-
1 oblino
oblĭno, ĕre, lēvi, lĭtum - tr. - [st2]1 [-] enduire autour, oindre, frotter. [st2]2 [-] sceller (avec un enduit), boucher. [st2]3 [-] biffer, raturer, effacer. [st2]4 [-] souiller, salir. - oblinere virgas visco, Varr.: frotter de glu de petits bâtons. - oblinere malas cerussā, Plaut.: se plâtrer le visage, se farder. - "vestrum" obleverunt, Gell.: ils ont rayé "vestrum". - rimam oblinere, Mart.: boucher une fente. - ubi oblinor, Lucil.: quand je suis tout sali. - oblinere aliquem versibus, Hor.: flétrir qqn de ses vers. - voir oblitus.* * *oblĭno, ĕre, lēvi, lĭtum - tr. - [st2]1 [-] enduire autour, oindre, frotter. [st2]2 [-] sceller (avec un enduit), boucher. [st2]3 [-] biffer, raturer, effacer. [st2]4 [-] souiller, salir. - oblinere virgas visco, Varr.: frotter de glu de petits bâtons. - oblinere malas cerussā, Plaut.: se plâtrer le visage, se farder. - "vestrum" obleverunt, Gell.: ils ont rayé "vestrum". - rimam oblinere, Mart.: boucher une fente. - ubi oblinor, Lucil.: quand je suis tout sali. - oblinere aliquem versibus, Hor.: flétrir qqn de ses vers. - voir oblitus.* * *Oblino, oblinis, pen. corr. oblini, obliui, obleui, pen. prod. oblitum, pen. cor. oblinere. Varro. Colum. Enduire, Frotter de quelque liqueur, ou autre chose humide.\Moribus externis se oblinere. Cic. Se barbouiller et souiller de, etc.\Versibus atris oblinere aliquem. Horat. Diffamer. -
2 oblino
ob-lino, lēvī, litum, ere1) намазывать, обмазывать ( cerussā malas Pl); натирать ( aliquem unguentis C); загрязнять, пачкать (caeno rhH.)2) конопатить ( aliquid gypso PM)o. pice PM — покрывать смолой, смолить3) замазывать, затирать (написанное на воске), зачёркивать ( verbum AG)4) заваливать, заполнять ( villam tabulis pictis Vr); перегружать (orationem rhH.); осыпать ( divitiis H)aliquid Latio o. C — придавать чему-л. латинский налёт, делать что-л. на латинский лад5) пятнать, позорить, бесчестить ( vitam turpitudine C); поносить ( aliquem versibus atris H) -
3 oblino
ob-lino, lēvī, litum, ere, I) beschmieren = bestreichen, A) eig.: 1) im allg.: se visco, Varro: se luto, Lact.: malas cerussā, Plaut.: omnem materiam alumine, Cl. Quadr. fr.: sanguine interemptorum hausto prius vultus suos, Solin.: oblitus caeno, Cornif. rhet.: oblitus unguentis, Cic. fr.: oblitus cruore et luto, Cic.: oblitus faciem suo cruore, ne nosceretur, Tac.: oblitā facie (mit einem mit Teig überzogenen Gesichte), vehi, ne sol neve frigus teneram cutem laedat, Sen. – 2) insbes.: a) verschmieren, verpichen, dolia, Cato: ora urceolorum oblita, Colum.: gypso oblitus cadus, Plin. – b) ausstreichen, das Geschriebene auf der Wachstafel, Gell. 20, 6, 14. – B) übtr.: a) verschmieren, zuschmieren, verstopfen, oblinitur minimae si qua est suspicio rimae, Mart. 11, 45, 5. – b) mit etwas vollmachen, erfüllen, auch überladen, villa oblita tabulis, Varro: lacunaria auro oblita, überladen, Apul. flor. 23: facetiae oblitae Latio, Cic.: actor oblitus divitiis, bekleidet, bedeckt, Hor.: oblitam reddunt orationem, mit Schmuck überladen, Cornif. rhet. – II) beschmieren = mit Kot besudeln, A) eig.: catulos, Varro: quid tu istuc curas, ubi ego oblinar atque voluter, Lucil. – B) übtr.: a) beflecken, besudeln, se externis moribus, Cic.: oblitus parricidio, Cic.: alqm versibus atris, schmähen, Hor.: sunt omnia cum summo dedecore ac turpitudine tum singulari stultitiā atque inhumanitate oblita, Cic. – b) os alci, jmdm. das Maul beschmieren, d.i. etw. weismachen, hintergehen, Plaut. Curc. 589. – / Archaist. Perf., cum oblinerunt vasa, Varro fr. b. Prisc. 10, 39.
-
4 oblino
ob-lino, lēvī, litum, ere, I) beschmieren = bestreichen, A) eig.: 1) im allg.: se visco, Varro: se luto, Lact.: malas cerussā, Plaut.: omnem materiam alumine, Cl. Quadr. fr.: sanguine interemptorum hausto prius vultus suos, Solin.: oblitus caeno, Cornif. rhet.: oblitus unguentis, Cic. fr.: oblitus cruore et luto, Cic.: oblitus faciem suo cruore, ne nosceretur, Tac.: oblitā facie (mit einem mit Teig überzogenen Gesichte), vehi, ne sol neve frigus teneram cutem laedat, Sen. – 2) insbes.: a) verschmieren, verpichen, dolia, Cato: ora urceolorum oblita, Colum.: gypso oblitus cadus, Plin. – b) ausstreichen, das Geschriebene auf der Wachstafel, Gell. 20, 6, 14. – B) übtr.: a) verschmieren, zuschmieren, verstopfen, oblinitur minimae si qua est suspicio rimae, Mart. 11, 45, 5. – b) mit etwas vollmachen, erfüllen, auch überladen, villa oblita tabulis, Varro: lacunaria auro oblita, überladen, Apul. flor. 23: facetiae oblitae Latio, Cic.: actor oblitus divitiis, bekleidet, bedeckt, Hor.: oblitam reddunt orationem, mit Schmuck überladen, Cornif. rhet. – II) beschmieren = mit Kot besudeln, A) eig.: catulos, Varro: quid tu istuc curas, ubi ego oblinar atque voluter, Lucil. – B) übtr.: a) beflecken, besudeln, se externis moribus, Cic.: oblitus parricidio, Cic.: alqm versibus atris, schmähen, Hor.: sunt omnia cum summo dedecore ac turpitudine tum singu-————lari stultitiā atque inhumanitate oblita, Cic. – b) os alci, jmdm. das Maul beschmieren, d.i. etw. weismachen, hintergehen, Plaut. Curc. 589. – ⇒ Archaist. Perf., cum oblinerunt vasa, Varro fr. b. Prisc. 10, 39. -
5 oblino
oblinare, oblinavi, oblinatus V -
6 oblino
ob-lĭno, lēvi, rarely lĭni (Varr. ap. Prisc. p. 898 P.), lĭtum, 3 (form acc. to the 4th conj. oblinio, q. v.), v. a., to daub or smear over, to bedaub, besmear (syn.: inficio, induco).I.Lit.A.In gen.:B.cerussā malas oblinere,
Plaut. Most. 1, 3, 101:se visco,
Varr. R. R. 3, 7:obliti unguentis,
Cic. Cat. 2, 5, 10:oblitus caeno,
id. Att. 1, 21:oblitus faciem suo cruore,
having besmeared his face with his own blood, Tac. A. 2, 17:caede,
Ov. M. 4, 97:sanguine,
id. ib. 11, 367.—In partic.1.To smear over, blot out, rub out any thing written (post-class.; cf.:2.deleo, interpolo, oblittero): vestrum obleverunt et vestri superscripserunt,
Gell. 20, 6, 4.— Trop.:veritatem oblinire,
to blot out, Ambros. de Spic. Savet. 3, 10, 60.—To bemire, befoul, defile (syn.: polluo, inquino, maculo): quid tu istuc curas, ubi ego oblinar atque voluter? Lucil. ap. Non. 420, 22:3.catulos,
Varr. R. R. 2, 9, 13:aliquem caeno,
Dig. 47, 11, 1, § 1; cf. also II. A.—To stop up by smearing, to plaster over (syn. obturo):C.dolia oblinito,
Cato, R. R. 36:amphoram,
id. ib. 127:oblinitur minimae si qua est suspicio rimae,
is stopped up, Mart. 11, 45, 5:gypso oblitus cadus,
Plin. 20, 9, 39, § 98.—Transf., to cover over, fill with any thing (of things;II.very rare): villa oblita tabulis pictis,
Varr. R. R. 3, 2, 5.—Trop.A.To befoui, defile (class.): se externis moribus. Cic. Brut. 13, 51:B.oblitus parricidio,
id. Phil. 11, 12, 27:sunt omnia dedecore oblita,
id. Verr. 2, 3, 4, § 8:geram morem vobis et me oblinam sciens,
id. Rep. 3, 5, 8:aliquem versibus atris,
to defame, Hor. Ep. 1, 19, 30.—To cover over, to fill with any thing; to fill to excess, to overload: facetiae oblitae Latio. Roman wit which had received a Latin tincture (through the right of citizenship granted to the Latins), Cic. Fam. 9, 15, 2:C.divitiis oblitus actor,
covered, decked, Hor. Ep. 2, 1, 204:oblita oratio,
overloaded, Auct. Her. 4, 11, 16:Sallustii scripta nimiā priscorum verborum affectatione oblita,
Suet. Gram. 10.—To cover over, blind, deceive:sicine mihi esse os oblitum,
Plaut. Curc. 4, 4, 33. -
7 oblino
, oblevi (oblivi), oblitum, oblinere 3aнамазывать, обмазывать; грязнить, пачкать -
8 oblitus
[st1]1 [-] oblĭtus, a, um: part. passé de oblino. - [abcl][b]a - enduit, oint, frotté. - [abcl]b - couvert, recouvert, chargé, rempli, surchargé. - [abcl]c - obstrué, bouché, fermé. - [abcl]d - décoré, orné. - [abcl]e - souillé, sali, flétri.[/b] - oblitus caeno, Cic.: couvert de boue. - oblitus parricidio, Cic.: souillé d’un parricide. - oblitus unguentis, Cic.: parfumé. - gypso oblitus cadus, Plin.: tonneau plâtré. - villa oblita tabulis pictis, Varr.: villa garnie de tableaux. [st1]2 [-] oblītus, a, um: part. passé de obliviscor. - [abcl][b]a - qui a oublié, qui a perdu le souvenir (de qqch, aliquid ou alicujus rei; de qqn, aliquem ou alicujus). - [abcl]b - sens passif: oublié, dont le souvenir est perdu.[/b]* * *[st1]1 [-] oblĭtus, a, um: part. passé de oblino. - [abcl][b]a - enduit, oint, frotté. - [abcl]b - couvert, recouvert, chargé, rempli, surchargé. - [abcl]c - obstrué, bouché, fermé. - [abcl]d - décoré, orné. - [abcl]e - souillé, sali, flétri.[/b] - oblitus caeno, Cic.: couvert de boue. - oblitus parricidio, Cic.: souillé d’un parricide. - oblitus unguentis, Cic.: parfumé. - gypso oblitus cadus, Plin.: tonneau plâtré. - villa oblita tabulis pictis, Varr.: villa garnie de tableaux. [st1]2 [-] oblītus, a, um: part. passé de obliviscor. - [abcl][b]a - qui a oublié, qui a perdu le souvenir (de qqch, aliquid ou alicujus rei; de qqn, aliquem ou alicujus). - [abcl]b - sens passif: oublié, dont le souvenir est perdu.[/b]* * *I.Oblitus, oblita, oblitum, pen. corr. Particip. Tibull. Frotté ou enduict de quelque liqueur, Barbouillé, Maculé, Souillé.\Coeno obliti. Cic. Embouez.II.Oblitus, pen. prod. Participium. Plin. Qui a oublié. -
9 oblevi
oblēvī pf. к oblino -
10 oblitus
I a, um part. pf. к oblino II oblītus, a, um part. pf. к obliviscor (act. и pass.) -
11 obliviscor
oblīvīscor, lītus sum, līvīscī depon. [ oblino ]1)а) забывать, не помнить (alicujus rei или aliquid C etc.); упускать из виду, не обращать внимания, не принимать во внимание ( consuetudinis suae C)o. sui C, V — изменить себе, поступать вопреки своему обыкновению, тж. VF забыть о своём достоинстве, Ter не помнить себя или T не думать о реальных условияхquid deceat, quid non, oblitus H — забыв(ший), что подобает, а что нетnomen suum o. погов. Pt — забыть собственное имя, т. е. иметь очень плохую памятьб) иногда pass.2) покрывать забвением, изглаживать из памяти ( saecla obliviscentia Ctl) -
12 oblittero
oblittero, āvī, ātum, āre (oblino), überstreichen, auslöschen, übtr. = aus dem Gedächtnisse löschen, in Vergessenheit bringen, vergessen machen, gew. Passiv oblitterari = aus dem Gedächtnisse schwinden, in Vergessenheit geraten, vergessen werden, publici mei beneficii memoriā privatam offensionem oblitterarunt, Cic.: adversam prosperā pugnā oblitteravit (consul), Liv.: non tamen oblitterare famam rei male gestae potuit, Liv.: suo beneficio paternas simultates oblitterans, Liv.: rem silentio oblitteravit, Suet.: nec (mandata) ulla oblitteret aetas, Catull. – adversae pugnae in Hispania nullius in animo quam meo minus oblitterari possunt, Liv.: res prope iam oblitterata, Liv.: oblitterata aerarii nomina (Forderungen des Ärars), Tac.: inimicitiae Pelopidum exstinctae iam atque oblitteratae, Acc. fr.: nondum oblitteratā memoriā superioris belli, Liv.: ita praeteritis silentio oblitteratis, Liv.
-
13 oblitterus
oblitterus, a, um (oblino) = oblitteratus, in Vergessenheit gekommen, vergessen, Laev. b. Gell. 19, 7, 4.
-
14 obliviscor
oblīvīscor, lītus sum, līvīscī (viell. von oblino), vergessen, auch absichtlich = nicht mehr denken an usw. (Ggstz. memini, in mentem venit), I) eig., m. Genet., temporum suorum, Cic.: numquam noctis illius, cum etc., Cic.: controversiarum ac dissensionis, Caes.: offensarum, Tac.: oblivisci sui non sinere (v. einer Gabe), Sen.: o nimium nimiumque oblite tuorum, Ov.: meminens naturae et professionis oblitus, Sidon. epist. 4, 12, 1. – m. Acc. rei, iniurias, Cic.: haec tam crebra Etruriae concilia, Liv.: velut aliquid oblitus, als hätte er etwas vergessen (mitzunehmen), Liv.: ut alia obliviscar, anderes zu vergessen (als Parenthese), Cic. – m. Acc. pers., semet, Acc. tr. 190: Ulixem, ibid. 488: deum, Vulg. psalm. 49, 22; Baruch 4, 8: oblitusque meorum obliviscendus et illis, Hor. ep. 1, 11, 9. – m. folg. Infin., et nescio qui tibi sum oblitus hodie ac volui dicere, Ter.: ne obliviscar vigilare, Cic.: quod scribere oblitus es, Cic.: quod auspicari esset oblitus, Cic.: paene est oblita tollere, sie hätte beinahe vergessen, Ov.: obliti de natali suo edicere, Suet.: m. folg. Acc. u. Infin., obliviscor Roscium et Cluvium esse viros primarios, Cic.: oblitus se paulo ante defensum (esse) ab illo, Sen. rhet.: oblitus tot civium animas trahere se in casum, Curt.: neu patruum sibi Othonem fuisse aut oblivisceretur umquam aut nimium meminisset, Tac. hist. 2, 48 extr. – m. folg. indir. Fragesatz, haud obliti, in qua urbe, inter quos simus, quali praeside ac rege spoliati, Curt.: etiam in scriptis obliviscebatur, quid paulo ante posuisset, Cic.: prae metu obliti, quid relinquerent, quid secum ferrent, Liv.: oblitus, quam caducis confideret, Sen. – v. Lebl., poma degenerant sucos oblita priores, Verg.: absol., oblito pectore, Catull.: obliviscentia saecla, die vergeßlichen, Catull.: oblito palato, Ov. – refl., oblivisci sui, sich vergessen = α) nichts von sich wissen, bei Lebzeiten = nicht daran denken, in welcher Zeit man lebe, Tac. dial. 2 (Andresen »aus sich, aus seinem Wesen heraustreten«): nach dem Tode, Sen. Herc. fur. 292 (296). – β) sich nicht besinnen, nicht recht die Gedanken beisammen haben, Ter. eun. 306. – γ) sich vergessen = seiner Würde uneingedenk sein, non oblita Iuno sui, Val. Flacc. 3, 664 sq. – II) übtr., etw. vergessen = etw. aus den Augen setzen, consuetudinis suae, Cic.: paterni generis, Cic.: feritatis ingenitae, Liv.: pudoris, Ov.: oblitus nugarum, Scherz beiseite lassend, keinen Spaß verstehend, Sen. u. Petron.: oblivisci sui, sich selbst (seinem Charakter) untreu werden, seiner Gewohnheit nicht gemäß handeln, Cic. Phil. 2, 10; ep. 9, 12, 1. Verg. Aen. 3, 629. – m. Acc., cultum oblitus es, Caecil. com. 61. – m. Infin., obliti sunt Romae loquier linguā Latinā, Naev. fr. b. Gell. 1, 24, 2. – / Passiv, adoptivae familiae obliviscuntur, Paul. dig. 23, 2, 60. § 3. – öfter Partiz. oblītus, Verg., Val. Max. u.a. – Metaplast. Fut. obliviscebor, Itala (Psalt. Veron.) psalm. 118, 16. – Partiz. oblīvītus, Commodian. instr. 1, 27, 8. – Nbf. oblīscor, wovon obliscar, Acc. tr. 488 u. parag. Infin. Präs. obliscier, Acc. tr. 190 u. Partiz. Fut. Pass. obliscendus, Plaut. mil. 1359 Leo.
-
15 oblivius
oblīvius, a, um (oblino), überspült, überwaschen, bildl., verba, von Wörtern, denen man nicht ansehen kann, ob sie fremd od. einheimisch sind, Varro LL. 5, 10. Vgl. obluvium.
-
16 oblittero
oblittero, āvī, ātum, āre (oblino), überstreichen, auslöschen, übtr. = aus dem Gedächtnisse löschen, in Vergessenheit bringen, vergessen machen, gew. Passiv oblitterari = aus dem Gedächtnisse schwinden, in Vergessenheit geraten, vergessen werden, publici mei beneficii memoriā privatam offensionem oblitterarunt, Cic.: adversam prosperā pugnā oblitteravit (consul), Liv.: non tamen oblitterare famam rei male gestae potuit, Liv.: suo beneficio paternas simultates oblitterans, Liv.: rem silentio oblitteravit, Suet.: nec (mandata) ulla oblitteret aetas, Catull. – adversae pugnae in Hispania nullius in animo quam meo minus oblitterari possunt, Liv.: res prope iam oblitterata, Liv.: oblitterata aerarii nomina (Forderungen des Ärars), Tac.: inimicitiae Pelopidum exstinctae iam atque oblitteratae, Acc. fr.: nondum oblitteratā memoriā superioris belli, Liv.: ita praeteritis silentio oblitteratis, Liv.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > oblittero
-
17 oblitterus
oblitterus, a, um (oblino) = oblitteratus, in Vergessenheit gekommen, vergessen, Laev. b. Gell. 19, 7, 4.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > oblitterus
-
18 obliviscor
oblīvīscor, lītus sum, līvīscī (viell. von oblino), vergessen, auch absichtlich = nicht mehr denken an usw. (Ggstz. memini, in mentem venit), I) eig., m. Genet., temporum suorum, Cic.: numquam noctis illius, cum etc., Cic.: controversiarum ac dissensionis, Caes.: offensarum, Tac.: oblivisci sui non sinere (v. einer Gabe), Sen.: o nimium nimiumque oblite tuorum, Ov.: meminens naturae et professionis oblitus, Sidon. epist. 4, 12, 1. – m. Acc. rei, iniurias, Cic.: haec tam crebra Etruriae concilia, Liv.: velut aliquid oblitus, als hätte er etwas vergessen (mitzunehmen), Liv.: ut alia obliviscar, anderes zu vergessen (als Parenthese), Cic. – m. Acc. pers., semet, Acc. tr. 190: Ulixem, ibid. 488: deum, Vulg. psalm. 49, 22; Baruch 4, 8: oblitusque meorum obliviscendus et illis, Hor. ep. 1, 11, 9. – m. folg. Infin., et nescio qui tibi sum oblitus hodie ac volui dicere, Ter.: ne obliviscar vigilare, Cic.: quod scribere oblitus es, Cic.: quod auspicari esset oblitus, Cic.: paene est oblita tollere, sie hätte beinahe vergessen, Ov.: obliti de natali suo edicere, Suet.: m. folg. Acc. u. Infin., obliviscor Roscium et Cluvium esse viros primarios, Cic.: oblitus se paulo ante defensum (esse) ab illo, Sen. rhet.: oblitus tot civium animas trahere se in casum, Curt.: neu patruum sibi Othonem fuisse aut oblivisceretur umquam aut nimium meminisset, Tac. hist. 2,————48 extr. – m. folg. indir. Fragesatz, haud obliti, in qua urbe, inter quos simus, quali praeside ac rege spoliati, Curt.: etiam in scriptis obliviscebatur, quid paulo ante posuisset, Cic.: prae metu obliti, quid relinquerent, quid secum ferrent, Liv.: oblitus, quam caducis confideret, Sen. – v. Lebl., poma degenerant sucos oblita priores, Verg.: absol., oblito pectore, Catull.: obliviscentia saecla, die vergeßlichen, Catull.: oblito palato, Ov. – refl., oblivisci sui, sich vergessen = α) nichts von sich wissen, bei Lebzeiten = nicht daran denken, in welcher Zeit man lebe, Tac. dial. 2 (Andresen »aus sich, aus seinem Wesen heraustreten«): nach dem Tode, Sen. Herc. fur. 292 (296). – β) sich nicht besinnen, nicht recht die Gedanken beisammen haben, Ter. eun. 306. – γ) sich vergessen = seiner Würde uneingedenk sein, non oblita Iuno sui, Val. Flacc. 3, 664 sq. – II) übtr., etw. vergessen = etw. aus den Augen setzen, consuetudinis suae, Cic.: paterni generis, Cic.: feritatis ingenitae, Liv.: pudoris, Ov.: oblitus nugarum, Scherz beiseite lassend, keinen Spaß verstehend, Sen. u. Petron.: oblivisci sui, sich selbst (seinem Charakter) untreu werden, seiner Gewohnheit nicht gemäß handeln, Cic. Phil. 2, 10; ep. 9, 12, 1. Verg. Aen. 3, 629. – m. Acc., cultum oblitus es, Caecil. com. 61. – m. Infin., obliti sunt Romae loquier linguā Latinā, Naev. fr. b. Gell. 1, 24, 2. – ⇒ Passiv, adoptivae fa-————miliae obliviscuntur, Paul. dig. 23, 2, 60. § 3. – öfter Partiz. oblītus, Verg., Val. Max. u.a. – Metaplast. Fut. obliviscebor, Itala (Psalt. Veron.) psalm. 118, 16. – Partiz. oblīvītus, Commodian. instr. 1, 27, 8. – Nbf. oblīscor, wovon obliscar, Acc. tr. 488 u. parag. Infin. Präs. obliscier, Acc. tr. 190 u. Partiz. Fut. Pass. obliscendus, Plaut. mil. 1359 Leo.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > obliviscor
-
19 oblivius
oblīvius, a, um (oblino), überspült, überwaschen, bildl., verba, von Wörtern, denen man nicht ansehen kann, ob sie fremd od. einheimisch sind, Varro LL. 5, 10. Vgl. obluvium.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > oblivius
-
20 oblitus
- 1
- 2
См. также в других словарях:
ՕԾԱՆԵՄ — (օծի, օ՛ծ.) NBH 2 1025 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 12c ն. χρίω (յորմէ χριστός . քրիստոս, օծեալ). ungo (unctus) ἁλείφω, ἑγχρίω oblino λιπαίνω pinguefacio, impinguo. Մածանել՝ շաղախել՝ ներկանել. զանգանել իւղով. արկանել… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ԾԵՓԵՄ — (եցի.) NBH 1 1015 Chronological Sequence: Early classical, 10c, 11c ն. ἁλείφω, καταχρίω, ἑπιχρίω linio, oblino, obduco եւ ἁσφαλτόω bitumino. Ծեփով օծանել, պատել, բռել. թ. ... *Ծեփել զտուն, կամ զորմ, զխնդրունս: Ծեփել բռով, նաւթիւ, կպրաձիւթով,… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ԿՊՐԵՄ — (եցի.) NBH 1 1126 Chronological Sequence: 6c, 12c ն. ἁσφαλτόω bitumino, pice oblino. Կպրով ծեփել. կպերբ օծանել. սեւձըթել, խալաֆաթ ընել, զիֆթով ու խաթրանով ծեփ տալ. *Ներքուստ եւ արտաքուստ զտպարանն կպրել. Փիլ. լին. ՟Բ. 4: Վստկ … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
oblita — , oblitum L. oblino, cover. Lower glume half the length of the spikelet … Etymological dictionary of grasses
lei-3 — lei 3 English meaning: slimy; to glide Deutsche Übersetzung: ‘schleimig, durch Nässe glitschiger Boden, ausgleiten, worũber hinschleifen or streichen, also glättend worũber fahren; andrerseits schleimig = klebrig” Note: various… … Proto-Indo-European etymological dictionary