-
1 obarczać
глаг.• обременять* * *obarcza|ć\obarczaćny несов. kogo czym взваливать на кого что; обременять кого чем; ср. obarczyć+* * *obarczany несов. kogo czymвзва́ливать на кого что; обременя́ть кого чем; ср. obarczyćSyn: -
2 obarczać się
-
3 obarczać\ się
-
4 obciążać
глаг.• атаковать• винить• загружать• загрузить• заострять• зарядить• заряжать• инкриминировать• нагружать• нагрузить• обвинить• обвинять• обременять• обязывать• отягощать• усугублять• ухудшать• ухудшить* * *obciąża|ć\obciążaćny несов. 1. нагружать; отяжелять; отягощать;2. kogo czym возлагать на кого что;● okoliczności \obciążaćjące отягчающие вину обстоятельства;
\obciążać czyjeś sumienie лежать на чьёй-л. совести; ср. obciążyć+1. obiadowywać, obarczać
* * *obciążany несов.1) нагружа́ть; отяжеля́ть; отягоща́ть2) kogo czym возлага́ть на кого что•- obciążać czyjeś sumienieSyn:obładowywać, obarczać 1) -
5 obciążać się
-
6 obciążać\ się
несов. 1. нагружать на себя;2. czym обременять себя чем, брать на себя что; ср. obciążyć się+1. obiadowy wać się 2. obarczać się
-
7 aufbürden
-
8 unbelastet
unbelastet adj Grundstück nieobciążony hipoteką; Luft, Wasser nieskażony; ( sorgenfrei) wolny od trosk; Person ( ohne Schuld) nieobciążony, nieobarczony (winą usw);von etwas unbelastet sein nie obarczać się (I) -
9 verantwortlich
jemanden verantwortlich machen obarczać <- czyć> k-o odpowiedzialnością;sich verantwortlich fühlen poczuwać się do odpowiedzialności ( für za A)
См. также в других словарях:
obarczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, obarczaćam, obarczaća, obarczaćają, obarczaćany {{/stl 8}}– obarczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, obarczaćczę, obarczaćczy, obarczaćczony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dawać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obarczać — ndk I, obarczaćam, obarczaćasz, obarczaćają, obarczaćaj, obarczaćał, obarczaćany obarczyć dk VIb, obarczaćczę, obarczaćczysz, obarcz, obarczaćczył, obarczaćczony 1. zwykle dk «włożyć komuś ciężar na barki, obładować kogoś lub coś czymś; objuczyć» … Słownik języka polskiego
obarczać się – obarczyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} obarczać siebie, brać do dźwigania jakiś ciężar : {{/stl 7}}{{stl 10}}Obarczać się zbyt licznymi bagażami. Obarczyć się worem z pszenicą. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obarczyć — → obarczać … Słownik języka polskiego
zrzucić — 1. Zrzucić ciężar, kamień z serca «przestać się czymś martwić, pozbyć się kłopotu»: Mówiono, że z kimś wyjechała, że wyszła za mąż. Gdy ją odnalazł, dalej była bardzo piękna. I szalona. Jak szalona, miało się okazać później. Potrząsnął głową.… … Słownik frazeologiczny
zrzucać — 1. Zrzucić ciężar, kamień z serca «przestać się czymś martwić, pozbyć się kłopotu»: Mówiono, że z kimś wyjechała, że wyszła za mąż. Gdy ją odnalazł, dalej była bardzo piękna. I szalona. Jak szalona, miało się okazać później. Potrząsnął głową.… … Słownik frazeologiczny
bark — I m III, D. u, N. barkkiem; lm M. i 1. «zespół kości łączący kończynę górną (u zwierząt przednią) z tułowiem» KoścI barku. Lewy, prawy bark. 2. zwykle w lm «górna część grzbietu poniżej karku od jednego stawu ramiennego do drugiego; ramiona» Mieć … Słownik języka polskiego
ciążyć — ndk VIb, ciążyćżę, ciążyćżysz, ciąż, ciążyćył «przygniatać, przytłaczać swym ciężarem; być ciężkim, odczuwanym jako ciężki; chylić się, opadać pod wpływem własnego ciężaru» Plecak komuś ciąży. Ciążyły mu grube buty. Warkocze jej ciążą. Głowa… … Słownik języka polskiego
cisnąć — Va, cisnąćnę, ciśniesz, ciśnij, cisnąćnął, cisnąćnęła, cisnąćnęli, ciśnięty (ciśniony) 1. dk → ciskać 2. dk «wyrzucić coś, pozbyć się czegoś» Ciśnij ten łach i kup sobie coś nowego. 3. ndk «wywierać nacisk, napierać na coś; gnieść, tłoczyć,… … Słownik języka polskiego
obarczanie — ↨ obarczanie się n I rzecz. od obarczać (się) … Słownik języka polskiego
obligować — ndk IV, obligowaćguję, obligowaćgujesz, obligowaćguj, obligowaćował, obligowaćowany przestarz. «nakładać obowiązek, zobowiązywać, obarczać długiem wdzięczności» Podarunki obligowały go do wzajemności. ‹łac.› … Słownik języka polskiego