-
1 obruszyć
глаг.• обрушить* * *obrusz|yć\obruszyćony сов. 1. обрушить, обвалить;2. (obluzować) расшатать* * *obruszony сов.1) обру́шить, обвали́ть2) ( obluzować) расшата́ть -
2 obruszyć się
сов.1) обру́шиться, обвали́ться2) ( obluzować się) расшата́ться3) ( oburzyć się) возмути́ться; вознегодова́ть książk. -
3 obruszyć\ się
сов. 1. обрушиться, обвалиться;2. (obluzować się) расшататься; 3. (oburzyć się) возмутиться; вознегодовать książk. -
4 oberwać
глаг.• оборвать* * *oberw|ać\oberwaćę, \oberwaćie, \oberwaćij, \oberwaćany сов. 1. оборвать;2. оторвать;\oberwać wieszak оторвать вешалку;
3. разг. получить; схватить;\oberwać dwójkę схватить двойку; \oberwać klapsa получить шлепок; \oberwaćał kijem он получил удар палкой, его стукнули палкой;
4. обвалить, обрушить;● uważaj, bo \oberwaćiesz (guza) смотри, попадёт тебе+1. poobrywać, zerwać 2. oderwać 3. dostać 4. obruszyć
* * *oberwę, oberwie, oberwij, oberwany сов.1) оборва́ть2) оторва́тьoberwać wieszak — оторва́ть ве́шалку
3) разг. получи́ть; схвати́тьoberwać dwójkę — схвати́ть дво́йку
oberwać klapsa — получи́ть шлепо́к
oberwał kijem — он получи́л уда́р па́лкой, его́ сту́кнули па́лкой
4) обвали́ть, обру́шить•- uważaj, bo guzaSyn: -
5 oberwać się
сов.1) оборва́ться; сорва́ться, оторва́тьсяwinda się oberwała — лифт оборва́лся
guziki się oberwały — пу́говицы оторва́ли́сь
2) обвали́ться, обру́шиться, ру́хнутьskała się oberwała — скала́ обру́шилась
3) разг. надорва́ться•Syn: -
6 oburzyć się
-
7 rzucić się
сов.1) бро́ситьсяrzucić się się do ucieczki — бро́ситься бежа́ть
rzucić się się na kolana — бро́ситься на коле́ни
rzucić się się na kogoś z pięściami — бро́ситься (набро́ситься) на кого́-л. с кулака́ми
rzucić się się na jedzenie — набро́ситься на еду́
2) ( wykonać gwałtowny ruch) метну́ться, ки́нуться3) разг. ( obruszyć się) вспыли́ть, возмути́ться• -
8 żachnąć się
сов. na kogo-coвозмути́ться кем-чем, вознегодова́ть на кого-чтоżachnął się — его́ передёрнуло (от возмущения, негодования и т. п.)
Syn: -
9 oberwać\ się
oberwa|ć sięсов. 1. оборваться; сорваться, оторваться;winda się \oberwać\ sięła лифт оборвался; guziki się \oberwać\ sięły пуговицы оторвались;
2. обвалиться, обрушиться, рухнуть;skała się \oberwać\ sięła скала обрушилась;
3. разг. надорваться;● chmura się \oberwać\ sięła разг. хлынул ливень (дождь)+1. urwać się 2. obruszyć się, zerwać się, zwalić się 3. podźwigać się
-
10 oburzyć\ się
сов. возмутиться; вознегодовать książk. -
11 rzucić\ się
сов. 1. броситься;\rzucić\ się się do ucieczki броситься бежать; \rzucić\ się się na kolana броситься на колени;
\rzucić\ się się na kogoś z pięściami броситься (наброситься) на кого-л. с кулаками;\rzucić\ się się na jedzenie наброситься на еду;
2. (wykonać gwałtowny ruch) метнуться, кинуться;3. разг. (obruszyć się) вспылить, возмутиться;● \rzucić\ się się w oczy броситься в глаза
-
12 żachnąć\ się
żachn|ąć sięсов. na kogo-co возмутиться кем-чем, вознегодовать на кого-что;\żachnąć\ sięął się его передёрнуло (от возмущения, негодования etc.)
+ oburzyć się, obruszyć się
См. также в других словарях:
obruszyć — dk VIb, obruszyćszę, obruszyćszysz, obruszyćrusz, obruszyćszył, obruszyćszony obruszać ndk I, obruszyćam, obruszyćasz, obruszyćają, obruszyćaj, obruszyćał, obruszyćany 1. «spowodować obsunięcie się czegoś sypkiego, obwalenie się czegoś» Obruszyć… … Słownik języka polskiego
obruszać się – obruszyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przestawać tkwić w czymś, być zamocowanym nieruchomo; obluzowywać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Hak, gwóźdź obruszył się. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obruszać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, obruszaćam, obruszaća, obruszaćają, obruszaćany {{/stl 8}}– obruszyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, obruszaćszę, obruszaćszy, obruszaćszony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozklekotać — dk IX, rozklekotaćoczę, (rozklekotaćocę), rozklekotaćoczesz (rozklekotaćocesz), rozklekotaćocz (rozklekotaćotaj), rozklekotaćał, rozklekotaćany częściej w imiesł. biernym, pot. «zużyć, zniszczyć, obruszyć coś przez używanie, sprawić, że powstaje… … Słownik języka polskiego
zjeżyć — dk VIb, zjeżyćżę, zjeżyćżysz, zjeż, zjeżyćżył, zjeżyćżony rzad. zjeżać ndk I, zjeżyćam, zjeżyćasz, zjeżyćają, zjeżyćaj, zjeżyćał, zjeżyćany «podnieść do góry, postawić sztorcem, nastroszyć (zwykle włosy, sierść, pióra)» Ptak zjeżył pióra. Pies… … Słownik języka polskiego
żachnąć się — dk Va, żachnąć sięnę się, żachnąć sięniesz się, żachnąć sięnij się, żachnąć sięnął się, żachnąć sięnęła się, żachnąć sięnęli się, żachnąć sięnąwszy się rzad. żachać się ndk I, żachnąć sięam się, żachnąć sięasz się, żachnąć sięają się, żachnąć… … Słownik języka polskiego
żachnąć się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk Ia V, żachnąć sięnę się, żachnąć sięnie się, żachnąć sięnij się, żachnąć sięnął się, żachnąć sięnęli się {{/stl 8}}{{stl 7}} gestem, słowem wyrazić zniecierpliwienie, oburzenie; obruszyć się, wzdrygnąć się : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień