-
1 obduresco
obdūresco, ĕre, dūrŭi - intr. - [st2]1 [-] devenir dur, se durcir, durcir. [st2]2 [-] s’endurcir, devenir insensible. - Gorgonis obdurescere vultu, Prop. être pétrifié à la vue de la Gorgone. - nisi obduruisset animus, Cic.: si l'esprit n'était devenu insensible.* * *obdūresco, ĕre, dūrŭi - intr. - [st2]1 [-] devenir dur, se durcir, durcir. [st2]2 [-] s’endurcir, devenir insensible. - Gorgonis obdurescere vultu, Prop. être pétrifié à la vue de la Gorgone. - nisi obduruisset animus, Cic.: si l'esprit n'était devenu insensible.* * *Obdurescunt enim magis quotidie boni viri ad vocem tributi. Cic. S'endurcissent.\Obduruit animus ad dolorem nouum. Ci. Il est tout endurci. -
2 obduresco
ob-dūrēsco, dūruī, —, ere1) становиться твёрдым, твердеть ( diuturnitate Vr)2) превращаться в камень, каменеть ( Gorgonis vultu Prp)3) закаляться ( contra fortunam C) -
3 obduresco
ob-dūrēsco, dūruī, ere, hart werden, I) eig., Cato r. r. 50 extr. Varro r. r. 3, 14, 5: Gorgonis et satius fuit obdurescere vultu, zu Stein zu erstarren, Prop. 2, 25, 13: cubando in lecto hic exspectando obdurui (wurde steif), Plaut. truc. 916. – II) bildl., hart-, unempfindlich-, gefühllos werden, das Gefühl verlieren, ipse obdurui, Cic.: dociliora sunt ingenia, priusquam obduruerunt, Quint.: nisi diuturnā desperatione rerum obduruisset animus ad dolorem novum, Cic.: his iam inveteratis consuetudine obduruimus, Cic.: quis contra studia naturae tam vehementer obduruit, ut etc., Cic.
-
4 obduresco
ob-dūrēsco, dūruī, ere, hart werden, I) eig., Cato r. r. 50 extr. Varro r. r. 3, 14, 5: Gorgonis et satius fuit obdurescere vultu, zu Stein zu erstarren, Prop. 2, 25, 13: cubando in lecto hic exspectando obdurui (wurde steif), Plaut. truc. 916. – II) bildl., hart-, unempfindlich-, gefühllos werden, das Gefühl verlieren, ipse obdurui, Cic.: dociliora sunt ingenia, priusquam obduruerunt, Quint.: nisi diuturnā desperatione rerum obduruisset animus ad dolorem novum, Cic.: his iam inveteratis consuetudine obduruimus, Cic.: quis contra studia naturae tam vehementer obduruit, ut etc., Cic.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > obduresco
-
5 obduresco
obdurescere, obdurui, - Vbe persistent, endure -
6 obduresco
ob-dūresco, rui, 3, v. n., to grow or become hard, to harden (class. only in the trop. signif.; syn. occalesco).I.Lit., Cato, R. R. 50:II.semen diuturnitate obdurescit,
Varr. R. R. 3, 14, 5:nervis divinis,
Arn. 5, 18.—Trop., to become hardened, insensible, obdurate:ita miser cubando in lecto hic expectando obdurui,
Plaut. Truc. 5, 24:ad ista obduruimus,
Cic. Att. 13, 2, 1:usu obduruerat et percalluerat civitatis incredibilis patientia,
id. Mil. 28, 76:nisi obduruisset animus ad dolorem,
id. Fam. 2, 16, 1:contra fortunam,
id. Tusc. 3, 28, 67; cf. id. Fin. 3, 11, 37:consuetudine,
id. Phil. 2, 42:amicorum alii obduruerunt,
id. Fam. 5, 15:Gorgonis vultu,
at the sight of, Prop. 3, 20, 13:dociliora sunt ingenia, priusquam obduruerunt,
Quint. 1, 12, 8.
См. также в других словарях:
ԿԱՐԾՐԱՆԱՄ — (ացայ.) NBH 1 1070 Chronological Sequence: Early classical, 10c, 12c չ. σκληρύνομαι obduresco, rigesco στερέομαι solidor, եւ ի սուրբ գիրս ՝ κατισχύμαι invalesco, fortificor. Խստսնալ. պնդանալ. սերտ եւ հաստատուն լինել. կարծրնալ, պինտնալ, ամրնալ … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)