Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

obscūrātiō

  • 1 obscuratio

    obscūrātĭo, ōnis, f. obscurité, obscurcissement.
    * * *
    obscūrātĭo, ōnis, f. obscurité, obscurcissement.
    * * *
        Obscuratio, Verbale: vt Obscuratio solis. Pli. Obscurcissement, Obscurité.

    Dictionarium latinogallicum > obscuratio

  • 2 obscuratio

    obscūrātĭo, ōnis, f. [obscuro], a darkening, obscuring, obscuration (class.).
    I.
    Lit.: solis, Cic. Fragm. ap. Aug. Civ. Dei, 5, 15; Quint. 1, 10, 47; Plin. 36, 27, 69, § 202: in illā obscuratione, darkness, obscurity, Auct. B. Hisp. 6.—
    II.
    Trop.:

    in quibus (voluptatibus) propter earum exiguitatem, obscuratio consequitur,

    an obscuring, a rendering invisible, Cic. Fin. 4, 12, 29; cf. id. ib. 4, 13, 32; cf. obscuro.

    Lewis & Short latin dictionary > obscuratio

  • 3 obscuratio

    obscūrātio, ōnis f. [ obscuro ]
    1) затмение (solis C, Vtr; lunae Sen)
    2) тьма bH
    3) помрачение, исчезновение, неощутимость ( voluptatum C)

    Латинско-русский словарь > obscuratio

  • 4 obscuratio

    obscūrātio, ōnis, f. (obscuro), die Verdunkelung, Verfinsterung, I) eig.: solis, Cic. fr. u.a. (Plur., solis obscurationes, Vitr. 9, 1, 11, Ggstz. effulsiones, Chalcid. Tim. 70): lunae, Sen. nat. qu. 6, 3, 3: illā obscuratione, Dunkelheit, Auct. b. Hisp. 6, 5. – II) bildl., Cic. de fin. 4, 30 u. 32 (wo Plur.).

    lateinisch-deutsches > obscuratio

  • 5 obscuratio

    obscūrātio, ōnis, f. (obscuro), die Verdunkelung, Verfinsterung, I) eig.: solis, Cic. fr. u.a. (Plur., solis obscurationes, Vitr. 9, 1, 11, Ggstz. effulsiones, Chalcid. Tim. 70): lunae, Sen. nat. qu. 6, 3, 3: illā obscuratione, Dunkelheit, Auct. b. Hisp. 6, 5. – II) bildl., Cic. de fin. 4, 30 u. 32 (wo Plur.).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > obscuratio

  • 6 obscūrātiō

        obscūrātiō ōnis, f    [obscuro], a darkening, obscuring: solis.—Fig.: in voluptatibus, i. e. disregard.—Plur., C.

    Latin-English dictionary > obscūrātiō

  • 7 coetus

    coetus, ūs, m. (st. coitus v. coëo), I) = σύνοδος, συμβολή, das Zusammenkommen, Zusammentreffen, die Zusammenkunft, primo coetu, Plaut. Amph. 657: omne genus motus et coetus, Lucr. 1, 1026 (vgl. 1, 1017 u. ö.): in coetu osculi, Poët. b. Gell. 19, 11. v. 12: amnium coetus, Curt. 9, 4 (15), 9. – insbes., a) ( wie σύνοδος) als astron. t. t., stellarum et discessiones et coetus, Gell. 14, 1, 8: aut coetus stellarum aut circuitus aut transitus, Gell. 14, 1, 14: ne omni quidem coetu, hoc est omni novā lunā solis obscuratio intervenit, Chalcid. Tim. 87 extr. – b) = concubitus, die Begattung, Iovis et Cereris, Arnob. 5, 43: Plur., Enn. fr. 110 R. (333 M.). Arnob. 4, 22 in. Auson. epigr. 107, 5. p. 224 Schenkl: feminarum coetus, Col. 6, 23, 3 cod. P (al. coitus). – II) meton., die Zusammenkunft = die Versammlung, der sich versammelnde od. versammelte Kreis, im übeln Sinne = die Zusammenrottung, der Auflauf, coetus nocturni, Liv.: multitudinis, Cic.: hominum, Cic.: coetus quodam modo hominum deorumque, Liv.: coetus matronarum, Cic.: ludorum, Cic.: coetum od. coetus celebrare, sich zahlreich versammeln, Verg. u. Cic. poët.: coetum concursumque facere, Sen. rhet.: novos coetus recensionis causā movere, Suet.: assiduos in domum coetus arcere, sein Haus für die Gesellschaft, die sich da beständig einfand, verschließen, Tac.: fastidiose tamen in coetum recipior, nur mit Widerwillen erkennt man mich an, Phaedr. – / Genet. coeti, Corp. inscr. Lat. 6, 9005: Dat. coetu, Catull. 64, 385 u. 66, 37. Apul. met. 6, 23 u. 11, 17. Amm. 26, 7, 1: Dat. coetui, Apul. met. 4, 17 u. 9, 12. Augustin. gen. ad litt. 5, 19.

    lateinisch-deutsches > coetus

  • 8 coetus

    coetus, ūs, m. (st. coitus v. coëo), I) = σύνοδος, συμβολή, das Zusammenkommen, Zusammentreffen, die Zusammenkunft, primo coetu, Plaut. Amph. 657: omne genus motus et coetus, Lucr. 1, 1026 (vgl. 1, 1017 u. ö.): in coetu osculi, Poët. b. Gell. 19, 11. v. 12: amnium coetus, Curt. 9, 4 (15), 9. – insbes., a) ( wie σύνοδος) als astron. t. t., stellarum et discessiones et coetus, Gell. 14, 1, 8: aut coetus stellarum aut circuitus aut transitus, Gell. 14, 1, 14: ne omni quidem coetu, hoc est omni novā lunā solis obscuratio intervenit, Chalcid. Tim. 87 extr. – b) = concubitus, die Begattung, Iovis et Cereris, Arnob. 5, 43: Plur., Enn. fr. 110 R. (333 M.). Arnob. 4, 22 in. Auson. epigr. 107, 5. p. 224 Schenkl: feminarum coetus, Col. 6, 23, 3 cod. P (al. coitus). – II) meton., die Zusammenkunft = die Versammlung, der sich versammelnde od. versammelte Kreis, im übeln Sinne = die Zusammenrottung, der Auflauf, coetus nocturni, Liv.: multitudinis, Cic.: hominum, Cic.: coetus quodam modo hominum deorumque, Liv.: coetus matronarum, Cic.: ludorum, Cic.: coetum od. coetus celebrare, sich zahlreich versammeln, Verg. u. Cic. poët.: coetum concursumque facere, Sen. rhet.: novos coetus recensionis causā movere, Suet.: assiduos in domum coetus arcere, sein Haus für die Gesellschaft, die sich da beständig einfand, verschließen, Tac.: fa-
    ————
    stidiose tamen in coetum recipior, nur mit Widerwillen erkennt man mich an, Phaedr. – Genet. coeti, Corp. inscr. Lat. 6, 9005: Dat. coetu, Catull. 64, 385 u. 66, 37. Apul. met. 6, 23 u. 11, 17. Amm. 26, 7, 1: Dat. coetui, Apul. met. 4, 17 u. 9, 12. Augustin. gen. ad litt. 5, 19.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > coetus

  • 9 exiguitas

    exĭgŭĭtas, ātis, f. [exiguus], scantiness in measure or number, smallness, littleness, shortness, scarcity (class.).
    (α).
    With gen.:

    cum paucitatem militum ex castrorum exiguitate cognoscerent,

    Caes. B. G. 4, 30, 1:

    pellium,

    id. ib. 4, 1 fin.:

    itaque in quibus (voluptatibus) propter earum exiguitatem obscuratio consequitur,

    Cic. Fin. 4, 12, 29: copiarum, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 6, 1; cf.

    in the follg.: congiariorum,

    Quint. 6, 3, 52:

    cibi,

    Col. 7, 5, 5:

    fisci,

    Suet. Claud. 28:

    fructuum,

    Dig. 19, 2, 15, § 5:

    temporis tanta fuit exiguitas, ut, etc.,

    Caes. B. G. 2, 21, 5; 2, 33, 2; Liv. 24, 17, 4 al.—
    (β).
    Absol.:

    ubi Crassus animadvertit, suas copias propter exiguitatem non facile diduci,

    Caes. B. G. 3, 23, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > exiguitas

См. также в других словарях:

  • obscuración — (del lat. «obscuratĭo, ōnis») f. Oscuridad. * * * obscuración. (Del lat. obscuratĭo, ōnis). f. oscuridad …   Enciclopedia Universal

  • амблиопия обскурационная — (a. obscurationis; лат. obscuratio затемнение, затуманивание) А., обусловленная врожденным или рано приобретенным помутнением преломляющих сред глаза и характеризующаяся сохранением пониженного зрения после ликвидации помутнений …   Большой медицинский словарь

  • Амблиопи́я — (amblyopia; греч. amblyōpia; Амбли + ōps, ōpos глаз) понижение зрения, обусловленное функциональными расстройствами зрительного анализатора. Амблиопия анизометропическая (а. anisometropica) А., наблюдаемая при анизометропии и характеризующаяся… …   Медицинская энциклопедия

  • ОБСКУРАЦИЯ — (лат., от obscurus темный). Потемнение. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Чудинов А.Н., 1910. ОБСКУРАЦИЯ лат. obscuratio, от obscurus, темный. Потемнение роговой оболочки глаза. Объяснение 25000 иностранных слов,… …   Словарь иностранных слов русского языка

  • ОБСКУРАНТИЗМ — (от лат. obscuratio, onis затмение, помрачение) англ. obscurantism; нем. Obskurantismus. Враждебное отношение к просвещению и науке. Antinazi. Энциклопедия социологии, 2009 …   Энциклопедия социологии

  • obscuration — /ob skyoo ray sheuhn/, n. 1. the act of obscuring. 2. the state of being obscured. [1425 75; late ME < L obscuration (s. of obscuratio) a darkening, equiv. to obscurat(us), ptp. of obscurare (obscur(us) dark + atus ATE1) + ion ION; see ATION] * * …   Universalium

  • obscuration — ⇒OBSCURATION, subst. fém. A. ASTRON. Obscurcissement provoqué par une éclipse. (Dict. XIXe et XXe s.). P. métaph. Mes dispositions intérieures (...) sont toujours tristes et mes facultés intellectuelles toujours embarrassées, tantôt précipitées,… …   Encyclopédie Universelle

  • ASTROLOGUS — Hercules dictus est, quod eô die se flammis iniecit, quô futura erat Solis obscuratio. Festus …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ОБСКУРАНТИЗМ — (от лат. obscuratio, onis затмение, помрачение) англ. obscurantism; нем. Obskurantismus. Враждебное отношение к просвещению и науке …   Толковый словарь по социологии

  • ԽԱՒԱՐՈՒՄՆ — (րման.) NBH 1 0935 Chronological Sequence: 7c, 10c, 12c գ. σκότωσις obscuratio ἕκλειψις eclypsis. Խաւարիլն. պակասումն լուսոյ կամ ʼի լուսոյ. նսեմութիւն. մթութիւն. ... *Լուսին է պայծառ խաւարման արեգական. Շիր.: *Արգելեալ զլոյսն՝ խաւարումն գործէր… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • obscuration — (n.) late 15c., from L. obscurationem (nom. obscuratio) a darkening, obscuring, noun of action from pp. stem of obscurare (see OBSCURE (Cf. obscure) (v.)) …   Etymology dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»