Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

ob-mūtēsco

  • 1 mutesco

    mūtēsco, —, —, ere [ mutus ]
    умолкать, замолкать ( omnis vox mutescit Ap)

    Латинско-русский словарь > mutesco

  • 2 mutesco

    mūtēsco, ere (mutus), verstummen, omnis vox divina necessaria taciturnitate mutescet, Ps. Apul. Ascl. 25 extr.: vaniloquas docuit mutescere linguas, Paul. Nol. carm. 27, 407: cuncta illa quae dissona suavitas commendarat vel mutescentia tacuerunt, Mart. Cap. 9. § 910: übtr., ut omnia mutescant tempora, Cod. Theod. 9, 40, 17.

    lateinisch-deutsches > mutesco

  • 3 mutesco

    mūtēsco, ere (mutus), verstummen, omnis vox divina necessaria taciturnitate mutescet, Ps. Apul. Ascl. 25 extr.: vaniloquas docuit mutescere linguas, Paul. Nol. carm. 27, 407: cuncta illa quae dissona suavitas commendarat vel mutescentia tacuerunt, Mart. Cap. 9. § 910: übtr., ut omnia mutescant tempora, Cod. Theod. 9, 40, 17.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > mutesco

  • 4 mutesco

    mūtesco, 3, v. inch. n. [mutus], to grow dumb (post-class.):

    omnia tempora, Cod. Th. 9, 40, 17: cuncta,

    Mart. Cap. 9, § 910.

    Lewis & Short latin dictionary > mutesco

  • 5 ob-mūtēscō

        ob-mūtēscō tuī, —, ere, inch.    [mutus], to become dumb, lose one's speech, be silent: homo loquacissimus obmutuit: aspectu, V.: dolore, O. —Fig., to become silent, cease: studium nostrum obmutuit: animi dolor.

    Latin-English dictionary > ob-mūtēscō

  • 6 immutesco

    im-mūtēsco, mūtuī, ere (in u. mutesco), verstummen, Quint. 10, 3, 16. Stat. Theb. 5, 542.

    lateinisch-deutsches > immutesco

  • 7 immutesco

    im-mūtēsco, mūtuī, ere (in u. mutesco), verstummen, Quint. 10, 3, 16. Stat. Theb. 5, 542.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > immutesco

  • 8 immutesco

    im-mūtēsco, mūtuī, —, ere
    неметь, умолкать Q, St

    Латинско-русский словарь > immutesco

  • 9 obmutesco

    ob-mūtesco, mūtui, —, ere
    а) неметь, умолкать (timore rhH.)
    б) утихать, прекращаться ( dolor obmutuit C)

    Латинско-русский словарь > obmutesco

  • 10 obmutesco

    ob-mūtēsco, mūtuī, ere, verstummen, I) eig.: A) = die Sprache-, die Stimme verlieren, vor Entsetzen usw., obmutuit et concĭdit, Liv.: qui ebrius obmutuit, Cels.: vocem mittenti non et linguam obmutuisse et manum obtorpuisse, Cic. – umbrae hyaenae contactu canes obmutescere, Plin. – B) = schweigen, still werden, omnes stupidi timore obmutuerunt, Cornif. rhet.: ego neque Antonium verbum facere patiar, et ipse obmutescam, Cic.: Aeneas aspectu obmutuit amens, Verg. – II) übtr., verstummen = aufhören, hoc studium nostrum conticuit subito et obmutuit, Cic.: dolor animi obmutuit, Cic.

    lateinisch-deutsches > obmutesco

  • 11 obmutesco

    ob-mūtēsco, mūtuī, ere, verstummen, I) eig.: A) = die Sprache-, die Stimme verlieren, vor Entsetzen usw., obmutuit et concĭdit, Liv.: qui ebrius obmutuit, Cels.: vocem mittenti non et linguam obmutuisse et manum obtorpuisse, Cic. – umbrae hyaenae contactu canes obmutescere, Plin. – B) = schweigen, still werden, omnes stupidi timore obmutuerunt, Cornif. rhet.: ego neque Antonium verbum facere patiar, et ipse obmutescam, Cic.: Aeneas aspectu obmutuit amens, Verg. – II) übtr., verstummen = aufhören, hoc studium nostrum conticuit subito et obmutuit, Cic.: dolor animi obmutuit, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > obmutesco

  • 12 immutesco

    immūtesco ( inm-), tŭi, 3, v. inch. n. [in-mutesco], to become dumb or speechless (post-Aug.):

    immutescamus alioqui, si nihil dicendum videatur,

    Quint. 10, 3, 16:

    ruptis ore querelis,

    Stat. Th. 5, 542.

    Lewis & Short latin dictionary > immutesco

  • 13 inmutesco

    immūtesco ( inm-), tŭi, 3, v. inch. n. [in-mutesco], to become dumb or speechless (post-Aug.):

    immutescamus alioqui, si nihil dicendum videatur,

    Quint. 10, 3, 16:

    ruptis ore querelis,

    Stat. Th. 5, 542.

    Lewis & Short latin dictionary > inmutesco

  • 14 obmutesco

    ob-mūtesco, tŭi, 3, v. inch. n., to become dumb, to lose one's speech (syn.: taceo, sileo).
    I.
    Lit.:

    qui ebrius obmutuit,

    Cels. 2, 6:

    cum obmutuerint,

    Plin. 27, 12, 104, § 127:

    umbrae ejus (hyaenae) contactu canes obmutescere,

    lose their voice, their bark, id. 8, 30, 44, § 106; 20, 5, 20, § 40.—
    B.
    Transf., in gen., to be speechless, mute, silent:

    ipse obmutescam,

    Cic. de Or. 2, 7, 27:

    de me... nulla umquam obmutescat vetustas,

    id. Mil. 35, 98:

    Aeneas aspectu obmutuit amens,

    Verg. A. 4, 279:

    dixit pressoque obmutuit ore,

    id. ib. 6, 155:

    obmutuit illa dolore,

    Ov. M. 13, 538.—
    II.
    Trop., to become silent, to cease:

    studium nostrum conticuit subito et obmutuit,

    Cic. Brut. 94, 324:

    animi dolor,

    id. Tusc. 2, 21, 50:

    Lydium sil nunc obmutuit,

    is no longer asked for, Plin. 33, 12, 56, § 160:

    dixit mari, obmutesce,

    Vulg. Marc. 4, 39.

    Lewis & Short latin dictionary > obmutesco

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»