-
1 Widerruf
-
2 articulateness
[-lət-]noun precyzja wypowiedzi -
3 muzzle
['mʌzl] 1. n 2. vt* * *1. noun1) (the jaws and nose of an animal such as a dog.) pysk2) (an arrangement of straps etc round the muzzle of an animal to prevent it from biting.) kaganiec3) (the open end of the barrel of a gun etc.) wylot lufy2. verb(to put a muzzle on (a dog etc).) nakładać kaganiec -
4 prompt
[prɔmpt] 1. adj 2. adv 3. n ( COMPUT)znak m zachęty or systemu4. vt( cause) powodować (spowodować perf); ( when talking) zachęcać (zachęcić perf) (do kontynuowania wypowiedzi); ( THEAT) podpowiadać (podpowiedzieć perf) +datto prompt sb to do sth — skłonić ( perf) or nakłonić ( perf) kogoś do zrobienia czegoś
* * *I [prompt] adjective(acting, or happening, without delay or punctually: a prompt reply; I'm surprised that she's late. She's usually so prompt.) natychmiastowy, punktualny- promptly- promptness
- at one/two o'clock prompt II [prompt] verb1) (to persuade to do something: What prompted you to say that?) skłonić2) (to remind (especially an actor) of the words that he is to say: Several actors forgot their words and had to be prompted.) suflować•- prompter -
5 soundbite
['saundbaɪt]nsformułowanie nt łatwo wpadające w ucho ( wycięte z dłuższej wypowiedzi i prezentowane w mediach) -
6 sentential language
język wypowiedzijęzyk wyrażeńEnglish-Polish dictionary for engineers > sentential language
-
7 sentential language
język wypowiedzijęzyk wyrażeńEnglish-Polish dictionary of Electronics and Computer Science > sentential language
См. также в других словарях:
wasz — wasi, odm. jak przym. «zaimek dzierżawczy odpowiadający zaimkowi osobowemu wy» a) «oznacza, że to, co jest wyrażone przez rzeczownik, do którego się odnosi, jest w posiadaniu, użytkowaniu zespołu osób, w którego skład wchodzi osoba (lub osoby)… … Słownik języka polskiego
to — I {{/stl 13}}{{stl 8}}zaim. n odm. jak przym. IIIa, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} wskazuje ogólnie na rzecz, osobę, zjawisko, sytuację, twierdzenia, sądy itp., które mówiący i słuchacz identyfikują na tle kontekstu towarzyszącego rozmowie lub na tle… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
słowo — 1. przestarz. Być (z kimś) po słowie «być (z kimś) zaręczonym»: – Żeni się pan? – Tak, po słowie jesteśmy. I. Newerly, Pamiątka. 2. Chwytać, łapać kogoś za słowa (słówka) «zwracać złośliwie uwagę na formę wypowiedzi, nie na jej treść, dopatrywać… … Słownik frazeologiczny
znaczy — I {{/stl 13}}{{stl 8}}spój., {{/stl 8}}{{stl 7}}to samo co to znaczy I. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}znaczy II {{/stl 13}}{{stl 8}}oper. met. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}pot. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
no — I {{/stl 13}}{{stl 8}}oper. met., pot. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} najczęstszy wyraz wprowadzający wypowiedzi mówione; sygnał wejścia, wstęp do mówienia : {{/stl 7}}{{stl 10}}A. No, jak to zrobiłeś? B. No,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ucho — 1. Ciągnąć, wyciągnąć kogoś za uszy «pomagać, pomóc komuś w osiągnięciu czegoś, co jest, było dla niego bardzo trudne, przekracza, przekraczało jego możliwości»: Okazało się prędko, że i Zbyszek jest bystry, zdolny, a w zamian za lekcje… … Słownik frazeologiczny
ekwiwokacja — ż I, DCMs. ekwiwokacjacji; lm D. ekwiwokacjacji (ekwiwokacjacyj) log. «błąd logiczny polegający na użyciu terminu w jednej wypowiedzi w dwu różnych znaczeniach, podczas gdy poprawność wypowiedzi wymaga użycia go za każdym razem w tym samym… … Słownik języka polskiego
jak — I 1. «zaimek zastępujący przysłówki i równoważne z nimi części zdania» a) «używany w pytaniach lub zdaniach o charakterze ekspresywnym» Jak się masz? Jak zdrowie? Jak mi przykro! Jak pogodzić to wszystko? ◊ Jak mu tam «jak się nazywa» Zawołaj… … Słownik języka polskiego
koniec — m II, D. końca; lm M. końce, D. końców 1. «punkt, linia, płaszczyzna ograniczająca, kończąca coś; brzeg, skraj, kraniec, czubek» Koniec ołówka, laski. Stanąć na końcu deski. ◊ Szary koniec «ostatnie miejsce, zwłaszcza przy stole; osoby siedzące… … Słownik języka polskiego
niedomówienie — n I 1. rzecz. od nie domówić. 2. lm D. niedomówienieeń «niejasne, niecałkowite wypowiedzenie się; niedokończenie wypowiedzi; niedopowiedzenie» Unikać niedomówień. Postawić sprawę jasno, bez niedomówień. 3. lm D. niedomówienieeń lit. «figura… … Słownik języka polskiego
on — I m, D. jego, go, niego, C. jemu, mu, niemu, B. jego, go, niego, NMs. nim; ona ż DC. jej, niej, B. ją, N. nią, Ms. niej; ono n D. jego, go, niego, C. jemu, mu, niemu, B. je, nie, NMs. nim; lm M. m. os. oni, ż. rzecz. one, D. ich, nich, C. im, nim … Słownik języka polskiego