-
1 obsolefacio
obsolefacio, fēcī, factum, ere (obsoleo u. facio), abnutzen, ne illam vis temporis et vetustatis obsolefaceret longitudo, Arnob. 5, 8. – Gew. Passiv obsolefīo, factus sum, fierī, zuschanden werden, sich abnutzen, an Ansehen verlieren u. dgl., rivi non operā obsolefacti, Sen.: auctoritas obsolefacta, Sen.: ne paterentur nomen obsolefieri, Suet.: in homine turpissimo obsolefiebant dignitatis insignia, verloren ihren Glanz, Cic. Phil. 2, 105.
-
2 obsolefacio
obsolefacio, fēcī, factum, ere (obsoleo u. facio), abnutzen, ne illam vis temporis et vetustatis obsolefaceret longitudo, Arnob. 5, 8. – Gew. Passiv obsolefīo, factus sum, fierī, zuschanden werden, sich abnutzen, an Ansehen verlieren u. dgl., rivi non operā obsolefacti, Sen.: auctoritas obsolefacta, Sen.: ne paterentur nomen obsolefieri, Suet.: in homine turpissimo obsolefiebant dignitatis insignia, verloren ihren Glanz, Cic. Phil. 2, 105.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > obsolefacio
-
3 obsolefacio
obsŏlĕfăcĭo, fēci, factum, 3, v. a.; in pass.: obsŏlĕfīo, factus, fieri [obsoleofacio], to wear out, spoil, injure, sully, degrade, lower, make common (mostly postAug.):rivi non opere, nec fistulā, nec ullo coacto itinere obsolefacti, sed sponte currentes,
Sen. Ep. 90, 43:auctoritas obsolefacta,
id. ib. 29, 3:toga,
Val. Max. 3, 5, 1:admonebat, ne paterentur nomen suum commissionibus obsolefieri,
Suet. Aug. 89:obsolefiebant dignitatis insignia,
Cic. Phil. 2, 41, 105; B. and K. dub. (al. obsolescebant; al. obsolebant). -
4 obsolefacio
fēcī, factum, facere [ obsolesco + facio ]1) приводить в ветхость, старить ( toga obsolefacta VM)2) лишать значения, лишать блеска ( auctoritas obsolefacta Sen) -
5 obsolefio
obsŏlĕfăcĭo, fēci, factum, 3, v. a.; in pass.: obsŏlĕfīo, factus, fieri [obsoleofacio], to wear out, spoil, injure, sully, degrade, lower, make common (mostly postAug.):rivi non opere, nec fistulā, nec ullo coacto itinere obsolefacti, sed sponte currentes,
Sen. Ep. 90, 43:auctoritas obsolefacta,
id. ib. 29, 3:toga,
Val. Max. 3, 5, 1:admonebat, ne paterentur nomen suum commissionibus obsolefieri,
Suet. Aug. 89:obsolefiebant dignitatis insignia,
Cic. Phil. 2, 41, 105; B. and K. dub. (al. obsolescebant; al. obsolebant). -
6 obsolefio
obsolefīo, factus sum, fierī pass. к obsolefacio -
7 obsolefactus
obsŏlĕfactus, a, um, Part., from obsolefacio. -
8 obsoleo
obsŏleo, ēre, v. obsolefacio fin.
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский