Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

obsideo

  • 1 obsideō

        obsideō ēdī, essus, ēre    [ob+sedeo], to sit, stay, remain, abide: domi, T.—To beset, haunt, frequent: umbilicum terrarum.—In war, to hem in, beset, besiege, invest, blockade: quod (oppidum) neque capi neque obsideri poterat, S.: omnīs aditūs: Uticam, Cs.: consilia ad obsidendam (urbem) versa, L.: obsessa Ilion, H.: Dextrum Scylla latus Obsidet, V.: aedīs, Iu.: omnibus rebus obsessi, hampered in every way, Cs.—Supin. acc.: proficiscitur obsessum turrim, S.—Poet.: obsessae fauces, choked, V.: obsessum frigore corpus, O.—To occupy, fill, possess: corporibus omnis obsidetur locus, is filled: milite campos, V.: Trachas obsessa palude, i. e. surrounded, O.: meum tempus, take up: cum obsideri aurīs a fratre cerneret, besieged, L.—To watch closely, look out for: iacere ad obsidendum stuprum.
    * * *
    obsidere, obsedi, obsessus V
    blockade, besiege, invest, beset; take possession of

    Latin-English dictionary > obsideō

  • 2 obsideo

    to sit near / haunt, frequent / besiege, invest

    Latin-English dictionary of medieval > obsideo

  • 3 obsideo

    ob-sĭdĕo, ēdi, essum, 2, v. n. and a. [sedeo].
    I.
    Neutr., to sit, stay, remain, abide anywhere (only poet.):

    servi ne obsideant, liberis ut sit locus,

    Plaut. Poen. prol. 23:

    domi obsidere,

    Ter. Ad. 4, 6, 6:

    in limine,

    Val. Fl. 2, 237.—
    II.
    Act., to sit at, on, or in, to remain on or in, to haunt, inhabit, frequent a place.
    A.
    In gen.:

    aram,

    Plaut. Rud. 3, 3, 36:

    ranae stagna et rivos obsident,

    frequent marshes, Plin. 11, 18, 19, § 62:

    obsedit limina bubo,

    Sil. 8, 636:

    Apollo umbilicum terrarum obsidet,

    Cic. Div. 2, 56.—
    B.
    In partic.
    1.
    Milit. t. t., to sit down before, to hem in, beset, besiege, invest, blockade a place (cf. oppugno):

    cum omnes aditus armati obsiderent,

    Cic. Phil. 2, 35, 89:

    Curio Uticam obsidere instituit,

    Caes. B. C. 2, 36:

    consiliis ab oppugnandā urbe ad obsidendam versis,

    Liv. 2, 11:

    propius inopiam erant obsidentes quam obsessi,

    id. 25, 11:

    ut Carthaginem crederent extemplo Scipionem obsessurum,

    id. 30, 7:

    totam Italiam,

    Cic. Agr. 2, 28, 75:

    vias,

    Caes. B. G. 3, 23:

    vallis obsessa,

    Verg. A. 10, 120:

    egregias Lateranorum aedīs,

    Juv. 10, 17.—
    2.
    To occupy, fill, possess:

    corporibus omnis obsidetur locus,

    is filled, Cic. N. D. 1, 23, 65:

    senatum armis,

    id. Phil. 7, 5, 15:

    palus obsessa salictis,

    full of osier-thickets, Ov. M. 11, 363:

    Trachasque obsessa palude,

    i. e. surrounded, id. ib. 15, 717.—
    b.
    Trop., to occupy, possess, take possession of:

    alicujus animum,

    Just. 42, 4, 21:

    qui meum tempus obsideret,

    who took up my time, Cic. Verr. 1, 2, 6; id. Or. 62, 210:

    cum obsideri aures a fratre cerneret,

    that they were continually besieged by his brother, Liv. 40, 20 fin.
    3.
    To have one's eye upon, to watch closely, be on the look-out for:

    jacere humi... ad obsidendum stuprum,

    Cic. Cat. 1, 10, 26:

    rostra,

    id. Fl. 24, 57.

    Lewis & Short latin dictionary > obsideo

  • 4 obsessiō

        obsessiō ōnis, f    [obsideo], a blocking up, be sieging, blockade: militaris viae: nostrorum, Cs.
    * * *
    blockade, siege; obsession (Cal)

    Latin-English dictionary > obsessiō

  • 5 obsessus

        obsessus    P. of obsideo.

    Latin-English dictionary > obsessus

  • 6 expugno

    ex-pugno, āvi, ātum, 1 (archaic inf. fut. expugnassere, Plaut. Am. 1, 1, 55), v. a., to take by assault, to storm, capture, reduce, subdue (freq. and class.; syn.: obsideo, oppugno, capio).
    I.
    Lit., of places:

    id (oppidum Noviodunum) ex itinere oppugnare conatus, expugnare non potuit,

    Caes. B. G. 2, 12, 2:

    oppidum,

    id. ib. 2, 10, 4;

    3, 14, 1 al.: nonnullas urbes per vim,

    id. B. C. 3, 55, 3:

    urbem,

    Liv. 2, 12, 1:

    Cirtam armis,

    Sall. J. 23, 1:

    castellum,

    Caes. B. G. 2, 9, 4; 3, 1, 4:

    loca multa,

    Nep. Ages. 3:

    moenia mundi,

    Lucr. 2, 1144 et saep.—
    B.
    Transf., of other objects (things or persons), to subdue, overcome, break down or through, sweep away:

    naves,

    Caes. B. G. 3, 15, 2 and 5:

    aedes,

    Ter. Eun. 4, 7, 3; cf.

    villas,

    Sall. J. 44, 5:

    carcerem,

    Plaut. Ps. 4, 7, 76:

    Philippum et Nabin expugnatos,

    conquered, Liv. 37, 25, 6; cf.:

    inclusos moenibus expugnat,

    Curt. 9, 4:

    aliquos,

    id. 6, 6; Tac. Agr. 41; Flor. 2, 2, 16; Just. 3, 5:

    expugnavi amanti herili filio aurum ab suo patre,

    obtained by force, Plaut. Bacch. 4, 9, 5.—Of inanimate subjects:

    flumina id oppidum expugnavere,

    swept away, Plin. 6, 27, 31, § 138:

    Euphrates Taurum expugnat,

    i. e. breaks through, id. 5, 24, 20, § 85:

    lacte equino venena et toxica expugnantur,

    are counteracted, id. 28, 10, 45, § 159.—
    II.
    Trop., to conquer, subdue, overcome:

    sapientis animus magnitudine consilii, tolerantia, virtutibus, etc.... vincetur et expugnabitur,

    Cic. Par. 4, 1, 27:

    nihil tam munitum, quod non expugnari pecuniā possit,

    id. Verr. 1, 2, 4:

    fortunas patrias,

    id. Clu. 13, 36:

    pudicitiam,

    to violate, id. Cael. 20; 50:

    aut enim expugnatur intentio aut adsumptio aut conclusio, nonnumquam omnia,

    i. e. is refuted, confuted, Quint. 5, 14, 20 sq.:

    pertinaciam legatorum,

    Liv. 37, 56, 9:

    paupertatem,

    Petr. 126:

    expugnatus precibus uxoris,

    Suet. Tib. 21;

    so simply expugnatus,

    id. Caes. 1; id. Vesp. 22:

    coepta,

    to fight through, to accomplish, Ov. M. 9, 619; cf.: sibi legationem expugnavit, extorted, wrung out, obtained (= extorsit), Cic. Verr. 2, 1, 16, § 44.—With ut:

    aliqua ratione expugnasset iste, ut dies tollerentur,

    Cic. Verr. 2, 2, 52, § 130:

    aegre expugnavit, ut, etc.,

    Petr. 108.—Hence, * ex-pugnans, antis, P. a., efficient, efficacious:

    expugnantior herba,

    Ov. M. 14, 21 (so Jahn and Bach., Merkel, expugnacior).

    Lewis & Short latin dictionary > expugno

  • 7 obpugno

    1.
    oppugno ( obp-), āvi, ātum (old inf. fut. oppugnassere, Plaut. Am. 1, 1, 55; v. Roby, Gram. 1, 197 sq.), 1, v. a. [obpugno], to fight against, to attack, assail, assault, storm, besiege, war with (class.; cf.: obsideo, occupo).
    I.
    Lit.:

    omnes Galliae civitates ad se oppugnandum venisse,

    Caes. B. G. 1, 44:

    aggeribus, vineis, turribus oppugnabam oppidum,

    Cic. Fam. 2, 10, 3; id. Imp. Pomp. 8, 20; id. Har. Resp. 4, 6: castra, Caes. B. G. 6, 41:

    locum,

    id. ib. 5, 21: clamor oppugnantis, Enn. ap. Fest. p. 375 Müll. (Ann. v. 408 Vahl.):

    castelli oppugnandi spes,

    Liv. 21, 57:

    se Macedoniam oppugnaturum dicebat,

    id. 42, 32:

    oppugnante aliquo,

    Just. 9, 5, 4:

    quoniam externo hoste oppugnarentur,

    id. 18, 2, 2:

    Methonam urbem,

    id. 7, 6, 14:

    25, 4, 7: nos et civitatem,

    Vulg. 1 Macc. 11, 50.—
    II.
    Trop., to attack, assault, assail:

    non oportuisse Metellum, patrem tuum, oppugnari a me,

    Cic. Fam. 5, 2, 6:

    pecuniā aliquem,

    id. ib. 1, 1, 1:

    rem,

    id. de Or. 2, 38, 161:

    aliquem clandestinis consiliis,

    id. Or. 66, 223:

    aequitatem verbis,

    id. Caecin. 24, 67:

    consilia alicujus,

    Plaut. Most. 3, 1, 154:

    delictum,

    id. Bacch. 5, 2, 52:

    senem,

    to lay siege to, circumvent, id. Ep. 1, 2, 60: sonipes celer... Oppugnat frenis, struggles against, resists, Coripp. Joann. 4, 468.
    2.
    oppugno ( obp-), no perf., ātum, 1, v. a. [ob-pugnus], to beat with fists, to buffet (Plautin.):

    os,

    Plaut. Cas. 2, 6, 56.

    Lewis & Short latin dictionary > obpugno

  • 8 obsessio

    obsessĭo, ōnis, f. [obsideo], a blocking up, besieging, encompassing, a blockade of a place (class.):

    obsessio templorum,

    Cic. Dom. 3, 5:

    militaris viae,

    id. Pis. 17, 40:

    castrorum,

    Suet. Caes. 58:

    obsessionem alicuius omittere,

    Caes. B. C. 3, 24 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > obsessio

  • 9 obsessus

    obsessus, a, um, Part., from obsideo.

    Lewis & Short latin dictionary > obsessus

  • 10 obsidio

    obsĭdĭo, ōnis, f. [obsideo].
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., a siege, investment, blockade of a place (class.): obsidionem potias dicendum esse, quam obsidium, adjuvat nos testimonio suo Ennius in Telamone, Paul. ex Fest. p. 198 Müll.; v. Müll. ad loc.; and cf.: cui tu obsidionem paras, Enn. ib. (Trag. v. 365 Vahl.); and:

    obsidionem obducere,

    id. ib. (Trag. v. 11 ib.):

    partim vi, partim obsidione urbes capere,

    Cic. Mur. 9, 20:

    aliquem in obsidione habere,

    Caes. B. C. 3, 31:

    cum spes major Romanis in obsidione quam in oppugnatione esset,

    Liv. 5, 2: obsidione eximere, to free or relcase from, id. 38, 15:

    obsidione cingere,

    to besiege, blockade, Just. 22, 4, 1; Verg. A. 3, 52:

    obsidionem tolerare,

    to stand, Tac. H. 1, 33:

    obsidionem exsequi,

    to carry on, id. A. 15, 4:

    obsidionem omittere,

    to raise, id. ib. 15, 5: obsidionem solvere, to put an end to a siege, by either surrender or relief:

    tolerando paucos dies totam soluturos obsidionem,

    Liv. 26, 7, 8; cf. Amm. 20, 7, 3:

    solutā obsidione,

    raised, Liv. 36, 31, 7; Curt. 4, 4, 1:

    eam obsidionem sine certamine adveniens Cn. Scipio solvit,

    Liv. 24, 41, 11; 25, 22, 15; 38, 5, 6; Just. 4, 4, 5; Tac. A. 4, 24; id. H. 4, 34: liberare obsidionem, to raise the siege:

    non ad Romam obsidendam, sed ad Capuae liberandam obsidionem Hannibalem ire,

    Liv. 26, 8, 5; cf. obsidium fin.:

    longae dira obsidionis egestas,

    Juv. 15, 96. —
    B.
    Transf., captivity (post-class.), Just. 2, 12, 6; 15, 1, 3; 39, 1, 1.—
    II.
    Trop., pressing, imminent danger:

    obsidione rem publicam liberare,

    Cic. Rab. Perd. 10, 29:

    feneratores ex obsidione eximere,

    to free from the danger of losing their money, id. Fam. 5, 6, 3; Plin. Pan. 81, 2; cf. obsidium.

    Lewis & Short latin dictionary > obsidio

  • 11 obsidium

    1.
    obsĭdĭum, ĭi, n. [obsideo], a siege, investment, blockade (mostly ante-class. and post-Aug. for obsidio; not in Cic. or Cæs.; but cf. obsidio).
    I.
    Lit.:

    obsidium dictum ab obsidendo, quominus hostis egredi posset inde,

    Varr. L. L. 5, § 90 Müll.: obsidium, tam quam praesidium, subsidium, recte dicitur, Paul. ex Fest. p. 193 Müll.: saevo obsidio premere aliquem, Enn. ap. Non. 216, 29 (Ann. v. 28 Vahl.):

    obsidium facere Ilio,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 24:

    obsidio circumdare,

    Tac. A. 13, 41:

    obsidium urgere,

    id. H. 4, 28; Flor. 4, 4, 4; Gell. 15, 31, 1; Amm. 20, 7, 3:

    ad liberandum Mogontiaci obsidium,

    Tac. H. 4, 37.—
    II.
    Trop.
    A.
    A waylaying, an ambush:

    obsidia hominum aut insidiosorum animalium,

    Col. 8, 2, 7.—
    B.
    Attention, foresight:

    curatoris,

    Col. 9, 9, 1; cf. obsidio.—
    C.
    Danger:

    tuo tergo obsidium adesse,

    Plaut. Mil. 2, 2, 64.
    2.
    obsĭdĭum, ĭi, n. [obses], the condition of a hostage, hostageship (Tacitean):

    Meherdates obsidio nobis datus,

    Tac. A. 11, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > obsidium

  • 12 occupo

    occŭpo, āvi, ātum, 1 (occupassis for occupaveris, Plaut. Most. 5, 1, 48:

    occupassit for occupaverit,

    id. As. 4, 2, 9), v. a. [obcapio; lit., to lay hold of; hence], to take possession of, seize, occupy any thing (esp. a place; class.; cf.: expugno, obsideo).
    I.
    Lit.:

    totam Italiam suis praesidiis obsidere atque occupare cogitat,

    Cic. Agr. 2, 28, 75:

    locum,

    id. Fin. 3, 20, 67:

    possessiones,

    id. Phil. 13, 5, 12:

    urbes,

    Liv. 33, 31:

    montem,

    Tac. A. 4, 47:

    portum,

    Hor. C. 1, 14, 2:

    aditum,

    to go in, enter, Verg. A. 6, 424:

    regnum,

    Cic. Lael. 12, 40:

    tyrannidem,

    id. Off. 3, 23, 90:

    familiam optimam occupavit,

    has got hold of, has got into, Plaut. Trin. 5, 2, 11:

    occupando adquirere aliquid,

    Gai. Inst. 2, 66 sqq.; cf. id. ib. 2, 215:

    vindemia occupabit sementem,

    shall reach to, Vulg. Lev. 26, 5.— Poet.:

    aliquem amplexu,

    to clasp in one's arms, to embrace, Ov. F. 3, 509.—
    B.
    Transf.
    1.
    To occupy, i. e. to take up, fill with any thing:

    atrā nube polum,

    Hor. C. 3, 29, 44:

    urbem (sc. aedificiis),

    Liv. 5, 55:

    caementis Tyrrhenum mare,

    Hor. C. 3, 24, 3.—
    2.
    To fall upon, attack one with any thing (syn. invado):

    Latagum saxo... Occupat os faciemque adversam,

    Verg. A. 10, 699:

    aliquem gladio,

    id. ib. 9, 770:

    aliquem morsu,

    Ov. M. 3, 48:

    canes ense,

    Prop. 4, 4, 82 (5, 4, 84):

    ne occupet te pluvia,

    Vulg. 3 Reg. 18. 44: caligo, id. Job, 3, 5.— Poet., in a friendly sense, to surprise:

    Volteium Philippus Vilia vendentem Occupat,

    Hor. Ep. 1, 7, 64.—
    3.
    To get the start of, to be beforehand with, to anticipate, to do a thing first, to outstrip:

    occupat egressas quamlibet ante rates,

    Ov. Tr. 1, 10, 6:

    volo, tu prior ut occupes adire,

    that you should present yourself the first, Plaut. Ps. 4, 1, 15:

    praeloqui,

    id. Rud. 1, 4, 18:

    bellum facere,

    to begin the war first, Liv. 1, 14:

    rapere oscula,

    Hor. C. 2, 12, 28.—
    II.
    Trop.
    A.
    To seize, take possession of, fill, invade, engross:

    tantus timor omnem exercitum occupavit,

    Caes. B. G. 1, 39:

    tremor occupat artus,

    Ov. M. 3, 40:

    sopor occupat artus,

    Verg. G. 4, 190:

    animos magnitudine rei,

    Cic. Font. 5, 20:

    pallor ora,

    Verg. A. 4, 499.—
    B.
    To take up, occupy, employ: haec causa primos menses occupabit, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 10, 3:

    cum in mentem venit tres et sexaginta annos aeque multa volumina occupasse mihi,

    Liv. 31, 1, 3:

    in funambulo Animum,

    Ter. Hec. prol. 1, 4:

    contio, quae homines occupatos occupat,

    Plaut. Men. 2, 1, 7:

    tanta superstitio mentis Siculorum occupavit,

    Cic. Verr. 2, 4, 51, § 113: pecuniam, to put out or lay out money:

    pecuniam adulescentulo grandi fenore occupavisti,

    have loaned it at a high rate, id. Fl. 21, 51:

    pecunias apud populos,

    id. Verr. 2, 1, 36, § 91:

    pecuniam animalibus,

    to lay out, invest in cattle, Col. 1, 8, 13:

    pecuniam in pecore,

    id. 11, 1:

    argentum,

    Plaut. Ep. 2, 2, 13.— Pass.:

    ante occupatur animus ab iracundiā,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 13, § 38; Liv. 22, 15, 6.—Hence, oc-cŭpātus, a, um, P. a., taken up, occupied, employed, busy, engaged (class.):

    ut si occupati profuimus aliquid civibus nostris, prosimus etiam otiosi,

    Cic. Tusc. 1, 3, 5:

    in eo, ut,

    Nep. Alc. 8, 1:

    tempora,

    Cic. Planc. 27, 66:

    qui in patriā delendā occupati et sunt et fuerunt,

    id. Off. 1, 17, 57:

    hostibus opere occupatis,

    Liv. 21, 45, 2: Nep. Hann. 7, 1.—Hence, married, occupatae (opp. to vacuae), Quint. Decl. 376.— Comp.: comitiorum dilationes occupatiorem me habebant, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 4, 3.— Sup.:

    non dubito, quin occupatissimus fueris,

    very much occupied, Cic. Att. 12, 38, 1; Plin. Ep. 9, 21, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > occupo

  • 13 oppugno

    1.
    oppugno ( obp-), āvi, ātum (old inf. fut. oppugnassere, Plaut. Am. 1, 1, 55; v. Roby, Gram. 1, 197 sq.), 1, v. a. [obpugno], to fight against, to attack, assail, assault, storm, besiege, war with (class.; cf.: obsideo, occupo).
    I.
    Lit.:

    omnes Galliae civitates ad se oppugnandum venisse,

    Caes. B. G. 1, 44:

    aggeribus, vineis, turribus oppugnabam oppidum,

    Cic. Fam. 2, 10, 3; id. Imp. Pomp. 8, 20; id. Har. Resp. 4, 6: castra, Caes. B. G. 6, 41:

    locum,

    id. ib. 5, 21: clamor oppugnantis, Enn. ap. Fest. p. 375 Müll. (Ann. v. 408 Vahl.):

    castelli oppugnandi spes,

    Liv. 21, 57:

    se Macedoniam oppugnaturum dicebat,

    id. 42, 32:

    oppugnante aliquo,

    Just. 9, 5, 4:

    quoniam externo hoste oppugnarentur,

    id. 18, 2, 2:

    Methonam urbem,

    id. 7, 6, 14:

    25, 4, 7: nos et civitatem,

    Vulg. 1 Macc. 11, 50.—
    II.
    Trop., to attack, assault, assail:

    non oportuisse Metellum, patrem tuum, oppugnari a me,

    Cic. Fam. 5, 2, 6:

    pecuniā aliquem,

    id. ib. 1, 1, 1:

    rem,

    id. de Or. 2, 38, 161:

    aliquem clandestinis consiliis,

    id. Or. 66, 223:

    aequitatem verbis,

    id. Caecin. 24, 67:

    consilia alicujus,

    Plaut. Most. 3, 1, 154:

    delictum,

    id. Bacch. 5, 2, 52:

    senem,

    to lay siege to, circumvent, id. Ep. 1, 2, 60: sonipes celer... Oppugnat frenis, struggles against, resists, Coripp. Joann. 4, 468.
    2.
    oppugno ( obp-), no perf., ātum, 1, v. a. [ob-pugnus], to beat with fists, to buffet (Plautin.):

    os,

    Plaut. Cas. 2, 6, 56.

    Lewis & Short latin dictionary > oppugno

  • 14 ὅμηρος

    Grammatical information: m.
    Meaning: `pledge, hostage, bail, warrant' (IA.).
    Other forms: pl. also .
    Derivatives: ὁμηρεύω, also with ἐξ-, συν-, `to serve as a hostage, to guarantee, to take as a pledge, to take hostage' (Att. Redner, E. Rh. 434, Antiph.) with ὁμηρ-εία f. (Pl., Th., Plb.), - ευμα n. (Plu.) `pledge, hostage', ἐξ-ευσις f. `hostage-taking' (Plu.).
    Origin: GR [a formation built with Greek elements]X [probably]
    Etymology: Prob. prop. with Curtius a.o. "who is together (with others), the companion, who is forced to go with", compound of ὁμοῦ and ἀρ- in ἀραρειν etc. w. similar meaningdevelopment as in Lat. obsēs (: obsideō) `hostage, bail' (but the root ἀρ- is difficult to understand). Slightly diff. Szemerényi Glotta 33, 363 ff.: the 2. member to ἐρ- in ἔρχομαι. The orig. meaning still in ὁμηρέω and ὁμηρέταις ὁμοψήφοις, ὁμογνώμοσιν H.; cf. also ὁμαρτέω and ἁμαρτή. -- Perhaps identical with this ὅμηρος = ὁ τυφλός (Lyc., H.), "because he goes with his leader" (Birt Phil. 87, 376ff.; cf. Kretschmer Glotta 22, 264)?; hardly convincing. Rather appellative use of the name of the poet (?). On attempts to connect the name Ο῝μηρος (Cret. Ο῝μαρος) wiht the appellative, s. except P.-W. 8, 2199 f. also Birt l.c. and Durante Rend. Acc. Lincei Ser. 8: 12, 94ff.; cf. Schwartz Herm. 75, 1ff., Bonfante, Par. Pass. 1968, 360; Posock, St. Mic. 4(1967)101; Deroy, Ant. Cl. 1972, 427.
    Page in Frisk: 2,386

    Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ὅμηρος

См. также в других словарях:

  • Obsession — Als Obsession (Besessenheit; von lat. obsideo: in Anspruch nehmen; besetzt halten; belagern; bedrücken) wird im umgangssprachlichen Sinn eine Leidenschaft (auch ein intensiv betriebenes Hobby) bezeichnet. Im engeren medizinischen und… …   Deutsch Wikipedia

  • obsession — A recurrent and persistent idea, thought, or impulse to carry out an act that is ego dystonic, that is experienced as senseless or repugnant, and that the individual cannot voluntarily suppress. [L. obsideo, pp. sessus, to besiege, fr. sedeo, to… …   Medical dictionary

  • ՊԱՇԱՐԵՄ — (եցի.) NBH 2 0597 Chronological Sequence: Early classical, 6c, 12c, 14c ն. ՊԱՇԱՐԵՄ. πολιορκέω, ἑκπολιορκέω urbem obsidione cingo περικάθημι, θίζω obsideo, circumsideo περιέχω circumdo περικυκλέω, περικυκλόω circumcingo χαρακόω circumvallo… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՊԱՏԱՆԴԵՄ — (եցի.) NBH 2 0603 Chronological Sequence: Unknown date, 6c, 8c, 10c, 11c ն. ὀμηρεύω, συνέχω, ομαι եւն. obsidem posco, accipio. (իսկ obsideo, է պաշարել.) գրի եւ ՊԱՆՏԱՆԴԵԼ. Իբրեւ զպատանդ գրաւել արգելուլ. պաշարել. թակարդիլ. կր. խափանիլ. կաշկանդիլ.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»