-
1 obłudny
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > obłudny
-
2 fałszywy
adj( podrobiony) counterfeit; ( niezgodny z prawdą) false; ( obłudny) insincere; (ton, dźwięk, nuta) off-key, (niewłaściwy: krok, ruch) falsefałszywy trop lub ślad — wrong lead lub track
fałszywy świadek — PRAWO false witness
* * *a.1. log., fil. false; fałszywe świadectwo false testimony.2. (= podrobiony, nieprawdziwy) counterfeit, fake; (dokumenty, pieniądze) forged, counterfeit.3. (= kłamliwy) false; fałszywe zeznanie false evidence; przedstawiać w fałszywym świetle disguise, give false colors to sth.4. (= obłudny, pozorny) insincere; fałszywy wstyd false shame; fałszywa skromność false modesty; fałszywy prorok false prophet; fałszywy świadek false witness; fałszywy przyjaciel fair-weather friend.5. (= błędny) false; fałszywe wnioski wrong conclusion; fałszywy ślad wrong lead l. track; fałszywy trop wrong track; fałszywy krok false move; fałszywy alarm false alarm; robić fałszywy alarm cry wolf.6. (= nieczysty, dysonansowy) off-key; grać na fałszywą nutę take a false note, play out of tune.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > fałszywy
-
3 fałszyw|y
adj. 1. (podrobiony) counterfeit, fake- fałszywy paszport a fake a. false passport- fałszywe pieniądze counterfeit money- fałszywe klejnoty counterfeit jewels- fałszywe złoto pinchbeck2. (nieprawdziwy, niewłaściwy) false- fałszywy dowód manufactured evidence, a plant- fałszywy ślad a red herring- wyciągać fałszywe wnioski to draw wrong conclusions- złożyć fałszywe zeznanie to give false a. perjured testimony- podnieść fałszywy alarm to raise a. sound a false alarm, to cry wolf- uczynić fałszywy krok/ruch to make a false step/move3. (obłudny) insincere, false- fałszywy człowiek an insincere man- fałszywy sprzymierzeniec a false ally- fałszywy przyjaciel a back-stabber, a two-faced sneak; Jęz. a false friend- fałszywy pocałunek/uśmiech an insincere kiss/smile- fałszywa skromność coyness4. (pozorny) false- fałszywy książę/prorok a false prince/prophet- fałszywy świadek a perjured witness- obym był fałszywym prorokiem I hope I’m proved wrong5. Muz. false- zagrać fałszywą nutę to play a false note- fałszywe brzmienie discordanceThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > fałszyw|y
-
4 jezuic|ki
adj. 1. Relig. [szkoła, seminarium, działalność, kościół] Jesuit attr.- jezuicki misjonarz a Jesuit missionary2. książk., pejor. (obłudny) [wykręt, zachowanie] Jesuitical książk., pejor.; artful pejor.- jezuickie podejście ministra the Jesuitical attitude of the ministerThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > jezuic|ki
См. также в других словарях:
obłudny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, obłudnyni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} taki, którego cechuje obłuda; fałszywy, dwulicowy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Człowiek obłudny. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obłudny — obłudnyni, obłudnyniejszy «nacechowany obłudą, pełen obłudy; fałszywy, kłamliwy, nieszczery, dwulicowy» Obłudny uśmiech, wyraz twarzy. Obłudne współczucie … Słownik języka polskiego
deklamator — m IV, DB. a, Ms. deklamatororze; lm M. deklamatororzy, DB. ów «ten, kto deklamuje, wygłasza utwór literacki; recytator (literacki)» Szkolny, teatralny, zawodowy deklamator. Deklamatorzy z kółka dramatycznego. przen. «człowiek posługujący się… … Słownik języka polskiego
dwulicowiec — m II, DB. dwulicowiecwca; lm M. dwulicowiecwcy, DB. dwulicowiecwców «człowiek dwulicowy, obłudny, fałszywy» … Słownik języka polskiego
dwulicowy — dwulicowywi «mający dwa oblicza moralne; fałszywy, obłudny» Dwulicowy człowiek. Dwulicowe postępowanie … Słownik języka polskiego
fałsz — m II, D. u; lm M. e, D. ów 1. «niezgodność z prawdą; nieszczerość, obłuda, kłamstwo» Fałsz historyczny. Wyczuć fałsz w czyichś słowach. Poznać się na fałszu. ◊ przestarz. Zadać komuś fałsz «udowodnić, ujawnić, że ktoś kłamie, jest nieszczery,… … Słownik języka polskiego
fałszywiec — m II, DB. fałszywiecwca, W. fałszywiecwcze (a. fałszywiecwcu); lm M. fałszywiecwcy, DB. fałszywiecwców «człowiek fałszywy, obłudny, nieszczery» … Słownik języka polskiego
fałszywy — fałszywywi 1. «podrobiony, imitowany, nieprawdziwy, sztuczny» Fałszywy paszport. Fałszywe dokumenty, monety, banknoty. Fałszywa biżuteria. Fałszywy warkocz. 2. «niezgodny z prawdą, błędny; niewłaściwy» Fałszywe zeznanie, oskarżenie. Fałszywy… … Słownik języka polskiego
faryzeusz — m II, DB. a; lm M. e a. owie, DB. y a. ów 1. hist. «członek stronnictwa religijno politycznego w starożytnej Judei, powstałego w II w. przed n.e., reprezentującego narodowy, konserwatywny kierunek w judaizmie i ścisły formalizm religijny» 2.… … Słownik języka polskiego
faryzeuszowski — faryzeuszowskiscy «właściwy faryzeuszowi; obłudny, fałszywy, świętoszkowaty» Faryzeuszowski postępek. Faryzeuszowskie spojrzenie. Faryzeuszowskie poglądy … Słownik języka polskiego
jezuicki — jezuickiccy przym. od jezuita Zakon jezuicki. Kolegium jezuickie. ∆ Jezuicki styl «styl wczesnobarokowy w architekturze kościelnej, zwłaszcza włoskiej i francuskiej, oparty na tradycjach renesansowych, propagowany przez jezuitów» przen. «obłudny … Słownik języka polskiego