-
1 KAPP
n. contest, zeal, eagerness, ardour; deila kappi við e-n, brjóta kapp (halda til kapps) við e-n, to contend, contest, with one; með kappi, with ardour; meirr af kappi en forsjá, with more obstinacy than prudence; berjast af miklu kappi, with great ardour; renna í köpp við e-n, to run a race with.* * *n. [a word common to all Teut. languages; A. S. camp; O. H. G. champh; Germ. kampf; Swed. and Dan. kamp; in the Icel. the m is assimilated; and in Danish also kap]:—contest, zeal, eagerness, energy, but throughout with the notion of contest, which is the old sense; even in early Germ. kamph is still duellum, whence it came to mean bellum: deila kappi við e-n, to contend, contest with one; megu vér eigi deila kappi við Hrafnkel, Hrafn. 10; þungt get ek at deila kappi við Hrafnkel um múla-ferli, 11; er hann deildi kappi við Þorgrím goða á Þórness-þingi ok við sonu hans, Ísl. ii. 215; deila kappi við konunga, Fagrsk. 10; mikit er upp tekit, ef þú vill kappi deila við Ólaf Svía-konung ok við Knút, Ó. H. 33; ok ætla þér aldri síðan at deila kappi við oss bræðr, Fs. 57, cp. deila I. 4: brjóta kapp við e-n, to wage war against; hæfir þat ekki konungdómi yðrum at brjóta kapp við kvennmenn, Fagrsk. 10, Fms. vii. 45 (in a verse): at halda til kapps ok jafns við þá höfðingjana, Fb. ii. 46; sögðu honum þat betr sama, at halda eigi til kapps við þá Hofs-menn, Fs. 35: kosta kapps um e-t, to strive.2. a race; in the phrase, bað hann renna í köpp við ( run a race with) Þjálfa, Edda 31; at vit at köppum kenndar vórum, we were noted for our matches, Gs. 14; ekki dýr er þat, at renna mætti í köpp við hann, Karl. 514, cp. Dan. löbe omkaps med en = to run a race.II. eagerness, vehemence; er konungi mikit kapp á því, Eg. 16; eigi veit ek hvar kapp þitt er nú komit, Ld. 166; hann lætr engi mann þora at mæla við sik nema þat eitt er hann vill vera láta, ok hefir hann þar við allt kapp, Ó. H. 68; mæltu þá sumir at honum hlypi kapp í kinn, Sturl. iii. 232; at þat væri konungi vegsemd en eigi fyrir kapps sakir við hann, Eg. 44; honum görðisk svá mikit kapp á þessi veiði, at hann skreið þar eptir allan dag, Ó. H. 85; kapps lystr, eager, Hornklofi; lögðu þeir á þat it mesta kapp hverr betr reið eðr betri hesta átti, Hkr. i. 27; Önundr konungr lagði á þat kapp mikit ok kostnað, at ryðja markir ok byggja eptir ruðin, 44; með kappi ok ágirnd, D. N. i. 3; berjask af miklu kappi, Þiðr. 326; gangask þær tvennar fylkingar at móti með miklu kappi, 328; verja með kappi, Eg. 720; þessi ætlan er meir af kappi en forsjá, Ó. H. 32; var sú veizla gör með enu mesta kappi, 31; hón gékk at með öllu kappi at veita Ólafi konungi, 51; meir sækir þú þetta með fjár-ágirnd ok kappi ( obstinacy) heldr en við góðvild ok drengskap, Nj. 15.III. gen. kapps, intens. kapps-vel, mighty well, Bjarn. (in a verse), Fms. vii. 45 (in a verse); kapps-auðigr, mighty wealthy, Merl. 1. 9; kapps-hár, mighty high (cp. Dan. kjephöj), Lex. Poët.; kona kapps gálig, a very gentle woman, Akv. 6; or even singly.COMPDS: kappsfullr, kappsmaðr. -
2 þrá
I)(þrá, þráða, þráðr), v. to long, yearn (slá ekki slíku á þik, at þrá eptir einni konu);refl., þrást á e-t, to long for a thing.f. longing, yearning;leggja þrár í e-t, to yearn after a thing.n. obstinacy (Hrafn harðnaði í sínu þrái við biskup);í þrá e-m, in defiance of, in spite of (gerði þat hverr í þrá öðrum);honum þótti þat mjök gert í þrá sér, in his despite, in order to thwart him;ganga á þrá, to veer round and become contrary, of wind (því næst gekk veðr á þrá).* * *1.n. a throe, hard struggle, obstinacy; en ef menn vilja þrá sitt til leggja, ok vilja heldr vera í banni en lausn taka, H. E. i. 238; ef hann stendr í því með þrái, 232; ef þú staðfestisk í þinu þrái, Stj. 285; Rafn harðnaði í sínu þrái við biskup, Bs. i. 761.2. the phrase, í þrá, in defiance of; görði þat hverr í þrá öðrum, in spite of, in defiance of one another, Sturl. ii. 12; honum þótti þat mann-skaði mikill, ok mjök gört í þrá sér, and in his despite, in order to thwart him, Ó. H. 94; ganga á þrá, to veer round and become contrary, of wind; því næst gékk veðr á þrá, ok rak þá inn aptr undir Niðarhólm, Fms. ii. 207.2.f. [þreyja], a throe, pang, longing; mikilliga þrá eðr helstríð, Stj. 38; böl er beggja þrá, Ls. 59; ljótar nornir skópu oss langa þrá, Skv. 3. 7; leggja þrár á e-t, to yearn after a thing, Flóv. 77; þrár hafðar er hefi til þins gamans, Fsm. 50; margr fær þrá fyrir litla stundar-fýsn, Mag.B. [A. S. þreâ or þreow, in lic-þrowere = a leper; cp. A. S. þrower, a martyr], rottenness, decay; in iík-þrá, ‘body-decay,’ leprosy. -
3 þrái
-
4 þrjózka
f. refractoriness, obstinacy.* * *u, f. [Germ. dratz and trotz; Dan. trods], refractoriness, sullen obstinacy; dirfð ok þrjózku (= Lat. pertinacia), Hom. 24; nú harðna þeir í þrjózku, K. Á. 54; með þrjózku ok þrályndi, Fms. vii. 21; en þeir sem þetta greiða eigi fyrir þrjózku sakir, Gþl. 21.COMPDS: þrjózkufullr, þrjózkumaðr. -
5 ein-ræði
n. self-will, obstinacy, Fms. ii. 254, Ld. 4, 188, Mork. 83. -
6 kelkinn
adj., in þrá-kelkinn, obstinate, and þrá-kelkni, obstinacy. -
7 stríð-leikr
(- leiki), m. vehemence, of a stream, Sks. 154; s. vatnsins, id.2. metaph. severity, rigour, Sks. 639, H. E. i. 515: sullenness, obstinacy. Fms. iv. 165. -
8 tráss
n. [Dan. trods], obstinacy. -
9 ÞRÁ
I)(þrá, þráða, þráðr), v. to long, yearn (slá ekki slíku á þik, at þrá eptir einni konu);refl., þrást á e-t, to long for a thing.f. longing, yearning;leggja þrár í e-t, to yearn after a thing.n. obstinacy (Hrafn harðnaði í sínu þrái við biskup);í þrá e-m, in defiance of, in spite of (gerði þat hverr í þrá öðrum);honum þótti þat mjök gert í þrá sér, in his despite, in order to thwart him;ganga á þrá, to veer round and become contrary, of wind (því næst gekk veðr á þrá).* * *pres. þrái, pret. þráði, [Engl. throe], to feel throes, to long, pant after; þrár hann ok sýtir eptir þeim, Stj. 76; sýtandi ok þrándi eptir honum, 195; slá ekki slíku á þik, at þrá eptir einni konu, Ísl. ii. 250; þá skal ekki lengi þrá til þess er þó skal ekki tjá, Gísl. 99: with acc., Ketilríðar er Viglundr þráði, Bárð. 165.II. [þrá, n.], reflex. to persevere, be obstinate in a thing; en ef þeir þrásk á ok látask hvárigir fyrri hefja. N. G. L. i. 64; en alls þú þrásk á hóhn-göngu þessa, Karl. 90 (þrár svá mjök, v. l.) -
10 ÞRÁR
(þrá, þrátt), a. stubborn, obstinate (þótt þú sér svá þrár, at þú vilir engis manns ráði hlýða); neut., þrátt as adv., frequently.* * *þrá, þrátt, adj. stubborn, obstinate, mostly in a bad sense; þráir ok kappsamir, Ísl. ii. 368; miklu er hann ráðgari ok þrárri á þat sem hann vill fram fara, Fms. vi. 382; en þeir er þrástir vóru á sitt mál vildu berjask, viii. 411, freq. in mod. usage.2. neut. þrátt as adv., frequently; hvat vit munum tala svá þrátt á kveldum, Fms. vi. 394, viii. 436; finnask þar þrátt rauðir gimsteinar, Stj. 72; þrátt-nefndr, often named, Jb. 446; þrátt ok iðugliga, D. N. i. 195.B. COMPDS, constantly: þrá-beiting, f. a beating-up to the wind, a naut. term; ef menn beita þrábeiting, Jb. 399. þrá-bænn, adj. begging hard, Stj. 206, Post. þrá-fylginn, adj. persevering, Fas. iii. 195. þrá-girni, f. a contentions spirit, obstinacy, Hým., Fb. iii. 246, Blas. 49, Fms. v. 239, Hkr. ii. 237. þrá-gjarn, adj. obstinate, Akv. 43. þrá-gjarnliga, adv. repeatedly, over and over again, Gkv. 2. 17, 31. þrá-halda, hélt, to hold fast, stick to, Fb. i. 228. þrá-haldr, adj. obstinate, stubborn, Fms. i. 305, Orkn. 34. þrá-kelkinn, adj. (-kelkni, f.), dogged, obstinate, pig-headed. þrá-látr, adj. stubborn, Stj. 449, Fb. ii. 261. þrá-leikr, m. perseverance in, Al. 119. þrá-liga (q. v.), adv. frequently. þrá-ligr (q. v.), adj. frequent, incessant, þrá-lífr, adj. tenacious of life, Ýt. þrá-lyndi, f. stubbornness, Fms. vii. 21, viii. 436, x. 292, 306, Glúm. 358, Fs. 36, 49, Bret. þrá-lyndr, adj. obstinate, stubborn, Finnb. 348, Fms. x. 177, 292, Fs. 166, Stj. 230. þrá-læti, n. = þrályndi, Karl. 540. þrá-mæli, n. a bandying of words, Am. 103. þrá-reip, n. tight, strong ropes, Sól. 77. þrá-rækiligr, adj. obstinate, Róm. 336. þrá-samliga, adv. very frequent, Ísl. ii. 363, Fms. x. 507. þrá-seta, u, f. sitting one out, Fms. viii. 441, Jb. 278. þrá-viðri, n. a constant adverse wind, Norske Saml. v. 159. þrá-yrði, n. = þrámæli, Barl. 125.C. Þrár, þrá, þrátt, decomposed, stale; þrátt kjöt, þrár fiskr, stale fish; lík-þrár, ‘flesh-rotten,’ leprous. -
11 þver-móðska
u, f. obstinacy. -
12 einlyndi
n. obstinacy, stubbornness. -
13 stríðleikr
-
14 stríðlæti
n. backwardness, obstinacy. -
15 þrágirni
f. obstinacy.
См. также в других словарях:
Obstinacy — Ob sti*na*cy, n. [See {Obstinate}.] 1. A fixedness in will, opinion, or resolution that can not be shaken at all, or only with great difficulty; firm and usually unreasonable adherence to an opinion, purpose, or system; unyielding disposition;… … The Collaborative International Dictionary of English
obstinacy — index contempt (disobedience to the court), contest (dispute), reluctance, resistance, resolution (decision), tenacity … Law dictionary
obstinacy — (n.) late 14c., from M.L. obstinatia, from obstinatus (see OBSTINATE (Cf. obstinate)) … Etymology dictionary
obstinacy — [äb′stə nə sē] n. [ME obstinacie < ML obstinatia, for L obstinatio] 1. the state or quality of being obstinate; specif., a) stubbornness b) resistance to treatment; persistence, as of a disease 2. pl. obstinacies an obstinate act, attitude,… … English World dictionary
Obstinacy — (Roget s Thesaurus) < N PARAG:Obstinacy >N GRP: N 1 Sgm: N 1 obstinateness obstinateness &c. >Adj. Sgm: N 1 obstinacy obstinacy tenacity Sgm: N 1 cussedness cussedness =>(U.S.) Sgm: N 1 perseverance perseverance &c. 604a … English dictionary for students
obstinacy — I (New American Roget s College Thesaurus) Refusal to comply Nouns 1. obstinacy, stubbornness, tenacity, doggedness; obduracy, obduration, insistence, resolution; intransigency, immovability, inflexibility, hardness, willpower; self will, will of … English dictionary for students
obstinacy — noun (plural cies) Date: 14th century 1. a. the quality or state of being obstinate ; stubbornness b. the quality or state of being difficult to remedy, relieve, or subdue < the obstinacy of tuberculosis > 2. an instance of being obstinate … New Collegiate Dictionary
obstinacy — /ob steuh neuh see/, n., pl. obstinacies for 5. 1. the quality or state of being obstinate; stubbornness. 2. unyielding or stubborn adherence to one s purpose, opinion, etc. 3. stubborn persistence: The garrison fought on with incredible… … Universalium
obstinacy — noun The state, or an act, of stubbornness or doggedness. He finished only through a mixture of determined obstinacy and ingenuity … Wiktionary
obstinacy — ob·sti·na·cy äb stə nə sē n, pl cies the quality or state of being obstinate <the obstinacy of tuberculosis> … Medical dictionary
obstinacy — noun Zach s obstinacy contributed to his unfavorable performance evaluation Syn: stubbornness, inflexibility, intransigence, intractability, obduracy, mulishness, pigheadedness, willfulness, contrariness, perversity, recalcitrance, refractoriness … Thesaurus of popular words
