Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

obsequious

  • 1 obsequēns

        obsequēns entis, adj. with comp.    [P. of obsequor], yielding, compliant, obsequious, accommodating: patri, T.: legiones nobis: Persae obsequentiores, Cu.
    * * *
    obsequentis (gen.), obsequentior -or -us, obsequentissimus -a -um ADJ
    yielding; compliant

    Latin-English dictionary > obsequēns

  • 2 vernīlis

        vernīlis e, adj.    [verna], of a home-born slave, fawning, servile: blanditiae, Ta.—Jesting, waggish: dictum, Ta.
    * * *
    vernilis, vernile ADJ
    servile, obsequious

    Latin-English dictionary > vernīlis

  • 3 candidata

    1.
    candĭdātus, a, um, adj. [candidus, like albatus, atratus, from albus, ater].
    I.
    In adj. uses,
    A.
    Lit., clothed in white (only in Plaut. and in post-Aug. prose;

    Cic., Hor., and Plin. use albatus): aequius vos erat Candidatas venire hostiatasque,

    Plaut. Rud. 1, 5, 12:

    mastigia,

    id. Cas. 2, 8, 10; *Suet. Aug. 98; Prud. steph. 1, 67.—
    B.
    Trop.:

    farinulentā cinere sordide candidati homunculi,

    App. M. 9, p. 222, 33; cf. candido.—
    II.
    Subst.
    A.
    candĭdātus. i, m., a candidate for office, because clothed in a glittering white toga; cf. Dict. of Antiq. (class. and freq.).
    1.
    Lit.:

    praetorius,

    a candidate for the prœtorship, Cic. Mur. 27, 57:

    tribunicii,

    id. Q. Fr. 2, 14 (15), 4; Liv. 4, 6, 10:

    consulatus,

    Plin. Pan. 95 fin.; Suet. Caes. 24; id. Aug. 4:

    aedilitatis ac mox praeturae,

    id. Vesp. 2:

    quaesturae,

    id. Tib. 42:

    summae equestris gradus, i. e. praefecturae,

    id. Galb. 14:

    sacerdotiorum,

    Sen. Ben. 7, 28, 2.—

    From their obsequious demeanor towards the electors, called officiosissima natio candidatorum,

    Cic. Pis. 23, 55:

    improbitati irasci candidatorum,

    id. Mil. 16, 42:

    aedilitas alicui candidato data,

    id. Verr. 2, 5, 14, § 37:

    candidatus Caesaris,

    a candidate especially recommended by Cœsar, Vell. 2, 124, 4; cf. Suet. Caes. 41; id. Aug. 56; Tac. A. 1, 15.—Hence prov.:

    petis tamquam Caesaris candidatus,

    i. e. certain of the result, Quint. 6, 3, 62.—In the time of the emperors:

    candidati Principis,

    quœstors appointed by the emperor himself to read his speeches and rescripts, Dig. 1, 13; Sid. Ep. 2, 80; cf. Tac. A. 16, 27; Suet. Aug. 65; id. Tit. 6.—
    2.
    Trop., he who strives after or aims at a thing, a candidate or a claimant of something (post-Aug.):

    candidatus non consulatus tantum, sed immortalitatis et gloriae,

    Plin. Pan. 63, 1:

    majus est opus atque praestantius, ad quod ipse (sc. orator) tendit, et cujus est velut candidatus,

    Quint. 12, 2, 27:

    Atticae eloquentiae, id. prooem. § 13: crucis,

    i. e. soon to suffer crucifixion, App. M. 1, p. 108:

    aeternitatis,

    Tert. Res Carn. 58:

    philosophiae,

    Symm. Ep. 1, 41.—
    B.
    candĭdāta, ae, f., one who seeks or solicits an office, a candidate (rare and postAug.):

    sacerdotii,

    Quint. Decl. 252 fin.
    2.
    candĭdātus, ūs, m. [id.], a candidacy, Cod. Th. 6, 4, 21, § 1.

    Lewis & Short latin dictionary > candidata

  • 4 candidatus

    1.
    candĭdātus, a, um, adj. [candidus, like albatus, atratus, from albus, ater].
    I.
    In adj. uses,
    A.
    Lit., clothed in white (only in Plaut. and in post-Aug. prose;

    Cic., Hor., and Plin. use albatus): aequius vos erat Candidatas venire hostiatasque,

    Plaut. Rud. 1, 5, 12:

    mastigia,

    id. Cas. 2, 8, 10; *Suet. Aug. 98; Prud. steph. 1, 67.—
    B.
    Trop.:

    farinulentā cinere sordide candidati homunculi,

    App. M. 9, p. 222, 33; cf. candido.—
    II.
    Subst.
    A.
    candĭdātus. i, m., a candidate for office, because clothed in a glittering white toga; cf. Dict. of Antiq. (class. and freq.).
    1.
    Lit.:

    praetorius,

    a candidate for the prœtorship, Cic. Mur. 27, 57:

    tribunicii,

    id. Q. Fr. 2, 14 (15), 4; Liv. 4, 6, 10:

    consulatus,

    Plin. Pan. 95 fin.; Suet. Caes. 24; id. Aug. 4:

    aedilitatis ac mox praeturae,

    id. Vesp. 2:

    quaesturae,

    id. Tib. 42:

    summae equestris gradus, i. e. praefecturae,

    id. Galb. 14:

    sacerdotiorum,

    Sen. Ben. 7, 28, 2.—

    From their obsequious demeanor towards the electors, called officiosissima natio candidatorum,

    Cic. Pis. 23, 55:

    improbitati irasci candidatorum,

    id. Mil. 16, 42:

    aedilitas alicui candidato data,

    id. Verr. 2, 5, 14, § 37:

    candidatus Caesaris,

    a candidate especially recommended by Cœsar, Vell. 2, 124, 4; cf. Suet. Caes. 41; id. Aug. 56; Tac. A. 1, 15.—Hence prov.:

    petis tamquam Caesaris candidatus,

    i. e. certain of the result, Quint. 6, 3, 62.—In the time of the emperors:

    candidati Principis,

    quœstors appointed by the emperor himself to read his speeches and rescripts, Dig. 1, 13; Sid. Ep. 2, 80; cf. Tac. A. 16, 27; Suet. Aug. 65; id. Tit. 6.—
    2.
    Trop., he who strives after or aims at a thing, a candidate or a claimant of something (post-Aug.):

    candidatus non consulatus tantum, sed immortalitatis et gloriae,

    Plin. Pan. 63, 1:

    majus est opus atque praestantius, ad quod ipse (sc. orator) tendit, et cujus est velut candidatus,

    Quint. 12, 2, 27:

    Atticae eloquentiae, id. prooem. § 13: crucis,

    i. e. soon to suffer crucifixion, App. M. 1, p. 108:

    aeternitatis,

    Tert. Res Carn. 58:

    philosophiae,

    Symm. Ep. 1, 41.—
    B.
    candĭdāta, ae, f., one who seeks or solicits an office, a candidate (rare and postAug.):

    sacerdotii,

    Quint. Decl. 252 fin.
    2.
    candĭdātus, ūs, m. [id.], a candidacy, Cod. Th. 6, 4, 21, § 1.

    Lewis & Short latin dictionary > candidatus

  • 5 morigerus

    mōrĭgĕrus, a, um, adj. [mos-gero], complying, obsequious, obedient (ante- and post-class.):

    meo me aequom est morigerum patri,

    Plaut. Am. 3, 4, 21:

    male morigerus mihi est danista,

    id. Ep. 5, 1, 1:

    quando una vivis meis morigera moribus,

    id. Men. 1, 3, 19: dum me morigeram praebeo, Afran. ap. Non. 433, 29:

    imago ad omnem nutum hominis sui morigera,

    App. Mag. 14, p. 282, 26; id. M. 2, p. 117, 1 al.—Esp., compliant, Plaut. Cas. 5, 2, 20; cf. Lucr. 4, 1281.

    Lewis & Short latin dictionary > morigerus

  • 6 obsequiosus

    obsĕquĭōsus, a, um, adj. [obsequium], complying, complaisant, obsequious (anteclass.):

    alicui,

    Plaut. Capt. 2, 3, 58.

    Lewis & Short latin dictionary > obsequiosus

  • 7 obsequor

    ob-sĕquor, cūtus (quutus), 3, v. dep.
    I.
    Lit., to accommodate one's self to the will of a person; to comply with, yield to, gratify, humor, submit to; with dat. of the pers. or thing (freq. and class.;

    syn.: morigeror, obtempero, pareo, oboedio),

    Cato, R. R. 5:

    cum huic obsecutus sis, illi est repugnandum,

    Cic. Tusc. 5, 20, 60; id. Clu. 54, 149; id. Q. Fr. 1, 1, 11, § 32:

    voluntati alicujus,

    id. Fin. 2, 6, 17:

    imperio,

    Juv. 10, 343. —
    (β).
    With acc. of the thing (ante- and post-class.):

    et id ego percupio obsequi gnato meo,

    in this, Plaut. As. 1, 1, 61:

    ea,

    Gell. 2, 7, 13.—
    II.
    Transf.
    A.
    To yield to, give one's self up to, indulge in a thing:

    amori,

    Plaut. Trin. 2, 1, 8:

    studiis suis,

    Nep. Att. 2: fortunae, Caes. ap. Cic. Att. 10, 8, 1:

    pudori,

    Cic. Fam. 16, 9:

    tempestati,

    id. ib. 1, 9, 21:

    est lubido homini suo animo opsequi,

    Plaut. Bacch. 3, 3, 12:

    animo,

    to follow one's inclinations, id. Mil. 3, 1, 83; id. Ps. 5, 1, 26:

    irae,

    Curt. 5, 8, 12.—
    B.
    Of inanimate things, to be yielding, pliant, ductile:

    aes regulare malleis obsequitur,

    Plin. 34, 8, 20, § 94.— Impers. pass.:

    volo amori obsecutum illius,

    Plaut. As. 1, 1, 62 (v. Lachm. Lucr. p. 304).—Hence, obsĕ-quens, entis, P. a. (separate, vin' tu te mihi ob esse sequentem an nevis? Plaut. Merc. 1, 2, 39).
    A.
    In gen., yielding, compliant, obsequious:

    opsequens oboediensque est mori atque inperiis patris,

    Plaut. Bacch. 3, 3, 55:

    patri,

    Ter. Heaut. 2, 3, 18:

    legiones nobis,

    Cic. Fam. 10, 8.— Comp.:

    animus obsequentior,

    Sen. Ep. 50, 6; Curt. 6, 3, 18.— Sup.:

    curae mortalium obsequentissimam esse Italiam,

    amenable, susceptible of culture, Col. 3, 8, 5:

    nurus,

    Quint. Decl. 291. —
    B.
    In partic., an appellation of the gods, favorable, indulgent, gracious, propitious:

    bonam atque obsequentem deam,

    Plaut. Rud. 1, 5, 3.—Esp. as subst., of Fortuna: Quem te deum autem nominem? Leo. Fortunam atque obsequentem, Plaut. As. 3, 3, 126; Inscr. Orell. 1750; 1751.— Hence, adv.: obsĕquenter, compliantly, obsequiously (perh. not in Cic.):

    haec a collegā obsequenter facta,

    Liv. 41, 10, 12:

    parere alicui,

    Plin. Ep. 4, 11, 15.— Sup.:

    vixit in contubernio aviae severissime, et tamen obsequentissime,

    entirely according to her wishes, Plin. Ep. 7, 24, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > obsequor

См. также в других словарях:

  • Obsequious — Ob*se qui*ous, a. [L. obsequiosus, fr. obsequium compliance, fr. obsequi, fr. obsequi: cf. F. obs[ e]quieux, See {Obsequent}, and cf. {Obsequy}.] 1. Promptly obedient, or submissive, to the will of another; compliant; yielding to the desires of… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • obsequious — I adjective compilable, compliant, concessive, crawling, cringing, crouching, deferential, docile, enslaved, fawning, flattering, groveling, humble, ingratiating, obedient, scraping, servile, slavish, spineless, submissive, subordinate,… …   Law dictionary

  • obsequious — (adj.) late 15c., prompt to serve, from L. obsequiosus compliant, obedient, from obsequium compliance, dutiful service, from obsequi to accommodate oneself to the will of another, from ob after (see OB (Cf. ob )) + sequi to follow (see SEQUEL (Cf …   Etymology dictionary

  • obsequious — *subservient, servile, slavish, menial Analogous words: deferential, obeisant (see corresponding nouns at HONOR): *compliant, acquiescent: sycophantic, parasitic, toadyish (see corresponding nouns at PARASITE): cringing, fawning, truckling,… …   New Dictionary of Synonyms

  • obsequious — [adj] groveling, submissive abject, beggarly, brownnosing*, complacent, compliable, compliant, cringing, crouching, deferential, enslaved, fawning, flattering, ingratiating, kowtowing*, menial, obeisant, oily*, parasitic, parasitical, prostrate,… …   New thesaurus

  • obsequious — ► ADJECTIVE ▪ obedient or attentive to an excessive or servile degree. DERIVATIVES obsequiously adverb obsequiousness noun. ORIGIN from Latin obsequium compliance , from obsequi follow, comply with …   English terms dictionary

  • obsequious — [əb sē′kwē əs, äbsē′kwē əs] adj. [ME obsequyouse < L obsequiosus < obsequium, compliance < obsequi, to comply with < ob (see OB ) + sequi, to follow: see SEQUENT] 1. showing too great a willingness to serve or obey; fawning 2. Archaic …   English World dictionary

  • obsequious — adjective an elderly gentlemen surrounded by obsequious heirs Syn: servile, ingratiating, sycophantic, fawning, unctuous, oily, oleaginous, groveling, cringing, subservient, submissive, slavish; informal brown nosing, bootlicking, smarmy; vulgar… …   Thesaurus of popular words

  • obsequious — obsequiously, adv. obsequiousness, n. /euhb see kwee euhs/, adj. 1. characterized by or showing servile complaisance or deference; fawning: an obsequious bow. 2. servilely compliant or deferential: obsequious servants. 3. obedient; dutiful. [1375 …   Universalium

  • obsequious — [[t]ɒbsi͟ːkwiəs[/t]] ADJ GRADED (disapproval) If you describe someone as obsequious, you are criticizing them because they are too eager to help or agree with someone more important than them. Barrow was positively obsequious to me until he… …   English dictionary

  • obsequious — ob•se•qui•ous [[t]əbˈsi kwi əs[/t]] adj. characterized by or showing servile complaisance or deference; fawning; sycophantic: an obsequious bow; obsequious servants[/ex] • Etymology: 1375–1425; late ME < L obsequiōsus, der. of obsequium… …   From formal English to slang

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»