. 2, 40.— Sup.:virtus obstinatissima,
the most resolute, Sen. Ep. 71, 10:rex obstinatissimus,
Amm. 17, 14.—Hence, adv.: obstĭ-nātē, firmly, inflexibly, in a good and bad sense; resolutely, pertinaciously, stubbornly, obstinately (class.):ita me obstinate aggressus, ut, etc.,
Plaut. As. 1, 1, 10:operam dat,
Ter. And. 1, 5, 8:negari,
Caes. B. G. 5, 6:magis ac magis induruisse,
Plin. Ep. 1, 12, 10.— Comp.:obstinatius omnia agere,
Suet. Caes. 29.— Sup.:obstinatissime recusare,
Suet. Tib. 67. -
7 obstino
āvī, ātum, āre [ ob + sto ]принимать непреклонное решение, твёрдо решать(ся) (aliquid Pl или ad aliquid T; o. vincĕre aut mori L) -
8 obstino
, obstinavi, obstinatum, obstinare 1твёрдо решиться, упорствовать -
9 obstinatus
obstĭnātus, a, um part. passé de obstino; constant, ferme, persévérant, obstiné, entêté. - obstinatum mihi est, Liv.: je suis déterminé à. - obstinato animo, Liv.: avec opiniâtreté. - obstinatus contra veritatem, Quint.: déterminé à ne pas entendre la vérité.* * *obstĭnātus, a, um part. passé de obstino; constant, ferme, persévérant, obstiné, entêté. - obstinatum mihi est, Liv.: je suis déterminé à. - obstinato animo, Liv.: avec opiniâtreté. - obstinatus contra veritatem, Quint.: déterminé à ne pas entendre la vérité.* * *Obstinatus, pe. prod. Particip. siue nomen ex participio. Liu. Obstiné, Perseverant, Ayant ferme propos, Constant, Ferme, Opiniastre. -
10 obstinatio
obstinātio, ōnis f. [ obstino ]упорство, упрямство ( animi Sen); твёрдость, непоколебимость ( sententiae C)o. taciturna Nep — упорное молчание -
11 obstinatus
1. obstinātus, a, umpart. pf. к obstino2. adj.упорный, упрямый ( silentium L); твёрдый, непоколебимый ( animus L); упорствующий, упорно сопротивляющийся (contra или adversus aliquid Q, L etc.); твердо решившийся (o. mori L; o. ad resistendum Su)o. pro aliquo L — преданный кому-л. -
12 obstinatio
obstinātio, ōnis, f. (obstino), die Beharrlichkeit im Guten u. Bösen, die Hartnäckigkeit, Unveränderlichkeit im Entschlusse, der Starrsinn, animi, Sen.: sententiae, Festigkeit in seinen Grundsätzen, Cic.: fidei, unerschütterliche Treue, Tac.: taciturna, hartnäckiges Schweigen, Nep.: pertinacia et inflexibilis obstinatio, Plin. ep.: eandem obstinationem adventantis exercitus nuntiabant, Tac.
-
13 obstinatus
obstinātus, a, um, PAdi. (obstino), darauf bestehend, fest entschlossen, hartnäckig, neque ille minus obstinatus ingenti pontem obtinet gradu, Liv.: obst. animus, Liv.: pudicitia, Liv.: obstinatior voluntas, Cic.: obstinatissima virtus, Sen.: obstinatissima contentio, pervicacia, Augustin. – mit Praepp., sit aliquis adeo contra veritatem obstinatus, ut etc., Quint.: adversus ea omnia obstinato animo, Liv.: multo obstinatior adversus lacrimas muliebres erat, Liv.: obst. propositum erga haec et similia, Amm.: obstinato ad mortem animo, Liv.: ad moriendum obstinatum esse, Curt.: ad tacendum (ad silendum) obstinatus, hartnäckig schweigend, Curt.: obstinatae in perniciem Romae duae urbes, Amm. – mit folg. Infin., obstinati mori, Liv.: obstinati claudere (portas), Liv.: obstinatum est tibi (du bist fest entschlossen) non suscipere imperium, nisi etc., Plin. pan.
-
14 obstinatio
obstinātio, ōnis, f. (obstino), die Beharrlichkeit im Guten u. Bösen, die Hartnäckigkeit, Unveränderlichkeit im Entschlusse, der Starrsinn, animi, Sen.: sententiae, Festigkeit in seinen Grundsätzen, Cic.: fidei, unerschütterliche Treue, Tac.: taciturna, hartnäckiges Schweigen, Nep.: pertinacia et inflexibilis obstinatio, Plin. ep.: eandem obstinationem adventantis exercitus nuntiabant, Tac.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > obstinatio
-
15 obstinatus
obstinātus, a, um, PAdi. (obstino), darauf bestehend, fest entschlossen, hartnäckig, neque ille minus obstinatus ingenti pontem obtinet gradu, Liv.: obst. animus, Liv.: pudicitia, Liv.: obstinatior voluntas, Cic.: obstinatissima virtus, Sen.: obstinatissima contentio, pervicacia, Augustin. – mit Praepp., sit aliquis adeo contra veritatem obstinatus, ut etc., Quint.: adversus ea omnia obstinato animo, Liv.: multo obstinatior adversus lacrimas muliebres erat, Liv.: obst. propositum erga haec et similia, Amm.: obstinato ad mortem animo, Liv.: ad moriendum obstinatum esse, Curt.: ad tacendum (ad silendum) obstinatus, hartnäckig schweigend, Curt.: obstinatae in perniciem Romae duae urbes, Amm. – mit folg. Infin., obstinati mori, Liv.: obstinati claudere (portas), Liv.: obstinatum est tibi (du bist fest entschlossen) non suscipere imperium, nisi etc., Plin. pan.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > obstinatus
-
16 obstinātiō
obstinātiō ōnis, f [obstino], firmness, steadfastness, stubbornness, obstinacy: sententiae, adherence to my principles: taciturna, obstinate silence, N.* * *determination, stubbornness -
17 obstinātus
obstinātus adj. with comp. [P. of obstino], resolved, determined, resolute, steadfast, inflexible, stubborn, obstinate: animi, S.: animi ad decertandum, L.: ad silendum, Cu.: pudicitia, L.: aures, H.: obstinatos mori in vestigio suo, L.: voluntas obstinatior, confirmed: adversus lacrimas, more steadfast, L.* * *obstinata, obstinatum ADJfirm, resolved, resolute; obstinate -
18 decerno
dē-cerno, crēvi, crētum, 3 (the syncop. forms decreram, etc., decrerim, etc., decresse are freq. in Cicero and Liv., also Plaut. Curc. 5, 3, 25; Ter. Hec. 1, 2, 73; 2, 1, 15, but not in Caes., where is only decreverat, B. G. 4, 17; 5, 5 fin.; 5, 53, 2), v. a. and n.I.(acc. to cerno, no. II. 3.) To decide, determine any thing disputed or doubtful. For syn. cf.: scisco, jubeo, statuo, constituo, dico, sancio, consilium capio, destino, obstino, definio, determino.A.Prop., of a judge, magistrate, etc., to pronounce a decision respecting something; to decide, judge, determine, decree; to vote for any thing (very freq. and class.).—Const. with acc., with acc. et inf., a relat. clause, with de, or absol.:2.alias (Verres praetor) revocabat eos, inter quos jam decreverat decretumque mutabat, alias, etc.,
Cic. Verr. 2, 1, 46:si quod est admissum facinus, si caedes facta, idem (Druides) decernunt,
Caes. B. G. 6, 13, 5:consules de consilii sententia decreverunt secundum Buthrotios,
Cic. Att. 16, 16, C, § 11: decernere vindicias secundum servitutem, in favor of slavery, i. e. restore the slave to his master, Liv. 3, 47, 5; cf. Caes. B. C. 1, 5, 4:cum senatus triumphum Africano decerneret,
id. Fin. 4, 9, 22; cf.of a single senator: non decrevi solum, sed etiam ut vos decerneretis laboravi,
id. Prov. Cons. 11, 28;so supplicationem decernere,
id. Fam. 15, 4, 11;so also: Crassus tres legatos decernit,
id. ib. 1, 1, 3:D. Junius silanus supplicium sumendum decreverat,
Sall. C. 50, 4:quando id bellum senatus decrevisset, quando id bellum populus R. jussisset?
Liv. 41, 7; 42, 36; id. 5, 36; id. 26, 2:id quod senatus me auctore decrevit,
Cic. Phil. 6, 1, 1; Caes. B. C. 1, 2, 2:qui ordo decrevit invitus,
on compulsion, Cic. Phil. 1, 6, 13:Ligures ambobus consulibus decernuntur,
id. Liv. 42, 10; cf.:provinciam desponsam non decretam habere,
Cic. Prov. Cons. 15 (v. the whole passage in connection):provinciae privatis decernuntur,
Caes. B. C. 1, 6, 4 et saep.:ex annuo sumptu, qui mihi decretus esset,
Cic. Att. 7, 1, 6 et saep.:mea virtute atque diligentia perditorum hominum patefactam esse conjurationem decrevistis,
id. Cat. 4, 3: cum pontifices decressent ita;SI, etc.,
id. Att. 4, 2, 3:senatus decrevit populusque jussit, ut, etc.,
id. Verr. 2, 2, 67: in jure dicundo, ita decrevit, ut, etc., Suet. Galb. 7; cf.of individuals: Hortensii et mea et Luculli sententia... tibi decernit, ut regem reducas, etc.,
Cic. Fam. 1, 1, 3.— Impers.:in parricidas rei publicae decretum esse,
Sall. Cat. 51, 25.—Esp. of the emperor, to determine the law by deciding a case:quodcumque imperator cognoscens decrevit, legem esse constat,
Dig. 1, 4, 1, § 1; Just. Inst. 1, 2, 6.Transf., beyond the judicial sphere, to decide, determine, judge: qui nequeas nostrorum uter sit Amphitruo decernere, Plaut. fragm. ap. Non. 285, 26:B.rem dubiam decrevit vox opportune emissa,
Liv. 5, 55; cf.:primus clamor atque impetus rem decrevit,
id. 25, 41; Plin. 17, 27, 46, § 258:de his Catonis praecepta decernent,
id. 17, 22, 35, § 190:duo talenta pro re nostra ego esse decrevi satis,
Ter. Heaut. 5, 1, 67; id. Hec. 4, 1, 27:quam decrerim me non posse diutius habere,
id. ib. 1, 2, 73:in quo omnia mea posita esse decrevi,
Cic. Fam. 2, 6, 3; id. Att. 3, 15, 7:illum decrerunt dignum, suos cui liberos committerent,
Ter. Hec. 2, 1, 15:in ejus controversiis quid decernas, non a te peto,
Cic. Fam. 13, 59: aliquem decernere hostem, to proclaim one an enemy by a formal decree, id. Phil. 11, 7, 16.— Absol.:nequeo satis decernere,
Ter. Ad. 4, 2, 5.Milit., to decide by combat; hence (like cernere and certare), in gen., to fight, combat, contend:2.castra castris conferamus, et Samnis Romanusne imperio Italiam regant, decernamus,
Liv. 8, 23, 9; id. 1, 23, 9:in ipso illo gladiatorio vitae certamine, quod ferro decernitur,
Cic. de Or. 2, 78, 317:proelium,
id. Fam. 10, 10:pugnam,
Liv. 28, 14; cf. id. ib. 33: de bello decernere, Auct. B. Hisp. 5 fin. Oud. N. cr.:ne armis decernatur,
Cic. Att. 7, 3, 5; cf.:ferro ancipiti decernunt,
Verg. A. 7, 525:and armis, ferro,
id. ib. 11, 218; 12, 282; 695 (cf. et cernere ferro, id. ib. 709):cursibus et crudo caestu,
id. G. 3, 20:cornibus inter se,
id. ib. 218:lapidibus et subselliorum fragminibus,
Suet. Ner. 26 et saep.:contra magnam vim hostium, artificio magis quam viribus, Auct. B. Afr. 14: acie,
Liv. 2, 14; Nep. Milt. 4, 4:proelio cum proditore,
Just. 13, 8, 4:classe decreturi,
Nep. Hann. 10, 4:integriore exercitu,
id. Eum. 9 fin.—Absol.:decernendi potestatem Pompeio fecit,
Caes. B. C. 3, 41; cf. Liv. 21, 41.Transf., beyond the milit. sphere:II.decernite criminibus, mox ferro decreturi,
Liv. 40, 8 fin. —So of a judicial contest:uno judicio de fortunis omnibus decernit,
Cic. Quint. 2, 6; cf. Quint. 10, 1, 29;and qui judicio decernent,
id. 12, 7, 5:de salute reipublicae,
Cic. Att. 8, 5, 2:pro mea omni fama fortunisque,
id. de Or. 2, 49:utinam meo solum capite decernerem,
id. Att. 10, 9; Caes. B. C. 1, 35, 3.With reference to one's own acts, to decide, determine on doing something; to determine, resolve on something (freq. in all periods and styles).—Constr., with inf. and with acc. and inf.:A.si tu fluctus e gurgite tollere decreris, Lucil. ap. Rufin. § 26 (p. 238 ed. Frotsch.): quicquid peperisset decreverunt tollere,
Ter. Andr. 1, 3, 14:Caesar his de causis Rhenum transire decreverat,
Caes. B. G. 4, 17 et saep.:eos me decretum est persequi mores patris,
Plaut. Asin. 1, 1, 58; id. Stich. 1, 3, 65; Ter. Heaut. 3, 1, 56; cf.:certum atque decretum est non dare signum,
Liv. 2, 45:reliquam aetatem a republica procul habendam decrevi,
Sall. C. 4. With ut and subjunct.:hic decernit ut miser sit,
Cic. Tusc. 3, 27, 65.—With accus.:quicquam decernere,
id. ib. —Hence, dē-crētum, i, n.(Acc. to no. I. A.) A decree, decision, ordinance of any political or judicial body (for syn. cf.:B.scitum, edictum, consilium, jus): senatus Caelium ab rep. removendum censuit. Hoc decreto eum consul senatu prohibuit,
Caes. B. C. 3, 21, 3:si qui eorum (sc. Druidum) decreto non stetit, sacrificiis interdicunt,
id. B. G. 6, 13, 5; cf. id. ib. §10: vestra responsa atque decreta evertuntur saepe dicendo,
Cic. Mur. 13 fin.; id. Verr. 2, 2, 48:decurionum,
id. Rosc. Am. 9, 25 et saep.:Caesaris,
Vulg. Act. 17, 7.—Esp. leg. t. t., a decision of the emperor as judge, a precedent (cf. rescriptum), Gai. 1, 5; Just. Inst. 2, 15, 4.—Transf., in philos. lang. as a translation of the Gr. dogma, principle, doctrine, precept, Cic. Ac. 2, 9, 27; id. ib. § 29; cf. Sen. Ep. 94, 2 sq. and 95, 9 sq. (quis philoso, phorum) decretis suis paret? Lact. 3, 15, 3. -
19 obstinate
obstĭnātē, adv., v. obstino, P. a. fin. -
20 obstinatio
obstĭnātĭo, ōnis, f. [obstino], firmness, in a good and bad sense; resolution, steadfastness, determination, inflexibility, stubbornness, obstinacy (class.;syn.: pertinacia, contumacia): quae ego omnia obstinatione sententiae repudiavi,
out of adherence to my principles, Cic. Prov. Cons. 17, 41:animi,
Sen. Ep. 94, 7:fidei,
Tac. H. 3, 39:taciturna,
obstinate silence, Nep. Att. 22, 2:inflexibilis,
Plin. Ep. 10, 97, 3.—In plur., Tert. ad Nat. 1, 17.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
obstinarse — Se conjuga como: amar Infinitivo: Gerundio: Participio: obstinarse obstinando obstinado Indicativo presente imperfecto pretérito futuro condicional yo tú él, ella, Ud. nosotros vosotros ellos, ellas, Uds. me obstino te obstinas se obstina… … Wordreference Spanish Conjugations Dictionary
Anthony Quinn — Saltar a navegación, búsqueda Anthony Quinn Nombre real Antonio Rodolfo Reyna Oaxaca Nacimiento 21 de abril de 1915 Chihuahua … Wikipedia Español
Batalla de Seforia — Guerra Cruzado Ayubí (1177 a 1187) Montgisard – Marj Ayyun – Vado de Jacob – Afula – … Wikipedia Español
Batalla del Dniéper — Saltar a navegación, búsqueda Para obtener información sobre el otro frente de batalla en el río Dnieper, véase también Batalla de Smolensk (1943). Batalla del Dnieper Frente de Europa Oriental – Segunda Guerra Mundial Fecha: 24 de agosto de 1943 … Wikipedia Español
Bernabé Visconti — Saltar a navegación, búsqueda Bernabé Visconti según un grabado del s. XVIII Bernabé Visconti, también llamado Bernabò o Barnabò (Milán, 1319 – Trezzo sull’Adda, 19 de diciembre de 1385), fue señor de Milán e … Wikipedia Español
Cao Pi — Saltar a navegación, búsqueda Cao Pi. 曹丕 Cao Pi (pinyin:Cáo Pī) (187–226), escritor, poeta chino fundador y primer emperador (220 226) de la dinastía Wei. Segundo hijo de Cao Cao. A la muerte de su medio hermano Cao Ang, se co … Wikipedia Español
Marco Tulio Cicerón — Para otros nobles romanos llamados Cicerón y otros usos del término Cicerón, véase Cicerón (desambiguación). Marco Tulio Cicerón Busto de Marco Tulio Cicerón. Cónsul de la República de Roma en ejercicio del … Wikipedia Español
Ciudad de Santiago del Estero — Santiago del Estero Ciudad y municipio de Argentina … Wikipedia Español
Friedrich Nietzsche — en 1882 … Wikipedia Español
Mitos y leyendas de Sogamoso — Saltar a navegación, búsqueda La ciudad de Sogamoso, en Colombia,posee una amplia gama de leyendas e historias presentes en su folclor. Al ser la capital y uno de los más antiguos asentamientos religiosos de los muiscas, muchas de las leyendas y… … Wikipedia Español
Batalla del Riachuelo — Parte de Guerra del Paraguay, Invasión paraguaya de Corrientes Combate Naval do Riachuelo, por Víctor Meirelles, 1872 … Wikipedia Español