-
1 obowiązek
اداره ; التزام ; بار ; جوابگويي ; خدمت ; دفت ; ضمانت ; عهده ; كار ; ماموريت ; مظور ; مسلوليت ; منصب ; هزينه ; وظيفهواژه نامه لهستانی فارسی (Dictionary Farsi-Polish) > obowiązek
-
2 devo
-
3 statutory duty
obowiązek ustawowy -
4 fiduciary duty
- obowiązek powierniczy- zobowiązanie do działania wyłącznie w najlepszym interesie drugiej osoby.Indeks angielsko-polski terminów prawniczych wraz z objaśnieniami > fiduciary duty
-
5 duty
- obowiązek- zobowiązanie wymagalne lub należne innej osobie z mocy prawa.Indeks angielsko-polski terminów prawniczych wraz z objaśnieniami > duty
-
6 duty of care
- obowiązek należytej staranności- zobowiązanie osoby do działania z należytą ostrożnością lub roztropnością, którego niedochowanie skutkuje powstaniem odpowiedzialności prawnej.Indeks angielsko-polski terminów prawniczych wraz z objaśnieniami > duty of care
-
7 jogapkärçilik
obowiązek; odpowiedzialność -
8 Geheimhaltungspflicht
obowiązek zachowania tajemnicyDeutsch-Polnisch medizinisches Wörterbuch > Geheimhaltungspflicht
-
9 Rechtspflicht
obowiązek prawny -
10 جوابگويي
obowiązek; odpowiedzialnośćDictionary Farsi-Polish ( واژه نامه فارسی لهستانی) > جوابگويي
-
11 عهده
obowiązek; odpowiedzialność -
12 duty
['djuːtɪ]n( responsibility) obowiązek m; ( tax) cło ntto make it one's duty to do sth — zobowiązywać się (zobowiązać się perf) do zrobienia czegoś
to pay duty on sth — płacić (zapłacić perf) za coś cło
on/off duty — na/po służbie
- duties* * *['dju:ti]plural - duties; noun1) (what one ought morally or legally to do: He acted out of duty; I do my duty as a responsible citizen.) obowiązek2) (an action or task requiring to be done, especially one attached to a job: I had a few duties to perform in connection with my job.) obowiązek3) ((a) tax on goods: You must pay duty when you bring wine into the country.) cło•- dutiable- dutiful
- duty-free
- off duty
- on duty -
13 долг
сущ.• biuro• ciężar• cło• dług• kancelaria• obciążenie• obligacja• obowiązek• odpowiedzialność• powinność• służba• urząd• wierzytelność• zadłużanie• zadłużenie• zobowiązanie* * *dług, obowiązek -
14 обязанность
сущ.• biuro• ciężar• cło• dług• kancelaria• obciążenie• obligacja• obowiązek• odpowiedzialność• powinność• służba• urząd• zobowiązanie* * *funkcja, obowiązek, powinność -
15 обов'язок
obow'jazokч.2) obowiązek ( повинність) -
16 obligation
-
17 responsibility
[rɪspɔnsɪ'bɪlɪtɪ]nodpowiedzialność f; ( duty) obowiązek mto take responsibility for — przyjmować (przyjąć perf) (na siebie) odpowiedzialność za +acc
* * *[-sə-]1) (something which a person has to look after, do etc: He takes his responsibilities very seriously.) obowiązek2) (the state of having important duties: a position of responsibility.) odpowiedzialność3) (the state of being responsible: his responsibility for the accident.) odpowiedzialność -
18 бремя
сущ.• brzemię• ciężar• ciężarek• ciężkość• gramatura• naładowanie• obciążenie• obowiązek• ociężałość• odważnik• szala• sztanga• waga• wsad• ładowanie• ładunek* * *brzemię, ciężar -
19 бюро
сущ.• agencja• agentura• ajencja• biurko• biuro• biurowiec• gabinet• kancelaria• ministerstwo• obowiązek• oddział• oficyna• prezydium• sekretarzyk• służba• urząd• urzędowanie• zarząd* * *biuro, urząd -
20 ведомство
сущ.• biuro• departament• dział• kancelaria• ministerstwo• obowiązek• oddział• resort• sekcja• służba• urząd• wydział* * *
См. также в других словарях:
obowiązek — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. obowiązekzku {{/stl 8}}{{stl 7}} to, co ktoś musi zrobić, do czego jest zobowiązany lub powinien się poczuwać ze względów moralnych, prawnych, społecznych i in.; zobowiązanie, powinność : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obowiązek — m III, D. obowiązekzku, N. obowiązekzkiem; lm M. obowiązekzki 1. «konieczność zrobienia czegoś wynikająca z nakazu wewnętrznego (moralnego), administracyjnego, prawnego; to, co ktoś musi zrobić powodowany tą koniecznością; powinność,… … Słownik języka polskiego
obowiązek — Święty obowiązek «powinność, od której nie wolno się uchylać»: Uważam się za zwykłego żołnierza Rzeczypospolitej, który nie dokonał niczego, co wykraczałoby poza święty obowiązek służenia swojej Ojczyźnie (...). SE 30/04/1998. Lot uważał za swój… … Słownik frazeologiczny
święty obowiązek — {{/stl 13}}{{stl 7}} konieczność, powinność, którą bezwzględnie należy wypełnić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Obrona ojczyzny jest świętym obowiązkiem każdego obywatela. Pouczanie innych uważał za swój święty obowiązek. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
psi obowiązek — {{/stl 13}}{{stl 7}} ciążąca na kimś niemiła, ale nieunikniona konieczność, niepodlegająca dyskusji : {{/stl 7}}{{stl 10}}Psim obowiązkiem wychowawcy jest troska o bezpieczeństwo dzieci. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
psi — 1. Psie figle «bezmyślne, czasem złośliwe psoty»: (...) trzymały się go różne psie figle i pod tym względem nie brakło mu nigdy coraz to nowych pomysłów. Z. Kosidowski, Opowieści. 2. Psie przywiązanie, psia wierność «głębokie przywiązanie,… … Słownik frazeologiczny
odpowiedzialność — ż V, DCMs. odpowiedzialnośćści, blm «konieczność, obowiązek moralny lub prawny odpowiadania za swoje czyny i ponoszenia za nie konsekwencji; odpowiadanie przed kimś, wobec kogoś, za kogoś lub za coś» Wielka, poważna, znaczna odpowiedzialność.… … Słownik języka polskiego
święty — 1. Święta racja, święta prawda; święte, złote słowa «niewątpliwa racja, prawda, słowa niewątpliwie wyrażające prawdę»: Czasy takie, że jeśli człowiek wyniesie cało głowę, to i tak już dosyć bogaty. – To prawda... – odpowiada zupełnie już… … Słownik frazeologiczny
włożyć — 1. Nie mieć co na siebie, pot. na grzbiet włożyć «nie mieć odpowiedniego ubrania»: (...) przypomniała sobie, że jest zaproszona następnego dnia na bardzo ważną kolację. I, o zgrozo, że nie ma co na siebie włożyć. WO 07/10/2000. 2. Nie mieć, nie… … Słownik frazeologiczny
wkładać — 1. Nie mieć co na siebie, pot. na grzbiet włożyć «nie mieć odpowiedniego ubrania»: (...) przypomniała sobie, że jest zaproszona następnego dnia na bardzo ważną kolację. I, o zgrozo, że nie ma co na siebie włożyć. WO 07/10/2000. 2. Nie mieć, nie… … Słownik frazeologiczny
brać — I ndk IX, biorę, bierzesz, bierz, brał, brany 1. «ujmować, chwytać, obejmować ręką, oburącz (także narządem chwytnym, np. u zwierząt, albo narzędziem); przystosowywać do niesienia, trzymania» Brać co palcami, ręką, zębami, łyżką, widelcem, łopatą … Słownik języka polskiego