-
1 obligatoryjny
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > obligatoryjny
-
2 obligatoryjny
obligatoryjny [ɔbligatɔrɨjnɨ] adjprzedmiot Pflicht- -
3 obligatoryjny
прил.• мандатный• обязательный• принудительный -
4 obligatoryjny
обов'язковий (книжн.) -
5 obligatoryjn|y
adj. 1. książk. [kurs, przedmiot] required, compulsory; [służba wojskowa, ubezpieczenie] compulsory, mandatory- badania te są obligatoryjne dla wszystkich pracowników these tests are mandatory a. compulsory for all employees- zajęcia mają charakter obligatoryjny the classes are obligatory2. Jęz. uzupełnienie obligatoryjne an obligatory complementThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > obligatoryjn|y
-
6 obowiązkowy
obowiązkowy [ɔbɔvjɔw̃skɔvɨ] adjegzemplarz \obowiązkowy Pflichtexemplar nt -
7 obligatorisch
obligatorisch [obliga'to:rɪʃ] adj
См. также в других словарях:
obligatoryjny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} obowiązujący, obowiązkowy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Okresowe badania lekarskie są obligatoryjne dla pracowników oświaty. Czasownik to obligatoryjny składnik zadania. <płac.> {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obligatoryjny — książk. «obowiązujący, powinny, należny, konieczny» Zajęcia obligatoryjne. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
obligatoryjnie — książk., przysłów. od obligatoryjny Ustalić, wprowadzić coś obligatoryjnie. Coś obowiązuje obligatoryjnie … Słownik języka polskiego
