Перевод: с латинского на немецкий

с немецкого на латинский

ob-murmuro

  • 1 murmuro

    murmuro, āvī, ātum, āre (murmur), murmeln, brummen, I) v. leb. Wesen: a) v. Menschen, Varro LL. u.a.: secum, Plaut.: mit Acc., flebile lingua murmurat exanimis, Ov.: magia murmurata carminibus, wobei man Formeln hermurmelt, Apul. – insbes., von Unzufriedenen, murren, brummen, servi murmurant, Plaut.: murmuravit populus contra Moysen, Vulg. – b) v. der Nachtigall, interdum et secum ipse murmurat (sonus), Plin. 10, 82. – II) v. Lebl., murmeln, ertönen, rauschen, murmurans mare, Cic.: spumea semifero sub pectore murmurat unda, Verg.: murmurantes ignes, knisternd, als ein Anzeichen, daß sich das Wetter ändern wird, Plin.: mihi inanitate iamdudum intestina murmurant, der Magen knurrt mir, Plaut.

    lateinisch-deutsches > murmuro

  • 2 murmuro

    murmuro, āvī, ātum, āre (murmur), murmeln, brummen, I) v. leb. Wesen: a) v. Menschen, Varro LL. u.a.: secum, Plaut.: mit Acc., flebile lingua murmurat exanimis, Ov.: magia murmurata carminibus, wobei man Formeln hermurmelt, Apul. – insbes., von Unzufriedenen, murren, brummen, servi murmurant, Plaut.: murmuravit populus contra Moysen, Vulg. – b) v. der Nachtigall, interdum et secum ipse murmurat (sonus), Plin. 10, 82. – II) v. Lebl., murmeln, ertönen, rauschen, murmurans mare, Cic.: spumea semifero sub pectore murmurat unda, Verg.: murmurantes ignes, knisternd, als ein Anzeichen, daß sich das Wetter ändern wird, Plin.: mihi inanitate iamdudum intestina murmurant, der Magen knurrt mir, Plaut.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > murmuro

  • 3 immurmuro

    im-murmuro, (āvī), ātum, āre (in u. murmuro), bei, in od. gegen etw. murren, murmeln, silvis immurmurat auster, Verg.: immurmurat agmen (sc. mihi), Ov.: quae tigris non filiis suis mitis immurmurat, Augustin. de civ. dei 19, 12, 2. p. 374, 32 D.2: secum immurmurat intus, Manil.: secum immurmurat irae, Sil.: tacitāque immurmurat aure, Stat.: immurmurantes audire ventos, Amm.: qui diris immurmurata secretis mentis et corporis venena composuit, Cod. Theod.

    lateinisch-deutsches > immurmuro

  • 4 immurmuro

    im-murmuro, (āvī), ātum, āre (in u. murmuro), bei, in od. gegen etw. murren, murmeln, silvis immurmurat auster, Verg.: immurmurat agmen (sc. mihi), Ov.: quae tigris non filiis suis mitis immurmurat, Augustin. de civ. dei 19, 12, 2. p. 374, 32 D.2: secum immurmurat intus, Manil.: secum immurmurat irae, Sil.: tacitāque immurmurat aure, Stat.: immurmurantes audire ventos, Amm.: qui diris immurmurata secretis mentis et corporis venena composuit, Cod. Theod.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > immurmuro

  • 5 admurmuro

    ad-murmuro, āvī, ātum, āre, murmeln, ein (beifälliges od. mißbilligendes) Gemurmel hören lassen bei etw., Cic. ad Att. 1, 13, 2; Verr. 5, 41. – impers., cum esset admurmuratum, Cic. de or. 2, 285. – u. von der depon. Nbf. admurmuror das Perf.: ad hoc pauculi admurmurati sunt, Fronto ep. ad M. Caes. 1, 8. p. 21, 6 N.

    lateinisch-deutsches > admurmuro

  • 6 commurmuro

    com-murmuro, āre, bei sich- od. miteinander murmeln, clauso commurmurat ore m. folg. Acc. u. Infin., Sil. 15, 821: inter se commurmurant, Plin. 10, 62.

    lateinisch-deutsches > commurmuro

  • 7 demurmuro

    dē-murmuro, āre, hermurmeln, ter novies carmen magico ore, Ov. met. 14, 58.

    lateinisch-deutsches > demurmuro

  • 8 murmurabundus

    murmurābundus, a, um (murmuro), immer in sich hineinmurmelnd, indigna, Apul. met. 2, 20.

    lateinisch-deutsches > murmurabundus

  • 9 murmuratio

    murmurātio, ōnis, f. (murmuro), das Murren unzufriedener Menschen, haec nostra, Sen. de ben. 5, 15, 2: servi mei, Sen. de ira 3, 24, 2: deum sine murmuratione comitari, Sen. ep. 107, 9; außerdem Augustin. epist. 29, 8. Vulg. num. 20, 6 u.a.: Plur., Vulg. exod. 16, 8 u.a. – u. krächzender Vögel, das Gekrächze, krächzende Geschrei, Plin. 10, 6 u. 8.

    lateinisch-deutsches > murmuratio

  • 10 murmurator

    murmurātor, ōris, m. (murmuro), der Murmeler, der Murrer, Paul. ex Fest. 299, 3. – insbes., v. Unzufriedenen, v. Mürrischen, Augustin. serm. 296, 6 u. 311, 12: querulosus, Vulg. epist. Iudae 16: m. adversus deum, Augustin. retract. 2, 20.

    lateinisch-deutsches > murmurator

  • 11 murmurillo

    murmurillo, āre (Demin. v. murmuro), murmeln, Plaut. rud. fr. b. Non. 143, 2.

    lateinisch-deutsches > murmurillo

  • 12 murmuror

    murmuror, ātus sum, ārī = murmuro, I) intr. murmeln, murren, Claud. Quadrig. ann. 8. fr. 72 (bei Non. 478, 7). Varro LL. 6, 67; sat. Men. 166 u. 572: m. contra alqm, Vulg. exod. 16, 8 u. num. 14, 2. – II) tr. über etwas murren, tarditatem poëtae, Apul. flor. 16. p. 21, 11 Kr.

    lateinisch-deutsches > murmuror

  • 13 obmurmuro

    ob-murmuro, āvī, ātum, āre, I) intr. entgegenmurmeln, murren, precibus meis, Ov. her. 17 (18), 47: obmurmurando dicere m. folg. Acc. u. Infin., Frontin. 4, 6, 2: Pharisaeis obmurmurantibus, quod (weil, daß) etc., Ambros. de Cain et Abel 2, 4. § 16. – II) tr. etwas dabei-, dazu murmeln, Suet. Oth. 7, 2.

    lateinisch-deutsches > obmurmuro

  • 14 remurmuro

    re-murmuro, āre, entgegenmurmeln, -rauschen, I) intr.: nec fracta remurmurat unda, Verg. Aen. 10, 291: pinus nulli spoliata remurmurat aurae, Stat. silv. 5, 1, 153. – II) tr.: a) eig.: carmina remurmurat echo, Calp. 4, 28. – b) übtr., widersprechend dagegenmurmeln, si quis quid remurmurat aut deprecatur, Fronto ep. ad amic. 2, 7 (6) in.

    lateinisch-deutsches > remurmuro

  • 15 submurmuro

    sub-murmuro, āvī, āre, insgeheim murmeln, Augustin. conf. 6, 9, 14 (vgl. 8, 11, 26) u.a. Eccl.; vgl. Schol. Pers. 3, 20 succinis, id est submurmuras.

    lateinisch-deutsches > submurmuro

  • 16 admurmuro

    ad-murmuro, āvī, ātum, āre, murmeln, ein (beifälliges od. mißbilligendes) Gemurmel hören lassen bei etw., Cic. ad Att. 1, 13, 2; Verr. 5, 41. – impers., cum esset admurmuratum, Cic. de or. 2, 285. – u. von der depon. Nbf. admurmuror das Perf.: ad hoc pauculi admurmurati sunt, Fronto ep. ad M. Caes. 1, 8. p. 21, 6 N.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > admurmuro

  • 17 commurmuro

    com-murmuro, āre, bei sich- od. miteinander murmeln, clauso commurmurat ore m. folg. Acc. u. Infin., Sil. 15, 821: inter se commurmurant, Plin. 10, 62.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > commurmuro

  • 18 demurmuro

    dē-murmuro, āre, hermurmeln, ter novies carmen magico ore, Ov. met. 14, 58.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > demurmuro

  • 19 murmurabundus

    murmurābundus, a, um (murmuro), immer in sich hineinmurmelnd, indigna, Apul. met. 2, 20.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > murmurabundus

  • 20 murmuratio

    murmurātio, ōnis, f. (murmuro), das Murren unzufriedener Menschen, haec nostra, Sen. de ben. 5, 15, 2: servi mei, Sen. de ira 3, 24, 2: deum sine murmuratione comitari, Sen. ep. 107, 9; außerdem Augustin. epist. 29, 8. Vulg. num. 20, 6 u.a.: Plur., Vulg. exod. 16, 8 u.a. – u. krächzender Vögel, das Gekrächze, krächzende Geschrei, Plin. 10, 6 u. 8.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > murmuratio

См. также в других словарях:

  • múrmuro — adj. [Linguagem poética] Murmurante.   ‣ Etimologia: latim murmur, uris …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • мормотать — мормочу бормотать , псковск., тверск. (Даль). Звукоподражание, подобно бормотать (см.). Ср. лит. murmėti ворчать, бормотать , др. инд. murmuras потрескивающий огонь , marmaras шуршащий , лат. murmur ворчание, гул , murmurō, ārе бормотать,… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • murmurar — v tr (Se conjuga como amar) 1 Decir algo a alguien en voz baja y poco clara: Me murmuró unas palabras al oído , Murmuró dos o tres palabras de disculpa 2 intr Decir algo acerca de una persona tratando de que ésta no se entere, para causarle algún …   Español en México

  • murmurar — Se conjuga como: amar Infinitivo: Gerundio: Participio: murmurar murmurando murmurado     Indicativo   presente imperfecto pretérito futuro condicional yo tú él, ella, Ud. nosotros vosotros ellos, ellas, Uds. murmuro murmuras murmura murmuramos… …   Wordreference Spanish Conjugations Dictionary

  • Redoublement (linguistique) — Pour les articles homonymes, voir Redoublement. Presénce du redoublement dans les langues du monde[1] …   Wikipédia en Français

  • Redoublement de mot — Redoublement (linguistique) Pour les articles homonymes, voir Redoublement. Le redoublement est un procédé morphologique permettant d exprimer, par la répétition complète ou partielle d un mot ou d un de ses morphèmes, un trait grammatical ou… …   Wikipédia en Français

  • Alexandru Averescu — El general Alexandru Averescu, hacia 1918. Primer ministro de Rumaní …   Wikipedia Español

  • Amalia Domingo Soler — Saltar a navegación, búsqueda Amalia Domingo Soler, fue una destacada espiritista española del siglo XIX y comienzos del siglo XX, cuya obra, trabajo y divulgación del espiritismo o doctrina espírita fue la más remarcable en España en su época,… …   Wikipedia Español

  • Andrés Galarraga — Saltar a navegación, búsqueda Andres Galarraga Primera Base Batea: Derecha Lanza: Derecha …   Wikipedia Español

  • Andrónico I Comneno — Andrónico I Emperador del Imperio bizantino Mone …   Wikipedia Español

  • Anecdotario de la Guerra del Pacífico — Saltar a navegación, búsqueda El anecdotario de la Guerra del Pacífico trata de pequeñas historias, detalles y anécdotas que ocurrieron durante el transcurso de la guerra que enfrentó a Chile contra la alianza Perú Bolivia y que duró desde 1879… …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»