obręcz

См. также в других словарях:

• obręcz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVb, lm M. e {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przedmiot w kształcie okręgu używany m.in. do utrzymywania czegoś w całości, do ozdoby, ćwiczeń gimnastycznych lub zabawy : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• obręcz — ż VI, DCMs. y; lm M. e, D. y 1. «pasek metalowy stanowiący okucie koła wozu lub (niekiedy drewniany) przytrzymujący klepki beczki» Obręcz koła. Obręcz na beczce. 2. «część koła samochodu, roweru itp., na którą nakłada się ogumienie» 3. «rodzaj… …   Słownik języka polskiego

• kosz — I m II, D. a; lm M. e, D. y a. ów 1. «rodzaj naczynia, różnego kształtu i wielkości, wykonanego z rozmaitych materiałów, używanego do noszenia, przechowywania, mierzenia czegoś; koszyk» Kosz wiklinowy, blaszany. Kosz do bielizny, do śmieci. Kosz… …   Słownik języka polskiego

• pas — I m IV, D. a, Ms. passie; lm M. y 1. «długi, wąski kawałek skóry, tkaniny itp. noszony na ubraniu (zwykle w talii)» Pas skórzany, plastikowy. Ściskać się pasem. Pas do spodni, do płaszcza (od spodni, od płaszcza). Zapiąć, poprawić pas. Spiąć… …   Słownik języka polskiego

• pobić — dk Xa, pobićbiję, pobićbijesz, pobićbij, pobićbił, pobićbity pobijać ndk I, pobićam, pobićasz, pobićają, pobićaj, pobićał, pobićany 1. «bijąc, uderzając w coś wtłoczyć, wcisnąć, wepchnąć głębiej uderzany przedmiot» Pobić czop, gwóźdź, klin, kołek …   Słownik języka polskiego

• felga — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. felgaldze {{/stl 8}}{{stl 7}} obręcz koła samochodu lub roweru, na którą nakłada się ogumienie, albo obręcz koła pojazdu poruszającego się po szynach <niem.> {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ОБЕЧАЙКА — заготовка из листового металла в виде полого цилиндра или усечённого конуса (Болгарский язык; Български) голям пръстен; голяма гривна; листово тяло (на резервоар, котел и т. н.) (Чешский язык; Čeština) sekce [prstenec] válcové nádrže (Немецкий… …   Строительный словарь

• barkowy — I przym. od I bark ∆ Pas barkowy, obręcz barkowa «zespół kości tułowia kręgowców, służący do umocowania kończyny górnej (u zwierząt przedniej)» ∆ Staw barkowy «ruchome połączenie między główką kości ramiennej a zagłębieniem panewkowym łopatki;… …   Słownik języka polskiego

• biodrowy — przym. od biodro ∆ anat. Staw biodrowy «ruchome połączenie między główką kości udowej a zagłębieniem panewkowym kości miednicznej» ∆ Obręcz biodrowa «zespół kości i elementów chrzęstnokostnych tułowia kręgowców, służący do umocowania pierwszego… …   Słownik języka polskiego

• felga — ż III, CMs. felgaldze; lm D. felg pot. «obręcz koła samochodu lub roweru, na którą nakłada się oponę» ‹niem.› …   Słownik języka polskiego

• miednicowy — przym. od miednica w zn. 2 ∆ Pas miednicowy «zespół kości lub elementów chrzęstno kostnych tułowia kręgowców, łączący się z pierwszym odcinkiem tylnych kończyn; u człowieka i innych ssaków: miednica; obręcz miedniczna a. biodrowa» …   Słownik języka polskiego