Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

obsolefacio

  • 1 obsolefacio

    obsolefacio, fēcī, factum, ere (obsoleo u. facio), abnutzen, ne illam vis temporis et vetustatis obsolefaceret longitudo, Arnob. 5, 8. – Gew. Passiv obsolefīo, factus sum, fierī, zuschanden werden, sich abnutzen, an Ansehen verlieren u. dgl., rivi non operā obsolefacti, Sen.: auctoritas obsolefacta, Sen.: ne paterentur nomen obsolefieri, Suet.: in homine turpissimo obsolefiebant dignitatis insignia, verloren ihren Glanz, Cic. Phil. 2, 105.

    lateinisch-deutsches > obsolefacio

  • 2 obsolefacio

    obsolefacio, fēcī, factum, ere (obsoleo u. facio), abnutzen, ne illam vis temporis et vetustatis obsolefaceret longitudo, Arnob. 5, 8. – Gew. Passiv obsolefīo, factus sum, fierī, zuschanden werden, sich abnutzen, an Ansehen verlieren u. dgl., rivi non operā obsolefacti, Sen.: auctoritas obsolefacta, Sen.: ne paterentur nomen obsolefieri, Suet.: in homine turpissimo obsolefiebant dignitatis insignia, verloren ihren Glanz, Cic. Phil. 2, 105.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > obsolefacio

  • 3 obsolefacio

    obsŏlĕfăcĭo, fēci, factum, 3, v. a.; in pass.: obsŏlĕfīo, factus, fieri [obsoleofacio], to wear out, spoil, injure, sully, degrade, lower, make common (mostly postAug.):

    rivi non opere, nec fistulā, nec ullo coacto itinere obsolefacti, sed sponte currentes,

    Sen. Ep. 90, 43:

    auctoritas obsolefacta,

    id. ib. 29, 3:

    toga,

    Val. Max. 3, 5, 1:

    admonebat, ne paterentur nomen suum commissionibus obsolefieri,

    Suet. Aug. 89:

    obsolefiebant dignitatis insignia,

    Cic. Phil. 2, 41, 105; B. and K. dub. (al. obsolescebant; al. obsolebant).

    Lewis & Short latin dictionary > obsolefacio

  • 4 obsolefacio

    fēcī, factum, facere [ obsolesco + facio ]
    1) приводить в ветхость, старить ( toga obsolefacta VM)
    2) лишать значения, лишать блеска ( auctoritas obsolefacta Sen)

    Латинско-русский словарь > obsolefacio

  • 5 obsolefio

    obsŏlĕfăcĭo, fēci, factum, 3, v. a.; in pass.: obsŏlĕfīo, factus, fieri [obsoleofacio], to wear out, spoil, injure, sully, degrade, lower, make common (mostly postAug.):

    rivi non opere, nec fistulā, nec ullo coacto itinere obsolefacti, sed sponte currentes,

    Sen. Ep. 90, 43:

    auctoritas obsolefacta,

    id. ib. 29, 3:

    toga,

    Val. Max. 3, 5, 1:

    admonebat, ne paterentur nomen suum commissionibus obsolefieri,

    Suet. Aug. 89:

    obsolefiebant dignitatis insignia,

    Cic. Phil. 2, 41, 105; B. and K. dub. (al. obsolescebant; al. obsolebant).

    Lewis & Short latin dictionary > obsolefio

  • 6 obsolefio

    obsolefīo, factus sum, fierī pass. к obsolefacio

    Латинско-русский словарь > obsolefio

  • 7 obsolefactus

    obsŏlĕfactus, a, um, Part., from obsolefacio.

    Lewis & Short latin dictionary > obsolefactus

  • 8 obsoleo

    obsŏleo, ēre, v. obsolefacio fin.

    Lewis & Short latin dictionary > obsoleo

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»