-
1 obraże|nie
Ⅰ sv ⇒ obrazić Ⅱ n zw. pl (ciała) injury- doznać ciężkich obrażeń ciała to sustain serious injuries- lekkie obrażenie głowy a minor head injury- ma rozległe obrażenia wewnętrzne he sustained multiple internal injuries- wyszedł z wypadku bez obrażeń he escaped the accident uninjuredThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > obraże|nie
-
2 doznawać
impf ⇒ doznać* * *(-aję, -ajesz); imp -awaj; -ać; vt doznawać (+gen) — to experience; ( obrażeń) to sustain; (cierpienia, bólu) to suffer from; (życzliwości, nieuprzejmości) to meet with* * *ipf.-aję -ajesz, - waj sustain, suffer; experience; doznawać cierpień face sufferings; doznać ciężkich strat suffer l. sustain heavy losses; doznać kontuzji receive l. suffer l. sustain a minor injury; doznawać uczucia experience a feeling ( czegoś of sth); doznać zawodu feel disappointment.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > doznawać
-
3 dozna|ć
pf — dozna|wać impf vt 1. (przeżyć) to experience (czegoś sth) [bólu, radości, rozczarowania, pragnień, cierpienia, wrażeń]- doznać olśnienia to have a flash of insight- doznał w życiu wiele dobrego he’s had a very good life2. (doświadczyć) to sustain (czegoś sth) [kontuzji, obrażeń, straty, szkód]; to suffer (czegoś sth) [porażki]The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dozna|ć
-
4 potłu|c
pf Ⅰ vt 1. (porozbijać) to break, to shatter [naczynia, lampy, szyby]- potłuczone szkło broken glass2. (uderzyć mocno) to bruise- upadając, potłukł sobie głowę/rękę as he fell, he bruised his head/arm- miał potłuczone kolana his knees were bruisedⅡ potłuc się 1. (ulec rozbiciu) [naczynia, szyby] to break 2. (doznać obrażeń ciała) to get bruised- potłukł się mocno, spadając z drzewa as he fell from the tree he got severely bruisedThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > potłu|c
-
5 poturb|ować
pf Ⅰ vt (pobić) to batter, to maul- miejscowi chuligani poturbowali przyjezdnych kibiców local hooligans battered visiting football fans- mocno poturbowany przez byka chłopak trafił na ostry dyżur the boy, severely mauled by a bull, was taken to the accident and emergency department a. to A and EⅡ poturbować się 1. (nawzajem) to rough up- chłopcy poturbowali się podczas przerwy the boys roughed one another up during the break2. (doznać obrażeń) to get battered- poturbował się spadając z roweru he got battered when he fell off his bikeThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > poturb|ować
См. также в других словарях:
obrázen — zna o prid. (ȃ) nanašajoč se na obraz: obrazni deli / obrazne kosti, mišice / osvežilne obrazne kopeli / obrazna mimika ♦ anat. obrazni živec gibalni živec obraznih mišic; kozm. obrazna voda … Slovar slovenskega knjižnega jezika
szwank — 1. Narazić, wystawić kogoś, coś na szwank «narazić kogoś, coś na niebezpieczeństwo, straty, zniszczenie»: (...) czy interesy kilku posłów i grupki radnych były aż tak ważne, że warto było interes państwa wystawiać na szwank (...). Polityka… … Słownik frazeologiczny
but — m IV, D. buta, Ms. bucie; lm M. y 1. «wierzchnie okrycie stopy lub stopy i kostki, czasem również łydki, przeważnie skórzane, gumowe lub płócienne, z mocną częścią spodnią (podeszwą), chroniącą stopę od obrażeń przy chodzeniu, oraz niekiedy z… … Słownik języka polskiego
chirurgia — ż I, DCMs. chirurgiagii, blm 1. «dział medycyny, w którym podstawowym sposobem leczenia jest zabieg operacyjny» Chirurgia ogólna. Chirurgia serca, naczyń krwionośnych. Studiować chirurgię. ∆ Chirurgia kosmetyczna «chirurgia zajmująca się… … Słownik języka polskiego
doznać — dk I, doznaćam, doznaćasz, doznaćają, doznaćaj, doznaćał, doznaćany doznawać ndk IX, doznaćnaję, doznaćnajesz, doznaćwaj, doznaćwał, doznaćwany «odczuć, poczuć, przeżyć coś, doświadczyć czegoś» Doznać zawodu, bólu, cierpienia. Doznawać uczucia… … Słownik języka polskiego
obić — dk Xa, obiję, obijesz, obij, obił, obity obijać ndk I, obićam, obićasz, obićają, obićaj, obićał, obićany 1. «uderzeniem spowodować uszkodzenie, wyszczerbienie, odpadnięcie czegoś; obtłuc, obtrącić» Obić dzbanek, filiżankę. Obić tynk ze ściany. 2 … Słownik języka polskiego
obijać — ndk I, obijaćam, obijaćasz, obijaćają, obijaćaj, obijaćał, obijaćany 1. forma ndk czas. obić (p.) 2. «uderzając o coś doznawać obrażeń, potłuczeń» Obijać sobie nogi o meble. obijać się 1. forma ndk czas. obić się (p.) 2. pot. «wałęsać się nic nie … Słownik języka polskiego
obrażenie — n I 1. rzecz. od obrazić. 2. lm D. obrażenieeń «uszkodzenie ciała jako skutek uderzenia, skaleczenia, złamania» Obrażenie wewnętrzne. Doznać ciężkich obrażeń ciała. Doznał lekkiego obrażenia głowy. obrażenie się rzecz. od obrazić się … Słownik języka polskiego
obuwie — n I, blm «wierzchnie okrycie stopy przeważnie skórzane, gumowe lub płócienne z mocną częścią spodnią (podeszwą) chroniącą stopę od obrażeń przy chodzeniu, czasem z wysoką cholewką do kolan; buty» Obuwie letnie, zimowe, sportowe. Modne obuwie.… … Słownik języka polskiego
potłuc — dk XI, potłuctłukę, potłuctłuczesz, potłuctłucz, potłuctłukł, potłuctłuczony, potłuctłukłszy 1. «rozbić na kawałki (zwykle kilka przedmiotów kolejno) albo bijąc w coś zniszczyć, uszkodzić w wielu miejscach; porozbijać» Potłuc talerze, szklanki.… … Słownik języka polskiego
traumatologia — ż I, DCMs. traumatologiagii, blm med. «dział medycyny klinicznej obejmujący leczenie obrażeń ciała wywołanych przez urazy, zwłaszcza urazy mechaniczne narządu ruchu; chirurgia urazowa» ∆ Traumatologia przemysłowa «dział medycyny zajmujący się… … Słownik języka polskiego